Przygotowanie i przeszczepienie nerki u pacjenta wysoko immunizowanego

Immunizacja pacjentów zakwalifikowanych do przeszczepienia nerki, wyrażona wysokim odsetkiem PRA, wiąże się z wydłużeniem czasu oczekiwania na przeszczepienie narządu oraz z wysokim ryzykiem jego odrzucenia. Problem ten dotyczy w szczególności pacjentów wysoko immunizowanych z PRA > 80%. Zaprezentowany opis przypadku dotyczy 34-letniej pacjentki oczekującej przez 4 lata na pierwsze przeszczepienie nerki z maksymalnym PRA wynoszącym 100%, która została zakwalifikowana do odczulania dużymi dawkami immunoglobuliny ludzkiej, w wyniku czego stopień immunizacji uległ obniżeniu i z powodzeniem przeszczepiono jej nerkę od dawcy zmarłego

Estimated GFR for living kidney donor evaluation

Ocena funkcji nerek stanowi kluczowy element procesu kwalifikacji żywego dawcy nerki. Metody pomiaru przesączania kłębuszkowego (GFR) z użyciem substancji egzogennych, mimo że precyzyjne, są także inwazyjne, drogie i niosą ze sobą ryzyko wystąpienia reakcji anafilaktycznej. Przesączanie kłębuszkowe oceniane na podstawie stężenia kreatyniny w surowicy (eGFR kreat.) jest wskaźnikiem łatwym do wyliczenia i powszechnie stosowanym. Ostatnio wykazano, że GFR szacowane na podstawie stężenia kreatyniny w surowicy łącznie z cystatyną C (eGFR kreat.–cyst.) jest bardziej dokładny i zaleca się go jako test potwierdzenia.Estimation of kidney function is crucial in the evaluation of prospective living kidney donors. Although unsurpassed in their precision methods of glomerular filtration rate (GFR) measurement with exogenous substances are invasive, expensive, and carry a risk for anaphylactic reactions. GFR estimated from serum creatinine (eGFRcr) can be easily calculated, and eGFRcr is commonly used. Recently, it has been shown that GFR estimated from the combination of serum creatinine and cystatin C (eGFRcr-cys) is generally more accurate than eGFRcr and is recommended

Przewlekła choroba nerek u pacjentów po przeszczepieniu wątroby

Przewlekła choroba nerek (PChN) u biorców wątroby jest zjawiskiem stosunkowo częstym i wiąże się z wysokim ryzykiem śmiertelności oraz schyłkowej niewydolności nerek wymagającej dializoterapii. Etiopatogeneza PChN po przeszczepieniu wątroby (LTx) jest zazwyczaj wieloczynnikowa. Wśród najważniejszych czynników ryzyka wymienia się między innymi: toksyczność leków (zwłaszcza immunosupresyjnych), upośledzoną czynność nerek przed LTx, zakażenie HCV, nadciśnienie tętnicze, cukrzycę, zespół metaboliczny, otyłość. Ze względu na to, że śmiertelność w tej grupie pacjentów koreluje z wartością GFR, istotna jest jak najbardziej wiarygodna ocena funkcji nerek zarówno przed, jak i po LTx. W tym celu możemy wykorzystać wzory bazujące na stężeniu kreatyniny, stężenie specyficznych markerów czy też badanie klirensu endogennych substancji. Do identyfikacji biorców wątroby obarczonych ryzykiem rozwoju schyłkowej niewydolności nerek może posłużyć kalkulator RRI. Biopsja nerki — badanie uważane za bezpieczne — może w diagnostyce tej grupy chorych wskazać przyczynę pogorszenia funkcji nerek, co niesie implikacje kliniczne w postaci wdrożenia odpowiedniego leczenia. Biorcy wątroby wymagają odpowiedniej prewencji, która powinna zostać wdrożona już przed operacją i następnie kontynuowana. Słowa kluczowe: przewlekła choroba nerek, przeszczepienie wątroby, schyłkowa niewydolność nerek, biopsja nerki, immunosupresja, ocena funkcji nere

The diagnostic difficulties in the evaluation of renal function in potential living kidney donors

