System Reveos w świetle innych metod rozdziału krwi pełnej na składniki – porównanie badań kontroli jakości

Background One of the elements that makes up blood safety is automation of processing whole blood into ingredients In 2017, Reveos was installed in Blood Bank in Lodz. By combining the centrifuge function and the press, Reveos provides full automation of the whole blood separation process, minimizing the risk of human error, thus ensuring accuracy and repeatability. The aim is to compare the results of the quality control of ingredients obtained after the blood separation using the Compomat G5, Optipress II and the Reveos system as well as to compare the level of compliance with the recommendations on the quality of blood components contained in the applicable regulations. Materials and methods 150 units were separated into ingredients using above mentioned systems showing choosen parameters. Results Parameters were determined for Compomat, Optipress i Reveos: plasma: volume 260±13ml, 262±14ml i 239±20ml, platelets: 16, 23 i 23x109/l. RBC: volume 286±13ml, 272±13ml i 295±17ml, hemoglobin 55, 51, 58g/unit., hematocrit 59, 58 i 52%, leukocytes 0,6x109/unit., 0,6x109/unit., 0,1x106/unit. Buffy coat volume: 56,6ml i 56,1ml for Compomat i Optipress and interim platelets volume 37,8ml. The platelet content in the above-mentioned components was 0.8, 0.7, 0.66x1011/unit, respectively. Conclusions The comparison of the quality of ingredients after the blood separation showed slight differences in the parameters determined. The main difference concerns the volume of the obtained plasma and red blood cells. Nevertheless, all the ingredients obtained meet rigorous quality control assumptions and separation methods can be successfully used in routine work. The Reveos system allows to obtain qualitatively good ingredients in a one-step process. This reduces staff interference in the whole process, which may result in minimizing errors during processing of the whole blood.Wstęp. Jednym z elementów składających się na bezpieczeństwo krwi jest automatyzacja procesu preparatyki krwi pełnej konserwowanej (KPK) w celu uzyskania poszczególnych składników. W 2017 roku w Regionalnym Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa (RCKiK) w Łodzi wprowadzono system Reveos, który dzięki połączeniu funkcji wirówki i prasy zapewnia pełną automatyzację procesu rozdziału KPK, minimalizując ryzyko błędu ludzkiego, poprawiając tym samym dokładność i powtarzalność.Cel. Porównanie wyników kontroli jakości składników krwi otrzymanych po rozdziale KPK za pomocą pras Compomat G5 i Optipress II oraz systemu Reveos. Porównanie stopnia spełnienia zaleceń dotyczących jakości składników krwi zawartych w obowiązujących przepisach.Materiały i metody. Rozdzielono na składniki 150 jednostek KPK, wykorzystując w/w systemy, oznaczając wybrane parametry.Wyniki. Oznaczono odpowiednio dla Compomat, Optipress i Reveos parametry:— osocza: objętość (V) 260 ± 13 ml, 262 ± 14 ml i 239 ± 20 ml, krwinki płytkowe (PLT ×109/l): 16, 23 i 23 l, erytrocyty < 6 × 106/l, leukocyty < 0,1 × 109 l;— KKCz: objętość (V): 286 ± 13 ml, 272 ± 13 ml i 295 ± 17 ml, hemoglobina (Hb: g/jedn):55, 51, 58, hematokryt (Ht, %): 59, 58 i 52 leukocyty (WBCs × 109/jedn.) 0,6; 0,6; 0,1.— objętość kożuszków wynosiła (V) 56,6 ml i 56,1 ml dla Compomat i Optipress, a objętość TKKP (tymczasowy koncentrat krwinek płytkowych, IPU — Interim Platelet Unit) z systemu Reveos wynosiła 37,8 ml.— zawartość krwinek płytkowych w kożuszkach z pras i TKKP wynosiła odpowiednio 0,8, 0,7,0,66 × 1011/jedn.Wnioski. Porównanie jakości składników po rozdziale KPK wykazało niewielkie różnice w oznaczanych parametrach. Główna różnica dotyczy objętości otrzymanego osocza i KKCz/UKKCz. Pomimo tego wszystkie otrzymane składniki spełniały parametry kontroli jakości, a metody rozdziału z powodzeniem mogą być wykorzystywane w rutynowej pracy. System Reveos pozwala na uzyskanie jakościowo dobrych składników podczas jednoetapowego procesu. Zmniejsza to ingerencję personelu w cały proces, co może skutkować minimalizacją błędów podczas przetwarzania KPK

Assessment of body composition by bioimpedance methods in patients with alimentary tract diseases/disorders prepared for surgical treatment.

