Hefjum baráttu gegn vannæringu

Neðst á síðunni er hægt að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinn View/Open Allur texti - Full textÁ undanförnum árum hefur aukin athygli beinst að því að vannæring vegna sjúkdóma sé raunverulegt vandamál innan vestrænna sjúkrahúsa. Það hefur að mörgu leytið verið falið eða fallið í skuggann af mikilli umræðu um offitu en hugsanlega einnig af breytingum í sjúkrahúsumhverfinu þar sem æ meiri áhersla hefur verið lögð á hraða, tækni og sérhæfingu þjónustunna

The relationship between international and national law : Re-visiting concepts of dualism and monism

The relationship between international and national law is increasingly being tested by jurisdictions and decisions of international courts. International courts have multiplied in the last two decades and have become permanent and active participants in the international arena. States and international organizations have considered the establishment and jurisdiction of such dispute settlement bodies vital for the enforcement of international law obligations of both states and individuals. States have undertaken an international obligation to comply with decisions of international courts. Particularly, in light of the enhanced role of international courts with respect to the enforcement of human rights and individual criminal responsibility, their jurisdiction and decisions have required major implementation at the national level. The authority of international courts calls for a theoretical understanding of the relations between international and national law. In only a short time, their authority has put into the spotlight fundamental principles of international law, such as human rights, criminal responsibility of individuals for international crimes, states’ responsibility, enforcement by international actors, and remedies. These areas of law are inter-dependent, both in substance and space. International human rights and individual criminal responsibility for serious crimes are matters of international law, undertaken and enforced at the international level, but to be realized at the national level. At both levels, every day practice illustrates the dire need of a theoretical understanding of the multilayered situation. Conventional application of established legal doctrines has often proved to be conflicting and unsatisfactory. Facing the dilemma, a grander strategy is needed. This thesis presents a study on this new phenomenon from a variety of perspectives. The six publications included study international legal norms that seek to activate domestic legal system, enforcement of international courts, and implementation at the national level (in particular in the Nordic countries). These studies are mainly in the area of international human rights, international humanitarian law, and international criminal law. The summary places the published text in a theoretical, historical and analytical context. The primary theoretical foundation of the relations between international and national law are the theories of dualism and monism. While set out in the nineteenth century, the theories have remained the main foundation for the kinship. The summary revisits and tests the components of these theories in light of the case studies. It concludes