Norma TSH - czy należy ją zmienić?

Current thyrotropin (TSH) reference range established by sensitive assays is from 0.2-0.4 mj.m./l to 4.0-4.5 mj.m./l. Serum TSH reference range was performed using specimens from healthy volunteers without history of thyroid disease but the values distribution is not concordant with Gaussian curve and is skewed toward upper values. It is claimed that upper reference limit for TSH should be declained because of possible incorporation of individuals with unrecognized chronic lymphocytic thyroiditis into initial study. American National Academy of Clinical Biochemistry recommends to examine only euthyroid healthy volunteers without personal or family history of thyroid dysfunction, visible or palpable goiter, with no detectable thyroid antibodies measured by sensitive immunoassays and without any medication except estrogen. Many authors observed that even in such rigorously selected population the upper limit of TSH does not decrease significantly. The other possible factors which may influence TSH values are ethnic features, age, iodine intake, time of phlebotomy or assay sensitivity and specificity. Furthermore there are no epidemiological data showing adverse consequences of serum TSH between 3.0 mj.m./l and 5.0 mj.m./l. And because of it current upper limit for TSH should remain unchanged. However one must realize that many people with TSH values between 3.0 mj.m./l and 5.0 mj.m./l have unrecognized chronic lymphocytic thyroiditis and should be followed because of possible future hypothyroidism. The special care is needed for pregnant women or those planning to be pregnant. (Pol J Endocrinol 2007; 58 (5): 454-460)Zakres normy hormonu tyreotropowego (TSH, thyroid stimulating hormone), który jest w powszechnym użyciu, mieści się w przedziale wartości od 0,2-0,4 mj.m./l do 4,0-4,5 mj.m./l. Został opracowany na podstawie badania populacji zdrowych ochotników, ale rozkład wartości nie jest charakterystyczny dla krzywej Gaussa i wykazuje przesunięcie w stronę wartości wyższych. Z tego powodu od kilku lat kwestionuje się górny zakres normy TSH, uważając, że w badanej populacji znalazły się omyłkowo osoby z nierozpoznanym przewlekłym limfocytarnym zapaleniem tarczycy. Aktualnie obowiązujące standardy doboru populacji służącej do wyznaczania normy TSH podane przez amerykańską Narodową Akademię Biochemii Klinicznej nakazują wykluczenie osób z chorobami tarczycy, wolem, dodatnimi przeciwciałami tarczycowymi i zażywających leki, z wyjątkiem estrogenów. Wielu autorów wykazało jednak, że nawet w tak starannie dobranej grupie górny zakres normy TSH nie obniża się w sposób znaczący. Wskazują ponadto, że stężenie TSH jest u każdego cechą indywidualną, uzależnioną dodatkowo od wieku, wpływów etnicznych, podaży jodu, pory pobrania krwi do badań i użytej metody analitycznej. W związku z tym trudno wyznaczyć uniwersalną normę TSH. Ponadto dotychczas publikowane wyniki badań epidemiologicznych nie dostarczają argumentów wskazujących na negatywne następstwa zdrowotne wynikające ze stężenia TSH w przedziale wartości 3,0-5,0 mj.m./l. Z tego powodu wydaje się, że obniżanie górnej granicy dotychczasowej normy TSH jest obecnie przedwczesne. Jednocześnie należy mieć na uwadze, że wiele osób ze stężeniem TSH w przedziale 3,0-5,0 mj.m./l ma utajone przewlekłe limfocytarne zapalenie tarczycy. Jest zatem uzasadnione, aby w tej grupie oznaczyć stężenie przeciwciał tarczycowych i prowadzić obserwację w kierunku rozwoju niedoczynności tarczycy. Szczególnej troski wymagają kobiety planujące ciążę lub ciężarne, u których może szybko dojść do rozwoju hipotyreozy z jej negatywnymi skutkami dla matki i dziecka. (Endokrynol Pol 2007; 58 (5): 454-460

Nadczynność tarczycy w ciąży — rola oznaczania przeciwciał przeciwko receptorowi TSH i ultrasonograficznego monitorowania płodu

