The acute effect of vibration applications on jumping performance

Recently, vibration has become very popular as a method of exercise and training and drawn attention of researchers. The aim of this study was to analyses the acute affect of vibration applications as a method of exercise and training on jumping performance. In this study experimental group consists of 25 subjects who are studying at Physical Education and Sports Department of Sakarya University (age 22.2±1.7 years, height 179.2±4.8 cm. body weight 71.5±9.0 kg). This study included a) vibration at density of 35 Hz (3x30 sec.) frequency  that result from  aerobic exercise that has low density and b) just  methods of aerobic exercise (without any vibration) that has  low density. Subjects have taken the tests of countermovement and squat jumping after 2 minutes of each application. All applications and tests have been done in nonconsecutive days in a random scheme. In statistical analysis Wilcoxon has been applied in nonparametric scheme. For counter movement jumping; height of jumping,  the difference between before and after  the application of vibration related to the point of peak power and average power has been found significiant (respectively, p<0.05; p<0.05; p<0.01). In addition to this, no statistical difference was found for squat vertical jumping before and after the application of vibration related to the point of peak power and average power (respectively, p>0.05; p>0.05; p>0.05). As a result, it is concluded that vibration that is applied at the range of 35 Hz frequency could increase the performance of acute countermovement jumping.

Acute effects of static stretching on vertical jump performance in children

This research has been made to define the acute effects of static streching on vertical jump performance in children. The research has been applied on 49 healthy male volunteer athletes who have been taking basketball education for 2.1±0.2 years.(age:12.6±0.7 years, height: 157.9±6.9 cm, weight: 49.7±6.7 kg) Two different protocols have been made in this research. In the first protocol, 5 minutes aerobic density and 5 x 10 m forward, backward, side general warming up exercice in submaximal level has been applied on each child and in the second protocol, after general warming up, static streching practice has been applied to the same children. After each warming up and streching practice, countermovement jump performance have been measured. Active static streching practice has been applied in a strech sensitivity for 3 times 30 seconds and 15 seconds brakes between repetitions. Descriptive statistical methods and Paired-Samples T test have been applied on statistical analysis of vertical jump data that belong to children. Children jump 28.6 ± 1.1 cm. after a general warming up without any streching practice whereas the children who have made static streching application after warming up jump 27.1 ± 1.3 cm. The1.5 cm. difference (%5.2) has been found significant (t = -10.476;  p<0.001). As a result, static streching practice after general warming up effects vertical jump performance negatively.This research has been made to define the acute effects of static streching on vertical jump performance in children. The research has been applied on 49 healthy male volunteer athletes who have been taking basketball education for 2.1±0.2 years.(age:12.6±0.7 years, height: 157.9±6.9 cm, weight: 49.7±6.7 kg) Two different protocols have been made in this research. In the first protocol, 5 minutes aerobic density and 5 x 10 m forward, backward, side general warming up exercice in submaximal level has been applied on each child and in the second protocol, after general warming up, static streching practice has been applied to the same children. After each warming up and streching practice, countermovement jump performance have been measured. Active static streching practice has been applied in a strech sensitivity for 3 times 30 seconds and 15 seconds brakes between repetitions. Descriptive statistical methods and Paired-Samples T test have been applied on statistical analysis of vertical jump data that belong to children. Children jump 28.6 ± 1.1 cm. after a general warming up without any streching practice whereas the children who have made static streching application after warming up jump 27.1 ± 1.3 cm. The1.5 cm. difference (%5.2) has been found significant (t = -10.476;  p<0.001). As a result, static streching practice after general warming up effects vertical jump performance negatively

Teniste servis performansını belirleyen fiziksel uygunluk ve biyomekaniksel faktörlerin incelenmesi