Wprowadzenie: Sarkopenia jak i otyłość u pacjentów chirurgicznych mogą stanowić ryzyko powikłań okołooperacyjnych. Dlatego też ważne jest jak najszybsze ich zdiagnozowanie. W tym celu mogą być wykorzystane pomiary bioimpedancji. Jest to tania i szybka metoda uzyskania niezbędnych danych o stanie pacjentów. Cel badania: Próba określenia skali problemu sarkopenii i otyłości u chorych ze schorzeniami układu pokarmowego przygotowywanych do operacji.Materiały i metody: W badaniu wzięło udział 88 pacjentów Oddziału klinicznego Chirurgii Ogólnej, Onkologicznej i Gastroenterologicznej Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie. Chorzy cierpieli na schorzenia układu pokarm ego i konieczne było u nich wykonanie zabiegu chirurgicznego. Badanie trwało od stycznia do czerwca 2017 roku. Pacjenci w dniu przyjęcia zostali zważeni przy pomocy analizatora składu ciała typu TANITA, model: SC-240, a wyniki uzyskano dzięki skorelowanemu z nim komputerowi. Uzyskane informacje przeanalizowano za pomocą programu statystycznemu Statistica 13,3, a za poziom istotności uznano wartość p<0,05.Wyniki: Na podstawie wskaźnika FFMI sarkopenię stwierdzono u 5,7 % badanych, natomiast niedobór tkanki mięśniowej wykazano u 19 pacjentów (21,6%). Do określenia procentu otyłości użyto wskaźnika BMI i ilości tkanki tłuszczowej. Wyniki wynosiły odpowiednio 13,6% oraz 23,9%. Dodatkowo wykazano zależności pomiędzy wskaźnikiem FFMI a płcią, a także rodzajem schorzenia. Wszystkie wyniki były istotnie statystycznie p<0,05.Wnioski: Skala problemu sarkopenii klasuje je się na poziomie stosunkowo niskim poziomi, w przeciwieństwie do nadmiaru tkanki tłuszczowej u chorych chirurgicznych. Warto, zatem pokusić się o przeprowadzeni bardziej szczegółowych badań, które wezmą pod uwagę inne wskaźniki diagnostyczne sarkopenii. Wyniki sugerują, iż zanik masy mięśniowej i otyłość mogą przyczyniać się do zwiększenia ryzyka wystąpienia powikłać okołooperacyjnych.Introduction: Sarcopenia and obesity among surgical patients may increase a risk of perioperative complications. Therefore, it is important to diagnose the conditions prior to surgery. One of the cost effective and fast method used to assess body composition is bioimpedance measurements.Aim: The aim of the thesis was the determination the incidence of sarcopenia and obesity is among patients with digesitve system diseases prepared for surgery.Material and methods: 88 patients from Departament of General, Oncological and Gastroenterological Surgery in Crcacow University Hospital took part in the research. The survey was conducted on the patients with the gastrointestinal diseases, qualified to elective surgery, from January until June 2017. On the day of admission, patients were weighed using the TANITA type body composition analyser, model: SC-240, and the results were obtained using a correlated computer. The information obtained was analysed using statistical program Statistica 13.3, and the value of p <0.05 was considered significant.Results: Based on FFMI index, sarcopenia has been confirmed at 5,7% examined patients, whereas the deficit of muscle tissue was diagnosed in 19 patients (21,6%). To identify percentage of obesity among people used the BMI index and amount of fat tissue. Accordingly the results were: 13,6% and 23,9%. What is more, the results showed correlation between the index FFMI and sex, and type of disease. All results were statistically significant at p <0.05.Conclusions: The problem of sarcopenia among patients is still on the low level- opposite of surgical patients with excess of fat tissue. It’s worth to make some step forward and carry out more detailed studies with other diagnostic indicators of sarcopenia. Taking the foregoing results into consideration, it would suggest that loss of muscle mass and obesity can lead to increase the risk of perioperative complications