Introduction: To evaluate the usefulness of measuring maternal anti-TSH receptor antibodies (TRAbs) and foetal ultrasound (US) monitoring in cases of current or past maternal hyperthyroidism.Material and methods: 77 pregnant women suffering from hyperthyroidism or with a history of Graves’ hyperthyroidism were observed prospectively. Maternal serum TSH, fT4, fT3, TRAbs, and foetal US were performed at baseline and repeated every 2–4 weeks when needed. Neonatal thyroid status was assessed based on serum TSH, fT4 and fT3 obtained in the first days of life.Results: 35 women were diagnosed with gestational hyperthyroidism and 42 with Graves’ disease; among them 26 had current and 16 past hyperthyroidism. Foetal and neonatal thyroid dysfunction occurred only in cases of maternal Graves’ disease: nine (21%) and three (7%), respectively. Active maternal Graves’ hyperthyroidism and TRAbs elevated at least five times above the upper normal limit predisposed to foetal hyperthyroidism. Maternal anti-thyroid drug therapy (ATD) and low TRAbs and fT4 were the risk factors of foetal hypothyroidism. Abnormal foetal thyroid sonogram was the only sign of foetal thyroid dysfunction. Four patients (9.5%) had high TRAbs in the 3rd trimester (10.8–29.9 IU/mL), but neither foetal nor neonatal thyroid dysfunctions were noted.Conclusions: In the cases of maternal Graves’ disease, foetal thyroid dysfunction occurs more often than commonly assumed. Foetal thyroid US is a valuable tool in early diagnosis and monitoring of the foetal thyroid status in pregnancy complicated by maternal Graves’ disease. The evaluation of biological activity of maternal TRAbs may be helpful in prenatal diagnosis in some cases. (Endokrynol Pol 2014; 65 (4): 259–268)Wstęp: Ocena przydatności oznaczania matczynych przeciwciał przeciwko receptorowi TSH (TRAb) i ultrasonograficznego (US) monitorowania płodu u ciężarnej z aktywną lub przebytą nadczynnością tarczycy.Materiał i metody: 77 ciężarnych z aktualną nadczynnością tarczycy lub chorobą Gravesa i Basedowa (MGB) w wywiadach było obserwowanych prospektywnie. Oceniano matczyne stężenie TSH, fT4, fT3, TRAb oraz US płodu wstępnie oraz co 2–4 tygodnie w zależności od potrzeb. U noworodka badano TSH, fT4, fT3 w pierwszych dniach życia.Wyniki: U 35 badanych rozpoznano tyreotoksykozę ciężarnych a u 42 MGB: wśród nich 26 miało aktualną a 16 przebytą nadczynność tarczycy. Płodowa i noworodkowa dysfunkcja tarczycy występowała wyłącznie w przypadkach matczynej MGB: odpowiednio u 9 (21%) i 3 (7%) dzieci. Matczyna aktywna nadczynność tarczycy i podwyższone przynajmniej 5-krotnie TRAb predysponowały do nadczynności tarczycy u dziecka. Leczenie tyreostatyczne matki, niskie stężenie TRAb i fT4 były czynnikami ryzyka dziecięcej hipotyreozy. Nieprawidłowy obraz US tarczycy u dziecka był jedynym objawem płodowej dysfunkcji tarczycy. W 4 przypadkach (9,5%) wysokich TRAb u matki (10,8–29,9 IU/mL) stwierdzanych w III trymestrze ciąży nie obserwowano zaburzeń czynności tarczycy u dziecka.Wnioski: W przypadku ciąży u kobiety z MGB płodowe zaburzenia czynności tarczycy występują częściej niż się powszechnie przyjmuje. Monitorowanie ultrasonograficzne tarczycy płodu jest czułą i wartościową metodą oceny stanu czynnościowego tarczycy u dziecka. Ocena biologicznej aktywności matczynych TRAb może być przydatna w niektórych przypadkach diagnostyki prenatalnej. (Endokrynol Pol 2014; 65 (4): 259–268

Increased size and vascularisation, plus decreased echogenicity, of foetal thyroid in two-dimensional ultrasonography caused by maternal Graves’ disease