The purpose of the study is to analyse the fitness and the biomechanical factors which determine the velocity of the ball during serve in tennis (VBTS). The subjects of the study were fifteen male tournament level tennis player between the ages of sixteen and twenty five (18,8 ± 2,70 age/year). The physical fitness measurement of the study were; length, body weight, skinfold, diameter, circumference and length of the body, body composition, isometric handgrip strength, vertical jump, upper extremity range of motion (ROM) and isokinetic strength. The angular velocity of racket head, racket handhold, middle finger, wrist, elbow, shoulder and hip joints on three axis during serve shoot were used for the biomechanical measurement.  The relationship between VBTS with physical fitness and biomechanical factors were measured with Pearson Correlation. The analysis showed that there was significant positive relation between VBTS and length, negative relation with mesomorphy; positive relation between ROM of shoulder dominant internal and external rotation, trunk hyper-extension, left lateral flexion and right rotation, negative relation in dominant wrist flexion, positive relation between isokinetic strength characteristics such as shoulder and elbow extension, shoulder internal and external rotation, wrist flexion, handgrip isometric strength, also in biomechanical measures, positive relation between in Y axis elbow, wrist, finger and head of the racket. As a result, fitness and biomechanical parameters that are intensively used in tennis determine VBTS. We think trainers may speed up VBTS by improved parameters and accelerated training programmes.Bu çalışma teniste servis atışında top hızı (SATH) ile fiziksel uygunluk ve biyomekaniksel faktörler arasındaki ilişkiyi incelemek amacıyla yapılmıştır. Yaşları on altı ile yirmi beş (18,8 ± 2,70 yaş/yıl) arasında değişen toplam on beş turnuva seviyesi erkek tenis oyuncusu araştırmaya alınmıştır. Çalışmada fiziksel uygunluk ölçümleri olarak boy, beden ağırlığı, deri kıvrım kalınlığı, çap, çevre, uzunluk, beden kompozisyonu, el izometrik kuvvet, dikey sıçrama, üst ekstremite eklem hareket genişlikleri (EHG) ve izokinetik kuvvet parametreleri değerlendirmeye alınırken, biyomekaniksel ölçümlerde de servis atışı esnasında raket başı, raket sapı, orta parmak, el bileği, dirsek, omuz ve kalça eklemlerinin üç eksen üzerindeki açısal hızları değerlendirmeye alınmıştır. SATH ile fiziksel uygunluk ve biyomekaniksel faktörler arasındaki ilişki Pearson Korelasyon analizi ile hesaplanmıştır. Yapılan bu çalışmada SATH ile boy uzunluğu pozitif, mezomorfi negatif yönde; EHG’ den omuz iç ve dış rotasyon, gövde hiperekstansiyon, sol lateral fleksiyon, sağ rotasyon pozitif yönde, dominant el bileği fleksiyon negatif yönde; izokinetik kuvvet özelliklerden omuz ve dirsek ekstansiyon, omuz iç ve dış rotasyon, el bileği fleksiyon, dominant el izometrik kuvvet pozitif yönde; biyomekanik ölçümlerden Y eksen üzerindeki dirsek, el bileği, parmak, raket başı arasında pozitif yönde ilişki bulunmuştur. Sonuç olarak; teniste yoğun olarak kullanılan fiziksel uygunluk ve biyomekaniksel parametrelerin servis atış hızını belirlediği gözlenmiştir. Antrenörler bu parametreleri geliştirebilecekleri ve hızlandırabilecekleri antrenman programları ile servis atışında top hızını arttırabilecekleri düşüncesindeyiz

Teniste iki farklı antrenman metodunun düz kaçara vuruş performansına etkisinin incelenmesi

