Fetal insan beyininde temporomezial bölgenin topografik anatomisi

Bu çalışmada insan beyininin temporomezial bölgesinin 26 ve 32 fetal haftalar arasındaki detaylı topografik nöroanatomisinin ortaya konulması amaçlandı. Yapılan inceleme, temporomezial bölgenin geç fetal dönemdeki nöroanatomik özelliklerini irdeleyen ilk çalışmadır. Fetal nöroanatominin bu döneminin detaylı incelenmesi, temporomezial bölge ve hippokampal formasyon yapılarının nöroanatomik ve nöroembriyolojik konu bütünlükleri yönünden tamamlayıcı olacaktır. Yaşları 26 ve 32 hafta arasında değişen sekiz fetal insan beyini ( 16 hemisfer ) incelendi. Parahippokampal girusun, unkusun ve giruslarının boyutları, rhinal ve kollateral sulkusun uzunlukları ölçüldü. Lateral yüzeyinde süperior temporal girus boyunca kesi yapılarak, angüler, supramarginal ve inferior temporal girus ile sınırlanan alanda temporal neokortikal yapılar çıkarıldı. Lateral ventrikülün temporal boynuzu ve hippokampal formasyonun ventrikül içindeki bölümleri ortaya konuldu. Temporomezial bölgeyi oluşturan temel anatomik yapılar olan rhinal ve kollateral sulkuslar, unkus ve giral yapıları, hippokampus ve parahippokampal girus yapılarının topografik ölçümleri yapılarak bir veri tabanı oluşturuldu. Bu verilerin ışığında, temporomezial bölgenin filogenetik olarak allokortikal ve mezokortikal özellik gösteren limbik yapılarının topografik gelişimlerinin, beyin hemisferlerinin kalan bölümlerini oluşturan neokortikal yapılarınkiler ile karşılaştırıldığında, daha erken dönemde tamamlandıkları görüldü. Kollateral, rhinal, hippokampal ve anterior kalkarin sulkusların ve ilişkili olarak parahippokampal girusun nihai şekillenmelerini, hemisferlerin lateral yüzeyinde ilk şekillenen Sylvian fissür, santral ve parietooksipital sulkus gibi erken dönemde tamamlandıkları görüldü. Unkus yüzeyinin topografik bölümleri olan Giacomini bandı, semilunar, unsinat, intralimbik ve ambient girusların incelenen tüm beyinlerde gelişimlerini 26. haftada tamamladıkları ve erişkindeki şekillerini kazandıkları belirlendi. Anahtar kelimeler: Fetal beyin, hippokampus, nöroembriyoloji, temporomezial bölge, topografik anatomy SUMMARY The aim of this work was to provide a detailed description of the topographic neuroanatomy of the human temporomesial region in order to elucidate the development in the fetal period between 26 to 32 weeks of gestation. This is the first report in the literatur concerning neuroanatomical characteristics of the temporomesial region in the late fetal period. The detailed knowledge of this fetal period will contribute to more precise understanding the integrity of neuroanatomy and neuroembryology of the temporomesial region and structures of the hippocampal formation. Eight fetal cadaveric brain ( 16 hemispheres ) ranging from 26 to 32 weeks of gestation were examined. Dimensions of parahippocampal gyrus, uncus and uncal gyri, rhinal and collateral sulci were measured. On the lateral surface of each hemispheres, the entire superior temporal gyrus was dissected, and temporal neocortical structures bounded by angular, supramarginal, and inferior temporal gyrus were removed. The temporal horn of the lateral ventricle was opened and intraventricular parts of the hippocampal formation were exposed. Topographic measurements of major anatomical structures of the region such as rhinal and collateral sulci, uncus and its gyral paterns, hippocampus and parahippocampal gyrus have been made and an anatomical data base was established. Results showed that the topographic development of philogenetically allocortical and mesocortical limbic structures of the temporomesial region took place earlier comparing to those of neocortical structures of the hemisphere. The definite formation of collateral, rhinal, hippocampal, and anterior calcarine sulci, and the parahippocampal gyrus was also occured earlier like the firstly developed Sylvian fissure, central and parietooccipital sulci on the lateral surface. The topographic structures of the uncal surface namely the band of Giacomini, semilunar, uncinate, intralimbic, and ambient gyri were found to be developed in the 26th week in all examined hemispheres. Key Words: Fetal brain, hippocampus, neuroembryology, temporomesial region, topograhic anatom

SPONTANEOUS REGRESSION OF SEQUESTRATED LUMBAR DISC HERNIATION

Disk herniyasyonları omurganın en çok görülen ve en sık ameliyat edilen dejeneratif hastalığıdır. Lomber bölge başta olmak üzere servikal ve torakal bölgede de sıklıkla karşımıza çıkmaktadır. Son zamanlarda gelişen minimal invaziv yöntemlerle cerrahi tedavinin artmasına rağmen konservatif ve medikal tedavi en sık başvurulan tedavi yöntemleridir. Herniye disk materyalinin konservatif tedavi sırasında kendiliğinden kaybolması ender bir durum olmakla beraber manyetik rezonans görüntülemenin yaygın kullanılması nedeni ile artan sayıda olgular bildirilmektedir. Bu olgu sunumunda operasyonu kabul etmeyen ve konservatif yöntemler uygulanan bir hastada 6 ay sonra kaybolan disk hernisi incelenmiştir.Bu çalışmanın verileri ışığı altında, nörolojik sekelin olmadığı ve radikülopatinin kabul edilebilir düzeyde olduğu disk hernisi vakaları, ameliyat edilmeden medikal ve konservatif tedavi yöntemleri kullanılarak klinik iyileşme sağlanabilir ve sonucunda radyolojik olarak disk fragmanlarının morfolojik gerilemesini gözlenebilirDisc herniations are the most seen and most common surgical degenerative diseases in vertebral disorders. It is most commonly seen in lumbar region in order to cervical and thoracic region. Despite the development of methods on minimally invasive surgery for the treatment of disc herniation, many of them are treated conservatively. Spontaneous regression of disc herniation is rare but with the widespread use of magnetic resonance imaging the number of these cases is increasing. We inspected our case that did not accept operation for lumbar disc herniation, had a spontaneous regression of intervertebral disc in 6 months follow up.Considering these results, patients who have no neurological deficit or acceptable radiculopathy with disc herniations, could be treated with conservative methods and medical therapy. Additionally morphological spontaneous regression of sequestrated disc fragments could be observed radiologicall

Microsurgical training model for residents to approach to the orbit and the optic nerve in fresh cadaveric sheep cranium.

İstanbul Bilim Üniversitesi, Tıp Fakültesi.BACKGROUND: Neurosurgery and ophthalmology residents need many years to improve microsurgical skills. Laboratory training models are very important for developing surgical skills before clinical application of microsurgery. A simple simulation model is needed for residents to learn how to handle microsurgical instruments and to perform safe dissection of intracranial or intraorbital nerves, vessels, and other structures. MATERIALS AND METHODS: The simulation material consists of a one-year-old fresh cadaveric sheep cranium. Two parts (Part 1 and Part 2) were designed to approach structures of the orbit. Part 1 consisted of a 2-step approach to dissect intraorbital structures, and Part 2 consisted of a 3-stepapproach to dissect the optic nerve intracranially. RESULTS: The model simulates standard microsurgical techniques using a variety of approaches to structures in and around the orbit and the optic nerve. CONCLUSIONS: This laboratory training model enables trainees to gain experience with an operating microscope, microsurgical instruments and orbital structures