U ciężarnej z chorobą Gravesa i Basedowa współczesne rekomendacje zalecają ultrasonograficzne monitorowanie płodu w przypadkach podwyższonego stężenia przeciwciał przeciwko receptorowi TSH lub leczenia tyreostatycznego. Spośród wielu objawów dysfunkcji tarczycy u płodu, które mogą być stwierdzone w ultrasonografii, takich jak: zaburzenia rytmu i niewydolność serca, obrzęk płodu, zaburzenia dojrzewania układu kostnego, zahamowanie wzrostu wewnątrzmacicznego i wielowodzie, najczulszym wskaźnikiem jest obecność wola. Prezentujemy 3 przypadki ciąży powikłanej matczyną chorobą Gravesa i Basedowa z towarzyszącymi bardzo wysokimi stężeniami przeciwciał przeciwko receptorowi TSH. We wszystkich 3 przypadkach wystąpiła płodowa dysfunkcja tarczycy, co potwierdzono badaniami hormonalnymi przeprowadzonymi u płodu lub noworodka. W każdym przypadku jedynym ultrasonograficznym objawem płodowej dysfunkcji tarczycy był charakterystyczny obraz gruczołu tarczowego, który wykazywał zwiększone rozmiary i unaczynienie oraz zmniejszoną echogeniczność. Jest to pierwsze doniesienie dokumentujące, że tarczyca płodu pod wpływem działania matczynych przeciwciał stymulujących receptor TSH wykazuje w badaniu ultrasonograficznym takie same charakterystyczne zmiany jak tarczyca dorosłego z chorobą Gravesa i Basedowa. (Endokrynol Pol 2014; 65 (1): 64–68)Foetal ultrasonography monitoring is a valuable tool in assessing foetal thyroid function when pregnancy is complicated by maternal Graves’ disease with accompanying high levels of TSH receptor antibodies, or when antithyroid drug therapy is instituted. Among several ultrasonographic signs of foetal thyroid disorder such as abnormalities in bone maturation and heart rhythm, cardiac failure, hydrops, intrauterine growth restriction and polyhydramnios, goitre is the most sensitive one. Here we report three cases of pregnant women with Graves’ disease accompanied by very high serum levels of TSH receptor antibodies. In all three cases, as documented by foetal or neonatal serum TSH and thyroid hormones measurements, foetal thyroid dysfunction occurred. The only ultrasonographic sign of foetal involvement was a goitre with decreased echogenicity and increased vascularisation, central or peripheral. This is the first report demonstrating that a foetal thyroid gland when affected by transplacental passage of maternal TSH receptor stimulating antibodies can present exactly the same characteristic ultrasound pattern of Graves’ disease as in adults. (Endokrynol Pol 2014; 65 (1): 64–68

Real-time ultrasound elastography - a new tool for diagnosing thyroid nodules

Introduction: Real-time elastography (RTE) is a non-invasive ultrasound method of estimation of tissue stiffness by measuring the degree of local tissue displacements after a small compression. Recent data has shown its ability to differentiate benign from malignant tumours. The aim of this study was to evaluate the accuracy of RTE in the diagnosis of malignant and benign thyroid nodules. Material and methods: 71 thyroid nodules in 52 patients: 42 females and 10 males aged 28-77 were examined using conventional ultrasonography (US), fine-flow CD imaging and RTE. All nodules previously underwent fine-needle aspiration biopsy (FNAB), and patients with malignant and suspicious cytological results were referred for surgery. The final diagnosis was based on FNAB results in patients with benign cytology and on the histopathology reading in those who underwent surgery. An elasticity score (ES) from 1 to 5 was determined for each nodule according to the Ueno classification. Results: An elasticity score (ES) of 4 or 5 was found in 19 out of 22 (86.5%) thyroid cancers and in only 1 out of 31 (3%) benign nodules. This was strongly indicative for malignancy (p < 0.0001) with sensitivity 86%, specificity 97%, positive predictive value (PPV) 95% and negative predictive value (NPV) 91%. Conclusions: RTE is a highly sensitive and specific method of diagnosing thyroid nodules. This technique can be employed in selecting thyroid nodules for fine-needle aspiration biopsy. (Pol J Endocrinol 2010; 61 (6): 652-657)Wstęp: Elastografia czasu rzeczywistego (RTE, real-time elastography) jest nieinwazyjną metodą oceny twardości tkanki poprzez pomiar stopnia lokalnych przemieszczeń tkankowych pod wpływem słabego ucisku. Ostatnie dane wskazują na jej zdolność do różnicowania guzów łagodnych i złośliwych. Celem pracy była ocena dokładności diagnostycznej RTE w rozpoznawaniu złośliwych i łagodnych guzów tarczycy. Materiał i metody: Siedemdziesiąt jeden zmian ogniskowych tarczycy u 52 pacjentów: 42 kobiet i 10 mężczyzn w wieku 28-77 lat poddano badaniu ultrasonograficznemu w skali szarości, ocenie przepływów metodą fine-flow CD i RTE. Wszystkie zmiany były uprzednio poddane biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej (BAC), a pacjenci z cytologicznym rozpoznaniem zmiany złośliwej lub podejrzanej byli kierowani do leczenia operacyjnego. Rozpoznanie ostateczne u pacjentów z cytologicznie stwierdzoną zmianą łagodną ustalono na podstawie wyniku BAC, zaś u poddanych operacji na podstawie wyniku badania histopatologicznego. Dla każdej zmiany oceniano wskaźnik elastyczności (ES) w skali od 1 do 5 zgodnie z klasyfikacją Ueno. Wyniki: Wskaźnik elastyczności 4 lub 5 stwierdzono w 19/22 (86,5%) raków tarczycy i tylko w 1/31 (3%) łagodnej zmianie ogniskowej. Wskazywał on silnie na złośliwość zmiany (p < 0,0001) z czułością 86%, swoistością 97%, dodatnią wartością predykcyjną 95% i ujemną wartością predykcyjną 91%. Wnioski: Elastografia czasu rzeczywistego jest wysoce czułą i swoistą metodą w diagnostyce zmian ogniskowych tarczycy. Technika ta może być stosowana do typowania zmian ogniskowych tarczycy wymagających biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej. (Endokrynol Pol 2010; 61 (6): 652-657

