Leczenie inhibitorem mTOR chorej z nieoperacyjnym, zaawansowanym miejscowo nowotworem neuroendokrynnym trzustki

Leczenie systemowe nowotworów neuroendokrynnych ma na celu z jednej strony kontrolę wzrostu ognisk nowotworowych, z drugiej zahamowanie sekrecji substancji bioaktywnych. W pracy przedstawiono przypadek 60-letniej chorej z rozpoznaniem nieoperacyjnego nowotworu neuroendokrynnego trzustki (G2). Po początkowej dobrej odpowiedzi na leczenie i tolerancji leku terapię zakończono po 10 miesiącach ze względu na progresję choroby nowotworowej

MANEJO POR CORTE DE CAÑA DE AZÚCAR (Saccharum spp.) PARA PRODUCCIÓN DE FORRAJE, COMO ENSILAJE

This study explored the technical viability of elaborating ensilage from sugar cane (Saccharum spp.) regrowth biomass, compacted into bundles and placed in hermetically sealed bags to provoke anaerobic fermentation. The sugar cane regrowth was cut at a development age of three months since harvest, with a range of dry matter from 15 % to 20 %, with which 360X460X900 mm bundles were made, with compaction density of 100-128 kg m3-1. The bundles were placed in plastic bags, sealed and stored under a roof, and the temperature inside was measured every 10 days for two months. The internal temperature of the bundles increased from 30 °C at the beginning, to 35 °C, to drop to a minimum of 29 °C in the middle of the period and increase again and remain at 35 °C until their opening. After storage, all the bundles experienced satisfactory fermentation, attaining with this adequate ensilage.Este estudio exploró la viabilidad técnica de elaborar ensilaje a partir de la biomasa del rebrote de caña de azúcar (Saccharum spp.) compactada en pacas y colocadas en bolsas selladas herméticamente para provocar una fermentación anaeróbica. El rebrote de la caña, fue cortado con una edad de desarrollo de tres meses desde la cosecha, con un rango de materia seca de 15 % a 20 %, con la cual se elaboraron pacas de 360X460X900 mm, con densidad de compactación de 100-128 kg m3-1. Las pacas se colocaron en bolsas de plástico se sellaron y almacenaron bajo techo, midiéndose la temperatura al interior cada 10 días por dos meses. La temperatura interna de las pacas aumentó de 30 °C al inicio, hasta 35 °C, para disminuir a un mínimo de 29 °C en la mitad del periodo y volver a aumentar, y sostenerse en 35 °C hasta su apertura. Después del almacenamiento todas las pacas experimentaron una fermentación satisfactoria, consiguiéndose un ensilaje adecuado

Long-term survival and nearly asymptomatic course of carcinoid tumour with multiple metastases (treated by surgery, chemotherapy, 90Y-DOTATATE, and LAR octreotide analogue): a case report

Carcinoids are the most common neuroendocrine tumours. They are usually slowly growing, located in the small intestine, secrete serotonin, and are characterized by long survival of patients, so prognosis is generally good. The most frequently encountered clinical presentations of carcinoids are intermittent abdominal pain and carcinoid syndrome (diarrhoea and flushing). Metastases worsen the prognosis and limit the survival of the patients. We report a case of carcinoid tumour with primary focus in the ileum, with an appendix infiltration, in a thirty-two-year-old woman with acute appendicitis symptoms only. Carcinoid was diagnosed postoperatively by histopathological examination. Nowadays, twenty-five years after the surgery, there is evidence of nearly asymptomatic numerous metastases. Only intermittent abdominal pain for about 1-2 years was reported. Partial metastases resection was performed, followed by chemotherapy, 90Y-DOTATATE and then long-acting release octreotide analogue therapy. In the meantime, severe chronic heart failure (NYHA IV) due to tricuspid combined valvular heart disease and pulmonary hypertension was diagnosed. Combined therapy, typical for chronic heart failure, together with long-acting octreotide analogue highly improved the patient’s heart sufficiency and reduced carcinoid syndrome symptoms. The only adverse events of octreotide therapy were hyperbilirubinaemia and itching. Long-term survival is typical for carcinoids, but 30-years survival has not been described in the literature yet.Rakowiak jest jednym z najczęstszych guzów neuroendokrynnych. Umiejscawia się w obrębie jelita cienkiego, zazwyczaj jako wolno rosnący guz wydzielający serotoninę. Pacjentów chorych na rakowiaka charakteryzuje długie przeżycie i dobre w większości przypadków rokowanie. Najczęstszymi objawami tego nowotworu są nawracające bóle w jamie brzusznej i objawy zespołu rakowiaka (biegunka i napadowe zaczerwienienia skóry - "flush"). Pojawienie się przerzutów pogarsza rokowanie oraz skraca czas przeżycia chorych. Opisany przypadek dotyczy 32-letniej kobiety z pierwotnym ogniskiem rakowiaka zlokalizowanym w jelicie krętym, naciekajacym wyrostek robaczkowy z objawami ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego. Rakowiak został zdiagnozowany pooperacyjnie na podstawie oceny histopatologicznej. Dwadzieścia pięć lat po zabiegu operacyjnym wykryto prawie bezobjawowe liczne ogniska przerzutowe. Chora w wywiadzie wymieniła jedynie nawracające bóle w jamie brzusznej w okresie 1-2 lat przed rozpoznaniem przerzutów. W trakcie zabiegu operacyjnego usunięto część guzów przerzutowych, a następnie poddano pacjentkę chemioterapii, leczeniu 90Y-DOTATATE, a następnie preparatami oktreotydu LAR. W międzyczasie rozpoznano przewlekłą, ciężką niewydolność serca (NYHA IV) w przebiegu złożonej wady zastawki trójdzielnej serca oraz nadciśnienia płucnego. Złożona terapia, typowa dla przewlekłej niewydolności serca razem z długodziałającym analogiem oktreotydu znacznie poprawiły wydolność serca oraz zredukowały objawy zespołu rakowiaka. Jedynym działaniem niepożądanym terapii oktreotydem były hiperbilirubinemia oraz świąd. Długi okres przeżycia jest typowy dla rakowiaka, jednak 30-letnie przeżycie nie było dotychczas opisywane w literaturze

