Imaging Findings of Localized Lymphoid Hyperplasia of the Pancreas: a Case Report

We report here on a case of localized lymphoid hyperplasia of the pancreas in a 70-year-old man which manifested as double lesions (uncinate process and tail) in the organ. The lesions were incidentally detected as hypoechoic lesions on ultrasonography and they appeared as delayed enhancing lesions on the contrast-enhanced dynamic CT and MRI. Total pancreatectomy was performed, because malignant tumor could not be excluded according to the preoperative imaging studies and the endoscopic ultrasound-guided biopsy failed. Pathology revealed localized lymphoid hyperplasia. The patient had an uneventful postoperative course. He has been alive for 18 months after surgery

Minute ampullary carcinoid tumor with lymph node metastases: a case report and review of literature

<p>Abstract</p> <p>Background</p> <p>Carcinoid tumors are usually considered to have a low degree of malignancy and show slow progression. One of the factors indicating the malignancy of these tumors is their size, and small ampullary carcinoid tumors have been sometimes treated by endoscopic resection.</p> <p>Case presentation</p> <p>We report a case of a 63-year-old woman with a minute ampullary carcinoid tumor that was 7 mm in diameter, but was associated with 2 peripancreatic lymph node metastases. Mild elevation of liver enzymes was found at her regular medical check-up. Computed tomography (CT) revealed a markedly dilated common bile duct (CBD) and two enlarged peripancreatic lymph nodes. Endoscopy showed that the ampulla was slightly enlarged by a submucosal tumor. The biopsy specimen revealed tumor cells that showed monotonous proliferation suggestive of a carcinoid tumor. She underwent a pylorus-preserving whipple resection with lymph node dissection. The resected lesion was a small submucosal tumor (7 mm in diameter) at the ampulla, with metastasis to 2 peripancreatic lymph nodes, and it was diagnosed as a malignant carcinoid tumor.</p> <p>Conclusion</p> <p>Recently there have been some reports of endoscopic ampullectomy for small carcinoid tumors. However, this case suggests that attention should be paid to the possibility of lymph node metastases as well as that of regional infiltration of the tumor even for minute ampullary carcinoid tumors to provide the best chance for cure.</p

Carcinoid tumor of the minor papilla in complete pancreas divisum presenting as recurrent abdominal pain

<p>Abstract</p> <p>Background</p> <p>Tumors of the minor papilla of the duodenum are extremely rare, and they are mostly neuroendocrine tumors, such as somatostatinomas and carcinoid tumors. However, true incidence of carcinoid tumors in minor papilla might be much higher, because patients with minor papillary tumors usually remain asymptomatic. We report a very unusual case of carcinoid tumor in a patient with complete pancreas divisum with a review of the literature.</p> <p>Case presentation</p> <p>A 56-year-old female patient was referred for evaluation of pancreatic duct dilatation noted on abdominal ultrasonography and computerized tomography. She complained of intermittent epigastric pain for 6 months. A MRCP and ERCP revealed complete pancreas divisum with dilatation of the main pancreatic duct. On duodenoscopy, a small, yellows, subepithelial nodule was visualized at the minor papilla; biopsy of this lesion revealed a carcinoid tumor. She underwent a pylorus-preserving pancreaticoduodenectomy. The histologic evaluation showed a single nodule, 1 cm in diameter, in the submucosa with duodenal and vascular invasion and metastasis to the regional lymph nodes.</p> <p>Conclusion</p> <p>Although the size of the carcinoid tumor was small and the tumor was hormonally inactive, the concomitant pancreas divisum led to an early diagnosis, the tumor had aggressive behavior. Carcinoid tumors of the minor papilla should be included in the differential diagnosis of recurrent abdominal pain or pancreatitis of unknown cause.</p