Strumektomia jako zabieg ratujący życie w ciężkiej nadczynno&#156;ci tarczycy. Opis przypadku

The case of 54-year old woman with severe Graves&#146; thyrotoxicosis and antithyroid drugs intolerance is presented. She was admitted to Endocrinology Department and therapy with propranolol, lithium, glucocorticoids, iodine contrast media was instituted. Then ablative dose of radioiodine was given; all these appeared to be ineffective. To avoid thyrotoxic storm thyroidectomy was undertaken. Surgical procedure was uneventful and successful. Surgical intervention should be considered in severe life-threatening cases of thyrotoxicosis.Autorzy przedstawiają przypadek 54-letniej kobiety z ciężką nadczynnością tarczycy w przebiegu choroby Gravesa-Basedowa i nietolerancją tyreostatyków. Podjęte alternatywne leczenie farmakologiczne: propranolol, węglan litu, glikokortykoidy, jodowe środki kontrastowe oraz ablacyjna terapia 131-I okazały się nieskuteczne. Wobec zagrożenia przełomem tyreotoksycznym podjęto decyzję o przeprowadzeniu strumektomii jako zabiegu ratującego życie. Pomyślny przebieg operacji i bardzo dobre efekty końcowe leczenia chirurgicznego upoważniają do rozważenia strumektomii jako metody leczenia ciężkich, wybranych przypadków nadczynności tarczycy

Iodine status of pregnant women from central Poland ten years after introduction of iodine prophylaxis programme

