The Veterans Emergency Housing Program

Dynamic spectrum access (DSA) schemes allow the users to share spectrum resources by taking advantage of the variations in spectrum demand over time and space. Carrying out dynamic spectrum allocation centrally, however, can be a complex task. For this reason, distributed schemes in which users can access the available channels independently may be preferable to centralized DSA schemes. Cognitive radio systems, which enable user terminals to sense their environment and form their action accordingly, are particularly well-suited for distributed systems. On the other hand, the freedom in distributed schemes gives the users the option to act selfishly, which has decisive effects on system performance. In this paper we consider a distributed multichannel wireless random access system where users selfishly access the channels in the system. We analyze the behavior of the selfish users by modeling the system as a non-cooperative game and we identify all stable operating points (Nash equilibria) of this game. We then compare the performance of this system with a number of cooperative distributed DSA schemes in terms of user utilities. Our results show that the performance of the selfish multichannel random access system can be comparable to cooperative schemes.QC 20111208. © 2010 IEEE. Personal use of this material is permitted. Permission from IEEE must be obtained for all other uses, in any current or future media, including reprinting/republishing this material for advertising or promotional purposes, creating new collective works, for resale or redistribution to servers or lists, or reuse of any copyrighted component of this work in other works. QC 20111207</p

A Paradigm Gap in Turkish

In this paper, we argue that Turkish has a gap in the third person plural cell of the person-number agreement paradigm of desiderative constructions formed with the -AsI suffix. We provide evidence for this claim from a corpus search and an acceptability judgment experiment. The corpus search shows that the third person plural suffix is virtually unattested with -AsI desideratives and the results of the experiment show that the third person plural suffix significantly reduces the acceptability of -AsI desideratives. In order to account for the observation that third person plural desideratives are unacceptable for most speakers, we argue that both negative evidence and competition accounts contribute to the existence and persistence of the gap. We discuss that competition accounts are supported by the presence of two competing forms whereas negative evidence accounts are supported by the anomalous relative frequency distribution in the paradigm of desideratives

Effects of the Activator and Twin Block on Facial Soft Tissue Thickness in Class II Division 1 Patients

Objective:The purpose of this study was to evaluate and compare the effects of the activator and Twin Block appliances on soft tissue thickness in Class II division 1 patients.Materials and Methods:Soft tissue thickness measurements were obtained from standardized lateral and posteroanterior cephalograms taken at the beginning and end of the time the appliances were used. The study patients consisted of 3 different groups: the control group (group I) comprised 30 patients (13 male, 17 female; mean age: 12.15 6 0.61 years); the activator group (group II) comprised 30 patients (12 male, 18 female; mean age: 12.15 6 0.68 years); and the Twin Block group (group III) comprised 30 patients (14 male, 16 female; mean age: 12.10 6 0.62 years). In the present study, 12 linear anthropologic points were measured. Intragroup comparisons were analyzed using the paired samples t test; and for the intergroup comparisons, the ANOVA and Tukey tests were used at the p , 0.05 level.Results:According to the intragroup comparisons, there were significant differences in groups II and III in the skeletal measurements (SNB, ANB, L1-NB, UL-E plane, and LL-E plane), and in the soft tissue thickness measurements (labrale superius, stomion, labiomental, pogonion, and gnathion) (p,0.05). When the treatment changes were compared between the groups, there were no significant differences between groups II and III. However, between groups I and II or III there were significant differences in the measurements of the SNB, ANB, L1-NB, UL-E plane, LL-E plane, and labiomental soft tissue thicknesses.Conclusions:Both the activator and Twin Block therapies improved the mandibular advancement in Class II patients and affected the soft tissue thickness in a similar way; only the labiomental region was affected

