Czy osteoprotegeryna jest potencjalnym czynnikiem hamującym ubytek masy kostnej otyłych kobiet w wieku okołomenopauzalnym?

Introduction: Assessment of serum osteoprotegerin (OPG) concentrations in obese patients in comparison to healthy controls and evaluation of a possible correlation between OPG and other markers of bone turnover or calcitropic hormones. Material and methods: 50 obese perimenopausal women without concomitant diseases (BMI 36.7 ± 4.1 kg/m², mean age 50.4 ± 4.9 yrs). The control group consisted of 19 healthy women (BMI 24.2 ± 2.1 kg/m²; mean age 53.8 ± 5.1 yrs). In all patients serum concentration of OPG, C telopeptide of type I collagen containing the crosslinking site (CTX), osteocalcin, parathormone (PTH) and vitamin D (25-OH-D3) was assessed. Dual energy x-ray absorptiometry (the DXA method) of the lumbar spine and femoral neck was performed using a Lunar DPXL to measure bone marrow density (BMD). Results: In obese perimenopausal women serum OPG, osteocalcin and 25-OH-D3 levels were significantly lower, and the serum PTH level was significantly higher in comparison to healthy controls. A significantly positive correlation was found between serum OPG level and age in both obese and control subjects. Conclusion: The serum OPG level in obese perimenopausal women is significantly lower in comparison to healthy controls and does not correlate significantly with biochemical markers of bone turnover, calcitropic hormones and BMD. It probably cannot play a protective role in the pathogenesis of bone loss in obese perimenopausal women.Wstęp: Celem niniejszej pracy była ocena stężenia osteoprotegeryny (OPG) w surowicy otyłych pacjentek w porównaniu z grupą kontrolną oraz próba wykazania ewentualnych powiązań osteoprotegeryny ze wskaźnikami obrotu kostnego oraz hormonami kalcitropowymi. Materiał i metody: 50 kobiet w wieku okołomenopauzalnym z otyłością prostą bez chorób towarzyszących (BMI 36,7 ± 4,1 kg/m², wiek 50,4 ± 4,9 roku). Grupę kontrolną stanowiło 19 zdrowych kobiet (BMI 24,2 ± 2,1 kg/m²; wiek 53,8 ± 5,1 lat). U wszystkich badanych oznaczono w surowicy stężenia OPG, C-końcowego usieciowanego telopeptydu kolagenu typu I (CTX), osteokalcyny, parathormonu (PTH) oraz 25-OH-D3. Badanie gęstości mineralnej kości (BMD, bone mineral density) w obrębie odcinka lędźwiowego kręgosłupa oraz szyjki kości udowej wykonano metodą absorpcjometrii podwójnej energii promieniowania rentgenowskiego (DXA, Dual Energy X-ray Absorptiometry) przy użyciu aparatu Lunar DPXL. Wyniki: W grupie otyłych chorych obserwowano znamiennie niższe stężenie OPG, osteokalcyny i 25-OH-D3 oraz znamiennie wyższe stężenie PTH w porównaniu z grupą kontrolną. Zarówno w grupie badanej, jak i w grupie kontrolnej zaobserwowano dodatnią korelację pomiędzy stężeniem OPG a wiekiem pacjentek. Wnioski: U otyłych kobiet w wieku okołomenopauzalnym stężenie osteoprotegeryny w surowicy krwi jest znamiennie niższe w porównaniu z grupą kontrolną i nie koreluje ze wskaźnikami obrotu kostnego, hormonami kalcitropowymi ani z BMD. Osteoprotegeryna prawdopodobnie nie spełnia funkcji ochronnej w patogenezie ubytku masy kostnej u otyłych kobiet w wieku okołomenopauzalnym

Ghrelin as a potential blood pressure reducing factor in obese women during weight loss treatment

