Should young patients with high-risk multiple myeloma be offered allogeneic transplants? A vote in favour

The prognosis of patients with multiple myeloma has improved markedly over the last two decades. Despite that, allogeneic hematopoietic stem cell transplantation remains the only treatment option with curative potential. There­fore it should be considered for younger patients, especially those with high-risk disease as defined based on revised international scoring system. A decision to use transplantation, as well as the choice of conditioning regimen should be personalized, taking into account a particular center’s experience

Treatment of relapsed and refractory acute lymphoblastic leukemia

Relapse is a major cause of mortality in adult acute lymphoblastic leukemia. Prognosis of patients with relapsed and refractory disease is very poor. Treatment should be focused on achievement of complete remission (CR) followed by allogeneic hematopoietic stem cell transplantation. Conventional chemotherapy results in relatively high CR rate, however, duration of the response is short. The use of humoral and cellular forms of immunotherapy may markedly improve the prognosis. The efficacy of this kind of therapy requires confirmation in further clinical studies

Advances in hematopoietic stem cells transplantation

W globalnej perspektywie liczba przeszczepień autologicznych (auto) i allogenicznych (allo) krwiotwórczych komórek macierzystych (HSCT) w kolejnych latach się zwiększa. W 2012 roku wykonano milionowy zabieg na świecie. Nowym wskazaniem do auto-HSCT jest twardzina układowa. W randomizowanym badaniu wykazano wyższość takiego leczenia nad obowiązującym dotąd standardem. Najczęściej wykorzystywanym źródłem komórek krwiotwórczych do auto-HSCT i allo-HSCT jest krew obwodowa, jakkolwiek nie ma dowodów na jej wyższość nad szpikiem pod względem całkowitego przeżycia chorych po allo-HSCT. Zwiększa się liczba allo-HSCT ze zredukowaną intensywnością kondycjonowania, co umożliwia stosowanie transplantacji u chorych w starszym wieku. Opracowano też nowe protokoły mieloablacyjne o zmniejszonej toksyczności. Wobec stałego wzrostu liczby zarejestrowanych woluntariuszy dostępność niespokrewnionych dawców komórek krwiotwórczych ulega poprawie. Równolegle zwiększa się liczba transplantacji od dawców haploidentycznych (haplo-HSCT). Metoda ta stała się powszechnie dostępna dzięki opracowaniu protokołu immunosupresji obejmującego podawanie cyklofosfamidu po transplantacji.Within a global perspective, the number of autologous (auto) and allogeneic (allo) hematopoietic stem cells transplantations (HSCT) is seen to be continuously growing over time. There have been one million such worldwide transplants registered up to 2012. Systemic sclerosis is a new indication for auto-HSCT, and in a randomized trial this method was found superior to the reference standard. Peripheral blood is the most frequently used source of hematopoietic cells for both auto-HSCT and allo-HSCT, although so far there is no evidence of its advantage over bone marrow in terms of overall survival after allogeneic transplant. The number of allo-HSCTs with reduced intensity conditioning is also growing, which can thus be applied to elderly patients. On the other hand, myeloablative protocols with reduced toxicity have been also developed. The availability of unrelated transplants is increasing due to the growing number of registered volunteers. In parallel haploidentical transplants (haplo-HSCT) have become increasingly popular thanks to new immunosuppressive protocols that use cyclophosphamide post-transplantation

Przeszczepienie krwiotwórczych komórek macierzystych w leczeniu ostrej białaczki limfoblastycznej u dorosłych