that the reliance of the theories is problematic, as their key foundations do not hold. This situation has real-world ramifications as actors with major interests at hand, primarily individuals, find themselves at times trapped, and left with a false promise of law.Kansainvälisten tuomioistuinten toimivalta ja päätökset koettelevat yhä enenevässä määrin kansainvälisen ja kansallisen oikeuden rajoja. Kansainvälisten tuomioistuinten määrä on moninkertaistunut viime vuosikymmenten aikana, ja niistä on tullut yhä pysyvämpiä ja aktiivisempia toimijoita kansainvälisellä areenalla. Valtiot ja kansainväliset järjestöt ovat katsoneet, että tällaiset tuomioistuimet ovat elintärkeitä valtioiden ja yksilöiden kansainvälisoikeudellisten oikeuksien ja velvollisuuksien toteutumisen kannalta. Useimmat valtiot ovat myös antaneet suostumuksensa noudattaa tuomioistuinten päätöksiä. Etenkin ihmisoikeustuomioistuinten ja kansainvälisten rikostuomioistuinten päätösten toimeenpaneminen on usein vaatinut merkittäviä uudistuksia kansallisella tasolla. Kansainvälisten tuomioistuinten toimivallan ymmärtäminen vaatii kansallisen ja kansainvälisen oikeuden välisten suhteiden teorioimista. Tämä toimivalta on lyhyessä ajassa asettanut valokeilaan kansainvälisen oikeuden perustavanlaatuisia periaatteita ja kysymyksiä, kuten ihmisoikeudet, yksilön rikosvastuun kansainvälisistä rikoksista, valtiovastuun, kansainvälisten toimijoiden toimeenpanovallan ja oikeussuojakeinot. Nämä oikeudelliset kysymykset ovat toisiinsa liitoksissa niin substanssin puolesta kuin tilallisestikin. Ihmisoikeudet ja yksilön rikosvastuu kansainvälisistä rikoksista ovat kansainvälisoikeudellisia kysymyksiä, joista päätetään kansainvälisellä tasolla, mutta ne toimeenpannaan kansallisella tasolla. Päivittäiset käytännöt molemmilla tasoilla osoittavat tarpeen tämän monikerroksisen tilanteen teoreettiselle ymmärtämiselle. Olemassa olevien oikeudellisten doktriinien perinteinen soveltaminen on usein osoittautunut ristiriitaiseksi ja epätyydyttäväksi. Ongelmaan vastaaminen vaatii laajempaa strategiaa. Väitöskirjassa tarkastellaan tätä ilmiötä useasta näkökulmasta. Väitöskirjan ytimen muodostavissa kuudessa artikkelissa tutkitaan kansainvälisiä oikeussääntöjä, jotka pyrkivät toimimaan kansallisen oikeusjärjestelmän kautta, kansainvälisten tuomioistuinten toimeenpanovaltaa, ja niiden päätösten implementoimista kansallisella tasolla (etenkin Pohjoismaissa). Artikkelien tapaustutkimukset koskevat pääosin ihmisoikeuksia, humanitaarista oikeutta ja kansainvälistä rikosoikeutta. Väitöskirjan johtopäätösluku asettaa näiden tutkimusten tulokset teoreettiseen, historialliseen ja analyyttiseen kontekstiin. Kansainvälisen ja kansallisen oikeuden suhteiden teoreettisen perustan muodostavat dualismi ja monismi. Vaikka ne on luotu 1800-luvulla, nämä teoriat ovat säilyttäneet asemansa oikeusteoriassa. Väitöskirjan johtopäätösluvussa tutkitaan ja testataan näiden teorioiden eri osia väitöskirjan tapaustutkimusten valossa. Väitöskirjassa tullaan siihen tulokseen, että näihin teorioihin tukeutuminen on ongelmallista, koska niiden perusta ei enää ole vakaa. Tällä on käytännön vaikutuksia, sillä toimijat, ennen kaikkea yksilöt, joiden intressit ovat vaakalaudalla, jäävät usein vangiksi oikeuden valheellisten lupausten väliin