Wstęp: W modelach zwierzęcych grelina powoduje zmniejszenie obciążenia następczego serca i zwiększenie rzutu serca poprzez wpływ na receptory znajdujące się w układzie sercowo-naczyniowym. Celem badania było określenie zależności między redukcją masy ciała, ciśnieniem tętniczym a stężeniem greliny w surowicy u kobiet z otyłoscią. Materiał i metody: Badaniem objęto 37 otyłych kobiet (wskaźnik masy ciała [BMI, body mass index] 36,5 &#177; 5 kg/m2) bez nadciśnienia tętniczego w wywiadzie. Ciśnienie tętnicze i stężenie greliny w surowicy oznaczono przed i po 3-miesiecznej kuracji odchudzającej, która obejmowała dietę 1000 kcal/d. i ćwiczenia fizyczne. Skład ciała określono metodą analizy impedancji z użyciem aparatu Bodystat. Wyniki: W następstwie redukcji masy ciała (średnio 8,9 &#177; 4,8 kg) nastąpiło istotne obniżenie SBP (120 &#177; 13 vs. 115 &#177; 14 mm Hg, p = 0,01) i zwiększenie stężenia greliny w surowicy (66,9 &#177; 13,7 vs. 73,9 &#177; 15,4 pg/ml; p = 0,005). Stwierdzono istotne korelacje między stężeniami greliny po redukcji masy ciała a SBP (r = -0,45, p = 0,02) i DBP (r = -0,41, p = 0,05) oraz między Dstężeń greliny a DSBP (r = 0,52, p = 0,006), DDBP (r = 0,53, p = 0,005). Wykazano dodatnią korelację między wzrostem stężenia greliny a zmniejszeniem procentowej zawartości tłuszczu w organizmie pod wpływem terapii odchudzającej (r = 0,51, p = 0,002). Wnioski: Wyniki badania dowodzą, że zmniejszenie masy ciała może spowodować obniżenie ciśnienia tętniczego u osób otyłych przez mechanizm zależny od greliny.Background: In animal models ghrelin reduces cardiac afterload and increases cardiac output via receptors in the cardiovascular system. The aim of our study was to evaluate a potential relationship between weight loss treatment, blood pressure and serum ghrelin concentrations in obese women. Material and methods: A group of 37 obese premenopausal women with no previous history of hypertension (BMI: 36.5 &#177; 5 kg/m2) were involved in the study. Blood pressure and serum ghrelin levels were assessed before and after a three-month weight reduction treatment, which consisted of a diet of 1000 kcal/day and physical exercise. Body composition was determined by impedance analysis using Bodystat. Results: Following weight loss (mean 8.9 &#177; 4.8 kg) SBP decreased (120 &#177; 13 vs. 115 &#177; 14 mm Hg, p = 0.01) and serum ghrelin levels increased significantly (66.9 &#177; 13.7 vs. 73.9 &#177; 15.4 pg/ml; p = 0.005). There were significant correlations between values for ghrelin levels after weight loss and SBP (r = -0.45, p = 0.02), DBP (r = -0.41, p < 0.05), and between Dghrelin levels and DSBP (r = 0.52, p = 0.006), DDBP (r = 0.53, p = 0.005). There was a positive correlation between an increase in ghrelin and a decrease in percentage body fat during weight loss (r = 0.51; p = 0.002). Conclusion: The results seem to provide evidence that weight loss may decrease blood pressure in obese patients via a ghrelin-dependent mechanism

The prevalence of hypertension in the population of obese patients of Metabolic Disease Outpatient Clinic