Tennis  is one of the sport disciplines which utilizes both performance and recreation. We come accross with contractions and missing points in the teaching of tenis skills. Therefore the goal of our research will be to find out whether single – sided or two – sided training is more succesfull. We will be using the values and results from the performances for comporison. Teh research subject group includes 16 female students from Physical Education and Sport School 1. The age avarage of the group is 20.02 ± 2.7 year their avarage length is 165 ± 0.04 cm and their avarage weight is 57.43 ± 8.3 kg. the group has been divided into two. The first eight people has been trained with two – sided techniques and the other eight with single – sided techniques. A new training mocdel has been shaped with the help of the ağabeylity classification tablet hat was created by Gentile and her friends during the motor – skilled training. With this model both of the groups practiced by the wall and 6, 9, 12 meter further from the wall. Both of the groups practised with the pre set number of 500 hits. The research continued for 3 months, every subject completed 14000 hits. Every one of the subjects went through 3 tests from 6 meters, 3 tests from 9 meters, 8 tests from 12 meters and Heker test during the study. For the gruoup that’s working single – sided; 3 tests from 6 meters, 3 tests from 9 meters and 8 tests from 12 meters has been performed additionally. As a results, the learning performance of the two – sided group turned out to be higher than the single – sided one (p<0.05).Giriş: Teniste düz kaçara vuruş performansının geliştirilmesi için farklı antrenman metodları bulunmaktadır. Bunlar arasında en çok kullanılanları çift taraflı ve tek taraflı antrenman metodlarıdır. Bu çalışmanın amacı; çift taraflı ve tek taraflı antrenman metodlarının düz kaçara vuruş performansına etkisinin incelenmesi olarak belirlenmiştir. Materyal ve Metod: Bu amaç ile yaşları 18.61.49 yıl, boyları 163.51.25 cm, beden ağırlıkları 57.81.86 kg olan 16 bayan denek tesadüfi yönteme göre iki farklı gruba ayrılmış ve iki antrenman metodu ile 14 hafta boyunca (21000 vuruş) düz kaçara vuruş antrenmanları yaptırılmıştır. Antrenmanlar her iki grup için de haftada üç gün, günde 500 kaçara vuruşu 50 vuruşlu demetler halinde, birer dakika ara ile 10 defa tekrar edilerek uygulatılmıştır. Tüm antrenmanlar ve testler duvara karşı 6 m., 9 m. ve 12 m.’ lik mesafeler ile yaptırılmıştır.Bulgular: Mesafelere göre düz kaçara vuruş performans testleri sonucunda çift taraflı antrenman yapan grubun ilk iki testi dışındaki tüm testlerindeki performans değerleri, tek taraflı antrenman yapan grubun performans testlerindeki değerlerden daha yüksek olduğu bulunmuştur (P<0.05).Sonuç: Düz kaçara vuruş performansının geliştirilmesi için çift taraflı antrenman metodunun uygulanılmasıyla daha başarılı sonuçlar elde edilebileceğine inanıyoruz

Acute effects of differing duration of static stretching on speed performance Farklı sürelerde uygulanan statik germenin sürat performansına akut etkisi

Abstract Purpose: The purpose of this study was to determine the acute effects of differing duration (15s, 30s, 45s) of static stretching on speed performance. Method: Twenty students in Physical Education and Sports (age 23.3 ± 2.0 years, height 175.7 ± 5.8 cm, weight 67.6 ± 8.6 kg) implemented 4 differing duration static stretching protocol on ​​noncontiguous days. After low intensity aerobic exercise subjects applied 15s static stretching (SG15), 30s static stretching (SG30), 45s static stretching (SG45) and low intensity aerobic exercise without any stretching application (KU). Subjects performed 20m sprint test after each stretching protocol. Differing duration of static stretching methods were compared by repeated measures ANOVA and post-hoc methods. Results: Differences between KU and SG15 (%5.1), KU and SG30 (%6.6) and KU and SG45 (%10.9) was significant (p<0.001). In addition significant difference was observed between SG15 and SG45 (p<0.032). Conclusion: The results of this study showed that static stretching application of lower extremities have negative impact on the 20m sprint performance. Longer sprint performances were observed as the duration of static stretching increases. These results indicate that static stretching applications were inadequate to prepare the athletes for the activities (such as sprinting) which require high power production. Özet Amaç: Bu çalışmada farklı sürelerde (15, 30 ve 45 sn) uygulanan statik germenin sürat performansına olan akut etkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Yirmi Beden Eğitimi ve Spor öğrencisi erkek sporcu (yaş 23,3 ± 2.0 yıl, boy 175,7 ± 5.8 cm, beden ağırlığı 67.6 ± 8.6 kg) birbirini izlemeyen günlerde 4 farklı protokolü uygulamışlardır. Bu araştırma düşük yoğunluklu aerobik egzersizi takiben, 15 sn süreli statik germe (SG15), 30 sn süreli statik germe (SG30), 45 sn süreli statik germe (SG45) ve sadece düşük yoğunluklu aerobik egzersiz (KU) (kontrol-hiç germe olmadan) yöntemlerinden oluşmaktaydı. Sporcular her protokolden sonra 20 m sürat testini gerçekleştirmişlerdir. Isınma yöntemleri tekrarlı ölçümlerde ANOVA ve post-hoc yöntemleri ile karşılaştırılmıştır. Bulgular: Sürat performansları açısından KU protokolü ile SG15 protokolü arasında % 5.1’ lik fark (p<0.001), KU protokolü ile SG30 protokolü arasında % 6.6’ lık fark (p<0.001) ve KU protokolü ile SG45 protokolü arasında % 10.9’ luk fark (p<0.001) anlamlı bulunmuştur. Ayrıca SG15 protokolü ile SG45 protokolü arasında anlamlı fark (p<0.032) bulunmuştur. Sonuç: Bu araştırmanın sonuçları, alt ekstremiteye yönelik uygulanan statik germe uygulamalarının sporcuların sürat performanslarını düşürdüğünü göstermektedir. Statik germenin süresi arttıkça sürat performansının düştüğü gözlenmiştir. Bu sonuçlar statik germe uygulamalarının, sporcuları yüksek güç üretimi gerektiren aktivitelere (sürat gibi) hazırlamak için yetersiz kaldıklarını göstermektedir. 

