Wybrane aspekty prawidłowego doboru parametrów badania i weryfikacji wyników oznaczeń dla określania modułu sztywności (G0) w metodzie BET

Artykuł stanowi kontynuację badań mających na celu coraz wiarygodniejsze wykorzystywanie metod do oceny sztywności geomateriałów. Przedstawia analizę i syntezę wyników dotyczących określania prędkości fali poprzecznej przy użyciu piezoelementów typu bender. Na przykładzie dwóch typów gruntów w artykule poruszono aspekty związane z doborem częstotliwości użytych w badaniu fal w zależności od wielkości próbki i prędkości fali oraz wyboru metody interpretacji spośród ogólnie wykorzystywanych z zastosowaniem narzędzi automatyzujących ten proces

Geotechnical design of railway embankments – requirements and challenges

Intensive development of railway infrastructure in Poland is associated with significant support provided for that purpose by the European Union, especially, by investments in the modernization of existing railway lines. Together with the improvement of the infrastructure in less developed countries, an interoperability of rail system at the international level is sought through the technical harmonization, mostly by the introduction of European regulations and technical standards. The paper presents the main requirements associated with the geotechnical aspects of design of railway embankments, mostly relating to their overall stability and maintenance of serviceability. Some aspects of the European standards as well as international, national, and internal regulations, are discusses in the context of challenges encountered by designers. The main geotechnical issues are associated with safety requirements, loading conditions, geometry of railway embankments, as well as the scope of geotechnical investigation necessary to make an informed decision on a final design solution

From legend to discovery – historical and geotechnical conditions related to the discovery of tunnels under The Castle Hill in Szczecin

The historical past of a building has a key influence on the variability of geotechnical conditions. These conditions change with a modification of the structural system, a change in function or only architectural elements (fashionable in a given period). In the article, various geotechnical and geophysical surveys are described, which led to a discovery of potential causes of a structural failure at historical Castle of Dukes of Pomerania in Szczecin. The investigation resulted in a discovery of an underground tunnel system constructed under the Castle, which existence was only suspected. The tunnels were constructed primarily during II World War, but also before that period. The article summarizes facts discovered due to investigation as well as historical and geological background related to the execution of the reinforced concrete and masonry tunnels. The lesson learned resulting from this discovery is that great care should be taken when historical areas are considered, even if the structure seems to be massive and robust

Modification of emission properties of ZnO layers due to plasmonic near-field coupling to Ag nanoislands

A simple fabrication method of Ag nanoislands on ZnO films is presented. Continuous wave and time-resolved photoluminescence and transmission are employed to investigate modifications of visible and UV emissions of ZnO brought about by coupling to localized surface plasmons residing on Ag nanoislands. The size of the nanoislands, determining their absorption and scattering efficiencies, is found to be an important factor governing plasmonic modification of optical response of ZnO films. The presence of the Ag nanoislands of appropriate dimensions causes a strong (threefold) increase in emission intensity and up to 1.5 times faster recombination. The experimental results are successfully described by model calculations within the Mie theory.Comment: 14 pages, 5 figure

Funkcje komunikacyjne u praworęcznej chorej przed i po operacji oponiaka przystrzałkowego okolicy czołowej prawej — opis przypadku

