Leczenie chorych w podeszłym wieku, z niewydolnością serca przez lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej

Wstęp: Niewydolność serca (HF) stanowi główny problem zdrowotny dzisiejszych społeczeństw. Obecnie dysponujemy jedynie niepełnymi danymi populacyjnymi dotyczącymi chorobowości na HF, farmakoterapii oraz rokowania tej grupy chorych. Celem prezentowanej pracy była ocena sposobu leczenia chorych z HF przez lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej. Materiał i metody: Badanie zaplanowano jako przekrojowe badanie epidemiologiczne (rejestracja kolejnych 50 chorych w wieku > 65 lat zgłaszających się do lecznictwa ambulatoryjnego). Rejestrowano dane z wywiadu (m.in. diagnostyka i leczenie HF), badania przedmiotowego i wyniki badań laboratoryjnych. Wyniki: Spośród włączonych 19 877 osób u 10 579 chorych (3901 mężczyzn i 6678 kobiet; 53% populacji wyjściowej) rozpoznano HF. U 68% zalecano stosowanie inhibitorów ACE, u 62% długodziałających preparatów nitrogliceryny, u 55% diuretyków, u 31% glikozydów naparstnicy, u 29% preparatów blokerów kanałów wapniowych, a u 22% &#946;-blokerów. Częstość podawania poszczególnych klas leków była zbliżona u obu płci, z wyjątkiem blokerów kanałów wapniowych, które otrzymywały częściej kobiety (p < 0,001), oraz długodziałających preparatów nitrogliceryny podawanych częściej mężczyznom (p < 0,001). Częstość stosowania inhibitorów ACE, długodziałających preparatów nitrogliceryny oraz glikozydów naparstnicy zwiększała się z wiekiem, odwrotnie niż blokerów kanałów wapniowych i &#946;-blokerów. Chorzy z HF zaliczeni do najbardziej zaawansowanej klasy według klasyfikacji NYHA częściej otrzymywali inhibitor ACE, glikozydy naparstnicy, długodziałające nitraty oraz diuretyki, natomiast blokery kanałów wapniowych i &#946;-blokery zalecano im znacznie rzadziej. Terapię skojarzoną inhibitorami ACE i &#946;-blokerami stosowano niezmiernie rzadko, zwłaszcza w przypadku chorych będących w IV klasie według NYHA. Wnioski: W porównaniu z populacjami z innych państw zarówno inhibitory ACE, jak i &#946;-blokery stosowano nieco częściej, przy czym te ostatnie zaleca się nadal zdecydowanie zbyt rzadko. Wysoki odsetek chorych z HF otrzymujących blokery kanałów wapniowych jest niepokojący, dlatego należy zwrócić szczególną uwagę na popularyzację leczenia &#946;-blokerami oraz ich połączenia z inhibitorami ACE. (Folia Cardiol. 2004; 11: 707-718

Leczenie chorych w podeszłym wieku, z niewydolnością serca przez lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej

Wstęp: Niewydolność serca (HF) stanowi główny problem zdrowotny dzisiejszych społeczeństw. Obecnie dysponujemy jedynie niepełnymi danymi populacyjnymi dotyczącymi chorobowości na HF, farmakoterapii oraz rokowania tej grupy chorych. Celem prezentowanej pracy była ocena sposobu leczenia chorych z HF przez lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej. Materiał i metody: Badanie zaplanowano jako przekrojowe badanie epidemiologiczne (rejestracja kolejnych 50 chorych w wieku > 65 lat zgłaszających się do lecznictwa ambulatoryjnego). Rejestrowano dane z wywiadu (m.in. diagnostyka i leczenie HF), badania przedmiotowego i wyniki badań laboratoryjnych. Wyniki: Spośród włączonych 19 877 osób u 10 579 chorych (3901 mężczyzn i 6678 kobiet; 53% populacji wyjściowej) rozpoznano HF. U 68% zalecano stosowanie inhibitorów ACE, u 62% długodziałających preparatów nitrogliceryny, u 55% diuretyków, u 31% glikozydów naparstnicy, u 29% preparatów blokerów kanałów wapniowych, a u 22% &#946;-blokerów. Częstość podawania poszczególnych klas leków była zbliżona u obu płci, z wyjątkiem blokerów kanałów wapniowych, które otrzymywały częściej kobiety (p < 0,001), oraz długodziałających preparatów nitrogliceryny podawanych częściej mężczyznom (p < 0,001). Częstość stosowania inhibitorów ACE, długodziałających preparatów nitrogliceryny oraz glikozydów naparstnicy zwiększała się z wiekiem, odwrotnie niż blokerów kanałów wapniowych i &#946;-blokerów. Chorzy z HF zaliczeni do najbardziej zaawansowanej klasy według klasyfikacji NYHA częściej otrzymywali inhibitor ACE, glikozydy naparstnicy, długodziałające nitraty oraz diuretyki, natomiast blokery kanałów wapniowych i &#946;-blokery zalecano im znacznie rzadziej. Terapię skojarzoną inhibitorami ACE i &#946;-blokerami stosowano niezmiernie rzadko, zwłaszcza w przypadku chorych będących w IV klasie według NYHA. Wnioski: W porównaniu z populacjami z innych państw zarówno inhibitory ACE, jak i &#946;-blokery stosowano nieco częściej, przy czym te ostatnie zaleca się nadal zdecydowanie zbyt rzadko. Wysoki odsetek chorych z HF otrzymujących blokery kanałów wapniowych jest niepokojący, dlatego należy zwrócić szczególną uwagę na popularyzację leczenia &#946;-blokerami oraz ich połączenia z inhibitorami ACE. (Folia Cardiol. 2004; 11: 707-718