Çocuklarda maksimal oksijen tüketim kapasitesi ile beden kompozisyonu arasındaki ilişkinin incelenmesi

In this study, we have observed the relationship between body composition and maximal oxygen consumption, which is the sign of stability. 92 boys and 52 girls who come into physical education and sport lesson for two hours in a week came into this study. Between of the gender, in the datas, which are body fat percent, body fat thickness, endomorphy and mezomorphy differentiation observed (P < 0.01, P < 0.05). While we have obtain the relationship in positive side which are between maximal oxygen consumption accounts and age, length and fatless body thickness; between body fat percent and endomorphy accounts in negative side obtained. Maximal oxygen consumption accounts of girls and body thickness, BMI, body fat percent, fatless body thickness, body fat thickness, between endomorphy and mezomorphy accounts in negative side; between ectomorphy accounts in positive side relationship has been found.Bu çalışmada, dayanıklılığın bir göstergesi olan maksimal oksijen tüketimi (MOT) ile beden kompozisyonu arasındaki ilişki incelenmiştir. Araştırmaya, haftada iki saat beden eğitimi ve spor dersine katılan 92 erkek ve 52 kız öğrenci katılmıştır. Cinsiyetler arasında beden yağ yüzdesi, beden yağ ağırlığı, endomorfi ve mezomorfi verilerinde istatistiksel olarak fark olduğu gözlenmiştir (P < 0.01, P < 0.05). Erkek çocukların MOT değerleri ile yaş, boy ve yağsız beden ağırlığı değerleri arasında pozitif yönde ilişki bulunurken; beden yağ yüzdesi ve endomorfi değerleri arasında negatif yönde bulunmuştur. Kız çocukların MOT değerleri ile beden ağırlığı, BMI, beden yağ yüzdesi, yağsız beden ağırlığı, beden yağ ağırlığı, endomorfi ve mezomorfi değerleri arasında negatif yönde; ektomorfi değerleri arasında pozitif yönde ilişki bulunmuştur

Examining the effect of dynamic strenght trainıig on dribbling and passing performance versus ısometric strenght training on young basketball playersGenç basketbolcularda izometrik kuvvet antrenmanına karşın dinamik kuvvet antrenmanının top sürme ve pas performansına etkisinin incelenmesi

