Optymalna rozbudowa dwujamowego układu stymulującego u pacjentki z utrwalonym migotaniem przedsionków

In patients with sick sinus syndrome, and previously implanted dual-chamber pacemaker, the occurrence of atrial fibrillation finally assessed as permanent is most commonly regarded as a natural course of the disease. The inappropriate heart rate control and right ventricular pacing can both negatively influence left ventricle mechanical performance leading to cardiomyopathy and heart failure. It was presented the case of a 72-year-old woman with permanent atrial fibrillation with narrow QRS complex, after dual-chamber pacemaker implantation, admitted to our department with signs and symptoms of acute decompensated congestive heart failure. The modification of pharmacotherapy allowed to compensate heart failure, however with only small influence on structural remodelling and patient’s symptoms. The successful upgrade of the pacing system to the direct His-bundle pacing enabled the restoration of proper function of the heart and full symptoms relief. The direct His-bundle pacing is an approach of choice in such a group of patients.U pacjentów z chorobą węzła zatokowego po implantacji stymulatora serca na stałe wystąpienie migotania przedsionków (AF), uznanego ostatecznie za utrwalone, najczęściej uznaje się za naturalny przebieg choroby. Jednak niewłaściwa kontrola częstości serca w AF, jak również wysoki odsetek komorowej stymulacji mogą negatywnie wpływać na funkcję skurczową lewej komory i obie te przyczyny mogą prowadzić do kardiomiopatii i niewydolności serca. Zaprezentowano przypadek 72-letniej kobiety z utrwalonym AF z wąskimi zespołami QRS, po przebytej w przeszłości implantacji dwujamowego stymulatora serca z powodu choroby węzła zatokowego, którą przyjęto na oddział z powodu ostrej zdekompensowanej niewydolności serca. Modyfikacja farmakoterapii pozwoliła uzyskać kompensację układu sercowo-naczyniowego, z niewielkim jednak wpływem na remodeling strukturalny serca i objawy podawane przez chorą, w tym głównie uczucie kołatania serca. Rozbudowa układu stymulującego do stymulacji pęczka Hisa z kanału przedsionkowego pozwoliła na odwrócenie niekorzystnej przebudowy serca oraz pełne ustąpienie subiektywnych objawów. Bezpośrednia stymulacja pęczka Hisa powinna być postępowaniem z wyboru w tej grupie pacjentów

Dlaczego warto stymulować pęczek Bachmanna? Rozważania elektrokardiograficzne i kliniczne

Despite its widely-understood physiological mode, artificial atrial pacing can negatively influence heart performance inmany respects. We present the case of an 80-year-old woman with the signs and symptoms of diastolic heart failure whichhad originated, according to the patient herself, due to the implantation of a dual chamber pacemaker inserted for thetreatment of sinus node disease. The atrial electrode was located in the right atrial appendage. Electrocardiographic andechocardiographic assessment indicated the possibility of a deleterious relationship between the atrial and ventricularcontraction, which could be responsible for patient’s symptoms. Some changes in device programming could contribute toa clinical improvement. Yet the question remains: should pacing of the Bachmann’s bundle be implemented in our patient?Stymulacja przedsionkowa może wpływać negatywnie na pracę serca pomimo jej pierwotnie fizjologicznego charakteru. Prezentujemy przypadek 80-letniej kobiety z objawami rozkurczowej niewydolności serca, które – według samej pacjentki – mają związek czasowy z implantacją z powodu choroby węzła zatokowego dwujamowego stymulatora serca. Elektroda przedsionkowa została umiejscowiona typowo w uszku prawego przedsionka. Elektro- oraz echokardiograficzna ocena pacjentki wykazała nieprawidłową relację czasową skurczu przedsionka i komory, co mogło być przyczyną objawów klinicznych. Optymalizacja programowania urządzenia może częściowo poprawić stan kliniczny pacjentki, jednakże wciąż pozostaje pytanie: czy należy dążyć do zmiany lokalizacji elektrody przedsionkowej - zastosowanie stymulacji pęczka Bachmanna w opisanym przypadku

Effects of process parameters on structure and properties of melt-blown poly(lactic acid) nonwovens for skin regeneration

Skin regeneration requires a three-dimensional (3D) scaffold for cell adhesion, growth and proliferation. A type of the scaffold offering a 3D structure is a nonwoven material produced via a melt-blown technique. Process parameters of this technique can be adapted to improve the cellular response. Polylactic acid (PLA) was used to produce a nonwoven scaffold by a melt-blown technique. The key process parameters, i.e., the head and air temperature, were changed in the range from 180–270 °C to obtain eight different materials (MB1–MB8). The relationships between the process parameters, morphology, porosity, thermal properties and the cellular response were explored in this study. The mean fiber diameters ranged from 3 to 120 µm. The average material roughness values were between 47 and 160 µm, whereas the pore diameters ranged from 5 to 400 µm. The calorimetry thermograms revealed a correlation between the temperature parameters and crystallization. The response of keratinocytes and macrophages exhibited a higher cell viability on thicker fibers. The cell-scaffold interaction was observed via SEM after 7 days. This result proved that the features of melt-blown nonwoven scaffolds depended on the processing parameters, such as head temperature and air temperature. Thanks to examinations, the most suitable scaffolds for skin tissue regeneration were selected

