Polikistik over sendromlu olgularda insülin direnci araştırılması

Bu tezin, veri tabanı üzerinden yayınlanma izni bulunmamaktadır. Yayınlanma izni olmayan tezlerin basılı kopyalarına Üniversite kütüphaneniz aracılığıyla (TÜBESS üzerinden) erişebilirsiniz.ÖZET Bu çalışma 1990 yılına E.ü. Tıp Fakültesi Endokrin Bilim Dalı'na baş vuran toplam 23 POS'lu olguda gerçekleştirilmiştir. Olguların 16 sı non-obez (Ki _ 30), 7 si obez (Ki > 30) dir. Çalışma ; - AN * ı olmayan POS'lularda hiperinsül inemi olup olmadığını; - Insulin direnci obezite, hirsutism derecesi, gonadotropinler ve androjen düzeyi arasında nasıl bir ilişki olduğunu; ? -^Insulin direncinin insülin reseptörlerine baflı olarak mı ortaya çıktığını; araştırmak üzere planlanmıştır. ? Bu amaçla, olguların LH, FSH, Prl, f T, E2, Progesteron, Androstenedion, DHEA-S tan oluşan hormon profilleri çıkartıldı. Pelvik US leri yapıldı. Bazal insülin değerleri, OGTT'ye insülin ve şeker yanıtları ölçüldü. öglisem-ik glükoz klamp tekniği ile dirençleri araştırıldı, insülin reseptör antikorları ve eritrosit 125 iosülin reseptörlerine I işaretli insülin bağlanması araştırı İdi. Sonuçta : Obez, non-obez tüm olgularda bazal insülin değerleri ve ( 2 non-obez POS'lu dışında ) OGTT'ye insülin yanıtları yüksek bulundu. öglisemik glükoz klamp ile obez POS'lularda insülin direnci saptandı. Yine obez POS'lularda, IRA'da artma ve eritrosit insülin reseptörlerine bağlanmada azalma bulundu. insülin direnci ile androjen, gonadotropin düzeyleri ve hirsütizm derecesi arasında ilişki kurulamadı. 27Insulin direncinin obez POS'lularda IRA ile pozitif yönde lineer bir ilişki gösterdiği saptandı ( % 99 ). 2

Glucose Metabolism and Catecholamine Responses during Physical Exercise in Non-Insulin - Dependent Diabetes

Peer Reviewe

Obesite tedavisinde üç aylık dexfenfluramine (dF) kullanımının sonuçları

Sixtyone obese patients who could not lose weight in previous months, even though they had diet, were included to this study. BMI (body mass index) were between 26.02 - 54.86 (mean 35.37 ;plusmn; 6.16), ages were between 19 and 62 (mean 41.0 ;plusmn; 4.3). They were put on caloric restricted'diet and received dF 15 mg twice a day. Four of them stopped the treatment because of side effects (one had depression, one had frequent migrain attacks, one had labile hypertension and last one was suffered from constipation). 57 patients completed the study. Body weight, BMI Ih arterial blood pressure, side effects, laboratory parameters were assesed at 0, 4, 8, 12 week of the treatment. The patients who were used dF showed statistically significant weight lose. The serum lipids levels in following cantrol evaluations were also showed statistically significant changes. In conclusion dF is a succesful anorectic agent and has beneflcal effects on serum lipid profiles. The side effects that would cause to drop out is only 6.55 %.Bu çalışmaya daha önceleri diyet yapmaya çalışarak kilo verememiş olan 61 obez hasta alındı. BMI (body mass index)' leri 26.02 - 54.86 (mean 35.37 ± 6.16), yaşları 19 ve 62 arasında idi (mean 41.0 ± 4.3). Hastalara kaloriden kısıtlı diyet ve günde iki kez 15 mg dF verildi. Hastaların dört tanesinde tedavi yan etkiler nedeni ile durduruldu (bunların birinde depresyon, birinde migren ataklarında sıklaşma, birinde hipertansiyonda labilite ve sonuncuda ise konstipasyon gelişti). 57 hasta çalışmayı tamamladı. Tedavinin 0, 4, 8, 12. haftalarında vücut ağırlığı, BM!, arteriyel kan basıncı, yan etkiler ve laboratuvar parametreleri kaydedildi. dF kullandığımız hastalarda istatistilcsel olarak anlamlı miktarda kilo kaybı oldu (p0.001). Takib edilen serum lipid profilinde de istatistiksel anlamlılık gösteren iyileşmeler oldu (p0.001). Sonuç olarak, dF serum lipid profili üzerine yararlı etkileri olan başarılı bir anorektik ajandır. Yan etkilere bağlı ilaç bırakım oranı yalnızca % 6.55' dir

Plasma catalase, glutathione peroxidase and selenium levels in adult diabetic patients

Diabetes mellitus is not simply a disorder of glucose homeostasis, but is also accompanied by various degenerative manifestations, such as cardiovascular disease and microvascular lesions leading to retinopathy and glomerulopathy. These events may be related to the hyperproduction of free radicals and to a deficiency in available antioxidant systems like low enzyme activity or deficient micronutrient status. To test the feasibility of this idea, we compared the activities of plasma catalase and glutathione peroxidase, as well as the latterÕs cofactor, selenium in diabetics (n=14) and age-matched healthy controls (n=12). The antioxidant enzyme activity in the diabetics was generally lower than in the controls. The following results were obtained: (mean±SEM, controls and diabetics, respectively): plasma catalase 154.02±13.71 kU/L and 114.31±17.60 kU/L (p<0.05); glutathione peroxidase 457.96+-22.66 U/L and 374.61+-21.88 U/L (p<0.05); selenium, 22.1+-2.53 and 17.4+-1.21 ng/mL (p<0.05). Our results suggest that increased oxidative activity, which leads to a depletion in antioxidant enzyme status, may play an important role in the pathogenesis of complications associated with chronic diabetes.Diabetes mellitus is not simply a disorder of glucose homeostasis, but is also accompanied by various degenerative manifestations, such as cardiovascular disease and microvascular lesions leading to retinopathy and glomerulopathy. These events may be related to the hyperproduction of free radicals and to a deficiency in available antioxidant systems like low enzyme activity or deficient micronutrient status. To test the feasibility of this idea, we compared the activities of plasma catalase and glutathione peroxidase, as well as the latterÕs cofactor, selenium in diabetics (n=14) and age-matched healthy controls (n=12). The antioxidant enzyme activity in the diabetics was generally lower than in the controls. The following results were obtained: (mean±SEM, controls and diabetics, respectively): plasma catalase 154.02±13.71 kU/L and 114.31±17.60 kU/L (p<0.05); glutathione peroxidase 457.96+-22.66 U/L and 374.61+-21.88 U/L (p<0.05); selenium, 22.1+-2.53 and 17.4+-1.21 ng/mL (p<0.05). Our results suggest that increased oxidative activity, which leads to a depletion in antioxidant enzyme status, may play an important role in the pathogenesis of complications associated with chronic diabetes