PERITRAUMATIC DISTRESS INVENTORY IN THE COURSE OF THE COVID-19 PANDEMIC

The context of the present study was the COVID-19 pandemic, which has become an unprecedented global health emergency inducing a considerable degree of uncertainty, fear, concern, and worry. Peritraumatic reactions may contribute to the development of Acute Post-traumatic Stress Disorder (PTSD) and the prediction of full PTSD. The aim of this study was to validate the Peritraumatic Distress Inventory (PDI) in a Greek sample during the outbreak of COVID-19 pandemic and explore its association with PTSD as assessed by PTSD-8. A total of 2,827 patients completed the PDI along with validated scales measuring post-traumatic, anxiety and depressive symptoms. CFA confirmed both the unifactorial model, with modest fit, and the bifactorial model of PDI with acceptable fit in the Greek sample. The three- and the four-factor models were not supported. Overall, the scale demonstrated good psychometric properties in the Greek population and can be considered a useful instrument to assess elevated stress during traumatic crises.

Assessing test anxiety and resilience among Greek adolescents during COVID-19 pandemic

The aim of the present study was to explore the impact of school year’s extension due to the coronavirus pandemic (COVID-19) by addressing test anxiety and by studying the coping strategies adolescents used to overcome it. For the majority of the adolescents the final exams can be a powerful source of stress, since the entrance examinations are required for admission into higher education and further reflect the transition to adulthood. The sample consisted of 67 High School students and the data collection was conducted online due to the imposed measures by the Greek government. Results showed normal or average levels of test anxiety with low self-esteem and fear of a family member contracting the virus identified as significant predictors. Students who participated in the research pointed teachers as the main source of pressure in school exams. Gender differences regarding social media engagement and online video gaming were also detected. Resilience was equally as high among genders [t(63) = 858, p =.324] and the correlation between test anxiety and resilience did not produce a statistically significant result (r = -.178, p = .155)

Interaction between psychopathology and cognitive deficits in individuals who sustained traumatic brain injury

The impact of traumatic brain injury can be long-lasting and catastrophic. The MMPI-II has been proven to be a useful instrument regarding the diagnostic evaluation and the treatment planning for traumatic brain injury (TBI) patients, nevertheless limitations appear in the profile interpretation for this population. Neuropsychological and other consequences (like physical problems) following a TBI could influence the way completing MMPI-2. The goal of the present study was to explore the cognitive deficits’ contribution in the interpretation of the validity scales as well as the clinical scales’ elevation patterns. 63 adults who suffered TBI at least 6 months before assessment, without psychiatric or neurological history before injury, participated in the research. The assessment included a detailed medical and psychiatric history, a self awareness interview, a neuropsychological battery and the MMPI-2. Results indicated that an invalid MMPI-2 profile or a pathological profile was not correlated with lack of awareness. Furthermore an invalid MMPI-2 profile was not indicative of trying to fake a memory deficit. Meanwhile attention, working memory or executive functions deterioration, seemed to sabotage profile validity. Finally neuropsychological impairment correlates with clinical and content scales’ elevations. According to the present results, MMPI-2 elevations may not necessarily reflect randomness, carefulness, symptom exaggeration, or serious psychopathology, but may be one of the sequelae of persistent cognitive dysfunction.Οι συνέπειες μιας κρανιοεγκεφαλικής κάκωσης (ΚΕΚ) σε γνωστικό και συναισθηματικό επίπεδο μπορεί να είναι μακροχρόνιες και καταστροφικές. Το MMPI-2 έχει αποδειχθεί χρήσιμο εργαλείο στη διαγνωστική αξιολόγηση και στο θεραπευτικό σχεδιασμό για τα άτομα με ΚΕΚ, ωστόσο υπάρχουν περιορισμοί στην ερμηνεία του προφίλ γι’ αυτά τα άτομα. Συγκεκριμένα, τα νευροψυχολογικά και άλλα επακόλουθα (όπως σωματικά προβλήματα) μιας ΚΕΚ μπορεί να επηρεάζουν τον τρόπο απόκρισης σε αυτήν την κλίμακα. Στόχος μας στην παρούσα έρευνα ήταν η διερεύνηση της συμβολής των νευροψυχολογικών ελλειμμάτων στην ερμηνεία όχι μόνο των κλιμάκων εγκυρότητας, αλλά και των ανυψώσεων των υπόλοιπων κύριων κλιμάκων. Στην έρευνα συμμετείχαν 63 ενήλικες, που είχαν υποστεί ΚΕΚ τουλάχιστον 6 μήνες πριν την εξέταση και δεν είχαν ψυχιατρικό ή νευρολογικό ιστορικό, πριν τον τραυματισμό. Η εξέταση περιελάμβανε λήψη ιστορικού, συνέντευξη για την αυτοενημερότητα και χορήγηση εκτενούς νευροψυχολογικής συστοιχίας και του ερωτηματολογίου MMPI-2. Τα αποτελέσματα έδειξαν, ότι το μη έγκυρο προφίλ στο MMPI-2 ή η μη ανύψωση των κλινικών κλιμάκων δε συσχετιζόταν με έλλειμμα ενημερότητας. Επίσης, βρέθηκε ότι το μη έγκυρο πρωτόκολλο MMPI-2 δεν ήταν ενδεικτικό απόπειρας εξαπάτησης για μνημονικό έλλειμμα. Παράλληλα, η εξασθένηση στην οπτικοχωρική ικανότητα και τις εκτελεστικές λειτουργίες, φάνηκε να υπονομεύει την εγκυρότητα του πρωτοκόλλου. Τέλος, η ελλειμματική επίδοση σε νευροψυχολογικές δοκιμασίες συνδέεται με υψηλές τιμές σε κλινικές κλίμακες. Με βάση τα παρόντα αποτελέσματα, οι ανυψώσεις στις κλίμακες του MMPI-2 είναι καλύτερα να ερμηνεύονται ως απόρροια γνωστικής δυσλειτουργίας συνέπεια ΚΕΚ και όχι ως ένδειξη τυχαιότητας ή απροσεξίας στις απαντήσεις, υπερβολής συμπτωμάτων ή σοβαρής ψυχοπαθολογίας