Nanotechnology therapeutic contribution into the skin autoimmune diseases

Η παρούσα βιβλιογραφική διπλωματική εργασία σχετίζεται με τη συμβολή της νανοτεχνολογίας στην θεραπεία τόσο των αυτοάνοσων δερματικών παθήσεων όσο και της ακμής. Τα αυτοάνοσα νοσήματα του δέρματος αντιπροσωπεύουν μια σημαντική κατηγορία δερματικών διαταραχών ενώ η ακμή θεωρείται πιο συχνή δερματική διαταραχή παγκοσμίως. Προσπάθειες για την κατανόηση τους έχουν καταβληθεί εδώ και αρκετά χρόνια για να αντιμετωπιστούν ή να εξαλειφθούν. Στις μέρες μας, η νανοτεχνολογία έχει κερδίσει μεγάλη αναγνώριση λόγω των πλεονεκτημάτων της και του ευρέος φάσματος των εφαρμογών της. Νέες θεραπευτικές μέθοδοι που βασίζονται σε νανοϋλικά έχουν προσελκύσει έντονο ερευνητικό ενδιαφέρον, ειδικά στη δερματολογία. Σε αυτή τη μεταπτυχιακή διατριβή, δίνεται έμφαση στις θεραπείες των κύριων αυτοάνοσων δερματικών διαταραχών όπως η ψωρίαση, η ατοπική δερματίτιδα, η λεύκη, ο λύκος, η κνίδωση, η πέμφιγα και της ακμής με βάση τις νανοϊατρικές πλατφόρμες. Θεραπευτικές προσεγγίσεις τους και αποτελέσματα πειραμάτων in vitro, ex vivo και in vivo περιγράφονται εν συντομία, ενώ υπογραμμίζονται ορισμένες σημαντικές πρόσφατες κλινικές δοκιμές και διπλώματα ευρεσιτεχνίας θεραπευτικών και διαγνωστικών εργαλείων.Skin autoimmune diseases represent a significant category of skin disorders affecting many people worldwide while acne is the most frequent skin disorder worldwide Efforts to understand their background have been pursued for several years to be treated or eliminated. Nowadays, nanotechnology has gained great recognition due to its advantages and wide range of its applications. Novel therapeutic methods based on nanomaterials have attracted intense research interest, especially in dermatology. In this master thesis, there is a focus on nanomedicine-based treatments of Autoimmune Skin Disorders and Acne. There is a summary of the most prominent autoimmune skin diseases such as Psoriasis, Atopic Dermatitis, Vitiligo, Lupus, Urticaria, Pemphigus Voulgaris, and Bullous Pemphigoid along with Acne. Therapeutic approaches and results of in vitro, ex vivo, and in vivo testing are described briefly while there is a presentation of some important recent clinical trials and patented therapeutic and diagnostic tools

Does overhead irrigation with salt affect growth, yield, and phenolic content of lentil plants?

Overhead irrigation of lentil plants with salt (100 mM NaCl) did not have any significant impact on plant growth, while chlorophyll content and chlorophyll fluorescence parameter Fv/Fm were affected. Under such poor irrigation water quality, the malondialdehyde content in leaves was increased due to the lipid peroxidation of membranes. In seeds, the total phenolic content (TPC) was correlated to their total antioxidant capacity (TAC). High performance liquid chromatography-mass spectrometry (HPLC-MS) detection showed that flavonoids (catechin, epicatechin, rutin, p-coumaric acid, quercetin, kaempferol, gallic acid and resveratrol) appear to be the compounds with the greatest influence on the TAC values. Catechin is the most abundant phenolic compound in lentil seeds. Overhead irrigation with salt reduced the concentration of almost all phenolic compounds analyzed from lentil seed extracts

Does overhead irrigation with salt affect growth, yield, and phenolic content of lentil plants?

Overhead irrigation of lentil plants with salt (100 mM NaCl) did not have any significant impact on plant growth, while chlorophyll content and chlorophyll fluorescence parameter F-v/F-m were affected. Under such poor irrigation water quality, the malondialdehyde content in leaves was increased due to the lipid peroxidation of membranes. In seeds, the total phenolic content (TPC) was correlated to their total antioxidant capacity (TAC). High performance liquid chromatography-mass spectrometry (HPLC-MS) detection showed that flavonoids (catechin, epicatechin, rutin, p-coumaric acid, quercetin, kaempferol, gallic acid and resveratrol) appear to be the compounds with the greatest influence on the TAC values. Catechin is the most abundant phenolic compound in lentil seeds. Overhead irrigation with salt reduced the concentration of almost all phenolic compounds analyzed from lentil seed extracts

The evaluation of European criminal law

The role of evaluation has become increasingly important in the context of EU policies in the field of judicial cooperation in criminal matters. This evolution is the result of an increasing number of legally binding instruments adopted in the framework of the third pillar of the European Union and of their growing impact on national legal systems

The effect of water stress and salinity on growth and physiology of tomato (Lycopersicon esculentum Mil.)