Uszkodzenie prawej półkuli mózgu u osób praworęcznych z lewą półkulą dominującą dla czynności mowy może powodować specyficzne zaburzenia zdolności językowych i komunikacyjnych. Deficyty te, wykazujące tendencję do utrzymywania się i mogące negatywnie wpływać na jakość życia pacjentów, są wciąż stosunkowo rzadko diagnozowane. Celem pracy była ocena stanu funkcji językowych i komunikacyjnych u praworęcznej pacjentki przed i po zabiegu usunięcia oponiaka zlokalizowanego w 1/3 przedniej zatoki strzałkowej górnej w okolicy czołowej prawej. W badaniu neurologicznym u chorej nie stwierdzono istotnych deficytów. Trzy dni przed i 30 dni po operacji zbadano pacjentkę z użyciem Baterii Testów do Badania Funkcji Językowych i Komunikacyjnych Prawej Półkuli Mózgu (RHLB-PL, the Polish version of the Right Hemisphere Language Battery). W pierwszym badaniu odnotowano u niej znaczne zaburzenia w zakresie rozumienia prozodii emocjonalnej oraz porozumiewania się w naturalnych warunkach przy stosunkowo dobrze zachowanych możliwościach w zakresie innych aspektów komunikacji (tj.: rozumienia znaczenia słów, narracji, humoru, metafor). Wyniki RHLB-PL poprawiły się u pacjentki miesiąc po operacji, jednak zdolności wymagane w bezpośrednim komunikowaniu się z drugą osobą pozostały znacznie zaburzone w stosunku do osób zdrowych. Wyniki badania wskazują na konieczność diagnozowania i rehabilitacji chorych bez afazji, u których wskutek uszkodzenia prawej półkuli mózgu dochodzi do specyficznych zaburzeń zdolności językowych i komunikacyjnych

Underexpression of LATS1 TSG in colorectal cancer is associated with promoter hypermethylation

AIM: To investigate large tumor suppressor 1 (LATS1) expression, promoter hypermethylation, and microsatellite instability in colorectal cancer (CRC). METHODS: RNA was isolated from tumor tissue of 142 CRC patients and 40 colon mucosal biopsies of healthy controls. After reverse transcription, quantitative polymerase chain reaction (PCR) was performed, and LATS1 expression was normalized to expression of the ACTB and RPL32 housekeeping genes. To analyze hypermethylation, genomic DNA was isolated from 44 tumor CRC biopsies, and methylation-specific PCR was performed. Microsatellite instability (MSI) status was checked with PCR using BAT26, BAT25, and BAT40 markers in the genomic DNA of 84 CRC patients, followed by denaturing gel electrophoresis. RESULTS: Decreased LATS1 expression was found in 127/142 (89.4%) CRC cases with the average ratio of the LATS1 level 10.33 ± 32.64 in CRC patients vs 32.85 ± 33.56 in healthy controls. The lowest expression was found in Dukes’ B stage tumors and G1 (well-differentiated) cells. Hypermethylation of the LATS1 promoter was present in 25/44 (57%) CRC cases analyzed. LATS1 promoter hypermethylation was strongly associated with decreased gene expression; methylated cases showed 162× lower expression of LATS1 than unmethylated cases. Although high-grade MSI (mutation in all three markers) was found in 14/84 (17%) cases and low-grade MSI (mutation in 1-2 markers) was found in 30/84 (36%) cases, we found no association with LATS1 expression. CONCLUSION: Decreased expression of LATS1 in CRC was associated with promoter hypermethylation, but not MSI status. Such reduced expression may promote progression of CRC

Warmińsko-mazurski program interwencyjnego leczenia ostrych zespołów wieńcowych z uniesieniem odcinka ST