Væntumþykja í verki

Efst á síðunni er hægt að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkin

How are the educational needs of arthroplasty patient’ significant others fulfilled?

Efst á síðunni er hægt að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinnAðstandendur gegna mikilvægu hlutverki í bataferli sjúklinga sem fá gerviliði. Með styttri legutíma á sjúkrahúsum er meiri ábyrgð lögð á sjúklinga og aðstandendur hvað varðar umönnun sem heilbrigðisstarfsfólk sinnti áður. Til að sinna þessu hlutverki vel þurfa aðstandendur fræðslu en lítið hefur verið rannsakað hverjar fræðsluþarfir þeirra eru. Tilgangur þessarar rannsóknar var að kanna hvernig fræðsluþarfir aðstandenda gerviliðasjúklinga eru uppfylltar á Íslandi og bera niðurstöður saman við sambærilegar niðurstöður frá sjúklingum. Rannsóknin var framvirk, lýsandi samanburðarrannsókn með úrtaki sjúklinga (n=279) sem fóru í skipulagðar gerviliðaaðgerðir á mjöðm eða hné frá nóvember 2009 til júní 2011 og aðstandenda þeirra (n=212) á þeim þremur sjúkrahúsum á Íslandi sem framkvæma slíkar aðgerðir. Mælipunktar voru þrír: tími 1 (T1) fyrir aðgerð og fyrir formlega fræðslu um aðgerðina; tími 2 (T2) við útskrift eftir aðgerð á sjúkrahúsinu, eftir útskriftarfræðslu, og tími 3 (T3) 6 mánuðum eftir aðgerð. Notuð voru stöðluð matstæki sem mæla væntingar sjúklinga og aðstandenda til fræðslu. Fengin fræðsla og aðgengi aðstandenda að upplýsingum frá heilbrigðisstarfsfólki var metið með fjórum spurningum úr Good Care Scale. Á T1 svöruðu 212 aðstandendur, á T2 svöruðu 141 og á T3 svöruðu 144 spurningalistum. Meðalaldur var 58 ár (sf 13,5) og spönn frá 19 til 89 ára, flestir voru makar eða 72%. Niðurstöður sýndu að bæði aðstandendur og sjúklingar höfðu meiri væntingar til fræðslu fyrir aðgerðina en þeir töldu sig hafa fengið bæði þegar spurt var strax eftir aðgerð sjúklings og sex mánuðum síðar. Eftir því sem aðstandendur höfðu betra aðgengi að upplýsingum frá hjúkrunarfræðingum, sjúkraliðum og læknum var væntingum um fræðslu betur sinnt. Álykta má að þörf sé á að meta fræðsluþarfir aðstandenda markvisst og nýta betur tímann til fræðslu meðan sjúklingur dvelur á sjúkrahúsinu. -------------------------------------------------------------------------------------------Significant others play an important role in the recovery of arthroplasty patients. Shorter hospital stay puts a greater responsibility for care on both patients and their significant others, care which previously was provided by professionals. To be able to fulfill that role significant others need knowledge but few studies have been conducted on their educational needs. Aims of this study were to examine what knowledge significant others of elective arthroplasty surgery patients in Iceland expect, how those expectations are being met and to compare the results with results from patients. The method was a prospective descriptive comparative follow up design with three measurement points: time 1 (T1) before surgery and any formal education, time 2 (T2) at discharge from hospital, after formal discharge education, and time 3 (T3) 6 months after discharge. The convenience sample consisted of significant others (n=212) of patients (n=279) undergoing elective arthroplastic surgeries of hip or knee from January to November 2010, in all three Icelandic hospitals which perform those surgeries. The instruments used measure expected and received knowledge of patients and their significant others and access to knowledge from nurses and doctors was measured with four items from the Good Care Scale. On T1, T2 and T3, 212, 141 and 144 significant others participated, respectively, most of them were spouses or 72%. Their average age was 58 years (sd 13.5) and ranged from 19 to 89 years. The results showed that significant others had high expectations for knowledge before surgery but perceived that they received less knowledge than they expected, both when asked right after patient’s surgery and, even less so, 6 months later. Better access to information from doctors and nurses was related to how well knowledge expectations were met. It is concluded that nurses need to assess information needs of significant others more systematically and make skillful use of the time when the patient is in hospital for educatio

Nettengt fjarnám um geðvernd eftir barnsburð : mat hjúkrunarfræðinga á nýrri leið til símenntunar