Sınıf II subdivizyon maloklüzyonda mandibular asimetrinin değerlendirmesi

Amaç: Bu çalışmanın amacı Sınıf II subdivizyon maloklüzyonlardaki mandibular iskeletsel asimetrilerin prevalansını, Sınıf I ve Sınıf II maloklüzyonlarla karşılaşırmalı olarak belirlemektir.Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya her biri 40’ar bireyden oluşan 3 grup dahil edilmiştir: bir Sınıf I oklüzyon grubu (14 erkek ve 26 kadın; yaş ortalaması 14.68±1.86), bir Sınıf II oküzyon grubu (12 erkek, 28 kadın ; yaş ortalaması 14.02±1.74), ve sınıf II subdivizyon oklüzyon grubu (19 erkek and 21 kadın; yaş ortalaması 14.32±2.42). Her bir hasta için panoramik radyogramlarda(OPG) sekiz doğrusal ve bir açısal ölçüm yapılmıştır. Sağ ve sol ya da Sınıf I ve Sınıf II tarafların ölçümlerini kıyaslamak için Wilcoxon testi kullanılmıştır. Grup içi değerlendirmelerde P &lt; 0,05 seviyesindeki asimetrilerin kıyaslanması için Kruskal-Wallis ve post-hoc Mann- Whitney U testleri kullanılmıştır.Bulgular: Sınıf I ve Sınıf II veya subdivizyon grubundaki bireylerin Sınıf I tarafları ve Sınıf II tarafları veya sağ sol tarafları arasında, yalnızca gonial açıda anlamlı farklılık gözlenmiştir (P &lt; 0.05). Sınf II subdivizyon grubundaki kondil boyları ve korpus uzunluklarındaki asimetri indeksleri diğer gruplara kıyasla daha büyüktür (P &lt; 0.05) ve diğer asimetri indeksleri açısından gruplar arasında anlamlı bir farklılık gözlenmemiştir (P &lt; 0.05).Sonuçlar: Sınıf II subdivizyon grubundaki bireyler, Sınıf I ve Sınıf II gruplarındakilere kıyasla daha asimetrik mandibulaya sahiptir

Distributed multichannel random access networks with selfish users

Dynamic spectrum access (DSA) schemes allow the users to share spectrum resources by taking advantage of the variations in spectrum demand over time and space. Carrying out dynamic spectrum allocation centrally, however, can be a complex task. For this reason, distributed schemes in which users can access the available channels independently may be preferable to centralized DSA schemes. Cognitive radio systems, which enable user terminals to sense their environment and form their action accordingly, are particularly well-suited for distributed systems. On the other hand, the freedom in distributed schemes gives the users the option to act selfishly, which has decisive effects on system performance. In this paper we consider a distributed multichannel wireless random access system where users selfishly access the channels in the system. We analyze the behavior of the selfish users by modeling the system as a non-cooperative game and we identify all stable operating points (Nash equilibria) of this game. We then compare the performance of this system with a number of cooperative distributed DSA schemes in terms of user utilities. Our results show that the performance of the selfish multichannel random access system can be comparable to cooperative schemes.QC 20111208. © 2010 IEEE. Personal use of this material is permitted. Permission from IEEE must be obtained for all other uses, in any current or future media, including reprinting/republishing this material for advertising or promotional purposes, creating new collective works, for resale or redistribution to servers or lists, or reuse of any copyrighted component of this work in other works. QC 20111207</p

Bandwidth exchange as an incentive for relaying

Abstract—Relay cooperation has been recognized as an important mechanism to enhance connectivity and throughput in multi-hop wireless networks, especially under varying channel conditions. One major problem of relay cooperation is that relaying always incurs energy and possibly delay costs. To a rational and selfish node these costs are worth incurring only if it receives at least comparable returns in the long term. In light of this, we propose a new incentive mechanism called bandwidth exchange (BE) where a node can delegate a portion of its bandwidth to another node in exchange for relay cooperation. In this paper we specifically study BE in the simple form of exchanging orthogonal frequency bands to provide incentives for relaying in a wireless network. Other forms of exchanging bandwidth such as delegation of time-slots or using spreading codes of different lengths are also possible. Using a Nash Bargaining framework, we explore the advantage of BE in both static and fading channels. I