Global estimates of CO sources with high resolution by adjoint inversion of multiple satellite datasets (MOPITT, AIRS, SCIAMACHY, TES)

We combine CO column measurements from the MOPITT, AIRS, SCIAMACHY, and TES satellite instruments in a full-year (May 2004–April 2005) global inversion of CO sources at 4&amp;deg;&amp;times;5&amp;deg; spatial resolution and monthly temporal resolution. The inversion uses the GEOS-Chem chemical transport model (CTM) and its adjoint applied to MOPITT, AIRS, and SCIAMACHY. Observations from TES, surface sites (NOAA/GMD), and aircraft (MOZAIC) are used for evaluation of the a posteriori solution. Using GEOS-Chem as a common intercomparison platform shows global consistency between the different satellite datasets and with the in situ data. Differences can be largely explained by different averaging kernels and a priori information. The global CO emission from combustion as constrained in the inversion is 1350 Tg a&lt;sup&gt;&amp;minus;1&lt;/sup&gt;. This is much higher than current bottom-up emission inventories. A large fraction of the correction results from a seasonal underestimate of CO sources at northern mid-latitudes in winter and suggests a larger-than-expected CO source from vehicle cold starts and residential heating. Implementing this seasonal variation of emissions solves the long-standing problem of models underestimating CO in the northern extratropics in winter-spring. A posteriori emissions also indicate a general underestimation of biomass burning in the GFED2 inventory. However, the tropical biomass burning constraints are not quantitatively consistent across the different datasets

Global Estimates of CO Sources with High Resolution by Adjoint Inversion of Multiple Satellite Datasets (MOPITT, AIRS, SCIAMACHY, TES)

We combine CO column measurements from the MOPITT, AIRS, SCIAMACHY, and TES satellite instruments in a full-year (May 2004–April 2005) global inversion of CO sources at 4°×5° spatial resolution and monthly temporal resolution. The inversion uses the GEOS-Chem chemical transport model (CTM) and its adjoint applied to MOPITT, AIRS, and SCIAMACHY. Observations from TES, surface sites (NOAA/GMD), and aircraft (MOZAIC) are used for evaluation of the a posteriori solution. Using GEOS-Chem as a common intercomparison platform shows global consistency between the different satellite datasets and with the in situ data. Differences can be largely explained by different averaging kernels and a priori information. The global CO emission from combustion as constrained in the inversion is $1350 Tg a^{−1}$. This is much higher than current bottom-up emission inventories. A large fraction of the correction results from a seasonal underestimate of CO sources at northern mid-latitudes in winter and suggests a larger-than-expected CO source from vehicle cold starts and residential heating. Implementing this seasonal variation of emissions solves the long-standing problem of models underestimating CO in the northern extratropics in winter-spring. A posteriori emissions also indicate a general underestimation of biomass burning in the GFED2 inventory. However, the tropical biomass burning constraints are not quantitatively consistent across the different datasets.Engineering and Applied Science

Wild vascular plants gathered for consumption in the Polish countryside: a review