Propose of this study is evaluation of effect on ball driving and passing applied isometric strength with dynamic strength training in young baseball players. This study participated 14 male (mean age: 16.75 ± 0.4, height: 176.0 ± 5.6 cm, weight: 71.6 ± 14.4 kg, fitness age: 3.5 ± 0.8 years) was separated homogeneous 7 person group. Both groups was trained 3 days a week 2 hours throughout 8 weeks. While one of the groups doing isometric strenght training, other performed training with dynamic strenght training method. Effect of both training was evaluated by baseboll dribbling and passing tests. According to non-parametric method statistical analsis of the groups among themselves calculated Wilcoxon test and intergroups analysis calculated  Mann Whitney U test. Significant difference, statistically valued at p: 0,018, is found in the valuation between dribble pre and posttest of Isometric strength group. Significant difference statistically valued at p: 0,026 , is found in the valuation between pass pre and posttest. Significant difference, statistically valued at p: 0,026, is found in the valuation between dribble pre and posttest of dynamic strength group. Significant difference statistically valued at p: 0,017, is found in the valuation between pass pre and posttest. While there is found p:0,016 valued significant difference in dribble test, there isn’t found p:0,304 valued significant difference in pass test. ÖzetBu çalışmanın amacı genç basketbolculara uygulanan izometrik kuvvete karşın dinamik kuvvet antrenmanlarının top sürme ve pas isabetine etkisinin incelenmesi olarak belirlenmiştir.Çalışmaya katılan 14 erkek sporcu (yaş 16.75 ± 0.4 yıl, boy 176.0 ± 5.6 cm, beden ağırlığı 71.6 ± 14.4 kg, antrenman yaşı 3.5 ± 0.8) homojen 7 şer kişilik gruba ayrılmıştır. Her iki gruba 8 hafta boyunca haftada 3 gün 2 saatlik antrenman yaptırılmıştır. Gruplardan biri izometrik kuvvet antrenmanı yaparken, diğeri dinamik kuvvet antrenman yöntemi ile antrenman uygulamıştır. Her iki antrenmanın etkisi basketbol dribling ve pas performans testi ile değerlendirilmiştir. Grupların kendi aralarındaki istatistiksel analizi parametrik olmayan yönteme göre Wilcoxon testi ile gruplar arası analiz ise Mann Whitney U testi ile hesaplanmıştır.İzometrik kuvvete ve dinamik kuvvet antrenmanlarının son testleri karşılaştırıldığında dribling testinde izometrik kuvvet antrenmanı lehine anlamlı farklılık bulunurken (p<0.05), pas testi karşılaştırmasında ise anlamlı farklılık bulunamamıştır (p>0.05). Bu sonucun izometrik antrenman yönteminin, kuvvet artırımında etkili olduğu ve top sürme performansını yükselttiği söylenebilir. Pas performansında ise matematiksel olarak gelişim olsa da istatistiksel olarak anlamlı fark bulunamamıştır. Bu sonuçlara göre iki antrenman yönteminin de yakın değerler vermesi bu antrenmanların performansı arttırma amacı ile kullanılabilir yöntemler olduğu düşünülebilir

The Acute Effects of Different Warm-up Protocols on Change of Direction and Reactive Speed Performance

The purpose of the study was to examine the acute effects of open and closed skill warmings on change of direction and reactive speed performance.113 high school students participated in the study voluntarily. The students were divided into three groups as general warming (GW), open skill warming (OSW) and closed skill warming (CSW). Reactive speed and change of direction test was performed after the general warming (GW), open skill warming (OSW), and closed skill warming (CSW) protocols were applied in our study. In this study, general warming protocol was designed as control application and other warming protocols were designed as experimental application.In terms of the change of direction performance, with general warming the difference between OSW (p> 0.01) and CSW (p> 0.01) was found significant. However, the difference between closed skill warming and open skill warming was not significant. The difference between general warming and open skill warming (p 0,097) and open skill warming (p> 0.0212) was not significant.In our study, in which we examined the acute effects of on and off skill warmings on different speeds and reactive speeds of different warm-up protocols, it is thought that if warming includes open and closed skills, both change of direction performance and reactive speed performance can be increased

Teniste servis performansını belirleyen fiziksel ve biyomekaniksel faktörlerin incelenmesi

