Reproductive Outcome after Hysteroscopic Metroplasty in Patients with Infertility and Recurrent Pregnancy Loss

Introduction: Reproductive outcome can be negatively affected in patients with congenital uterine anomalies (CUA), increasing the number of unsuccessful pregnancies and obstetric complications. Compared with the population with normally formed uterus, patients with CUA have higher abortion rate, higher fetal loss rate and decreased live birth rate. Hysteroscopic metroplasty (HM) is a standard, safe and minimally invasive method for the treatment of correctible types of congenital uterine anomalies.Aim: The aim of the study was to analyze the reproductive outcome in group of patients with infertility and recurrent pregnancy loss and present CUA, before and after hysteroscopic metroplasty.Material and Methods: We analyzed 67 patients to whom 78 interventions hysteroscopic metroplasty were performed at the University Clinic of Obstetrics and Gynecology in Skopje during a two year period, between 01.01.2010 and 31.12.2011. Their reproductive outcome was monitored during a two-year period and the same group served as a control group, taking into account their previous reproductive history. Statistical analysis was performed using Chi-square test and p < 0.05 was considered to be statistically significant.Results: Most common CUA were types 5b and 6 represented by 88 %. In a follow up period of two years, 33 of the patients become pregnant. There was a statistically significant decrease of abortion rate from 92% to 21.2%, as well as an increase in the term delivery rate from 0% to 69.7%.Conclusion: Treatment with hysteroscopic metroplasty is significantly improving the reproductive outcome in patients with CUA and previous fetal loss

Успешно одложување на породувањето на вториот близнак по рана руптура на плодовите обвивки кај првиот близнак: приказ на случај

Twin pregnancies are high-risk pregnancies accompanied with multiple complications, such as: spontaneous abortion, preterm rupture of the membranes, preterm delivery, intrauterine death of one or both twins etc. There is no consensus about the management of twin  pregnancies complicated with preterm rupture of the membranes of one twin and risk of preterm delivery. These cases are rarely found in the literature. We present a case of a 35 years old patient, hospitalized in a tertiary level institution, because of a diamniotic dichorionic twin pregnancy complicated with preterm rupture of the membranes of the first twin at 19 weeks of gestation. She had one delivery with Caesarean section 16 years ago. In consultation with the patient induction of labor was done with delivery of the first twin, a death male fetus. After that, antibiotics and tocolytic therapy were administrated and the patient remained in the hospital about one week. The patient was discharged at home with regular control of her condition and condition of the fetus. The patient was again hospitalized at 33 weeks of gestation with uterine contractions on cardiotocography. After administration of corticosteroid therapy for fetal lung maturation she delivered spontaneously the second twin in a good condition and  she was discharged from hospital after 16 days. In twin pregnancies clinicians must think about delayed interval delivery of the second twin, after delivery of the first twin, with an aim to increase chances for survival, especially for pregnancies less than 30 weeks of gestation.Близначките бремености се високоризични бремености придружени со многубројни компликации, како: спонтан абортус, предвремено прскање на плодовите обвивки, предвремено породување, интраутерина смрт на едниот или двата близнака и др. Не постои консензус како да се постапува кај близначки бремености комплицирани со предвремено прскање на плодовите обвивки на едниот близнак и ризик од предвремено породување. Овие случаи се ретки во литературата. Ние презентираме случај на пациентка на 35 годишна возраст, хоспитализирана во установа од терциерно ниво, заради биамнијална бихоријална близначка бременост комплицирана со предвремено прскање на воденикот на првиот близнак во 19-та гестациска недела. Пред 16 години пациентката има едно породување со царски рез.  Во консултација со пациентката следеше индукција на породувањето со породување на првиот близнак, мртов машки плод. Потоа беше ординирана антибиотска и токолитична терапија и пациентката беше задржана во болница уште една недела. Пациентката беше пуштена дома со редовни контроли на нејзината состојба и состојбата на плодот. Пациентката беше повторно хоспитализирана во 33-та гестациска недела со утерини контракции на кардиотокографија. По ординирање на кортикостероидна терапија за фетално белодробно зреење таа спонтано предвремено го породи  вториот  близнак, во добра кондиција и истиот беше испишан од болница по 16 дена. Кај близначките бремености  докторите треба да размислуваат за одложување на интервалот на породување на вториот близнак, по породувањето на првиот близнак, со цел да му ги зголемат шансите за преживување, особено за бременостите помали од 30-та гестациска недела.&nbsp

Androgen Secreting Steroid Cell Tumor of the Ovary Represented with Postmenopasal Bleeding and Extensive Hirsutism

Introduction: Steroid cell tumors of the ovary present less than 0.1% of all ovarian tumors and belong in the group of sex cord-stromal tumors.Case description: We present a case of 69-year-old woman investigated because of postmenopausal bleeding, a 5-year history of excessive hirsutism, baldness and acne. The evaluation revealed elevated serum testosterone, but ultrasound detected a 2 cm-mass of the left ovary. The patient underwent hysterectomy and bilateral adnexectomy. The histopathology diagnosis was steroid cell tumor, not otherwise specified. Postoperative chemotherapy was administered at the discretion of the radio-oncologist. At the last follow-up 48 months after surgery, the hirsutism was completely resolved, the serum testosterone was within the normal range and there was no evidence of recurrence.Conclusion: In adult patients with hirsutism and elevated serum testosterone a possibility of a presence of an ovarian steroid cell tumor should be considered. Surgery is the main treatment of such patients