Kwalifikacja dawcy nerki jest odpowiedzialną procedurą, która musi uwzględniać losy dawcy, który po donacji pozostaje z jedyną nerką. Wymaga się rzetelnej oceny dawcy w wielu obszarach, podstawą jest jednak pomiar przesączania kłębuszkowego nerek. Do tego cele stosuje się jednocześnie kilka metod, ze względu na ograniczenia każdej z nich. Najczęściej wykorzystuje się oznaczenie stężenia kreatyniny w surowicy krwi oraz wylicza na podstawie odpowiednich wzorów matematycznych szacunkowy współczynnik filtracji (eGFR). Współistnienie wielu czynników, takich jak wiek, BMI, styl życia czy akceptowalne choroby towarzyszące, wymusza konieczność indywidualnego rozpatrywania każdego kandydata na dawcę.Evaluating the suitability of the potential living kidney donor is the procedure, that needs to be performed with responsibility and must take into account fate of the donor with only one kidney. It requires a thorough assessment of the candidate in many areas, however, it is based on the measurement of glomerular filtration function. Several methods are used for the purpose, nevertheless, all of them have their limitations. It is common to determine the concentration of serum creatinine and calculate estimated glomerular filtration rate (eGFR) on the basis of the relevant mathematical formulas. The coexistence of many factors, such as age, BMI, lifestyle or acceptable comorbidities, enforces the need for the individual examination of each candidate for the kidney donation

Kłębuszkowe zapalenie nerek u biorcy przeszczepu wątroby — opis przypadku

W pracy przedstawiono przypadek biorcy wątroby z kłębuszkowym zapaleniem nerek rozpoznanym na podstawie biopsji nerki we wczesnym okresie po transplantacji. Omówiono postępowanie terapeutyczne w przypadku jednoczesnego uszkodzenia nerek oraz wątroby i przedstawiono losy pacjenta po pięciu latach po transplantacji

Pogłębienie relacji dawca–biorca jako rezultat żywego dawstwa

Kidney transplant from a living donor is the best method of treatment for end-stage renal disease, as life expectancy of the organ and the recipient is longer, while the kidney itself is characterized by better functionality. A donation of a kidney to a close person is an act of empathy, but it is also associated with strong stress. A research was conducted to specify whether the relation between the donor and the recipient changes after a kidney donation, and what the nature of such changes would be. The survey was conducted on patients who had donated their kidneys to people who were either genetically related to them or remained in an emotional relationship — spouses. The research was conducted between 01/02/2013 and 15/12/2014. Evidence was gathered from 52 surveyed patients of age between 23 and 73. Completed results confirmed the strengthening of the bond between the donor and the recipient. Changes in relations were positive, with a visible improvement of interpersonal relations, as well as the feeling of closer affinity between the donor and the recipient. Women after donation spent more time with the recipients. Also, in the instanceswhere the donor spent more time with the recipient, they provided more positive feedback on the medical care received during the perioperative period and in the procedure of periodic checks.Przeszczepienie nerki od dawcy żyjącego jest najlepszym sposobem leczenia schyłkowej niewydolności nerek, ponieważ przeżycie narządu i biorców jest dłuższe, a sama nerka charakteryzuje się lepszą funkcją. Donacja nerki osobie bliskiej jest aktem empatii,lecz wiąże się z silnym stresem. Przeprowadzono badanie, którego głównym celem było ustalenie, czy po donacji nerki relacja między dawcą a biorcą zmienia się, a jeśli tak, to jaki kierunek obierają te zmiany. Badaniu o charakterze ankietowym poddano pacjentów po donacji nerki, którzy byli dawcami tego narządu dla osoby spokrewnionej genetycznie lub pozostającej w związku emocjonalnym (małżonek), u których dokonano pobrania nerki w latach 1993–2009. Ostatecznej analizie poddano dane zebrane od 52 dawców w wieku 23–73 lat. Uzyskane wyniki potwierdziły pogłębienie relacji między dawcą a biorcą nerki. Zmiany w relacjach były pozytywne, podkreślano głębszy charakter i pogłębienie relacji interpersonalnych, a także poczucie zwiększonej bliskości między dawcą a biorcą. Kobiety po zabiegu donacji spędzały więcej czasu z biorcą. Dawca spędzający więcej czasu z biorcą dokonywał pozytywniejszej oceny opieki medycznej otrzymanej w okresie okołooperacyjnym i w procedurze badań kontrolnych