Possibilities of Preparing Underweight Patients for Planned Surgical Procedures

Niedożywienie jest zjawiskiem relatywnie często występującym wśród pacjentów chirurgicznych, zwłaszcza leczonych z powodu chorób nowotworowych i chorób przewodu pokarmowego. Wiąże się ono z obniżeniem odporności, spadkiem masy ciała czy osłabieniem. Stanowi zagrożenie dla zdrowia i życia chorych. Może przyczynić się do występowania powikłań okołooperacyjnych oraz wydłużyć czas pobytu w szpitalu, co z kolei podwyższa koszty poniesione przez placówki lecznicze. Niska waga ciała jest orientacyjnym wskaźnikiem niedożywienia, ale bardziej obiektywna ocena tego zjawiska wymaga bardziej złożonych narzędzi diagnostycznych. Specjalne skale oraz szereg pomiarów antropometrycznych i biochemicznych służą do wykrywania złego stanu odżywienia.Celem pracy było określenie częstości niedożywienia u chorych przyjmowanych do Oddziału Klinicznego Chirurgii Ogólnej, Onkologicznej i Gastroenterologicznej, oraz akceptację przez pacjentów współpracy z dietetykiem przed zabiegiem operacyjnym.Materiał i metoda: Do badania zakwalifikowano 41 chorych zakwalifikowanych do leczenia operacyjnego. W badanej grupie było 25 mężczyzn i 16 kobiet, średni wiek 65,3lat +/- 11,3lat. 20 chorych było przyjętych z rozpoznaniem nowotworu górnego odcinka przewodu pokarmowego, 13 chorych z rozpoznaniem nowotworu dolnego odcinka przewodu pokarmowego, 7 chorych przyjęto z powodu dużych operacji brzusznych z przyczyn nienowotworowych i jednego mężczyznę w celu przeprowadzenia operacji poza jamą brzuszną. Do oceny ryzyka niedożywienia użyto skali NRS 2002 oraz przeprowadzono wywiad żywieniowy z każdym badanym. Analiza badania wykazała, że grupą szczególnie narażoną na niedożywienie są chorzy z nowotworami górnego odcinka przewodu pokarmowego. Odnotowano u nich spadek masy ciała (55%), a głównymi objawami zgłaszanymi przez pacjentów były: brak apetytu, ból po spożyciu posiłków oraz wymioty i biegunki. Średnia ilość uzyskanych punktów skali NRS 2002 wynosiła w tym gronie 3punkty +/- 1,2punktu. Dowiedziono, iż wskaźnik BMI nie jest wystarczającym parametrem diagnostycznym i na jego podstawie nie powinno się stwierdzać niedożywienia. Akceptację porady dietetycznej oraz jej zasadność w okresie przedoperacyjnym odnotowano u ponad 50% badanych. Wniosek: Niedożywienie, a tym samym potrzebę interwencji żywieniowej stwierdzono u 39% chorych. Szczególnie narażeni na niedożywienie są chory z nowotworami górnego odcinka przewodu pokarmowego. Ponad 50% pacjentów widzi potrzebę konsultacji dietetycznych przed zabiegiem operacyjnym.Malnutrition is a phenomenon that occurs relatively often among surgical patients. This particularly applies to those who are being treated for cancer and gastrointestinal tract diseases. Malnutrition is the cause of immune deficiency, and often results in rapid loss of weight or weakness. What is equally important, it poses a risk to human health and life. Besides, it may produce many undesirable side effects, such as postoperative complica-tions or prolong hospitalization, and in consequence substantially increases the costs incurred by health facilities. Low body weight is a proxy indicator for malnutrition, however, an objective evaluation of this issue requires more sophisticated diagnostic tools. Thus, the special anthropometric and biochemical measurements are used to find early symptoms of a poor state of nutrition. The aim of this thesis is to specify the frequency for malnutrition in patients receiving medical treatment in a hospital at general surgery, oncological surgery and gastro-intestinal surgery departments. The thesis also has as its goal to quantify the number of patients accepting the pre-operational work with a dietician.Material and methods of the research: There were 41 treated surgically patients, recruited 25 men and 16 women. The average age of the patient - 65,3. The group was composed by 20 patients with the upper digestive tract cancer diagnosis, 13 with the lower digestive tract cancer diagnosis. The research also included 7 members of the group who had undergone the non- cancer surgical operation within the abdominal cavity and 1 man with the non-cancer surgical operation outside the abdomen. The methodology and criteria used for the risk assessment of malnutrition were based on the rating scale NRS 2002. In addition, all members of the study group were interviewed in the context of their eating habits. The analysis of the research results reveals that patients with the upper digestive tract cancer being those that are most at risk of malnutrition. Involuntary weight loss occurred in 55% patients of this group. The most common symptoms reported by them during were lack of appetite, stomach pains after a meal, diarrhoea and vomiting. The average number of points gained according to the rating scale NRS 2002 varies between 1,2- 3. It was proved that the indicator BMI does not adequately reflect diagnostic parameters and should not be the basis for the examination to consider whether we are dealing with malnutrition. Additionally, the evidence of this survey is that 50% of studied patients accept dietary consultations and believe that they are needed during the pre-operative period.Conclusion: Malnutrition as well as a need of nutritional support were found in 39% patients. People who suffer from the upper digestive tract cancer are particularly exposed to malnutrition. More than 50% patients see a need for dietary consultations before surgery