Hematopoietic stem cell transplantation is well recognized treatment option for adults withacute lymphoblastic leukemia (ALL). Allogeneic hematopoietic stem cell transplantation (allo--HSCT) from either human leukocyte antigen-identical sibling or human leukocyte antigen--matched unrelated donor should be considered for all patients with primary induction failureor relapse while in case of Philadelphia-positive ALL in first complete remission. In remainingcases the indications for allo-HSCT should be individualized taking into account the status ofminimal residual disease (MRD). Bone marrow is preferable source of stem cells for allo-HSCT. Conditioning regimen should be based on total body irradiation. Allo-HSCT withreduced intensity conditioning may be considered for elderly patients ineligible for myeloablativeregimens. The role of autologous hematopoietic stem cell transplantation requires verificationon further prospective trials. This procedure should be restricted to patients with the negativeMRD status.Przeszczepienie krwiotwórczych komórek macierzystych jest uznaną metodą leczenia dorosłychchorych na ostrą białaczkę limfoblastyczną (ALL). Allogeniczne przeszczepienie krwiotwórczychkomórek macierzystych (allo-HSCT) od zgodnego w zakresie ludzkich antygenów leukocytarnychrodzeństwa bądź dobranego dawcy niespokrewnionego należy rozważać u wszystkichchorych z pierwotnie oporną i nawrotową postacią ALL, a u pacjentów z ALL z obecnościąchromosomu Filadelfia — także w pierwszej całkowitej remisji. U pozostałych pacjentówwskazania do allo-HSCT w leczeniu pierwszoliniowym powinny być zindywidualizowanei należy w nich uwzględnić status minimalnej choroby resztkowej (MRD). W ramach procedurypreferuje się wykorzystanie szpiku kostnego jako źródła komórek krwiotwórczych, a napromienianiacałego ciała — jako przygotowania. Przeszczepienia ze zredukowaną intensywnościąmożna rozważyć u chorych ze starszych grup wiekowych, niekwalifikujących się do protokołówmieloablacyjnych. Rola autologicznego przeszczepienia krwiotwórczych komórek macierzystychwymaga weryfikacji w dalszych badaniach klinicznych. Procedura ta powinna być zastrzeżonadla chorych, u których wynik badania na obecność MRD był ujemny

Leczenie z zastosowaniem allogenicznego przeszczepienia krwiotwórczych komórek macierzystych u chorych na ostrą białaczkę szpikową. Wskazania i aspekty techniczne procedury w praktyce europejskich grup roboczych

transplantation (allo-HSCT) in adults. Meta-analysis of prospective trials based on genetic“donor” vs. “no donor” randomization indicates that only patients with intermediate and highrisk karyotype should be considered for allo-HSCT in first complete remission. Detailed indicationsincluding recommendations for the use of unrelated donors vary among national studygroups. Bone marrow is a preferable source of stem cells. Transplantations of peripheral bloodcells are associated with increased risk of chronic graft versus host disease and thereforeshould be considered mainly for patients with advanced disease and those with high risk ofmortality related to prolonged cytopenia. Myeloablative conditioning based on total body irradiation(TBI) appears favorable compared to oral busulfan in terms of long-term results.Protocols based on intravenous chemotherapy require prospective comparison with TBI. Non--myeloablative conditioning is an option for elderly patients and those with severe co-morbidities.Ostra białaczka szpikowa stanowi najczęstsze wskazanie do allogenicznego przeszczepieniakrwiotwórczych komórek macierzystych (allo-HSCT) u dorosłych. Metaanaliza prospektywnychbadań klinicznych z randomizacją genetyczną opartą na dostępności zgodnego w zakresieludzkich antygenów leukocytarnych dawcy rodzinnego wskazuje, że procedura allo-HSCTpowinna być rozważana w pierwszej całkowitej remisji u chorych z grup pośredniego i wysokiegoryzyka nawrotu, definiowanej na podstawie kariotypu. Szczegółowe wskazania, w tymobejmujące przeszczepienie od dawców niespokrewnionych, różnią się w poszczególnych europejskichgrupach badawczych. Preferowanym źródłem komórek macierzystych jest szpik kostny.Przeszczepienia z użyciem komórek krwiotwórczych uzyskanych z krwi obwodowej wiążą sięz większym ryzykiem przewlekłej choroby przeszczep przeciw gospodarzowi i należy je rozważaćgłównie w zaawansowanych stadiach choroby oraz w przypadku wysokiego ryzyka śmiertelnychpowikłań, wynikających z długiego okresu cytopenii. Przygotowanie mieloablacyjne, oparte nanapromienianiu całego ciała (TBI), wydaje się wiązać z lepszymi wynikami odległymi w porównaniuz doustnie stosowanym busulfanem. Protokoły oparte na chemioterapii podawanej dożylniewymagają porównania z TBI w formie prospektywnych badań. Allogeniczne przeszczepieniekrwiotwórczych komórek macierzystych z przygotowaniem niemieloablacyjnym jest opcją dlachorych w starszych grupach wiekowych oraz z obecnością chorób współistniejących obciążającychrokowanie