Zatorowość płucna — przegląd metod diagnostyki obrazowej

Zatorowość płucna (ZP) określana jest jako jedna z częstszych kardiologicznych przyczyn bezpośredniego zagrożenia życia. O zatorowości płucnej mówimy w przypadku mechanicznego zamknięcia światła łożyska naczyniowego, najczęściej przez płynącą z prądem krwi skrzeplinę. Podejrzenie zatorowości płucnej postawić można na podstawie określonych, choć nieswoistych objawów podmiotowych i przedmiotowych, w tym badań laboratoryjnych oraz wywiadu chorobowego pacjenta. Zalecane do oceny klinicznego prawdopodobieństwa zatorowości płucnej są skale punktowe – Wellsa i Zmodyfikowana Skala Genewska. Do badań obrazowych pozwalających potwierdzić lub wykluczyć ZP należą metody z zastosowaniem promieniowania jonizującego, jak radiogram klatki piersiowej, scyntygrafia płuc, tomografia emisyjna pojedynczych fotonów (SPECT), angiotomografia tętnic płucnych czy klasyczna arteriografia tętnic płucnych; badania bez użycia promieniowania jonizującego, jak ultrasonografia - ultrasonograficzna próba uciskowa i echokardiografia czy, metoda obiecująca, lecz nie gotowa jeszcze do powszechnego stosowania – angiografia metodą rezonansu magnetycznego. Wybór metody obrazowania zależy od dostępności określonych badań oraz stanu klinicznego pacjenta.Zatorowość płucna (ZP) określana jest jako jedna z częstszych kardiologicznych przyczyn bezpośredniego zagrożenia życia. O zatorowości płucnej mówimy w przypadku mechanicznego zamknięcia światła łożyska naczyniowego, najczęściej przez płynącą z prądem krwi skrzeplinę. Podejrzenie zatorowości płucnej postawić można na podstawie określonych, choć nieswoistych objawów podmiotowych i przedmiotowych, w tym badań laboratoryjnych oraz wywiadu chorobowego pacjenta. Zalecane do oceny klinicznego prawdopodobieństwa zatorowości płucnej są skale punktowe – Wellsa i Zmodyfikowana Skala Genewska. Do badań obrazowych pozwalających potwierdzić lub wykluczyć ZP należą metody z zastosowaniem promieniowania jonizującego, jak radiogram klatki piersiowej, scyntygrafia płuc, tomografia emisyjna pojedynczych fotonów (SPECT), angiotomografia tętnic płucnych czy klasyczna arteriografia tętnic płucnych; badania bez użycia promieniowania jonizującego, jak ultrasonografia - ultrasonograficzna próba uciskowa i echokardiografia czy, metoda obiecująca, lecz nie gotowa jeszcze do powszechnego stosowania – angiografia metodą rezonansu magnetycznego. Wybór metody obrazowania zależy od dostępności określonych badań oraz stanu klinicznego pacjenta

Ocena sztywności tętnic u chorych z przewlekłą chorobą nerek

Cardiovascular diseases are the main cause of death among patients with chronic kidney disease. Classic and disease-specific cardiovascular risk factors are observed in this group of patients. Recently, arterial stiffness has been paid more attention to as a cardiovascular risk factor. High-resolution echo-tracking is a direct and non-invasive ultrasound method of local arterial stiffness evaluation. New publications show that indices of local arterial stiffness, such as stiffness parameter beta, are predictors of cardiovascular mortality. Evaluation of local arterial stiffness can take a prominent place in cardiovascular risk assessment due to limitations of standard diagnostic methods present in chronic kidney disease. Further studies on high-resolution echo-tracking are essential to establish the role of this method in evaluation of chronic kidney disease patients.Choroby układu sercowo-naczyniowego są główną przyczyną zgonów u chorych na przewlekłą chorobę nerek. Współistnieją u nich klasyczne oraz specyficzne dla tej choroby czynniki ryzyka sercowo-naczyniowego. Sztywność tętnic jest czynnikiem ryzyka, którego pomiar zyskuje na znaczeniu. Ultrasonograficzne badanie echo-tracking wysokiej rozdzielczości jest bezpośrednią i nieinwazyjną metodą oceny miejscowej sztywności tętnic. Pojawiają się kolejne doniesienia naukowe pokazujące, że oznaczane w tym badaniu parametry miejscowej sztywności tętnic, w tym wskaźnik sztywności beta, są niezależnymi czynnikami predykcyjnymi zgonu z powodów sercowo-naczyniowych. Ocena miejscowej sztywności tętnic może zająć ważne miejsce w ocenie ryzyka sercowo-naczyniowego ze względu na ograniczenia standardowych metod diagnostycznych występujące u pacjentów z przewlekłą chorobą nerek. W tym celu konieczne jest prowadzenie kolejnych badań nad zastosowaniem badania echo-tracking wysokiej rozdzielczości w tej grupie pacjentów

Dlaczego załamek P powinien być dokładnie mierzony?