Ciąża po donacji nerki - przegląd literatury

Transplantacja nerki od żywego dawcy jest najskuteczniejszą metodą leczenia schyłkowej niewydolności nerek.Kobiety w wieku rozrodczym, które stanowią ponad połowę wszystkich żywych dawców, często zadają pytaniao wpływ donacji na bezpieczeństwo przyszłych ciąż i porodów. Celem pracy była analiza literatury dotycząca przebiegu ciąż u pacjentek po donacji nerki. Doniesienia z większościośrodków prowadzących ciąże u dawczyń nerki są zachęcające. Jednym z wniosków międzynarodowej konferencjiw Amsterdamie (2003 r.), na której podjęto temat opieki medycznej nad dawcami nerki, było stwierdzenie, żenefrektomia u dawczyni nerki nie wpływa niekorzystnie na przebieg ciąży. Jednak w trzech kolejnych badaniachz Norwegii, Stanów Zjednoczonych i Kanady wykazano zwiększone ryzyko wystąpienia nadciśnienia ciążowegoi stanu przedrzucawkowego w ciąży po donacji nerki w porównaniu z ciążą przed dawstwem. Większość autorówuważa, że z uwagi na niski odsetek powikłań wyniki te należy interpretować bardzo ostrożnie. Podsumowując, należy stwierdzić, że ze względu na niskie ryzyko wystąpienia powikłań położniczych w ciąży podonacji nerki, porównywalne z ryzykiem stwierdzanym w populacji ogólnej, nie powinno się odradzać donacji nerkiprzez kobiety w wieku rozrodczym

Central blood pressure and nighttime blood pressure in patients with non-diabetic chronic kidney disease

Introduction. Arterial hypertension is a well-known risk factor of both cardiovascular complications and faster progression of chronic kidney disease (CKD). There is growing evidence that central blood pressure (BP) and nighttime BP may have an advantage in predicting the risk of cardiovascular complications and the progression of CKD in comparison with the traditional office BP measurements. The aim of this study was to evaluate the central BP and nighttime BP in non-diabetic CKD patients with no, or only mild proteinuria i.e. autosomal dominant polycystic kidney disease (ADPKD) or IgA nephropathy (IgAN). Material and methods. Forty patients with CKD stage 3 or 4 were enrolled into the study. In each patient the measurement of peripheral and central BP was conducted, as well as the assessment of pulse wave velocity (PWV) and the 24-hour blood pressure monitoring (ABPM). Results. Despite the lower office and central BP values in patients with IgAN in comparison to patients with ADPKD, both studied groups did not differ in the mean BP in the 24-hour ABPM. In the entire studied group a significant positive correlation was found between the augmentation pressure and age, as well as between the augmentation index - AIx% and age. Moreover, a significant positive correlation between the decrease of nighttime BP and eGFR was observed. Additionally, a significant positive correlation between PWV and age was found. Conclusions. 1. Patients with ADPKD and IgAN, despite the differences in office and central BP do not differ in respect of the mean BP in the 24-hour ABPM. 2. In both groups of patients vascular stiffness increases with age and deteriorating kidney function. 3. Lower decrease of nighttime blood pressure is related to the worse kidney function in patients with non-diabetic CKD.