Characteristics and prognostic significance of T regulatory lymphocytes in lymphoid malignancies

Regulatorowe limfocyty T (Treg) stanowią niewielką subpopulację komórek CD4+ odpowiedzialną za tłumienie nadmiernej odpowiedzi immunologicznej, przyczyniając się tym samym do utrzymania homeostazy układu odpornościowego. Limfocyty Treg można wykrywać na podstawie charakterystycznego immunofenotypu CD4+CD25highFOXP3+. W wielu przypadkach nowotworów litych (np. rak jelita, płuca, jajnika) obserwowano zwiększenie liczby limfocytów Treg i stan ten niekorzystnie wpływał na rokowanie. Limfocyty Treg, poprzez swoje działanie supresorowe na limfocyty T obecne w mikrośrodowisku guza, upośledzają odpowiedź odpornościową skierowaną przeciwko komórkom nowotworowym, a więc utrudniają możliwość ich eliminacji. Sytuacja nie jest tak jasna w przypadkach, w których punktem wyjścia rozwoju nowotworu są komórki układu immunologicznego. Wyniki dotychczasowych nielicznych badań wskazują, że w złośliwych rozrostach z dojrzałych limfocytów B liczba tkankowych lub obwodowych limfocytów Treg może być podwyższona lub obniżona; podobnie ich związek z rokowaniem może być zarówno pozytywny, jak i negatywny. Nie można więc przez prostą analogię do nowotworów litych wnioskować o funkcji limfocytów Treg w chłoniakach. Na podstawie badań in vitro postuluje się wręcz, że limfocyty Treg mogą pełnić funkcję kontrolną wobec chłoniakowych limfocytów B, nie dopuszczając do klonalnego rozrostu tych ostatnich. Wskazywałoby to na zupełnie nową i jeszcze słabo poznaną funkcję limfocytów Treg. Celem pracy jest podsumowanie wyników publikacji, w których oceniano rolę Treg w nowotworach układu chłonnego, oraz omówienie kontrowersji dotyczących związku Treg z rokowaniem w tej grupie nowotworów.Regulatory T lymphocytes (Treg) represent a small subpopulation of CD4+ cells responsible for inhibition of excessive immunologic response, contributing in this way to immune homeostasis. Treg cells are characterized by CD4+CD25highFOXP3+ immunophenotype. In many cases of solid tumors (e.g. colon cancer, lung cancer, ovarian cancer) the number of Treg cells is increased and its elevation is associated with unfavorable prognosis. Treg cells by their capacity to suppress other T lymphocytes present in tumor microenvironment impair immunologic response against tumor cells thus contributing to immune evasion by malignancies. The matter is more complicated in cases where the tumor originates from immune cells. Results from published studies evaluating Treg cells in B-cell malignancies are scarce and they show that the numbers of tissue or peripheral Treg cells can be either decreased or increased. Similarly, Treg number may be associated with either positive or negative prognosis. Thus, Treg function in lymphomas should not be considered by simple analogy to solid tumors. On the basis on in vitro studies it was postulated that Treg cells can control malignant B cells, preventing clonal proliferation of the latter. Therefore it is possiblethat Treg cells may play a new, so far poorly understood role in lymphoid malignancies. The aim of this paper is to review the original articles that analyzed Treg lymphocytes in lymphoid neoplasms and to discuss the controversies on associations of Tregs with prognosis in this setting

The role of maintenance treatment with immunomodulatory drugs in multiple myeloma