KOCASU VE GÖNEN ÇAYI DELTALARININ (MARMARA DENİZİ GÜNEY KIYILARI) GÜNCEL MORFOLOJİLERİ VE TORTUL

Kocasu ve Gönen çayı güney Marmara bölgesinin iki büyük akarsuyu olup birbirinden 80 km aralıkla denize ulaşırlar. Bo- şalttıkları su ve taşıdıkları tortul yükün önemli miktarı, yörede yarı kurak iklim şartlarının egemen olması dolayısıyla yağışlı kış aylarında gözlenmektedir. Bu iki akarsu, taşdıkları tortul yüke uygun olarak, morfolojik bakımdan farklılık gösteren ayrı delta sistemleri oluşturmuşlardır. Gönen çayı deltası 5.5 km kadar ilerlemesi ve toplam 28 km2 su dışı düzlüğü olan lobsu akarsu egemen bir tortul birikimidir. Menderesli dağıtım kanalları ve bir çok ufak lagün gölü delta düzlüğünün asıl elemanlarıdır. Taşınan kı- rıntılıların büyük oranda yatak yükü olması sebebiyle üçgensi delta düzlüğü gelişmekte ve günümüzde hafifçe doğuya doğru ilerlemektedir. Su dışı delta düzlüğü, 6 m kotunun teşkil ettiği basamakvari bir topografya ile ikiye bölünmüştür. DSi ce delta düzlü- ğünün karaya yakın tarafında yapılan sondajlarda 65 m tortul kesilmiştir. Delta düzlüğünün tortullarının kalınlığı ise 6 m civarındadır. Kocasu deltası bozucu-yıkıcı süreçlerin belirgin olduğu, çamur egemen, basık, uzunlamasına bir tortul birikimidir. Toplam 3,5 km ilerlemesi, 48 km2 su dışı düzlüğü olan dalga kontrollü bir deltadır. Delta üzerinde dağılım kanalı yoktur ve düz uzanımlı tek ana kanal ile oluşturulmaktadır. Deltanın oldukça fazla olan yanal büyümesi, yörede baskın olan kuzeydoğu rüzgârlarının oluşturduğu dalgalar ile sağlanmaktadır. Güncel delta düzlüğünde akarsu çökelleri çok az veya yoktur, iki lagün gölü, bataklıklar, bataklık kum sırtları, kumullar ve uzun kumlu plaj deltanın görünen elemanlarıdır. 4 m kotu, Gönen çayı deltasında olduğu gibi delta düzlüğünü, göreceli eski ve yeni olarak iki kısma ayırır. Deltanın toplam kalınlığının grafik hesaplama ve karşılaştırmalarla 55-60 m kadar olduğu tahmin edilmektedir. Her iki delta kara yönünde aktif sağ yanal, doğrultu atımlı faylara yaslanmıştır. Depolanma sahaları da denize kadar inen temel kayaları ile sınırlıdır. Bilhassa Kocasu deltasında bu sınırlanmalar çok keskindir. Drenaj alanının morfolojisi, Kocasu ve Gönen çayı deltalarının eş yaşta oluştuklarını ve muhtemelen erken Holosen'de ilerlemeğe başladıklarını göstermektedir. Delta düzlüklerindeki basamaklı durum, denizin bugünkü düzeyine, son klimatik optimumda ulaştığının belirteci olabilir. Daha sonraki küçük ve lokal deniz seviyesi değişmeleri, Kocasu deltasında uzun bataklık kum sırtlarının varlığı ile kendisini gösterir. Bu lokal değişmeler deltanın üzerine yaslandığı fayın tesiriyle olabilir. Güncel deniz seviyesi son bin yıldır durağanlık dönemindedir