De \u27houten eeuw\u27 van een Vlaamse stad. Archeologisch en dendrochronologisch onderzoek in Ieper (prov. West-Vlaanderen)

European oak is the most suited species for dendrochronological research in Flanders. However, a local reference chronology, indispensable for the optimal implementation of dendrochronology as a dating tool, is not yet available. This is partly due to the assumption that in Flanders lowland oaks grow very fast and do not record a climatological signal in their growth-ring pattern. Furthermore, the strong pressure of humans on local forests is believed to have often disrupted the natural growth pattern of trees. As a consequence, little dendrochronological research has been carried out, making it impossible to develop a local reference chronology. This has resulted in poor dating success in the few cases in which analyses were attempted. This situation has led to the assumption that dendrochronology is not the most recommended dating technique for archaeological timbers and artefacts of local origin. In 1993, during an archaeological inspection of the Verdronken Weide outside the town walls of Ypres, numerous wooden timbers from a deserted medieval village were found. This find revived the demand for an intensive dendrochronological survey. This survey was first undertaken as part of a masters degree thesis (Dept. of Biology, Ghent University, in collaboration with the Laboratory of Wood Biology & Xylarium, Africamuseum, Tervuren) and was later continued by the Laboratory of Wood Technology (Ghent University). Over the years, wood from more archaeological sites in Ypres has been added to the database. This paper presents the results and historical interpretation of the dendrochronological research of wood from the Verdronken Weide and six other archaeological sites in Ypres

M & L Jaargang 29/6

Mimi Debruyn De wondere wereld van een 18de-eeuws receptenboek voor Kunst-Schilders, Vernissers, Vergulders en Marmelaers. [The wondrous world of an 18th century book of recipes for painters, varnishers, gilders and marblers.]In 1777 publiceerden de gebroeders Gimblet in Gent een receptenboek voor de kunst- en decoratieschilders van hun tijd. Dit encyclopedisch kookboek viel onder de aandacht van Mimi Debruyn, die er enthousiast in grasduinde op zoek naar wetenswaardigheden over de materialen en technieken van de toenmalige exterieurafwerking en binneninrichting.Ilse Boeren, Kris Vandekerkhove, Sara Adriaenssens, Dries Tys, Koen Deforce, Kristof Haneca en Jan Bastiaens - Relicten van houtskoolmeilers in het Zoerselbos. [Remnants of charcoal kilns in the old woodland Zoerselbos.]Thans één van de meest waardevolle bosgebieden in Vlaanderen was het Zoerselbos, tot het begin van de 19de eeuw, het tafereel van een belangrijke economische activiteit: de productie van houtskool. De overblijfselen hiervan recent en bij toeval ontdekt zijn slechts voor een geoefend oog zichtbaar en in Vlaanderen nauwelijks gekend. In opdracht van het agentschap Ruimte en Erfgoed trok een team van wetenschappers op verder onderzoek uit en werden de meilers in het Zoerselbos geïnventariseerd, onderzocht en geëvalueerd met het oog op hun behoud voor de toekomst.Guido Cuyt Archeologisch onderzoek door vrijwilligers in Vlaanderen. [Archaeological research by voluntary workers in Flanders.]De directeur van de Nationale Dienst voor Opgravingen wist het 30 jaar geleden al: Er zijn maar twee soorten archeologen, namelijk goeie en slechte. En beide soorten vind je zowel bij de beroeps- als bij de amateurarcheologen. De amateurarcheoloog, vroeger verguisd en later geherwaardeerd, dreigt de dag van vandaag opnieuw verdrongen te worden. Is er nog een toekomst? Guido Cuyt - zelf een gepassioneerd amateurarcheoloog - schetst de evolutie van de amateurarcheologie in Vlaanderen en pleit meteen ook voor bezinning en herprofilering.Lieve Viaene-Awouters Heraldiek in Vlaanderen. Dertig jaar Vlaamse Heraldische Raad. [Heraldry in Flanders. Thirty years of Flemisch Heraldic Council.]Wapenborden en heraldische voorstellingen zijn sinds de vroege middeleeuwen in Vlaanderen van grote historische betekenis. Al 30 jaar waakt een raad van deskundigen over het historisch en heraldisch verantwoord toekennen van nieuwe wapens en over hun uniform gebruik. De raad formuleert tevens adviezen ten behoeve van de bevoegde minister en probeert een antwoord te bieden op de wildgroei aan logos die hand over hand toeneemt. Een overzicht van drie decennia Vlaamse Heraldische Raad door Lieve Viaene-Awouters.Summar

Successive Cambia: A Developmental Oddity or an Adaptive Structure?

BackgroundSecondary growth by successive cambia is a rare phenomenon in woody plant species. Only few plant species, within different phylogenetic clades, have secondary growth by more than one vascular cambium. Often, these successive cambia are organised concentrically. In the mangrove genus Avicennia however, the successive cambia seem to have a more complex organisation. This study aimed (i) at understanding the development of successive cambia by giving a three-dimensional description of the hydraulic architecture of Avicennia and (ii) at unveiling the possible adaptive nature of growth by successive cambia through a study of the ecological distribution of plant species with concentric internal phloem.ResultsAvicennia had a complex network of non-cylindrical wood patches, the complexity of which increased with more stressful ecological conditions. As internal phloem has been suggested to play a role in water storage and embolism repair, the spatial organisation of Avicennia wood could provide advantages in the ecologically stressful conditions species of this mangrove genus are growing in. Furthermore, we could observe that 84.9% of the woody shrub and tree species with concentric internal phloem occurred in either dry or saline environments strengthening the hypothesis that successive cambia provide the necessary advantages for survival in harsh environmental conditions.ConclusionsSuccessive cambia are an ecologically important characteristic, which seems strongly related with water-limited environments