Szpiczak plazmocytowy jest uważany za chorobę niewyleczalną. Nowoczesne leczenie indukujące w sekwencji z autologiczną transplantacją komórek krwiotwórczych pozwoliło jednak na znaczące wydłużenie przeżycia. Szansy na dalszy postęp w tym zakresie upatruje się w stosowaniu leczenia podtrzymującego z użyciem leków immunomodulujących. W badaniach nad długotrwałym stosowaniem talidomidu wykazano istotne wydłużenie czasu wolnego od progresji. Leczenie to obarczone jest jednak dużą częstością występowania działań niepożądanych, a zwłaszcza polineuropatii. W ostatnich miesiącach opublikowano wyniki trzech prospektywnych badań dotyczących stosowania lenalidomidu, spośród których w jednym wykazano korzystny wpływ na całkowite przeżycie, a we wszystkich – na przeżycie wolne od progresji. Dalsze analizy powinny być ukierunkowane na zdefiniowanie grup chorych, u których leczenie podtrzymujące może przenieść największą korzyść.Multiple myleoma is considered an incurable disease. However, the introduction of novel induction regimens followed by autologous hematopoietic stem cell transplantation significantly prolonged survival. Further improvement is expected with the introduction of maintenance treatment including the use of immunomodulatory agents. Studies on long-term use of thalidomide demonstrated its beneficial effect on progression-free survival. Unfortunately, the treatment was associated with increased risk of adverse events, in particular peripheral neuropathy. More recently, results of three trials regarding the use of lenalidomide have been published. One of them demonstrated advantage with regard to the overall survival, all three – prolongation of progression-free survival. Further efforts are needed to define subgroup of patients who benefit most strongly from the maintenance treatment

Hematopoietic Stem Cell Transplantation for Adult Acute Lymphoblastic Leukaemia

The most recent clinical trials on adult acute lymphoid leukaemia (ALL) have shown complete remission and disease-free survival (DFS) rates of 80-85% and 30-40%, respectively (Annino, et al, Durrant, et al, Kantarjian, et al, Larson, et al, Ribera, et al, Rowe). Intensified consolidation, particularly with high-dose methotrexate and high-dose cytarabine, may be one of the reasons for the improved outcome in recent series (Bassan and Hoelzer, Hoelzer and Gokbuget, Kebriaei and Larson). In addition, risk-adapted and subtype-oriented therapy may have contributed to this better outcome. However, the long term outcome of adult patients is still dismal, with approximately one third of the cases only being cured. At present, therapeutic options include conventional chemotherapy (CHT), high dose therapy with autologous and, especially, allogeneic stem cells transplantation (SCT) and, for certain subsets, such as BCR-ABL1+ ALL, specific targeted therapy (Piccaluga, et al). Although SCT has been used in adult ALL for more than 20 years, its role remains controversial as demonstrated by conflicting results in various studies. Previous casecontrolled studies did not show that allogeneic SCT (alloSCT) provided any advantage over CHT (Horowitz, et al, Zhang, et al) while in some studies there was an advantage, but restricted to young adults (Oh, et al). The number of controlled published or ongoing trials is remarkably small and some of them did not include both standard-risk and high-risk patients. Thus, it is difficult to draw definitive conclusions from their results. In fact, while some authors did not report any differences between alloSCT and chemotherapy or autologous SCT (ASCT)(Gupta, et al, Labar, et al), others only found differences favouring allogeneic SCT in standard risk (Goldstone, et al) or high-risk ALL patients (Sebban, et al, Thiebaut, et al, Thomas, et al). In this chapter, the Authors reviewed data concerning alloSCT in adult ALL and discuss current controversial and possible perspectives

Znaczenie prognostyczne liczby zmian pozawęzłowych oraz typu zajętego narządu u chorych na DLBCL w dobie leczenia rytuksymabem

IntroductionThe aim of the study was to assess the prognostic significance of the number and type of extra nodal localizations of DLBCL as well as other factors included in IPI in the rituximab era.Materials and methodsWe conducted a retrospective analysis of medical documentation of 178 patients with DLBCL treated in two oncology centers between 2006 and 2011. We distinguished 3 subgroups of patients: with only nodal localization of DLBCL (A, n=80), with 1 extra nodal site (B, n=66) and with ≥2 extra nodal sites (C, n=32).ResultsThe presence and the number of extra nodal lesions did not have a prognostic impact both on the response and survival. Probabilities for OS were 79.4%±6, 85.5%±5 and 78.5%±8 for groups A, B and C respectively. Most common extra nodal localizations of DLBCL were: digestive duct, bones and skin. The site of involvement also did not have a prognostic significance. In a multivariate analysis negative prognostic factors for OS probability were: elevated LDH level (HR: 3.12 [95% CI: 1.3–7.47], p=0.01) and disease stage ≥III (HR: 4.61 [95% CI: 1.32–16.1], p=0.02).ConclusionsNeither the number of extra nodal lesions nor their localization affects prognosis in patients with DLBCL in the rituximab era