Wstęp: Do 1997 roku Polska należała do grupy krajów europejskich o umiarkowanym/łagodnym niedoborze jodu. W 1997 roku wprowadzono narodowy program profilaktyki jodowej, polegający na obowiązkowym jodowaniu soli kuchennej przeznaczonej do użytku domowego w ilości 30 &#177; 10 mg KI/kg soli, obligatoryjnym jodowaniu odżywek dla niemowląt w ilości 10 &#956;g KI/100 ml i nieobowiązkowej suplementacji kobiet ciężarnych i karmiących o dodatkowe 100-150 &#956;g jodu dziennie. Celem podjętej pracy była ocena zaopatrzenia w jod kobiet ciężarnych po upływie 10 lat od wprowadzenia profilaktyki jodowej. Materiał i metody: Przeprowadzono badanie przekrojowe w grupie 100 zdrowych kobiet ciężarnych z terenu województwa mazowieckiego, będących w 5.-38. tygodniu ciąży. Kryterium włączenia były: prawidłowa czynność tarczycy, prawidłowy przebieg ciąży, ciąża pojedyncza, nie przyjmowanie leków wpływających na tarczycę, z wyjątkiem suplementów jodu. Badano stężenie TSH, fT4, fT3, tyreoglobuliny (TG), przeciwciał antyperoksydazowych (TPO-Ab) i antytyreoglobulinowych (Tg-Ab) w surowicy oraz stężenie jodu w dobowym moczu. Objętość i morfologię tarczycy oceniano ultrasonograficznie. Wyniki: Jedynie 58% ciężarnych spożywało dietę bogatą w nośniki jodu, a 35% otrzymywało suplementy jodowe. U 28% badanych stwierdzano wole: w 11% przypadków miąższowe, w 17% guzowate. Mediana objętości wola wynosiła 18,7 ml (zakres 6,8-29,0 ml). Mediana stężenia jodu w moczu była 112,6 &#956;g/l (zakres 36,3-290,3 &#956;g/l); jedynie u 28% badanych joduria wynosiła &#8805; 150 &#956;g/l. Mediana jodurii była znamiennie wyższa w grupie przyjmującej suplementy jodowe niż w grupie nie otrzymującej takich suplementów: 146 &#956;g/l v. 97,3 &#956;g/l, p < 0,001. Stężenie TSH, fT3 i stosunek molarny fT3/fT4 wzrastały znamiennie w czasie trwania ciąży, podczas gdy stężenie fT4 malało. Mediana TG była prawidłowa: 18,3 ng/ml (zakres 0,4&#8211;300,0 ng/ml) i nie różniła się istotnie pomiędzy trymestrami. Noworodkowe TSH oceniane w trzeciej dobie życia w ramach skriningu niedoczynności tarczycy było w każdym przypadku prawidłowe: mediana wynosiła 1,49 mjm./l (zakres 0,01-7,2 mjm./l) i tylko 2,9% wyników było powyżej 5 mjm./l. Wniosek: Celem zapewnienia dostatecznej podaży jodu w okresie ciąży, każdej zdrowej kobiecie ciężarnej należy zalecać przyjmowanie 150 mg jodu dziennie, zgodnie z założeniami polskiej profilaktyki jodowej. (Endokrynol Pol 2010; 61 (6): 646-651)Introduction: Until 1997, Poland was one of the European countries suffering from mild/moderate iodine deficiency. In 1997, a national iodine prophylaxis programme was implemented based on mandatory iodisation of household salt with 30 &#177; 10 mg KI/kg salt, obligatory iodisation of neonatal formula with 10 &#956;g KI/100 mL and voluntary supplementation of pregnant and breast-feeding women with additional 100-150 &#956;g of iodine. Our aim in this study was to evaluate the iodine status of pregnant women ten years after iodine prophylaxis was introduced. Material and methods: A cross-sectional study was undertaken in 100 healthy pregnant women between the fifth and the 38th week of gestation with normal thyroid function, singleton pregnancy, normal course of gestation, without drugs known to influence thyroid function except iodine. Serum TSH, fT4, fT3, thyroglobulin (TG), anti-peroxidase antibodies (TPO-Ab), anti-thyroglobulin antibodies (TGAb) and urinary iodine concentration (UIC) were determined. Thyroid volume and structure were evaluated by ultrasonography. Results: Fifty nine per cent of studied pregnant women had a diet rich with iodine carriers and 35% obtained iodine supplements. Twenty eight per cent appeared to have a goitre: 11 diffuse and 17 a nodular one, median goitre volume was 18.7 mL (range 6.8-29.0 mL). Median UIC was 112.6 &#956;g/L (range 36.3&#8211;290.3 &#956;g/L), only 28% of women had UIC &#8805; 150 &#956;g/L. Median UIC was significantly higher in the group receiving iodine supplements than in the group without iodine supplements: 146.9 &#956;g/L v. 97.3 &#956;g/L respectively, p < 0.001. Serum TSH, fT3 and fT3/fT4 molar ratio increased significantly during pregnancy while fT4 declined. Median serum TG was normal: 18.3 ng/mL (range 0.4-300.0 ng/mL) and did not differ between trimesters. Neonatal TSH performed on the third day of life as a neonatal screening test for hypothyroidism was normal in each case: median value was 1.49 mIU/L (range 0.01-7.2 mIU/L). Less than 3% (2 out of 68) of results were > 5 mIU/L. Conclusion: Iodine supplements with 150 &#956;g of iodine should be prescribed for each healthy pregnant woman according to the assumptions of Polish iodine prophylaxis programme to obtain adequate iodine supply. (Pol J Endocrinol 2010; 61 (6): 646-651