Indicators of Preeclampsia in Correlation with Maternal Cytokines in Pregnancy

Aim: the purpose of the actual study was to evaluate, in the third trimester of pregnancy, the relationship between the formation of anti-inflammatory IL-10 cytokine and several indicators of moderate and severe preeclampsia. Materials and methods: in the third trimester of gestation, examination of the biochemical markers of preeclampsia (PE) and maternal IL-10 levels was conducted in 100 women with pregnancies complicated by varying degrees of preeclampsia and in 100 normotensive patients, hospitalized at the University Clinic of Gynecology and Obstetrics, Skopje, Republic of Macedonia. Patients with preeclampsia were categorized into moderate and severe preeclampsia groups according to the degree of preeclampsia. Logistic regression of the different parameters for the occurrence of severe preeclampsia analysis was used to determine the predictive value. Results: the regression analysis detected systolic blood pressure of 160 mmHg or higher, diastolic blood pressure of 100 mmHg or higher, persistent proteinuria in pregnancy, serum LDH concentration of 450 U/L or higher, and reduced serum concentrations of IL-10 as significant predictors of severe preeclampsia. Conclusion: significantly, lower IL-10 concentrations in maternal serum in patients with severe preeclampsia in comparison with respective concentrations in patients with moderate preeclampsia can be considered as major pathognomonic laboratory sign of severe form of preeclampsia

Улогата на некои инфламаторни маркери, цитокини и тумор маркери во дијагноза на ендометриозата

Endometriosis is a multifactorial disease which etiopathogenesis has not been elucidated. One of the theories of etiopathogenesis is the inflammatory theory. Aims of the study: To develop a practical non-invasive test for the diagnosis of endometriosis by examining some inflammatory markers and cytokines; to compare the highly sensitive C-reactive protein (hsCRP), cytokines (interleukin-6-IL-6 and tumor necrotizing factor alpha) and the tumor marker cancer antigen 125 (CA-125) among healthy patients and patients with endometriosis; to determine the sensitivity and specificity of each biomarker separately in the diagnosis of endometriosis and to determine their role in the diagnosis of endometriosis. Materials and methods: In a prospective study conducted at the University Clinic for Gynecology and Obstetrics, Ss. Cyril and Methodius University in Skopje, North Macedonia 138 patients were included of a reproductive age between 18-50 years (83 with diagnosis endometriosis operated laparoscopically or with laparotomy) and a control group of 55 healthy women, in a period between 01.09.2018 to 01.05.2021. Serum levels of IL-6, TNF-α, hs-CRP and tumor marker CA-125 were evaluated in both groups. Results: Serum levels of CA-125, IL-6 and TNF-α and hs-CRP were significantly higher in patients with endometriosis compared to the control group. The surface under the ROC curve (AUC) for IL-6, CA-125, hs-CRP, and TNF-α has shown that as individual markers they all have a discriminatory capacity to diagnose patients with endometriosis. Conclusions: Results obtained in our study showed statistically significantly higher serum concentrations of CA-125, IL-6 and TNF-α and hs-CRP in patients with endometriosis compared to the control group of patients. However, none of these biomarkers showed a high sensitivity for diagnosis of endometriosis. It is necessary to find a panel combination of biomarkers with a high sensitivity of about 100% that will enable early diagnosis of endometriosis.Ендометриозата е мултифакторно заболување, чија етиопатогенеза не е разјаснета. Една од теориите за етиопатогенезата е инфламаторната теорија. Цели на истражувањето: Да се развие практичен неинвазивен тест за дијагноза на ендометриозата со иследување нанекои инфламаторни маркери и цитокини; да се направи споредба на  високосензитивниот Ц-реактивен протеин  (hsCRP), цитокините (интерлеукин 6 –IL-6 и тумор-некротизирачки фактор алфа - TNF-α) и туморскиот маркер cancer antigen 125 (CA-125) кај здрави пациентки и пациентки со ендометриоза; да се утврди сензитивноста и специфичноста на секој биомаркер посебно во дијагнозата на ендометриозата и да се утврди нивната улога во дијагноза на ендометриозата. Материјал и методи: Во проспективна студија спроведена на Универзитетската клиника за гинекологија и акушерство, Универзитет „Св. Кирил и Методиј“ во Скопје, Северна Македонија беа вклучени 138 испитанички на репродуктивна возраст помеѓу 18-50 години (83 со дијагнозa ендометриоза, оперирани со лапароскопија или лапаротомија) и контролна група од 55 здрави жени, во период од 01.09.2018 година до 01.05.2021. Серумските вредности на интерлеукин 6 (IL-6), тумор-некротизирачки фактор алфа (TNF-α), високоспецифичен Ц-реактивен протеин (hsCRP) и туморскиот маркер CA-125 беа евалуирани во двете групи. Резултати: Серумските вредности на CA-125, IL-6 и TNF-α и hsCRP беа сигнификантно повисоки кај пациентките со ендометриоза во споредба со оние во контролната група. Површината под ROC кривата (AUC) за IL-6, CA-125, hs-CRP и TNF-α покажа дека како поединечни маркери сите имаат дискриминаторен капацитет за дијагноза на пациентки со ендометриоза. Заклучоци: Иследувањата во нашата студија покажаа статистички сигнификантно повисоки концентрации на CA-125, IL-6 и TNF-α и hs-CRP кај пациентките со ендометриоза во однос на контролната група пациентки. Меѓутоа, ниту еден од овие биомаркери не покажа висока сензитивност за дијагноза на ендометриозата. Потребно е да се најде панел комбинација на биомаркери со висока сензитивност од околу 100% кои ќе овозможат  рана дијагноза на ендометриозата