Common variant p.D19H of the hepatobiliary sterol transporter ABCG8 increases the risk of gallstones in children

Introduction Gallstones are increasingly common in children. Genetic analyses of adult cohorts demonstrated that the sterol transporter ABCG8 p.D19H and Gilbert UGT1A1*28 variants enhance the odds of developing gallstones. The genetic background of common lithiasis in children remains unknown. Methods Overall, 214 children with gallstone disease (1 month–17 years, 107 boys) were inclueded. The control cohorts comprised 214 children (age 6–17 years, 115 boys) and 172 adults (age 40–92 years, 70 men) without gallstones. The ABCG8 p.D19H and UGT1A1*28 polymorphisms as well as ABCB4 (c.504C>T rs1202283, c.711A>T rs2109505) and NPC1L1 variants (p.V1296V rs217434, c.−18C>A rs41279633) were genotyped using TaqMan assays. Serum concentrations of plant sterols and cholesterol precursors were measured by gas chromatography/mass spectrometry. Results The ABCG8 risk allele was associated with an increased risk of stones (OR = 1.82, p = .03). Children carrying the p.19H allele presented with lower serum concentrations of surrogate markers of intestinal cholesterol absorption and decreased ratios of phytosterols to the cholesterol precursor desmosterol. Carriers of the common NPC1L1 rs217434 allele had an increased gallstone risk compared with stone-free adults (OR 1.90, p < .01). This variant also affected the ratio of phytosterols to cholesterol precursors (p = .03). Other tested variants were not associated with gallstone risk. Conclusions The p.D19H ABCG8 and, to a lesser extent, NPC1L1 rs217434 variants increase the risk of early-onset gallstone formation. These results point to the presence of a common lithogenic pathway in children and adults

Centralne ciśnienie tętnicze oraz ciśnienie tętnicze mierzone na tętnicy ramiennej w godzinach nocnych u chorych z przewlekłą chorobą nerek o etiologii niecukrzycowej

Wprowadzenie: Nadciśnienie tętnicze jest uznanym czynnikiem ryzyka powikłań ze strony układu krążenia oraz przyspieszonej progresji przewlekłej choroby nerek (PChN). Wyniki przeprowadzonych badań sugerują, że centralne ciśnienie tętnicze (CBP) oraz ciśnienie tętnicze mierzone na tętnicy ramiennej w godzinach nocnych (NBP) są lepszymi predykatorami wystąpienia powikłań sercowo-naczyniowych oraz utraty czynności nerek, w porównaniu do tradycyjnych pomiarów ciśnienia na tętnicy ramiennej dokonywanych podczas wizyty w gabinecie lekarskim. Celem niniejszego badania była ocena CBP i NBP u chorych z PChN o etiologii niecukrzycowej przebiegającej bez białkomoczu i/lub jedynie z łagodnym białkomoczem (autosomalna dominująca postać wielotorbielowatego zwyrodnienia nerek — ADPKD lub nefropatii IgA — IgAN). Materiał i metody: W badaniu prospektywnym uczestniczyło 40 chorych z PChN w stadium 3. lub 4. U wszystkich chorych zakwalifikowanych do tego badania wykonano pomiar ciśnienia tętniczego na tętnicy ramiennej oraz pomiar CBP, szybkości fali tętna (PWV) oraz ambulatoryjny 24-godzinny pomiar ciśnienia tętniczego (ABPM). Wyniki: U chorych z IgAN stwierdzono niższe wartości obwodowego ciśnienia tętniczego mierzonego na tętnicy ramiennej podczas wizyty lekarskiej oraz niższe wartości CBP. Nie wykazano znamiennych różnic w zakresie wartości uzyskanych przy wykorzystaniu ABPM. W analizie całej badanej grupy stwierdzono znamienną korelację dodatnią pomiędzy ciśnieniem wzmocnienia i wiekiem chorych oraz pomiędzy współczynnikiem wzmocnienia — AIx% a wiekiem. Ponadto wykazano znamienną korelację pomiędzy wielkością spadku ciśnienia tętniczego w godzinach nocnych a eGFR oraz pomiędzy PWV a wiekiem chorych. Wnioski: 1. Pomimo różnic w wartościach obwodowego ciśnienia tętniczego i CBP, chorzy z ADPKD i IgAN nie różnią się pod względem uzyskiwanych średnich wartości ciśnienia dobowego w pomiarach metodą ABPM. 2. W obu podgrupach chorych sztywność naczyń zwiększa się z wiekiem i pogorszeniem czynności wydalniczej nerek. 3. Istnieje związek pomiędzy brakiem spadku ciśnienia tętniczego w nocy a upośledzeniem funkcji wydalniczej nerek u chorych z niecukrzycową etiologią PChN