Short-term repeated corticosterone administration enhances glutamatergic but not GABAergic transmission in the rat motor cortex

It has been demonstrated that stress impairs performance of skilled reaching and walking tasks in rats due to the action of glucocorticoids involved in the stress response. Skilled reaching and walking are controlled by the primary motor cortex (M1); however, it is not known whether stress-related impairments in skilled motor tasks are related to functional and/or structural alterations within the M1. We studied the effects of single and repeated injections of corticosterone (twice daily for 7 days) on spontaneous excitatory and inhibitory postsynaptic currents (sEPSCs and sIPSCs) recorded from layer II/III pyramidal neurons in ex vivo slices of the M1, prepared 2 days after the last administration of the hormone. We also measured the density of dendritic spines on pyramidal cells and the protein levels of selected subunits of AMPA, NMDA, and GABAA receptors after repeated corticosterone administration. Repeatedly administered corticosterone induced an increase in the frequency but not in the amplitude of sEPSCs, while a single administration had no effect on the recorded excitatory currents. The frequency and amplitude of sIPSCs as well as the excitability of pyramidal cells were changed neither after single nor after repeated corticosterone administration. Treatment with corticosterone for 7 days did not modify the density of dendritic spines on pyramidal neurons. Corticosterone influenced neither the protein levels of GluA1, GluA2, GluN1, GluN2A, and GluN2B subunits of glutamate receptors nor those of α1, β2, and γ2 subunits of the GABAA receptor. The increase in sEPSCs frequency induced by repeated corticosterone administration faded out within 7 days. These data indicate that prolonged administration of exogenous corticosterone selectively and reversibly enhances glutamatergic, but not GABAergic transmission in the rat motor cortex. Our results suggest that corticosterone treatment results in an enhancement of spontaneous glutamate release from presynaptic terminals in the M1 and thereby uncovers a potential mechanism underlying stress-induced motor functions impairmen

Relaxin ligand/receptor systems in the developing teleost fish brain : conserved features with mammals and a platform to address neuropeptide system functions

The relaxins (RLNs) are a group of peptide hormone/neuromodulators that can regulate a wide range of physiological processes ranging from reproduction to brain function. All the family members have originated from a RLN3-like ancestor via different rounds of whole genome and gene specific duplications during vertebrate evolution. In mammals, including human, the divergence of the different family members and the emergence of new members led to the acquisition of specific functions for the various relaxin family peptide and associated receptor genes. In particular, in mammals, it was shown, that the role of RLN3 is correlated to the modulation of arousal, stress responses, emotion, social recognition, and other brain functions, positioning this gene/peptide as a potential therapeutic target for neuropsychiatric disorders. This review highlights the evolutionary conservation of relaxin family peptide and receptor gene expression and their associated brain neural circuits. In the zebrafish, the expression pattern of the different relaxin family members has specific features that are conserved in higher species, including a likely similar functional role for the ancestral RLN3-like gene. The use of different model organisms, particularly the zebrafish, to explore the diversification and conservation of relaxin family ligands and receptor systems, provides a relatively high-throughput platform to identify their specific conserved or differential neuromodulatory roles in higher species including human

Anatomical analysis of the distribution and density of orexin fibers in the nucleus incertus of the rat

Relaksyna-3 (RLN3) to niedawno odkryty neuropeptyd, którego główne źródło stanowi nucleus incertus (NI) – niewielka GABAergiczna struktura, zlokalizowana w pniu mózgu, w pobliżu komory IV (obszar mostu). Funkcje fizjologiczne NI i RLN3 związane są ze wzbudzeniem, pobieraniem pokarmu, odpowiedzią na stres oraz rytmem theta w hipokampie. Procesy regulowane przez RLN3 znajdują się pod kontrolą oreksyn (OX), zwanych również hipokretynami – neuropeptydów syntetyzowanych w bocznym podwzgórzu i silnie wpływających na działanie wielu struktur pnia mózgu. Oreksyna A i B wiążą się do receptorów oreksynowych typu 1 i 2 z różnym powinowactwem. Oba rodzaje receptorów wykazują odmienny wzór ekspresji w mózgu szczura, również w pniu mózgu. OXA i OXB powstają w tych samych komórkach, z jednego propeptydu, ale ich poziomy w różnych strukturach mózgowia ulegają zmianom pod wpływem warunków fizjologicznych. Chociaż niektóre funkcje relaksyny 3 i oreksyn są podobne, do tej pory nie zbadano dokładnie interakcji pomiędzy rzeczonymi neuropeptydami. Wyniki niniejszej pracy potwierdzają obecność włókien oreksynowych w NI szczura oraz wskazują na wysokie prawdopodobieństwo występowania synaps pomiędzy nimi a komórkami produkującymi RLN3. Analiza obrazu mikroskopowego pozwoliła także zaobserwować większe zagęszczenie włókien zawierających oreksynę A niż oreksynę B na obszarze NI, co mogłoby wskazywać na funkcjonalne różnice między OXA i OXB w mózgu.Relaxin-3 (RLN3) is a recently discovered brain neuropeptide. The main source of RLN3 is nucleus incertus (NI) – a small GABAergic brainstem structure located in the pons near the IV ventricle. Physiological functions of NI and RLN3 are related to arousal, feeding behavior, stress response and hippocampal theta rhythm. Processes that are regulated by RLN3 are under strong control of orexins (OX) - neuropeptides synthesized in the lateral hypothalamus and recognized as coordinators of the brainstem structures activity. Orexin A and B bind to orexin type 1 and 2 receptors with different affinities. Both kinds of receptors are differentially expressed throughout the rat brain, including the brainstem. OXA and OXB are produced in the same cells, from one pro-peptyde, but their levels in various brain structures are changing in response to the physiological conditions. Although some functions of both RLN3 and orexins are similar, interactions between them have not been precisely investigated yet. Results of this study reveal the presence of orexin A and B fibers in the NI of the rat. Moreover, data indicating probable synaptic contacts between orexin fibers and RLN3 positive neurons are presented. Microscope image processing has shown that orexin A fibers within the NI are more abundant than orexin B fibers what raises the possibility that there are differences in the functional roles of OXA and OXB within the brain