Hægt er að lesa greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinn í Additional LinksRecent developments in informatics have made distant learning a feasible alternative in continuous education. Over the past few years, community health nurses in Iceland have been offered to take a seven weeks web based training course on postpartum emotional distress. The goal of the course is to teach supportive and evidence based interventions to impact positively on postpartum emotional distress (PED). The purpose of this study was to evaluate the participant’s experience of the course,focusing on education, learning use of technology, and pros and cons of content and context. A questionnaire, which was developed for the purpose of this study, was filled out by 36 of the 39 participants. The mean age of the community health nurses was 48.7 years. The results showed that most (94%) of the community health nurses found their knowledge on postpartum emotional distress increased; however 39% felt that they would have learned more in a traditional lecture setting. Everyone but one found the web based bulletin board discussions with fellow participants helpful. Majority of the community health nurses (58%) thought they had increased their computer skills during the course, and most were ready to recommend it to colleagues. It is concluded that most participants find the course on postpartum emotional distress successful, and a web based course is a realistic continuous education option for practicing nurses in Iceland. Keywords: Nursing, continuing education, mental health, postpartum, evaluation studies.Mikil þróun í upplýsingatækni hefur leitt til breytinga á möguleikum til náms og endurmenntunar. Heilsugæsluhjúkrunarfræðingum hefur undanfarin ár verið boðið að taka sjö vikna netnámskeið sem nefnist „Geðvernd eftir barnsburð“. Markmið þess er að dýpka þekkingu þeirra á vanlíðan kvenna eftir barnsburð og kynna gagnreyndar aðferðir til að draga úr vanlíðaninni. Tilgangur þessarar rannsóknar var að meta ánægju þátttakenda á netnámskeiðinu með námið, notkun á tækni og kosti námskeiðsins og galla. Spurningalisti var saminn og alls svöruðu 36 heilsugæsluhjúkrunarfræðingar af 39 sem voru á námskeiðinu. Meðalaldur þeirra var 48,7 ár. Niðurstöður sýndu að flestir (94%) heilsugæsluhjúkrunarfræðinganna töldu að þeir hefðu aukið þekkingu sína á andlegri vanlíðan eftir barnsburð en 39% töldu að þeir hefðu lært meira ef námskeiðið hefði verið með hefðbundnu sniði. Allir nema einn töldu sig læra af netumræðum við samnemendur. Meirihluta (58%) fannst tölvuþekking þeirra aukast við þátttöku í netnámskeiðinu og flestir myndu ráðleggja öðrum hjúkrunarfræðingum að taka það. Ályktað er að flestir þátttakenda telji netnámskeiðið „Geðvernd eftir barnsburð“ árangursríkt og að miðlun námsefnis með aðstoð netsins geti verið raunhæf símenntunarleið fyrir starfandi hjúkrunarfræðinga á Íslandi. Taka þarf tillit til ýmissa annmarka við skipulagningu starfstengdra netnámskeiða í framtíðinni

Capacity to use inhaler devices in individuals with chronic obstructive pulmanary diseas and asthma: technical and breathing capability