Wstęp Otyłość jest istotnym czynnikiem ryzyka rozwoju nadciśnienia tętniczego i innych powikłań sercowo- naczyniowych, dlatego celem niniejszej pracy były: 1. Ocena liczby pacjentów z nadciśnieniem tętniczym w populacji pacjentów otyłych zgłaszających się do Poradni Chorób Metabolicznych. 2. Ocena wpływu takich czynników ryzyka rozwoju nadciśnienia tętniczego, jak: wiek i BMI, na jego występowanie w badanej populacji. 3. Ocena częstości innych składowych zespołu metabolicznego w populacji pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i bez tego schorzenia. Materiał i metody Zanalizowano dane 4377 otyłych pacjentów leczących się w Poradni Chorób Metabolicznych w latach 2000-2005. Do wcześniej przygotowanego arkusza kalkulacyjnego programu Excel wprowadzano takie dane, jak: wiek, masa ciała, wzrost i choroby współistniejące z otyłością (cukrzyca typu 2, nadciśnienie tętnicze, choroba niedokrwienna serca, dyslipidemia). Na podstawie uzyskanych danych pacjentów podzielono na dwie grupy: grupę A - pacjenci z nadciśnieniem w wywiadzie i grupę B - pacjenci bez nadciśnienia tętniczego w wywiadzie. Następnie na podstawie pomiarów ciśnienia tętniczego, wykonanych w Poradni Chorób Metabolicznych, grupę B podzielono na 2 podgrupy: NR - pacjenci z nowo rozpoznanym nadciśnieniem tętniczym i BN - pacjenci bez nadciśnienia tętniczego. Wyniki Otyli pacjenci z grupy A i podgrupy NR charakteryzowali się istotnie wyższą masą ciała i BMI oraz wiekiem w porównaniu z pacjentami z podgrupy BN. Cukrzyca typu 2, dyslipidemia i choroba niedokrwienna serca występowały istotnie częściej w podgrupie A i w podgrupie NR niż podgrupie BN. Wnioski 1. Pacjenci z nadciśnieniem tętniczym stanowili 40,8% populacji otyłych pacjentów zgłaszających się do Poradni Chorób Metabolicznych. Nadciśnienie tętnicze w wywiadzie występowało u 24,6% badanej populacji, a nowo rozpoznane - u 21,5% 2. Wiek i wskaźnik masy ciała (BMI) były istotnymi czynnikami ryzyka wystąpienia nadciśnienia tętniczego. 3. Takie składowe zespołu metabolicznego, jak: cukrzyca typu 2, choroba niedokrwienna serca i zaburzenia gospodarki lipidowej, występowały istotnie częściej u otyłych pacjentów z nadciśnieniem tętniczym.Background Obesity is an important risk factor of the development of hypertension and other cardiovascular disease, therefore the aim of present study were: 1. To estimate the rate of patients with hypertension in the population of obese patients referred to Metabolic Disease Outpatient Clinic. 2. To estimate the influence of risk factors such as age and BMI on the development of hypertension in the study population. 3. To estimate the frequency of other components of metabolic syndrome in the population of obese patients with and without hypertension. Material and methods Data of 4377 obese patients of Metabolic Disease Outpatient Clinic from 2000-2005 years were analyzed. Data such as age, body mass, height and obesity concomitant diseases - type 2 diabetes mellitus, hypertension, dyslipidaemia and ischaemic heart disease were inserted to in advance prepared spreadsheet of Excel programme. Patients were divided on the basis of obtained results into two groups: A - patients with hypertension in anamnesis, B - patients without hypertension in anamnesis. On the basis of measurements of blood pressure made in Outpatients Clinic group B was differentiated into 2 subgroups: NR - patients with new diagnosed hypertension and BN - patients without hypertension. Results Obese patients in group A and subgroup NR had significantly higher body mass, BMI and age when compared to patients in subgroup BN. Type 2 diabetesmellitus, dyslipidaemia and ischaemic heart disease were observed significantly more frequently in group A and subgroup NR when compared to subgroup BN. Conclusions 1. Patients with hypertension make up 40.8% of the population of obese patients referred to Metabolic Disease Outpatient Clinic. Hypertension in anemnesis inflicts 24,6% of examined population. Hypertension diagnosed &#8222;de novo&#8221; occured in 21,5% of patients. 2. Age and BMI are important risk factors of hypertension. 3. Type 2 diabetes mellitus, dyslipidaemia and ischaemic heart disease are observed significantly more frequently in obese patients with hypertension