Genetic predisposition to papillary thyroid cancer

Około 5% zróżnicowanych raków tarczycy wykazuje predyspozycję dziedziczną. Dziedziczny nierdzeniasty rak tarczycy może występować jako składowa niektórych dziedzicznych zespołów nowotworowych, na przykład rodzinnej polipowatości jelit oraz jako rodzinny zróżnicowany rak tarczycy (FNMTC, familial non-medullary thyroid cancer), gdzie najczęściej obserwuje się raka brodawkowatego. Choć predyspozycja dziedziczna do nierdzeniastych raków tarczycy jest dobrze znana, to jednak geny warunkujące jej występowanie nie zostały jeszcze poznane. Wykonane jak dotąd badania zidentyfikowały kilka loci - 1q21, 6q22, 8p23.1-p22 oraz 8q24, jednak wyniki te nie zawsze były jednoznaczne. W niniejszej pracy omówiono rezultaty badań sprzężenia oraz ostatnio uzyskane wyniki badań związku całego genomu (GWAS, genome wide association study) wykonano przez badania polimorfizmu pojedynczego nukleotydu (SNP, single nucleotide polymorphism) z wykorzystaniem techniki mikromacierzy wysokiej gęstości. (Endokrynol Pol 2010; 61 (5): 486-489)Approximately 5% of differentiated thyroid cancers are hereditary. Hereditary non-medullary thyroid cancer may occur as a minor component of familial cancer syndromes (e.g. familial adenomatous polyposis) or as a primary feature (familial non-medullary thyroid cancer [FNMTC]). Among FNMTC, PTC is the most common. Although a hereditary predisposition to non-medullary thyroid cancer is well established, the susceptibility genes are poorly known. Up to now, by linkage analysis using microsatellite markers, several putative loci have been described - 1q21, 6q22, 8p23.1-p22, and 8q24; however, validation studies have been unsuccessful. In the present review we discuss the results of linkage analysis and the most recent results of genome wide association studies (GWAS) with high resolution SNP (single nucleotide polymorphism) arrays. (Pol J Endocrinol 2010; 61 (5): 486-489

Occurrence of BRAF mutations in a Polish cohort of PTC patients - preliminary results