TENİSTE SERVİS PERFORMANSINI BELİRLEYEN FİZİKSEL UYGUNLUK VE BİYOMEKANİKSEL FAKTÖRLERİN İNCELENMESİ Adı ve Soyadı : Ertuğrul GELEN Danışman Adı : Prof.Dr. Sami MENGÜTAY Kabul Tarihi : 22.09.2004 Program : Doktora Anabilim Dalı : Beden Eğitimi ve Spor Teniste servis atışında top hızını (SATH) belirleyen fiziksel uygunluk ve biyomekaniksel faktörleri incelemek amacıyla, yaşları on altı ile yirmi beş (18,8 ± 2,70 yaş/yıl) arasında değişen toplam on beş erkek tenisçi araştırmaya alınmıştır. Araştırmada boy, beden ağırlığı, deri kıvrım kalınlığı, çap, çevre, uzunluk, beden kompozisyonu, el izometrik kuvvet, dikey sıçrama, üst ekstremite eklem hareket genişlikleri (EHG), izokinetik kuvvetleri ve segmentlerin üç eksen üzerindeki hızları değerlendirmeye alınmıştır. İstatistiksel analizler için Pearson Korelasyon ve Adım-Adım Çoklu Regresyon analizleri kullanılmıştır. Yapılan bu çalışmada SATH ile antropometrik özelliklerden boy ve antrenman yaşı arasında pozitif yönde; beden kompozisyonu özelliklerden pazu (ext) çevresi, kol kas alanı (KKA) ve mezomorfi ile negatif yönde kulaç, kol boyu, calf ve tüm bacak uzunlukları arasında pozitif yönde; EHG' den omuz dominant internal ve eksternal rotasyon, gövde hiperekstansiyon, sol lateral fleksiyon ve sağ rotasyon pozitif yönde, dominant el bileği fleksiyon negatif yönde; izokinetik kuvvet özelliklerden 60o/sn hızda dominant ve dominant olmayan omuz ve dirsek ekstansiyon izokinetik kuvveti pozitif yönde, 60 ve 240o/sn hızda dominant ve dominant olmayan omuz internal ve eksternal rotasyon izokinetik kuvvet pozitif yönde, 240o/sn hızda dominant ve dominant olmayan dirsek ekstansiyon izokinetik kuvvet pozitif yönde, 30 ve 120o/sn hızda dominant ve dominant olmayan el bileği fleksiyon izokinetik kuvvet pozitif yönde; dikey sıçrama ve anaerobik güç üzerinde pozitif yönde, dominant ve dominant olmayan el izometrik kuvvet pozitif yönde; biyomekanik ölçümlerden 2. fazda dirsek Y, bilek Y, parmak Y, raket başı Y arasında pozitif yönde, 3. fazda ise omuz Y, pozitif yönde anlamlı ilişki bulunmuştur. Sonuç olarak; tenis sporunda yoğun olarak kullanılan fiziksel uygunluk ve biyomekaniksel faktörlerin SATH' ı belirlediği gözlenmiştir. SATH' ı belirleyen parametrelerin, dominant tarafta daha etkili olduğu sonucuna varılmıştır. ANALYSING THE FITNESS AND THE BIOMECHANICAL FACTORS DETERMINE SERVE PERFORMANCE IN TENNIS SUMMARY The purpose of the study was to analyse the fitness and the biomechanical factors which determine the velocity of the ball during serve in tennis (VBTS). The subjects of the study were fifteen male tennis player between the ages of sixteen and twenty five (18,8 ± 2,70 age/year). The parameters of the study were; length, body weight, skin fold, diameter, circumference and length of the body, body composition, isometric hand strength, perpendicular jump and upper extremity range of motion (ROM), isokinetic strength and velocity of segments on three axis. Pearson Correlation and Stepwise Multiple Regression analysis were used for statistical analysis. The analysis showed that there was significant positive relation between VBTS and the anthropometric characteristics; length and the training age, negative relation between body composition characteristics; arm circumference, arm muscle surface and mesomorphy, it also sowed that there was significant positive relation between fathom, arm length, calf and complete leg length; positive relation between ROM of shoulder dominant internal and external rotation, trunk hyper extension, left lateral flexion and right rotation, negative relation in dominant wrist flexion; positive relation between isokinetic strength characteristics in 60o/sec speed dominant and nondominant shoulder and elbow extension isokinetic strength. There was positive relation between 60 and 240o/sec speed dominant and nondominant shoulder internal external rotation isokinetic strength, positive relation between 240o/sec speed dominant and nondominant elbow extension isokinetic strength and also positive relation between 30 and 120o/sec speed dominant and nondominant wrist flexion isokinetic strength, positive relation on perpendicular jump and anaerobic strength, and also positive relation between 2nd phase in biomechanical measures; elbow Y, wrist Y, finger Y and head of the racket Y and there was positive relation in 3rd phase shoulder Y. The results showed that; the fitness and the biomechanical factors which are used intensively in tennis, had an effect on VBTS. It was also found that the parameters determined VBTS were more effective in dominant side

Tenis motor beceri öğretiminde çift ve tek taraflı öğretim metodlarının karşılaştırılması