Carotenoids like lycopene are important pigments found in photosynthetic pigment-protein complexes in plants. They are responsible for the bright colors of fruits and vegetables and perform various functions in photosynthesis. Our research has shown that the application of moderate salt stress on tomato plants can enhance lycopene and potentially other antioxidant concentrations in fruits. The increase in lycopene in response to salt stress in the tomato fruits varied from 20% to 80%. Although the specific biological mechanisms involved in increasing fruit lycopene deposition has not been clearly elucidated, evidence suggests that increasing antioxidant concentrations is a primary physiological response of the plant to salt stress. Additionally drought stress during cultivation increased the antioxidant capacity of tomato fruit while maintaining the lycopene concentration. In addition, the effects of silicium were investigated, added to the nutrient solution either at low concentration or at an increased concentration. The present study clearly indicates that an enhanced silicium supply to tomato increases markedly the lycopene contents, irrespective of the salinity status in the tomato fruit

The development of substantive criminal law in the European Union: approximation concerning the definition of criminal offences and sanctions in the area of freedom, security and justice

The subject of the present thesis is the development of substantive criminal law in European Union, and more specifically the approximation of the definitions of criminal offences and sanctions. The thesis consists of three parts. The first part contains an analysis of the EU primary-law provisions concerning the approximation competence of the EU, starting from the Treaty of Amsterdam, which introduced the said competence, and concluding with the Treaty of Lisbon, which is currently in force. The second part of the thesis studies the EU secondary-law provisions concerning the approximation of the definitions of criminal offences and sanctions. For this study it was chosen to perform a comparative research on all the relevant legislative acts, in order to reveal the methodology used by the EU legislator. Therefore, seventeen legislative acts are examined: framework-decisions and EC directives, which were all adopted under the former treaties, as well as EU directives. At the first part of this study, the minimum rules concerning the definitions of criminal offences are evaluated in terms of their construction, their wording and their compatibility with the fundamental principles of EU law and of substantive criminal law; this section includes a proposal for a single instrument guiding the works of the institutions of the EU when legislating in the field of substantive criminal law. At the second part of the study, all the types of criminal sanctions used by the EU are systematically analysed, as well as evaluated in terms of their importance for the principle of proportionality at an EU level and at a national level. The third part of the thesis contains proposals aiming at enhancing safeguards concerning the fundamental principles of law. The proposals evolve around three basic axes: clarifying the limits of the competence of the EU (de lege lata and de lege ferenda); reinforcing the ability of EU minimum rules on the definitions of criminal offences to safeguard the rights of the individual; determining in detail the method of approximation of custodial sentences.Η παρούσα διατριβή έχει ως αντικείμενο την ανάπτυξη του ουσιαστικού ποινικού δικαίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ειδικότερα την προσέγγιση των ορισμών των εγκλημάτων και των ποινών. Η διατριβή χωρίζεται σε τρία μέρη. Στο πρώτο εξετάζονται οι διατάξεις των Συνθηκών που διέπουν την προσέγγιση των ορισμών των εγκλημάτων και των ποινών από τη θεμελίωση της συγκεκριμένης αρμοδιότητας με τη Συνθήκη του Άμστερνταμ μέχρι και τη μορφή που της έχει πλέον δώσει η Συνθήκη της Λισσαβώνας. Στο δεύτερο μέρος της διατριβής μελετάται το παράγωγο δίκαιο της Ένωσης για την προσέγγιση των ορισμών των εγκλημάτων και των ποινών. Ως προς τη συγκεκριμένη μελέτη επιλέχθηκε να εξεταστεί συγκριτικά το σύνολο των νομοθετικών πράξεων που έχουν θεσπιστεί για την προώθηση της πιο πάνω μορφής προσέγγισης, με στόχο να διαπιστωθούν οι τακτικές του ενωσιακού νομοθέτη και η μεθοδολογία της προσέγγισης. Ειδικότερα, αντικείμενο μελέτης αποτελούν δεκαεπτά νομοθετικές πράξεις (αποφάσεις-πλαίσιο και κοινοτικές οδηγίες που είχαν υιοθετηθεί με βάση το προϊσχύσαν καθεστώς και δεν έχουν καταργηθεί προς το παρόν, και ενωσιακές οδηγίες). Αρχικά εξετάζονται οι ελάχιστοι κανόνες της Ένωσης για τους ορισμούς των εγκλημάτων, από την άποψη των βασικών μεθόδων διαμόρφωσής τους, των χαρακτηριστικών τρόπων διατύπωσής τους και της συμβατότητάς τους με τις θεμελιώδεις αρχές του ενωσιακού δικαίου και του ουσιαστικού ποινικού δικαίου. Στην ενότητα αυτή περιλαμβάνεται πρόταση αναφορικά με ένα ενιαίο εργαλείο καθοδήγησης των εργασιών των ενωσιακών νομοθετικών οργάνων κατά τη θέσπιση των σχετικών νομοθετικών πράξεων. Στη συνέχεια, συστηματοποιούνται και αναλύονται όλα τα είδη των ποινικών κυρώσεων στα οποία παρεμβαίνει η Ένωση, ως προς τα οποία εξετάζεται η σημασία και οι συνέπειες των ενωσιακών επιλογών ιδίως για την αρχή της αναλογικότητας, τόσο σε αμιγώς ενωσιακό όσο και σε εθνικό επίπεδο. Στο τρίτο μέρος της διατριβής διατυπώνονται προτάσεις για την ενίσχυση των εγγυήσεων για την τήρηση των δικαιοκρατικών αρχών κατά τη θέσπιση των ελάχιστων κανόνων, οι οποίες αναπτύσσονται γύρω από τρεις άξονες: τη σαφέστερη οριοθέτηση της ενωσιακής αρμοδιότητας de lege lata και de lege ferenda, τις δυνατότητες ενίσχυσης της εγγυητικής λειτουργίας των ελάχιστων κανόνων για τους ορισμούς των εγκλημάτων, το λεπτομερή προσδιορισμό της διαδικασίας προσέγγισης των στερητικών της ελευθερίας ποινών