The influence of weight reduction therapy with calcium and vitamin D supplementation on selected parameters of bone metabolism in obese perimenopausal women

WSTĘP. Restrykcyjna dieta, która jednocześnie zawiera zmniejszone ilości wapnia, może doprowadzić do negatywnego metabolizmu kostnego i zmniejszenia gęstości tkanki kostnej. Celem niniejszego badania była ocena wpływu terapii odchudzającej i zastosowania suplementacji węglanu wapnia i witaminy D na wybrane parametry metabolizmu kości u kobiet w okresie okołomenopauzalnym. MATERIAŁ I METODY. Badaniem objęto 40 kobiet z otyłością, której nie towarzyszyły inne choroby. Grupę podzielono na 2 podgrupy: podgrupa 1 składała się z 20 otyłych kobiet [wskaźnik masy ciała (BMI, body mass index) 36,9 &#177; 5,05 kg/m2, wiek 51,6 &#177; 6,5 roku]; podgrupę 2 stanowiło 20 otyłych kobiet (BMI 35,4 &#177; 4,48 kg/m2, wiek 49,1 &#177; 4,8 roku). W grupie kontrolnej było 20 zdrowych kobiet (BMI 24,1 &#177; 2,29 kg/m2, wiek 53,5 &#177; 5,4 roku). Pacjentki poddano 3-miesięcznej kuracji odchudzającej obejmującej: dietę 1000-1200 kcal na dobę, regularną aktywność fizyczną oraz modyfikację zachowań żywieniowych. W podgrupie 1 dodatkowo zastosowano węglan wapnia i witaminę D. Przed kuracją i po 3 miesiącach jej trwania oznaczono stężenia wybranych wskaźników metabolizmu kości. WYNIKI. Po kuracji odchudzającej w podgrupie 1 stężenie osteokalcyny oraz fosforanów nieorganicznych w surowicy krwi znamiennie się obniżyło. Stężenia parathormonu (PTH, parathyroid hormone), 25-OH-D3, telepeptydu łańcucha alfa kolagenu typu 1 (CTX, C-telepeptide of type 1 collagen), wapnia całkowitego w surowicy krwi grupy badanej po obniżeniu masy ciała nie zmieniły się istotnie. Po kuracji odchudzającej w podgrupie 2 zaobserwowano znamienne podwyższenie stężenia CTX, natomiast stężenia PTH, 25-OH-D3, osteokalcyny, wapnia całkowitego oraz fosforanów nieorganicznych w surowicy krwi grupy badanej po zmniejszeniu masy ciała nie zmieniły się istotnie. WNIOSKI. Suplementacja wapnia i witaminy D w trakcie 3-miesięcznej kuracji odchudzającej nie wpłynęła znacząco na metabolizm kości, redukcję całkowitej tkanki tłuszczowej oraz masy ciała u otyłych kobiet w okresie okołomenopauzalnym.INTRODUCTION. Restrictive diet with low calcium content may lead to disturbances in bone metabolism and decrease in bone mineral density. The aim of that study was to evaluate the influence of weight reduction therapy with calcium and vitamin D supplementation on selected parameters of bone metabolism in obese perimenopausal women. MATERIAL AND METHODS. 40 obese women with simple obesity and without concomitant diseases were enrolled into this study and divided into 2 subgroups: subgroup 1 - 20 obese women (BMI 36.9 &#177; 5.05 kg/m2, age 51.6 &#177; 6.5 yrs); subgroup 2 - 20 obese women (BMI 35.4 &#177; 4.48 kg/m2, age 49.1 &#177; 4.8 yrs). The control group consisted of 20 healthy women (BMI 24.1 &#177; 2.29 kg/m&#178;, age 53.5 &#177; 5.4 yrs). All patients have participated in a 3-month weight reduction therapy that consisted of: a 1000-1200 kcal/day balanced diet and regular physical exercises. Subgroup 1 was additionally provided with calcium and 25-(OH)-D3 supplementation. Before and after the weight reduction therapy serum concentrations of PTH, 25-(OH)-D3, CTX, osteocalcin, total calcium and phosphorus were assessed. RESULTS. In subgroup 1 serum concentration of osteocalcin and phosphorus was significantly lower after weight reduction therapy. Serum concentration of PTH, 25-OH-D3, CTX, total calcium did not change. In subgroup 2 serum concentration of CTX was significantly higher after weight reduction therapy. Serum concentration of PTH, 25-OH-D3, osteocalcin, total calcium and phosphorus did not change. CONCLUSION. Calcium supplementation during 3-month weight reduction therapy seems to have no significant influence on bone metabolism, weight loss and body fat content in obese perimenopausal women