BACKGROUND: This paper is an ethnobotanical review of wild edible plants gathered for consumption from the end of the 18(th )century to the present day, within the present borders of Poland. METHODS: 42 ethnographic and botanical sources documenting the culinary use of wild plants were analyzed. RESULTS: The use of 112 species (3.7% of the flora) has been recorded. Only half of them have been used since the 1960s. Three species: Cirsium rivulare, Euphorbia peplus and Scirpus sylvaticus have never before been reported as edible by ethnobotanical literature. The list of wild edible plants which are still commonly gathered includes only two green vegetables (Rumex acetosa leaves for soups and Oxalis acetosella as children's snack), 15 folk species of fruits and seeds (Crataegus spp., Corylus avellana, Fagus sylvatica, Fragaria vesca, Malus domestica, Prunus spinosa, Pyrus spp., Rosa canina, Rubus idaeus, Rubus sect. Rubus, Sambucus nigra, Vaccinium myrtillus, V. oxycoccos, V. uliginosum, V. vitis-idaea) and four taxa used for seasoning or as preservatives (Armoracia rusticana root and leaves, Carum carvi seeds, Juniperus communis pseudo-fruits and Quercus spp. leaves). The use of other species is either forgotten or very rare. In the past, several species were used for food in times of scarcity, most commonly Chenopodium album, Urtica dioica, U. urens, Elymus repens, Oxalis acetosella and Cirsium spp., but now the use of wild plants is mainly restricted to raw consumption or making juices, jams, wines and other preserves. The history of the gradual disappearance of the original barszcz, Heracleum sphondylium soup, from Polish cuisine has been researched in detail and two, previously unpublished, instances of its use in the 20(th )century have been found in the Carpathians. An increase in the culinary use of some wild plants due to media publications can be observed. CONCLUSION: Poland can be characterized as a country where the traditions of culinary use of wild plants became impoverished very early, compared to some parts of southern Europe. The present use of wild plants, even among the oldest generation, has been almost entirely restricted to fruits

At the coalface and the cutting edge: general practitioners’ accounts of the rewards of engaging with HIV medicine

The interviews we conducted with GPs suggest that an engagement with HIV medicine enables clinicians to develop strong and long-term relationships with and expertise about the care needs of people living with HIV ‘at the coalface’, while also feeling connected with a broader network of medical practitioners and other professionals concerned with and contributing to the ever-changing world of science: ‘the cutting edge’. The general practice HIV prescriber is being modelled here as the interface between these two worlds, offering a rewarding opportunity for general practitioners to feel intimately connected to both community needs and scientific change

A new class of glycomimetic drugs to prevent free fatty acid-induced endothelial dysfunction

Background: Carbohydrates play a major role in cell signaling in many biological processes. We have developed a set of glycomimetic drugs that mimic the structure of carbohydrates and represent a novel source of therapeutics for endothelial dysfunction, a key initiating factor in cardiovascular complications. Purpose: Our objective was to determine the protective effects of small molecule glycomimetics against free fatty acid­induced endothelial dysfunction, focusing on nitric oxide (NO) and oxidative stress pathways. Methods: Four glycomimetics were synthesized by the stepwise transformation of 2,5­dihydroxybenzoic acid to a range of 2,5­substituted benzoic acid derivatives, incorporating the key sulfate groups to mimic the interactions of heparan sulfate. Endothelial function was assessed using acetylcholine­induced, endotheliumdependent relaxation in mouse thoracic aortic rings using wire myography. Human umbilical vein endothelial cell (HUVEC) behavior was evaluated in the presence or absence of the free fatty acid, palmitate, with or without glycomimetics (1µM). DAF­2 and H2DCF­DA assays were used to determine nitric oxide (NO) and reactive oxygen species (ROS) production, respectively. Lipid peroxidation colorimetric and antioxidant enzyme activity assays were also carried out. RT­PCR and western blotting were utilized to measure Akt, eNOS, Nrf­2, NQO­1 and HO­1 expression. Results: Ex vivo endothelium­dependent relaxation was significantly improved by the glycomimetics under palmitate­induced oxidative stress. In vitro studies showed that the glycomimetics protected HUVECs against the palmitate­induced oxidative stress and enhanced NO production. We demonstrate that the protective effects of pre­incubation with glycomimetics occurred via upregulation of Akt/eNOS signaling, activation of the Nrf2/ARE pathway, and suppression of ROS­induced lipid peroxidation. Conclusion: We have developed a novel set of small molecule glycomimetics that protect against free fatty acidinduced endothelial dysfunction and thus, represent a new category of therapeutic drugs to target endothelial damage, the first line of defense against cardiovascular disease