Efst á síðunni er hægt að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinnTilgangur: Innöndunarlyf, gefin með innöndunartækjum, eru kjörmeðferð við langvinnri lungnateppu (LLT) og astma. Ófullnægjandi notkun innöndunartækja, sem innihalda þessi lyf, er hins vegar algengt vandamál. Tilgangur rannsóknarinnar er að lýsa færni einstaklinga með langvinna lungnateppu og astma við notkun innöndunartækja, einkum sjúklinga með langvinna lungnateppu. Aðferð: Í þessari þverskurðarrannsókn var skjólstæðingum með langvinna lungnateppu og astma á 8 heilsugæslu-stöðvum á höfuðborgarsvæðinu og 6 stofum lungnalækna í Læknasetrinu boðin þátttaka. Nýtt mælitæki, Notkun innöndunartækja, var notað í rannsókninni. Mælitækið var útbúið og forprófað af höfundum, fjögurra gilda Likert-kvarði mælir tæknilega færni (5 atriði) og öndun (5 atriði), annars vegar fyrir dufttæki og hins vegar fyrir innúðatæki. Niðurstöður: Þátttakendur (N=125) voru 59 karlmenn og 66 konur. Meðalaldur var 59,5 ár. Alls 100 einstaklingar voru með LLT og 25 með astma. Meirihluti þátttakenda (n=91) notaði innöndunarlyf reglulega, 12 notuðu eftir þörfum og 21 notaði ekki innöndunarlyf. Tvenns konar innöndunartæki voru prófuð, 97 notuðu dufttæki og 31 notaði innúðatæki. Tæknileg færni var fullnægjandi hjá 63% til 100% þátttakenda. Mest var tæknilega færnin í að hrista innúðatæki. Lökust var færnin í að halda innúðatæki eða dufttæki uppréttu við notkun. Öndun var fullnægjandi við notkun hjá 39% til 100% þátttakenda. Allir þátttakendur sátu í æskilegri stöðu við notkun beggja tækjanna. Meira en helmingur þátttakenda tæmdi lungun ekki nægilega vel áður en þeir önduðu lyfi að sér og um helmingur hélt ekki niðri í sér andanum á fullnægjandi hátt eftir lyfjagjöf. Ekki reyndust tengsl á milli bakgrunnsbreyta og tæknilegrar færni og öndunar nema á milli alvarleika sjúkdóms og getu til að anda lyfi djúpt og rólega að sér úr innúðatæki. Ályktanir: Tæknilega færni við notkun innöndunartækja má bæta umtalsvert. Erfiðara er að álykta um möguleika til að bæta öndun þó vísbendingar séu þar um. Rannsóknir og kennslu í notkun innöndunartækja þarf að efla.Purpose: Inhaler medications is the optimal medical treatment in managing chronic obstructive pulmonary disease (COPD) and asthma. Correct usage of inhaler devices is paramount. However mishandling is common. The aim of the study is to evaluate the capacity of using inhalers among patients with COPD and asthma, focusing on patients with COPD. Method: In this cross-sectional study clients from 8 primary health care centres in the Reykjavik capital area and 6 offices of private lung physicians at Læknasetrið were invited to participate in the study. A new four point Likert scale instrument was developed and pre-tested by the authors. The instrument measures technical (5 items) and breathing capability (5 items), for both dry powder inhaler (DPI) and pressurized metered-dose inhaler (pMDI). Results: Participants were 59 males and 66 females (N=125) with mean age of 59.5 years. The majority (n=100) was diagnosed with COPD and one fifth with asthma (n=25). Most participants (n=91) used inhaler on a daily basis, 12 used inhaler when needed, 21 did not use inhaler. Of the participants 97 used DPI and 31 used pMDI. Full technical capacity was between 63% to 100% on pMDI and DPI. The best aspect of the technical capacity was shaking pMDI. The least technical capacity on both pMDI and DPI was to hold the device upright. Full breathing capability was between 39% and 100%. All of the patients were in optimal position while using pMDI and DPI. More than half did not exhale sufficiently before inhaling and about half of the patients did not hold their breath as prescribed after inhaling. No correlation was between demographic variables and technical and breathing capacity except for the severity of the disease and the capacity to inhale deeply and slowly from pMDI. Conclusions:Technical capacity to use inhaler devices was deficient but might be improved. Deficient breathing capacity was also demonstrated, but improvement might be more difficult to achieve. Further research, along with better patient instructions, are needed

Knowledge expectations, received knowledge and health related quality of life among patients undergoing arthroplastic surgery.