Chromogranin A (CgA) in adrenal tumours

Wstęp: Guzy nadnercza mogą produkować specyficzne hormony i powodować charakterystyczne objawy kliniczne, ale przeważającaczęść guzów, zwłaszcza typu incydentaloma, jest niema klinicznie, chociaż część z nich może mieć charakter złośliwy albo stanowićinne potencjalne zagrożenie dla życia. Chromogranina A (CgA) jest głównym, niespecyficznym markerem guzów neuroendokrynnych(NET). Jest ona produkowana także między innymi przez komórki chromafinowe rdzenia nadnerczy i jej pomiar we krwi mógłby byćużytecznym testem przesiewowym dla pheochromocytoma po wykluczeniu innych możliwych przyczyn podwyższonego stężenia CgA.Celem naszej pracy było zbadanie osoczowego stężenia CgA w różnych guzach nadnerczy.Materiał i metody: Materiałem do badania były próbki osocza (EDTA₂K) pozyskane od 195 pacjentów skierowanych z powodu guzanadnercza oraz od 50 dawców krwi. Stężenie CgA oznaczono w osoczu EDTA₂K metodą immunoradiometryczną (IRMA).Wyniki: Stężenie CgA w większości przypadków guzów nie wywodzących się z komórek neuroendokrynnych nadnercza oraz w częściprzypadków raka nadnerczy, z wyjątkiem tych ze znaczącą hyperkortyzolemią, było poniżej wartości cut-off. W guzach wywodzącychsię z komórek chromafinowych nadnercza (pheochromocytoma) obserwowano znacząco podwyższone stężenia CgA.Wnioski: We wstępnej diagnostyce różnicowej guzów nadnerczy, stwierdzenie prawidłowego stężenia CgA może być pomocnym markeremdla wykluczenia pheochromocytoma.(Endokrynol Pol 2013; 64 (5): 358–362)Introduction: Adrenal tumours can produce specific hormones and cause characteristic symptoms. The majority of adrenal incidentalomasare clinically silent, but some may be malignant or pose other potential threats to life.Chromogranin A (CgA) is the main, nonspecific marker of neuroendocrine tumours (NET). In the adrenals, CgA is produced by chromaffincells localised in the adrenal medulla. Therefore its measurement in blood might be used as a screening test for pheochromocytomaafter the exclusion of other various causes of an increased CgA level.The aim of our study was to investigate plasma CgA concentration in various adrenal tumours.Material and methods: EDTA2K plasma samples were obtained from 195 patients with adrenal tumours and from 50 blood donors. CgAwas measured in plasma-EDTA2K by immunoradiometric (IRMA) method.Results: In the majority of patients with adrenal tumours not derived from neuroendocrine cells (chromaffin cells), except those withsignificant hypercortisolaemia and some patients with adrenal carcinoma, the plasma CgA concentrations were below the cut-off value.In adrenal tumours derived from chromaffin cells (pheochromocytoma), CgA levels were markedly elevated.Conclusion: In differential diagnosis of adrenal tumours, non-increased CgA level might be useful initial screening evidence for theexclusion of pheochromocytoma.(Endokrynol Pol 2013; 64 (5): 358–362

Płodowa niedoczynność tarczycy z wolem — łatwo rozpoznać, trudno leczyć. Czy podawanie doowodniowe i dożylne L-tyroksyny jest jedną z opcji terapeutycznych?