Impact of the mass-reductive therapy with orlistat on 25-(OH)-D3 and PTH concentration in sera of obese, menopausal women

Wiele badań wskazuje na ochronny wpływ otyłości na układ kostny, co zmniejsza ryzyko złamań kości u otyłych chorych. Niewiele badań ocenia wpływ terapii odchudzającej na metabolizm tkanki kostnej, w tym stężenia witaminy D3 25-(OH)-D3 oraz parathormonu (PTH) w surowicy. Dodatkowo wyniki tych badań są rozbieżne. Celem pracy była ocena wpływu terapii odchudzającej z zastosowaniem orlistatu na stężenie 25-(OH)-D3 i PTH w surowicy krwi. Grupę badaną stanowiło 20 otyłych kobiet (BMI 37,1 &#177; 3,0 kg/m&#178;, wieku 49,8 &#177; 4,6 lat). Grupę kontrolną stanowiło 20 zdrowych kobiet (BMI 24,1 &#177; 2,29 kg/m&#178;, wieku 53,5 &#177; 5,4 lat). Pacjentki zostały poddane 3-miesięcznej kuracji odchudzającej obejmującej: dietę 1000-1200 kcal (ze średnią zawartością wapnia około 500 mg), Orlistat 3x120 mg oraz regularną aktywność fizyczną 30-40 minut/dobę. Przed kuracją i po uzyskaniu 10% redukcji masy ciała, czyli po 3 miesiącach, wykonywano pomiary antropometryczne - masy ciała i wzrostu. W surowicy krwi przed i po kuracji odchudzającej oznaczano stężenia parathormonu (PTH), 25-(OH)-D3, wapnia całkowitego, fosforanów nieorganicznych. W osoczu oznaczono profil lipidowy przed i po kuracji. Badanie gęstości mineralnej kości metodą absorpcjometrii podwójnej energii promieniowania rentgenowskiego (Dual Energy X-ray Absorptiometry - DEXA) wykonano jednorazowo po zakończeniu kuracji. W grupie kontrolnej powyższe badania wykonano jednorazowo.W trakcie 3-miesięcznej terapii odchudzającej z zastosowaniem orlistatu zmniejszenie masy ciała wyniosło 11,6 &#177; 5,06 kg tj. 12,05 &#177; 4,78 % wyjściowej masy ciała, co pozwoliło na zmniejszenie wskaźnika masy ciała (BMI) z 37,1 &#177; 3,0 kg/m2 przed kuracją do 32,6 &#177; 2,7 kg/m2. Po kuracji odchudzającej obserwowano istotne statystycznie zmniejszenie stężenia cholesterolu całkowitego w surowicy oraz zawartości tkanki tłuszczowej. W grupie otyłych kobiet stężenie witaminy 25-(OH)-D3 w surowicy było niższe, a parathormonu wyższe w porównaniu do grupy kontrolnej zarówno przed jak i po kuracji odchudzającej. Stężenia PTH, 25-(OH)-D3, wapnia i fosforanów w surowicy krwi grupy badanej nie zmieniły się istotnie po zmniejszeniu masy ciała. Wniosek: Terapia odchudzająca z zastosowaniem orlistatu nie wpływa istotnie na stężenia PTH i 25-(OH)-D3 w surowicy u otyłych kobiet.Epidemiological studies suggest a protective influence of obesity against postmenopausal bone loss. Lower risk of osteoporotic fractures was described in obese patients. However there were only a few studies which examined the effect of weight reduction on bone metabolism and results of these studies are controversial. The aim of the study was to evaluate the influence of weight reduction program using Orlistat on bone metabolism in perimenopausal women. Twenty obese women with simple obesity and without concomitant diseases (BMI 37.1 &plusmn; 3.0 kg/m&sup2;, mean age 49.8 &plusmn; 4.6 yrs) were enrolled into this study. The control group consisted of 20 healthy women (mean age 53.5 &plusmn; 5.4 yrs, BMI 24.1 &plusmn; 2.2 kg/m&sup2;). All patients have participated in a 3-month weight reduction therapy that consisted of: a 1000-1200 kcal/day balanced diet (daily calcium consumption about 500 mg), Orlistat 3x120 mg a day and regular physical exercises. Before the weight reduction therapy and after 10% reduction of body weight, serum concentrations of PTH, 25-(OH)-D3, total calcium and phosphorus, total cholesterol were assessed. Dual energy x-ray absorptiometry (DEXA method) of lumbar spine and femoral neck, measuring BMD was performed once, after a 3-month weight reduction therapy using Lunar DPXL. All these measurements were performed only once in control subjects.After a 3-month weight reduction program in patients treated with Orlistat the mean weight loss was 11.6 &plusmn; 5.1 kg which is 12.1 &plusmn; 4.78%. BMI decreased from 37.1 &plusmn; 3.0 kg/m2 at baseline to 32.6 &plusmn; 2.7 kg/m2 post-treatment. The body weight reduction resulted in significant decrease of body fat and total cholesterol concentration. In obese subjects serum concentration of 25-(OH)-D3 was significantly lower and serum concentration of PTH was significantly higher in comparison to healthy controls, both before and after weight reduction therapy.Serum concentration of PTH, 25-(OH)-D3, total calcium and phosphorus did not change significantly after therapy with Orlistat. Conclusion: 3-month weight reduction program using Orlistat did not influence significantly bone metabolism