Neðst á síðunni er hægt að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinnGerviliðaaðgerðir á hné og mjöðm eru algeng og árangursrík meðferð við einkennum slitgigtar og geta bætt heilsutengd lífsgæði sjúklinga. Sjúklingafræðsla gegnir veigamiklu hlutverki í að hjálpa sjúklingum að gera sér raunhæfar vonir um árangur aðgerðar innar og aðgerðarferlisins og undirbúa þá fyrir þá sjálfs­ umönnun sem er nauð synleg eftir aðgerð. T ilgangur rannsóknar­ innar var að kanna hvernig væntingum sjúklinga, sem fara í gerviliða aðgerð á mjöðm og hné, til fræðslu er sinnt á íslenskum sjúkra húsum og tengslum þess við heilsutengd lífsgæði. Aðferðin var framvirk, lýsandi samanburðarrannsókn með þremur mæli punktum: tími 1 fyrir aðgerð og fyrir formlega fræðslu um aðgerðina; tími 2 við útskrift eftir aðgerð á sjúkra­ húsinu, eftir formlega útskriftarfræðslu; tími 3 6 7 mánuðum eftir aðgerð. Úrtakið var sjúklingar sem fóru í skipulagðar gerviliðaaðgerðir á mjöðm og hné frá janúar til nóvember 2010, á þeim þremur sjúkrahúsum á Íslandi sem framkvæma gerviliðaaðgerðir. Þrjú matstæki voru notuð: Hospital Patients’ Knowledge Expectations (HPKE), Hospital Patients’ Received Knowledge (HPRK), sem meta væntingar sjúklinga til fræðslu og fengna fræðslu, og EQ 5D sem metur heilsutengd lífsgæði. Á tíma 1 svöruðu 279 sjúklingar, á tíma 2 svöruðu 220 og á tíma 3 svöruðu 210 spurningalistunum. Meðalaldur var 65,4 ár og aldursbilið frá 37 til 87 ára. Meðallegutími var 6,6 dagar. Þátttakendur höfðu miklar væntingar til fræðslu en þeir töldu sig fá minni fræðslu en þeir væntu og jókst sá munur frá tíma 2 til tíma 3. Heilsutengd lífsgæði batna frá því fyrir aðgerð til 6 7 mánaða eftir aðgerð. Eftir því sem væntingar um fræðslu voru betur uppfylltar því betra var heilsufar metið á tíma 3 og var það samband marktækt. Það er ályktað að þörf sé á að endurskoða mat á fræðsluþörfum og innihaldi sjúklingafræðslu sjúklinga sem fara í gerviliðaaðgerðir á Íslandi.Hip and knee arthroplasties are a common and effective treatment for symptoms of arthritis and can improve patients’ health related quality of life. Patient education plays an important role in helping patients to create realistic expectations of the outcome of surgery and the perioperative process and to prepare them for the self care which is needed after surgery. The aim of the study was to examine how the knowledge expectations of arthroplastic patients are being met in Icelandic hospitals and the relationship between knowledge expectations and patients’ self reported health related quality of life. The method was a prospective, descriptive and comparative follow up design with three measurement points; time 1 before surgery and any formal education, time 2 at discharge from hospital and after formal discharge education and time 3 6 7 months after discharge. The sample consisted of patients undergoing elective hip or knee arthroplasty from January to November 2010 in all three Icelandic hospitals which perform this type of surgery. Three instruments were used: Hospital Patients ʼ Knowledge Expectations (HPKE) and Hospital Patients ʼ Received Knowledge (HPRK) measure expected knowledge and received knowledge, respectively, and EQ 5D measures health related quality of life. On time 1, 2 and 3, 279, 220 and 210 patients participated, respectively. Their average age was 65.4 years (range 37 to 87 years). The average hospital stay was 6.6 days. The participants reported high expectations for knowledge but they perceived that they received less knowledge than they expected and even less so when asked 6 months after surgery. Health related quality of life improved after the operation, as measured after 6 7 months. A significant relationship was detected between patients’ assessment of their health and how well their knowledge expectations were met. It is concluded that there is a need to reconsider how the knowledge expectations of patients are being assessed and the content of patient education for arthroplasty patients in Iceland.Vísindasjóður Félags íslenskra hjúkrunarfræðinga (Bhluta), Rannsóknasjóður Háskólans á Akureyri, KEA háskólasjóði, vísindasjóður Landspítala, vísindasjóður Sjúkrahússins á Akureyr

Meðferð með ytri öndunarvél við bráðri öndunarbilun

Neðst á síðunni er hægt að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinn View/OpenBráð öndunarbilun er algengt klínískt vandamál og oft dánarorsök sjúklinga með langvinna lungnateppu (LLT). Hefðbundin öndunarvélameðferð með barkaþræðingu (innri öndunarvél) hefur lengi verið kjörmeðferð en krefst bæði mannafla og fjármagns og felur í sér áhættu, svo sem spítalasýkingar, þrýstingsáverka (barotrauma) og áverka á öndunarfæri. Á síðasta áratug hefur fjöldi rannsókna leitt í ljós að öndunarstuðningur með ytri öndunarvélum (BiPAP) minnkar verulega þörf á barkaþræðingu, styttir legutíma á gjörgæsludeildum og minnkar hjúkrunarþörf. Einnig hefur verið sýnt fram á hærri eins árs lifun og færri endurinnlagnir hjá LLT sjúklingum sem eru meðhöndlaðir með BiPAP samanborið við þá sem eru barkaþræddir (1). Nægileg reynsla liggur nú fyrir til að hægt sé að sannreyna þessa meðferð (evidence based) og nýleg samantekt (meta-analysis) staðfesti að fáa einstaklinga þarf að meðhöndla á þennan hátt til að samanburðurinn verði marktækt betri en af hefðbundinni meðferð (2). Ennfremur virðist sem spara megi fjármagn með þessum hætti (3)