Introduction: Foetal hypothyroidism negatively impacts somatic and neurological child development and can be the cause of serious obstetric and perinatal complications. We present a rare case of a large foetal dyshormonogenetic goitre, causing foetal neck hyperexten­sion, oesophageal compression, and cardiac high-output failure. Material and methods: A foetal goitre complicated by cardiomegaly and polyhydramnios was diagnosed at 23 weeks of gestation (WG) on a routine ultrasonographic (US) assessment in a healthy nullipara. Foetal blood sampling was performed and a severe foetal hypothyroid­ism was diagnosed. Treatment was undertaken with an intra-amniotic followed by combined intra-amniotic and intravenous injections of L-thyroxine (L–T4). A total of 11 doses of L–T4 were administered between 24–37 WG to the foetus. Results: A complete regression of foetal goitre, cardiomegaly, and polyhydramnios was observed. At 38 WG the patient delivered vagi­nally a male infant with mild hypothyroidism and no signs of goitre or cardiomegaly on postnatal US. Neurological development of the one year old baby is normal. Conclusions: The effective diminishing of serum TSH concentration and goitre size was reached after combined intra-amniotic and in­travenous L–T4 injections were given. L–T4 requirement in the foetus is equal to or above 15 μg/kg daily and should be given in weekly intervals due to its rapid metabolism by the foetus and by placental type 3 deiodinase. Intra-amniotic L–T4 administration may be inef­fective when a large goitre indisposes amniotic fluid swallowing by the foetus, so then the combined L–T4 injections into the umbilical vein and intra-amniotically in experienced hands seems to be a reasonable and effective option.  Wstęp: Przedstawiamy rzadki przypadek wola dyshormonogenetycznego u płodu leczonego l-tyroksyną in utero. Niedoczynność tarczy­cy w okresie życia płodowego zaburza rozwój somatyczny i intelektualny dziecka. Obecność wola powodującego odgięciowe ułożenie głowy, ucisk przełyku oraz niewydolność serca w mechanizmie krążenia hiperkinetycznego może sama w sobie być przyczyną groźnych powikłań położniczych i okołoporodowych. Materiał i metody: U zdrowej pierwiastki w trakcie rutynowego badania ultrasonograficznego przeprowadzonego w 23 tygodniu ciąży stwierdzono wole płodowe, kardiomegalię i wielowodzie. Wykonano kordocentezę stwierdzając ciężką płodową niedoczynność tarczycy. Podjęto leczenie l-tyroksyną (L–T4) podawaną początkowo doowodniowo a następnie metodą jednoczesnych iniekcji doowodniowych i do żyły pępowinowej. W okresie od 24–37 tygodnia ciąży podano łącznie 11 dwek L–T4. Wyniki: Uzyskano całkowitą regresję wola i kardiomegalii, a w 38 tygodniu ciąży nastąpił poród fizjologiczny. U noworodka stwierdzono niedoczynność tarczycy o niewielkim nasileniu, natomiast w badaniu ultrasonograficznym nie obserwowano cech wola, ani niewydol­ności serca. Wnioski: Istotne zmniejszenie stężenia TSH w krwi pępowinowej i rozmiarów wola uzyskano dopiero po jednoczesnym podawaniu L–T4 doowodniowo i do żyły pępowinowej. Wydaje się, że zapotrzebowanie płodu na L–T4 wynosi powyżej 15 μg/kg/d. Lek powinien być podawany co tydzień z powodu jego szybkiego metabolizowania przez płód i dejodynazę łożyskową typu 3. Stosowanie L–T4 wyłącznie doowodniowo może być nieskuteczne w przypadku dużego wola utrudniającego połykanie płynu owodniowego: w takich przypadkach dodatkowe podawanie leku do żyły pępowinowej przez doświadczony zespół wydaje się skuteczną i bezpieczną opcją terapeutyczną

Liquid levothyroxine improves thyroid control in patients with different hypothyroidism aetiology and variable adherence — case series and review

It is estimated that hypothyroidism treatment may be either suboptimal or excessive in about 32–45% patients treated with L-thyroxine (LT4). There are multiple possible causes of poor control of hypothyroidism, including narrow LT4 therapeutic index, food and drug interactions, comorbidities, and patient non-adherence. Some of these obstacles could possibly be overcome with the novel liquid LT4 formulation. Liquid LT4 reaches maximum blood concentration about 30 minutes faster than the tablet form. Faster pharmacokinetics might lead to more efficient LT4 absorption, as suggested by a recent real-world study in patients with primary and central hypothyroidism. Liquid LT4 treatment led to increased free thyroxine (FT4) and sex hormone binding globulin (SHBG) with decreased low-density lipoprotein (LDL) cholesterol concentration and substantially improved quality of life for the patients. Herein we present a series of 31 patients with hypothyroidism of different aetiologies treated with the novel liquid LT4 formulation in standard clinical care in light of the latest scientific publications on liquid LT4 formula. We observed normalization of thyroid function tests shortly after introduction of liquid LT4, irrespective of concurrent diseases or concomitant medications that could diminish LT4 absorption. In more detail, the treatment with liquid LT4 managed to normalize thyroid-stimulating hormone (TSH) concentrations in patients without any known causes of LT4 absorption disturbances, as well as in those with malabsorption: with gastric bypass, partial small and large intestine resection, scleroderma, gluten intolerance, celiac disease, atrophic gastritis, and polytherapy. In conclusion, considering many factors disturbingLT4 absorption, hypothyroidism therapy with liquid LT4 seems to be a particularly effective option.