The electrophysiological activity of the heart is recorded and presented in form of ECG. In 1998 the concept of the P wave dispersion as the risk factor for AF recurrence was introduced. The aim of our review is to prove the P wave dispersion is an artifact of low accuracy in P wave measurement, basing on the overview of the publications and the own research in this field. By comparing and contrasting various publications on this topic, we observed that it was the imprecise measurement method that resulted in different durations of all P wave parameters in contrast with the precise measurements. It was indicated that the value of the imprecise P wave dispersion correlated highly with the maximal P wave duration measured in the similar way. In contrast with the imprecise measurement method the minimal and the maximal durations of the P waves, measured accurately, were almost identical. The studies and the methodological considerations indicate that the P wave dispersion is a derivative of the imprecise measurement of the ECG recording, inconsistent with the physics rules describing the flow of electric current. The results confirm our observation that the precise measurement of the P wave makes the phenomenon of dispersion no longer exists. Unfortunately, only a few researchers dare to question the phenomenon of the P wave dispersion. The discussion should continue, because the P-wave parameters are the data of great importance, as they reflect the dimensions of the atria, electrical conductivity and the condition of the muscle.The electrophysiological activity of the heart is recorded and presented in form of ECG. In 1998 the concept of the P wave dispersion as the risk factor for AF recurrence was introduced. The aim of our review is to prove the P wave dispersion is an artifact of low accuracy in P wave measurement, basing on the overview of the publications and the own research in this field. By comparing and contrasting various publications on this topic, we observed that it was the imprecise measurement method that resulted in different durations of all P wave parameters in contrast with the precise measurements. It was indicated that the value of the imprecise P wave dispersion correlated highly with the maximal P wave duration measured in the similar way. In contrast with the imprecise measurement method the minimal and the maximal durations of the P waves, measured accurately, were almost identical. The studies and the methodological considerations indicate that the P wave dispersion is a derivative of the imprecise measurement of the ECG recording, inconsistent with the physics rules describing the flow of electric current. The results confirm our observation that the precise measurement of the P wave makes the phenomenon of dispersion no longer exists. Unfortunately, only a few researchers dare to question the phenomenon of the P wave dispersion. The discussion should continue, because the P-wave parameters are the data of great importance, as they reflect the dimensions of the atria, electrical conductivity and the condition of the muscle

Utilisation of methylcellulose as a shaping agent in the fabrication of Ba_{0.95}Ca_{0.05}Ce_{0.9}Y_{0.1}O_3 proton-conducting ceramic membranes via the gelcasting method

n/

The Aristotelian Criticism of the Liberal Foundations of Modern State

The paper discusses some fundamental differences between Aristotelian and modern conceptions of the state. It focuses its attention on the early liberal thinkers, such as Thomas Hobbes and John Locke, and contrasts the theory of state developed by them with the classical republican ideal described by Aristotle. As I will demonstrate main differences come down to (1) distinct ideas concerning the state’s origins (and especially human motivations behind establishing the state), (2) divergent convictions about the role of the state and its ethical dimension; and finally (3) different beliefs concerning basic feelings and passions which sustain existence of political community. I argue that on the basis of Stagirite’s philosophy it is possible to question whether civic association described by the precursors of liberal political thought is actually the state. In conclusion, I signalize the problem of serious limitations of contemporary liberal democracies (or even their internal contradictions) resulting from their attempt to follow an ideal of an ideologically neutral state

Stan Tymiński – przeoczony charyzmatyk

Spektakularny wynik Stanisława Tymińskiego osiągnięty w I turze wyborów prezydenckich roku 1990 nie tylko zaszokował znaczną część opinii publicznej, ale też wprawił w zakłopotanie licznych komentatorów polskiego życia politycznego, którzy zaczęli poszukiwać przyczyn sukcesu owego enigmatycznego kandydata. Wśród wyjaśnień – zaoferowanych zarówno przez publicystów, jak i naukowców – dominowała opinia, zgodnie z którą sukces Tymińskiego należy tłumaczyć demagogicznym charakterem jego programu oraz niedojrzałością polskiego społeczeństwa, uczącego się dopiero demokracji. Niniejszy artykuł stanowi tymczasem próbę wykazania, iż Stan Tymiński posiadał liczne cechy przywódcy charyzmatycznego (a przynajmniej konsekwentnie na charyzmatyka się kreował), co w konsekwencji pozwala lepiej zrozumieć wynik wyborów prezydenckich z roku 1990