06.03.2018 tarihli ve 30352 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan “Yükseköğretim Kanunu İle Bazı Kanun Ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun” ile 18.06.2018 tarihli “Lisansüstü Tezlerin Elektronik Ortamda Toplanması, Düzenlenmesi ve Erişime Açılmasına İlişkin Yönerge” gereğince tam metin erişime açılmıştır.TÜRKÇE ÖZET : Bilindiği gibi tenis hem performans sporu hem de rekreatif olarak uygulanan spor disiplinlerinden biridir. Tenis becerilerinin öğretiminde bazı eksiklikler ve çelişkilerin olduğu göze çarpmaktadır. Bu nedenle, araştırmamızın amacı tenis becerileri öğretiminde çift ve tek taraflı antrenman yöntemlerinden hangisinin daha etkili olacağım performans değerlerinden elde edilen sonuçlan karşılaştırarak ortaya koymaktır. Bunun için iki değişik antrenman yönteminin etkilerini kaçara vuruşlarda uygulayarak, ortaya çıkan farklar kıyaslandı. Araştırmaya katılan grup daha önce tenis oynamamış olan Beden Eğirimi ve Spor Yüksekokulu, 1. sınıfta okumakta olan 16 bayan öğrenciden oluşmaktadır. Grubun yaş ortalaması 20.02 ± 2.79, boy ortalaması 1.65 ± 0.04, ağırlık ortalaması 57.43 ± 8.31 olarak saptandı. Araştırmaya katılan tüm grup ikiye ayrıldı. Çift taraflı antrenman uygulaması yapan grup (8 kişi) çift taraflı antrenman yöntemi ile; tek taraflı antrenman uygulaması yapan grup (8 kişi) tek taraflı antrenman uygulaması ile çalıştırılmışlardır. Motor beceri öğretiminde Gentile ve arkadaşlarının geliştirdiği beceri sınıflaması tablosundan faydalanarak tenise özgü yeni bir çalışma şekli oluşturulmuştur. Bu model ile her iki gruba çalışmalar duvarda ve duvara 6 - 9 - 12 m' lik mesafelerde gerçekleştirildi. Çalışmalarda her iki grup, önceden saptanmış vuruş adetleri (500 vuruş - her çalışmada) ile çalıştırıldı. Araştırma 3 ay sürmüş olup, her deneğe 14000 vuruş yaptırılarak tamamlandı. Her denek, çalışma boyunca 6 m' lik mesafede üç test, 9 m' lik mesafede üç test, 12 m' lik mesafede sekiz test ve iki Heker testi uygulanmıştır. Bunun dışında tek taraflı çalışan deneklere bunlara ilave olarak (tek tarafları ile) 6 m' lik mesafeden üç test, 9 m' lik mesafeden üç test ve 12 m'lik mesafeden sekiz test uygulanmıştır. Sonuç olarak, çift taraflı antrenman yöntemi ile çalıştırılan grubun yapılan testlerde, öğrenme performansının yüksek olması nedeni ile tek taraflı antrenman grubuna nazaran daha üstün olduğu gözlenmiştir (P < 0.05). XTennis is one of the sport disciplines which utilizes both performance and rekreation. We come accross with contradictions and missing points in the teaching of tennis skills. Therefore, the goal of our research will be to find out whether single - sided or two - sided training is more succesfull. We will be using the values and results from the performances for comporison. The research subject group includes 16 female students from Physical Education School 1. The age avarage of the group is 20.02 ± 2.79 their avarage length is 1.65 ± 0.04 and their avarage weight is 57.43 ±8.31. The group has been divided into two. The first eight people has been trained with two - sided techiniques and the other eight with single - sided techniques. A new training model has been shaped with the help of the ability classification table that was created by Gentile and her friends during the motor - skilled training. With this model both of the groups practiced by the wall and 6, 9, 12 meter further from the wall. Both of the groups practised with the pre set number of 500 hits. The research continued for 3 months, every subject completed 14000 hits. Every one of the subjects went through 3 tests from 6 meters, 3 tests from 9 meters, 8 tests from 12 meters and 2 Heker test during the study. For the group that's working single - sided; 3 tests from 6 meters, 3 tests from 9 meters and 8 tests from 12 meters has been performed additionally. As a result, the learning performance of the two - sided group turned out to be higher than the single - sided one (P < 0.05). X