The influence of RXFP-3 receptors activation on the stress-induced changes in the sleep architecture

Ekspozycja na stres często wiąże się z zaburzeniami depresyjnymi, którym z kolei towarzyszą zmiany struktury snu. Mysie i szczurze modele doświadczalne dowodzą, że różnego rodzaju stresory skutkują odmiennymi zmianami w architekturze snu . Pod wpływem stresu następuje uwolnienie CRF z podwzgórza, co powoduje aktywację osi HPA. Ponadto w OUN peptyd ten pobudza wiele układów neuronalnych, między innymi układ relaksyny-3 przez receptor CRF-R1. Relaksyna-3 jest neuroprzekaźnikiem charakterystycznym dla nucleus incertus, w ośrodkowym układzie nerwowym działająca w szczególności poprzez receptor RXFP-3. Dokładne określenie relacji układu RLN3 ze stresem może okazać się ważne w obliczu poszukiwania nowych, skuteczniejszych sposobów walki z zaburzeniami depresyjnymi. W celu zbadania tej zależności wykorzystano 8 samców myszy szczepu C57BL, które poddano implantacji nadajników telemetrycznych (do rejestracji zapisu EEG, EMG, aktywności i temperatury ciała) i dokomorowej iniekcji wektorów lentiwirusowych, w przypadku grupy badawczej zawierających gen kodujący selektywnego agonistę receptorów RXFP-3, chimeryczny peptyd R3/I5. Sprawdzenie, jak wywołana w ten sposób aktywacja wpłynęła na spowodowane stresem (15-minutową ekspozycją na zapach szczura) zmiany struktury snu w porównaniu do grupy kontrolnej mogłoby ujawnić charakter relacji relaksyn-3 – stres.Wyniki wstępne, w których pod uwagę wzięto 3 myszy, mogą sugerować rolę relaksyny-3 w wyciszaniu reakcji stresowej, jako że myszy z grupy badawczej (n=2) wykazały się mniejszymi różnicami w strukturze snu, a szczególnie fazy REM, odpowiednio podczas obu faz cyklu dobowego, a także fazy jasnej i ciemnej, w następstwie ekspozycji na stresor.Stress exposure is often related to depressive disorders, accompanied by changes in the sleep structure. Using rodent models can proof that various types of stressors affect sleep architecture differently. Species and strain type can also influence the results. Stress triggers the hypothalamic CRF release, not only causing HPA axis activation, but also excitating the relaxin-3 system through the central CRF-R1 receptor. Relaxin-3 is a neurotransmitter, which appears to be characteristic to the nucleus incertus. It’s main receptor in the central nervous system is RXFP-3. Defining the relationship between relaxin-3 and stress precisely may turn out to be an important step on the way to find an effective cure for depressive disorders.To investigate this case, 8 male C57BL mice were implanted with telemetry transmitters and injected icv with lentiviral vectors, in the experimental group containing RXFP-3 selective agonist (R3/I5) sequence.Testing influence of this way of the relaxin-3 system activation on the stressor-induced (by 15-minute lasting rat odor exposure) sleep structure compared to the control group could reveal the character of the relaxin-3 – stress relationship. The initial results, in which 3 mice were taken into account, might suggest that relaxin-3 plays a role in attenuating the stress response. Sleep structure changes in the experimental group (n=2) were smaller than in control, especially for REM sleep, during the whole light-dark cycle and both light and dark phase

Formation and assessing the effectiveness of managerial staff in modern organizations

Celem pracy jest ukazanie roli menadżerów we współczesnych organizacjach oraz wpływ oceny na ich motywację. Zaprezentowane zostały style kierowania i funkcje, jakie spełniają oni w przedsiębiorstwach. Następnie przeanalizowano cechy osobowościowe liderów wraz z metodami, które dopingują do podejmowania działań i rozwoju. W końcowym etapie podjęto próbę zbadania wpływu oceny na rozwój kadry zarządzającej.The aim of the labour is to show the role of managers in modern organizations and the impact of evaluation on their motivation. In presented thesis were introduced the management styles and functions they perform in a business. Subsequently were analyzed the personality attribute of the leaders along with the methods that encourage them to take an action and develop in organization. In the final stage, an attempt was made to examine the impact of the assessment on the development of management staff