Wstęp: Mutacje dotyczące genów na szlaku kinaz MAP (kinazy aktywowane mitogenem)/kinaz ERK (kinazy regulowane sygnałem zewnątrzkomórkowym) są najczęstszymi zdarzeniami molekularnymi w raku brodawkowatym tarczycy (PTC, papillary thyroid cancer). Mutację genu BRAF (V600E) stwierdza się u około 50% dorosłych chorych z PTC. W większości dotychczas opublikowanych badań występowanie mutacji BRAF (V600E) wiąże się z agresywnym przebiegiem klinicznym PTC i wysokim odsetkiem nawrotów choroby. Jednak nie wszyscy autorzy podzielają tę opinię. Celem pracy była ocena częstości mutacji BRAF (V600E) i wstępna ocena jej znaczenia predykcyjnego u 88 chorych na raka brodawkowatego tarczycy. Materiał i metody: Obecność mutacji BRAF (V600E) oceniono w 88 guzach (rakach brodawkowatych). DNA izolowano z bloczków parafinowych z użyciem sekwencjonatora AbiPrism 377 i 3130xl Genetic Analyzer (Applied Biosystems).W analizie statystycznej wykorzystano: test chi2, test U Mann-Whitney oraz ocenę przeżycia metodą Kaplana-Meier. Wyniki: Mutację BRAF (V600E) stwierdzono u 38 (43%) chorych. Spośród przeanalizowanych czynników kliniczno-patologicznych jedynie starszy wiek korelował z częstością mutacji. Nie wykazano korelacji pomiędzy obecnością mutacji a przerzutami do węzłów chłonnych/ odległymi, wieloogniskowością czy naciekaniem torebki tarczycy. Stwierdzono jeden zgon i dwa przerzuty raka w grupie BRAF+ i jeden nawrót raka w grupie BRAF-. Wnioski: Mimo wykazania w wielu pracach mutacji BRAF jako czynnika prognostycznego w PTC wstępne wyniki opisywanego badania wskazują na potrzebę dalszych badań zanim mutacja BRAF (V600E) stanie się powszechnie stosowanym czynnikiem predykcyjnym w raku brodawkowatym tarczycy. (Endokrynol Pol 2010; 61 (5): 462-466)Introduction: Genetic alterations involving the mitogen-activated protein kinase (MAPK) pathway are frequently demonstrated in papillary thyroid cancer (PTC). BRAF(V600E), the most frequent mutation in adult patients, is present in approximately 50% of PTC. Most clinical studies have demonstrated an association of BRAF(V600E) mutation with aggressive clinicopathological characteristics and high tumour recurrence, although the results are controversial. In this study we present the preliminary results of BRAF mutation frequence in a group of 88 Polish patients with papillary thyroid cancer (PTC) and relate it to the outcome all DTC patients operated in 2004 and 2005. BRAF (V600E) mutation was diagnosed in 38 (43%) of cases. Material and methods: The presence of BRAF mutation was evaluated in 88 PTC tumours. DNA was isolated from tissue parafin blocks, and the mutation V600E was evaluated by sequence analysis with an AbiPrism 377 and 3130 xl genetic analyzer (Life Technologies). Statistical analysis was carried out with the use of SPSS 12 software. The c2 and Kaplan-Meyer survival analysis were performed. Results: From all analyzed clinico-pathological factors, only older age positively correlated with BRAF mutation frequency (p = 0.0017). Lymph node/distant metastases, multifocality, and extra-thyroid extension did not correlate with BRAF status. One cancer related death and two reccurences were observed in the BRAF+ group while one relapse was diagnosed in the BRAF– group. Conclusions: Although many studies document BRAF mutation as a prognostic factor in PTC our results underline that it is too early to consider it as a routine clinical predictive factor. (Pol J Endocrinol 2010; 61 (5): 462-466

Recombinant human TSH stimulation in radioiodine treatment of disseminated differentiated thyroid cancer - update of current and our own experiences

Traditionally, for diagnostic and therapeutic application of radioiodine in patients with differentiated thyroid cancer (DTC), a 4 to 6 week withdrawal of thyroid hormone was applied. Recombinant human TSH (rhTSH) was developed to provide TSH stimulation without withdrawal of thyroid hormone and associated morbidity. The results of rhTSH administration and endogenous TSH stimulation are equivalent in detecting recurrent DTC. At the present time rhTSH is approved as an adjunct for diagnostic procedures and thyroid ablation in patients with DTC. In addition, rhTSH has potential for use in facilitating the treatment of metastases in patients with DTC. In this review we have summarized our own experiences with rhTSH aided radioiodine therapy in patients with disseminated thyroid cancer. Generally, rhTSH was very well tolerated and treatment results were comparable to those achieved with thyroid hormone withdrawal.Przerwa w stosowaniu hormonów tarczycy, trwająca 4-6 tygodni, jest tradycyjną metodą przygotowania chorych na zróżnicowanego raka tarczycy do leczenia jodem promieniotwórczym. Ludzka rekombinowana tyreotropina (rhTSH, recombinant human TSH) umożliwia uzyskanie wzrostu stężenia TSH bez potrzeby odstawienia hormonów tarczycy i związanych z tym działań niepożądanych. Wyniki diagnostyki izotopowej w warunkach stymulacji rhTSH i stymulacji endogennej są porównywalne i umożliwiły wprowadzenie rhTSH jako leku stymulującego jodochwytność w celach diagnostycznych i w celu wspomagania izotopowej ablacji resztkowej tarczycy. Obecnie trwają badania kliniczne oceniające przydatność rhTSH w leczeniu przerzutów odległych. W niniejszej pracy omówiono własne doświadczenia autorów w leczeniu chorych z rozsianym rakiem tarczycy. Leczenie to było dobrze tolerowane przez chorych, a uzyskane wyniki były porównywalne z uzyskanymi po 4-tygodniowej przerwie w stosowaniu hormonów tarczycy