Wstęp: Ostre zespoły wieńcowe z uniesieniem odcinka ST (STEACS) stanowią jedną z najczęstszych przyczyn zgonów w Polsce. Powodem ich powstawania jest nagłe zamknięcie jednej z tętnic wieńcowych (wytworzenie zakrzepu na zwężającej światło naczynia blaszce miażdżycowej) ograniczające dopływ krwi do mięśnia sercowego, co powoduje jego martwicę. Najważniejszym elementem postępowania w STEACS jest możliwie szybkie udrożnienie zamkniętego naczynia i przywrócenie prawidłowego przepływu krwi. Najskuteczniejszą metodą tego typu leczenia jest wykonanie zabiegu angioplastyki wieńcowej w zakresie amputowanej tętnicy. Materiał i metody: Analizą objęto 161 chorych z STEACS, zarówno w obserwacji wewnątrzszpitalnej, jak i odległej. Parametry charakteryzujące badaną grupę oraz wyniki leczenia porównano z wynikami dużych badań klinicznych, w których uczestniczyły podobne grupy chorych oraz z rezultatami dużych ośrodków kardiologicznych w kraju. Ze względu na różnice w kwalifikacji pacjentów do zabiegu, badaną grupę podzielono na dwie podgrupy. Podgrupa I liczyła 78 chorych leczonych w okresie przed wprowadzeniem całodobowego dyżuru hemodynamicznego. Grupę poddano wstępnej preselekcji polegającej głównie na niekwalifikowaniu do zabiegu chorych z grupy najwyższego ryzyka (wstrząs kardiogenny, wiek ponad 80 lat, zaawansowana cukrzyca, niewydolność nerek, przebyty udar mózgu). Ważny czynnik preselekcyjny stanowił fakt, że w tym okresie pracownia hemodynamiki działała jedynie w dni powszednie w godzinach 8.00–18.00. Podgrupę II stanowiło 83 chorych poddanych leczeniu po rozpoczęciu 24-godzinnego dyżuru. W obrębie tej podgrupy do zabiegu kwalifikowano wszystkie osoby bez przeciwwskazań, bez względu na wiek i stan ogólny. Wyniki: Parametry kliniczne populacji warmińsko-mazurskiej (dane demograficzne, czynniki ryzyka, lokalizacja zawału, leczenie farmakologiczne) były zbliżone do populacji chorych analizowanych w znanych badaniach klinicznych. Prawidłowy przepływ w naczyniu odpowiedzialnym za zawał, określony jako TIMI 3, udało się uzyskać w 93% przypadków. Poważne zdarzenia sercowo-naczyniowe (ponowne zawały serca + udary mózgu + zgony) w obserwacji szpitalnej, 30-dniowej i 6-miesięcznej wyniosły odpowiednio: 4,3%, 8% i 13,7%. Uzyskane wyniki wykazały, że skuteczność leczenia w zakresie badanej grupy była porównywalna z rezultatami innych ośrodków. W zakresie badanych podgrup chorych wykazano wyjściowo gorsze parametry kliniczne (wyższa średnia wieku, większy odsetek czynników ryzyka) w podgrupie II niż w podgrupie I. Odsetek udrożnień w zakresie tętnicy odpowiedzialnej za zawał (TIMI 3) wynosił 96% w podrupie I vs. 89% w podrupie II. Poważne zdarzenia sercowonaczyniowe (MACE) w badanych podrupach (I i II) wynosiły odpowiednio: 1,3% vs. 7.2% w obserwacji szpitalnej, 5% vs. 12% — w obserwacji 30-dniowej oraz 10% vs. 19% w obserwacji 6-miesięcznej. Wnioski: Dobre wyniki leczenia STEACS za pomocą przezskórnej angioplastyki wieńcowej uzyskane w ośrodku autorów pracy potwierdzają założenie, że małe placówki kardiologiczne mogą podejmować 24-godzinny dyżur hemodynamiczny pomimo braku bezpośredniego zabezpieczenia kardiochirurgicznego. Pomimo dużej bezpośredniej skuteczności zabiegów odsetek odległych poważnych powikłań sercowo-naczyniowych jest wysoki. Analizowana liczba powikłań istotnie wzrasta w miarę upływu czasu, co odzwierciedla postępujący przebieg choroby wieńcowej po ostrym epizodzie wieńcowym. Wstępna preselekcja chorych poddanych zabiegowi angioplastyki wieńcowej w przypadku STEACS wpływa zarówno na wczesne, jak i na odległe wyniki leczenia. (Folia Cardiol. 2005; 12: 445–457

Warmińsko-mazurski program interwencyjnego leczenia ostrych zespołów wieńcowych z uniesieniem odcinka ST