Inflammation in in older poles with localized and widespread chronic pain—results from a population-based PolSenior study

Background: Inflammation leads to a decrease in the excitation threshold and the sensitization of peripheral nociceptors. However, little is known about the effect of inflammation on the sensing of regional (CRegP) and widespread chronic pain (CWP) in older adults. This analysis aimed to characterize the prevalence and associates of both types of chronic pain in a population-based cohort. Methods: Our analysis was based on the Polish nationwide PolSenior study database. We excluded participants with moderate-to-severe dementia. Respondents answered questions concerning the occurrence of pain in 10 regions. CWP was defined as chronic pain present in the axial region (neck, upper back, lower back) and any part of both the lower (lower leg, hip, knee, foot) and upper (shoulder, hand) extremities. Inflammatory status was divided into three subgroups: no inflammation (CRP &lt; 3 mg/dL), mild inflammation (CPR 3–10 mg/dL and IL-6 &lt; 10 ng/mL), and significant inflammation (CRP ≥ 10 mg/dL or IL-6 ≥ 10 ng/mL). Results: CRegP was more frequent (33.9%) than CWP (8.8%). The occurrence of CWP was more frequent in subgroups with significant inflammation than in both subgroups with mild or no inflammation (11.4% vs. both 8.4%). Women (OR 3.67; 95% CI: 2.58–5.21) and subjects with major depression symptoms were more likely to experience CWP (OR 2.85; 95% CI: 1.68–4.82), while, malnourished participants were more likely to report CRegP (OR 2.00; 95% CI: 1.52–2.62). Conclusions: Significant inflammation is associated with increased occurrence of CWP in older adults. Female sex and major depression are the most significant associates of CWP, while malnutrition is the most significant associate of CRegP