Ambulatory measuraments are better tolerated than in-hospital measuraments of sleep apnea

Neðst á síðunni er hægt að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinn View/OpenObjective: This study compares self reported measures of sleep quality between groups of patients undergoing ambulatory or in-hospital annual control of Continuous Positive Airway Pressure (CPAP) therapy. Methods: 70 consecutive Obstructive Sleep Apnea Syndrome (OSAS) patients scheduled for an annual control of CPAP therapy were randomly assigned to either ambulatory or in the hospital conditions. The same recording equipment was used in both conditions. Results: Overall the ambulatory group slept better, had less difficulties falling asleep, and was less anxious about the study than the in-hospital group. Conclusion: The results provide one reason for regarding ambulatory recordings more favourably than similar registration done in-hospital.Tilgangur: Niðurstöður rannsókna á svefnháðum öndunartruflunum eru mjög háðar því að svefn sé fullnægjandi rannsóknarnóttina. Spítalaumhverfi og óþægindi af mælitækjum geta haft þar umtalsverð áhrif. Þessari rannsókn var ætlað að bera saman svefngæði einstaklinga sem gengust undir svefnmælingar í heimahúsi og þeirra sem mældir voru á sjúkrahúsi. Efniviður og aðferðir: Rannsakaðir voru 70 sjúklingar með áður greindan kæfisvefn sem kallaðir voru inn í eftirlitsmælingu vegna meðferðar með blásturstæki (continous positive airway pressure - CPAP). Mælingarnar fóru fram á legudeild á Vífilsstöðum annars vegar og á heimili sjúklings hins vegar. Samskonar mælitæki voru notuð hjá báðum hópunum. Einstaklingarnir svöruðu spurningaeyðublaði um væntingar til svefns rannsóknarnóttina og um raunveruleg gæði svefnsins að henni lokinni. Niðurstöður: Sjúklingar sem mældir voru í heimahúsi sváfu yfirleitt betur, áttu auðveldara með að sofna og voru minna kvíðnir en þeir sem mældir voru á legudeild. Ályktun: Mælingar á svefnháðum öndunartruflunum ætti fremur að gera á heimili sjúklings en inniliggjandi hvenær sem slíkt er framkvæmanlegt

Reluctance of patients with chronic obstructive pulmonary disease in its early stages and their families to participate in a partnership-based self-management trial: A search for explanation.

To access publisher's full text version of this article, please click on the hyperlink in Additional Links field or click on the hyperlink at the top of the page marked FilesRecruitment, the process of accessing, screening, selecting and retaining participants for research remains a challenge. In a randomized controlled trial, partnership-based self-management intervention for patients who have chronic obstructive pulmonary disease (COPD) in its initial stages, and their families, a theoretical framework developed for patients with an advanced COPD and their families was modified and implemented in a primary care context. In contrast to recruitment to the original study where 4% decline participation, in this study 25% of the potential patients declined participation. Although participants were encouraged to bring a family member, only 25% of them did so. The main reason for not being accompanied by a family member was that patients did not want anybody accompany them. Those who had quit smoking were more often accompanied by a family member compared to those who smoked. Reviewing the literature, the most compelling explanations for non-participation are shame and self-blame due to smoking, and that potential participants may not have envisioned any benefits from participating since they might not have realized that they had COPD. An alternative recruitment process needs to embrace the situation that potential participants find themselves in and which takes account of the issues at stake.Icelandic Research Fund University of Iceland's Research Fund Landspitali-University Hospital's Research Fund Icelandic Nurses' Association's Research Fund Oddur Olafsson Fun