Wstęp: Ostre zespoły wieńcowe z uniesieniem odcinka ST (STEACS) stanowią jedną z najczęstszych przyczyn zgonów w Polsce. Powodem ich powstawania jest nagłe zamknięcie jednej z tętnic wieńcowych (wytworzenie zakrzepu na zwężającej światło naczynia blaszce miażdżycowej) ograniczające dopływ krwi do mięśnia sercowego, co powoduje jego martwicę. Najważniejszym elementem postępowania w STEACS jest możliwie szybkie udrożnienie zamkniętego naczynia i przywrócenie prawidłowego przepływu krwi. Najskuteczniejszą metodą tego typu leczenia jest wykonanie zabiegu angioplastyki wieńcowej w zakresie amputowanej tętnicy. Materiał i metody: Analizą objęto 161 chorych z STEACS, zarówno w obserwacji wewnątrzszpitalnej, jak i odległej. Parametry charakteryzujące badaną grupę oraz wyniki leczenia porównano z wynikami dużych badań klinicznych, w których uczestniczyły podobne grupy chorych oraz z rezultatami dużych ośrodków kardiologicznych w kraju. Ze względu na różnice w kwalifikacji pacjentów do zabiegu, badaną grupę podzielono na dwie podgrupy. Podgrupa I liczyła 78 chorych leczonych w okresie przed wprowadzeniem całodobowego dyżuru hemodynamicznego. Grupę poddano wstępnej preselekcji polegającej głównie na niekwalifikowaniu do zabiegu chorych z grupy najwyższego ryzyka (wstrząs kardiogenny, wiek ponad 80 lat, zaawansowana cukrzyca, niewydolność nerek, przebyty udar mózgu). Ważny czynnik preselekcyjny stanowił fakt, że w tym okresie pracownia hemodynamiki działała jedynie w dni powszednie w godzinach 8.00–18.00. Podgrupę II stanowiło 83 chorych poddanych leczeniu po rozpoczęciu 24-godzinnego dyżuru. W obrębie tej podgrupy do zabiegu kwalifikowano wszystkie osoby bez przeciwwskazań, bez względu na wiek i stan ogólny. Wyniki: Parametry kliniczne populacji warmińsko-mazurskiej (dane demograficzne, czynniki ryzyka, lokalizacja zawału, leczenie farmakologiczne) były zbliżone do populacji chorych analizowanych w znanych badaniach klinicznych. Prawidłowy przepływ w naczyniu odpowiedzialnym za zawał, określony jako TIMI 3, udało się uzyskać w 93% przypadków. Poważne zdarzenia sercowo-naczyniowe (ponowne zawały serca + udary mózgu + zgony) w obserwacji szpitalnej, 30-dniowej i 6-miesięcznej wyniosły odpowiednio: 4,3%, 8% i 13,7%. Uzyskane wyniki wykazały, że skuteczność leczenia w zakresie badanej grupy była porównywalna z rezultatami innych ośrodków. W zakresie badanych podgrup chorych wykazano wyjściowo gorsze parametry kliniczne (wyższa średnia wieku, większy odsetek czynników ryzyka) w podgrupie II niż w podgrupie I. Odsetek udrożnień w zakresie tętnicy odpowiedzialnej za zawał (TIMI 3) wynosił 96% w podrupie I vs. 89% w podrupie II. Poważne zdarzenia sercowonaczyniowe (MACE) w badanych podrupach (I i II) wynosiły odpowiednio: 1,3% vs. 7.2% w obserwacji szpitalnej, 5% vs. 12% — w obserwacji 30-dniowej oraz 10% vs. 19% w obserwacji 6-miesięcznej. Wnioski: Dobre wyniki leczenia STEACS za pomocą przezskórnej angioplastyki wieńcowej uzyskane w ośrodku autorów pracy potwierdzają założenie, że małe placówki kardiologiczne mogą podejmować 24-godzinny dyżur hemodynamiczny pomimo braku bezpośredniego zabezpieczenia kardiochirurgicznego. Pomimo dużej bezpośredniej skuteczności zabiegów odsetek odległych poważnych powikłań sercowo-naczyniowych jest wysoki. Analizowana liczba powikłań istotnie wzrasta w miarę upływu czasu, co odzwierciedla postępujący przebieg choroby wieńcowej po ostrym epizodzie wieńcowym. Wstępna preselekcja chorych poddanych zabiegowi angioplastyki wieńcowej w przypadku STEACS wpływa zarówno na wczesne, jak i na odległe wyniki leczenia. (Folia Cardiol. 2005; 12: 445–457