Vitamin B₁, B₂ and B₆ requirements during total parenteral nutrition

Water-soluble vitamin deficiency has been reported in T.P.N, patients. Optimal intravenous doses requirements are not fully known. Vitamins B₁, B₂ and B₆ status was assessed by measuring the erythrocyte enzyme activation, during the course of their treatment, in 31 surgical patients who required T.P.N. We classified our patients according to their clinical features and laboratory data, into septic and non-septic groups. Patients from both groups were randomly chosen to receive one of two different vitamin formulations, Solivito (Kabi Vitrum) with B₁, 1,2 mgr, B₂ 1,8 mgr, B₆ 2 mgr, which provides the normal daily requirements, or Multibionta (Merck Pharmaceuticals) with B₁ 50 mgr, B₂ 10 mgr and B₆ 15 mgr. We found that the mean value of erythrocyte activation for thiamin, in the septic on Solivito, was above the normal range (Β₁ deficiency) and there was a significant difference (p<0,05) between this group and the control group. This study indicates that septic patients on TPN must be provided with more thiamin than daily normal requirement suggests.Οι ημερήσιες ανάγκες σε ενέργεια, πρωτεΐνες, ηλεκτρολύτες και ιχνοστοιχεία των αρρώστων σε Ο.Π.Δ. έχουν μελετηθεί εκτενώς, ενώ ελάχιστες πληροφορίες υπάρχουν για τις ανάγκες των αρρώστων αυτών σε βιταμίνες. Οι βιταμίνες αποτελούν συνένζυμα σημαντικών αντιδράσεων που συμβαίνουν στον διάμεσο μεταβολισμό. Η έλλειψη τους προκαλεί σοβαρές μεταβολικές διαταραχές. Οι άρρωστοι που υποβάλλονται σε Ο.Π.Δ. εμφανίζουν ανεπάρκεια θερμίδων και πρωτεϊνών και, συχνά, είναι σηπτικοί. Επειδή οι επιπτώσεις της υποθρεψίας και της σήψης στον μεταβολισμό των βιταμινών δεν είναι απόλυτα γνωστές, γι’ αυτό και είναι αναγκαίος ο καθορισμός των ημερήσιων αναγκών σε βιταμίνες κατά την διάρκεια της Ο.Π.Δ. Τα αποθέματα του οργανισμού σε υδατοδιαλυτές βιταμίνες είναι μικρά, γι’ αυτό αρκετά πρώϊμα ύστερα από ελλειπή πρόσληψη εμφανίζονται σύνδρομα ανεπάρκειας. Οι στόχοι αυτής της μελέτης είναι: α) Να προσδιοριστούν οι ημερήσιες δόσεις των βιταμινών Β₁, Β₂ και Β₆ για τους ασθενείς που βρίσκονται σε Ο.Π.Δ. και β) Να προσδιορισθούν οι ομάδες των ασθενών που διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν σύνδρομα ανεπάρκειας. Σε 31 χειρουργικούς αρρώστους που υποβάλλονταν σε Ο.Π.Δ. χορηγήσαμε με τυχαία κατανομή δύο διαφορετικά πολυβιταμινούχα σκευάσματα. Το πρώτο (Solivito) περιείχε τις βιταμίνες θειαμίνη, ριβοφλαβίνη και πυριδοξίνη στις δόσεις που έχει καθορίσει ο Π.Ο.Υ. για την κάλυψη των ημερήσιων αναγκών φυσιολογικών ατόμων. Το δεύτερο (Multibionta) περιείχε πολλαπλάσιες δόσεις από τις παραπάνω βιταμίνες. Το πρώτο σκεύασμα χορηγήθηκε σε 12 σηπτικούς (ομάδα Β) και 4 μη σηπτικούς αρρώστους (ομάδα Δ), και το δεύτερο σε 8 σηπτικούς (ομάδα Γ) και 7 μη σηπτικούς (ομάδα Ε). Στη συνέχεια, προσδιορίσαμε τα επίπεδα των βιταμινών Β₁, Β₂ και Β₆, μετρώντας στα ερυθρά αιμοσφαίρια τον βαθμό ενεργοποίησης των ενζύμων, τρανσκετολάσης, αναγωγάσης της γλουταθειόνης και ασπαρτικής τρανσαμινάσης ύστερα από την in vitro προσθήκη θειαμίνης, ριβοφλαβίνης και πυριδοξίνης, οι οποίες αποτελούν συνένζυμα των ενζύμων που προαναφέρθηκαν. Επίσης, μετρήσαμε τα επίπεδα των βιταμινών αυτών σε 8 υγιή άτομα που αποτέλεσαν την ομάδα ελέγχου. Με βάση τ' αποτελέσματά μας καταλήξαμε στα εξής συμπεράσματα: 1. Καμιά από τις ομάδες των ασθενών μας δεν παρουσίασε αυξημένες ανάγκες σε ριβοφλαβίνη και πυριδοξίνη, και οι απαιτήσεις τους καλύπτονται από την χορήγηση 2,47 mgr και 2,23 mgr ριβοφλαβίνης και πυριδοξίνης αντίστοιχα. 2. Στους μη σηπτικούς αρρώστους η χορήγηση 1,25 mgr θειαμίνης καλύπτει τις ημερήσιες ανάγκες τους. 3. Στους σηπτικούς αρρώστους ο μεταβολισμός της θειαμίνης εμφανίζει σημαντικές διαταραχές, γι' αυτό και είναι απαραίτητη η χορήγηση μεγάλων δόσεων βιταμίνης Β₁. Στους αρρώστους αυτούς που υποβάλλονται σε Ολική Παρεντερική Διατροφή θα πρέπει να χορηγούνται τουλάχιστον 50 mgr θειαμίνης ημερησίως