New adipokines - good or bad for pathogenesis of insulin resistance?

Tkankę tłuszczową można uznać za największy "gruczoł endokrynny" w ludzkim organizmie. W ostatnich latach gwałtownie rośnie liczba znanych adipokin (hormonów tkanki tłuszczowej). W wielu badaniach, w tym też własnych, obserwowano związek między zwiększonym wydzielaniem adipokin, takich jak: TNF-α, IL-6, leptyna i rezystyna, oraz zmniejszonym wydzielaniem adiponektyny i rozwojem insulinooporności. W ciągu ostatnich pięciu latach opisano nowe adipokiny, takie jak: wisfatyna, waspina, omentyna i białko wiążące retinol 4 (RBP-4, retinol binding protein 4). W niniejszej pracy dokonano przeglądu aktualnego piśmiennictwa, przybliżając czytelnikowi wiedzę dotyczącą roli nowo poznanych adipokin w patogenezie insulinooporności. Stężenie wisfatyny w surowicy jest zwiększone w otyłości, a w badaniach doświadczalnych dowiedziono, że wykazuje ona działanie insulinomimetyczne. W zespole metabolicznym obserwowano obniżenie wskaźnika wisfatyna/insulina. Waspina jest pochodzącą z tkanki tłuszczowej proteazą serynową, której wydzielanie rośnie w otyłości. W badaniach doświadczalnych po podaniu waspiny obserwowano poprawę tolerancji glukozy i insulinowrażliwości. Omentyna wydzielana jest przez komórki podścieliska tkanki tłuszczowej, ale nie przez adipocyty, a jej wydzielanie zmniejsza się w otyłości. Nasila ona stymulowany przez insulinę przezbłonowy transport glukozy i fosforylację Akt w adipocytach, co sugeruje, że zwiększa insulinowrażliwość. Białko wiążące retionol 4 (RBP-4) jest białkiem wydzielanym przez tkankę tłuszczową, którego stężenie w surowicy rośnie w otyłości. W badaniach doświadczalnych obserwowano, że wpływa ono na rozwój insulinooporności w wątrobie i tkance mięśniowej. Podsumowując, można stwierdzić, że rosnąca z każdym rokiem liczba danych doświadczalnych odnośnie substancji wydzielanych przez tkankę tłuszczową zaangażowanych w patogenezę insulinooporności nie pozwoliła na wyjaśnienie wielu wątpliwości dotyczących rozwoju tego często występującego zaburzenia u ludzi.Adipose tissue may be regarded as the biggest "endocrine gland" in the human body. Number of well-known adipokines (hormones of adipose tissue) have been increasing rapidly during the last years. In many studies, included ours, increased secretion of adipokines such as: TNF-α, IL-6, leptin and resistin and decreased secretion of adiponectin in obesity have been linked with development of insulin resistance. In the last five years new adipokines such as: visfatin, vaspin, omentin and retinol binding protein-4 (RBP-4) have been described. This review summaries the current literature and presents the up to date knowledge concerning the role of new adipokines in the development of insulin resistance. Serum concentration of visfatin increases in obesity and experimental studies revealed its insulinmimetic action. In metabolic syndrome decreased visfatin/insulin index was observed. Vaspin is a serine protease secreted by adipose tissue in increased amount in obesity. Experimental studies revealed that vaspin improves glucose tolerance and insulin sensitivity in mice. Omentin is produced and secreted by stromal cells of adipose tissue but not by adipocytes. Its secretion is decreased in obesity. Omentin increases insulin-stimulated transmembrane transport of glucose and fosforylation of Akt in adipocytes. It suggests that omentin increases insulin sensitivity. Retinol binding protein 4 (RBP-4) is a protein secreted by adipose tissue in increased amount in obesity. Experimental studies revealed that RBP-4 participated in the development of insulin resistance in liver and muscular tissue. In summary, regardless of increasing number of experimental data concerning substances secreted by adipose tissue, involved in the development of insulin resistance, there are still many uncertainness of their role in the pathogenesis of this often disturbance in humans

Factors predicting subjective quality of life in mothers of children with autism.

As researches show, mothers of autistic children are in a great risk of depression, report high level of anxiety, low self-esteem and suffer from burn-out syndrome. Having child with Autism Spectrum Disorder (ASD) is tremendously stresful for their parents. Compering to the other caregivers of children with developmental disability, parents of autistic child have lower life- satisfaction and poorer psychological well-being. The present study focuses on psychological well- being of mothers who have child with ASD but contrary to earlier researches well-being is seen as positive outcomes such as: pleasure life, good life and meaningful life. Forty-four mothers whose child is diagnosed with autism completed a packet of psychological survey. Findings shows association between the marriage satisfaction, higher education, coping strategies and psychological well-being. Study didn’t confirm hypothesis about association between statistical characteristics of a population, child functioning, person's marital status and psychological well-being. Findings are discussed.Wiele badań wskazuje, iż matki dzieci autystycznych są szczególnie narażone na ryzyko zachorowania na depresję, mają podwyższony poziom lęku, obniżoną samoocenę, często występuje u nich syndrom wypalenia się sił. W świetle badań ze względu na specyfikę zaburzeń autystycznych, które oceniane są jako jedne z najcięższych zaburzeń rozwoju, kobiety te mają niższe poczucie jakości życia niż matki dzieci z innymi zaburzeniami. W takiej sytuacji ważne wydają się czynniki pozwalające obniżać poziom stresu, przeciwdziałać negatywnym kosztom psychicznym ponoszonym w wyniku trudnej sytuacji jaką jest wychowywanie dziecka z autyzmem. Na podstawie wcześniejszych badań (Benson, 2006; Benson, 2010; Boyd, 2002; Douglas, Meredith, 1986; Essex, Seltzer, Krauss, 1999; Freedman, Boyer, 2000; Pisula, 1991; Pisula, 1994; Pisula, 1996, Renty, Roeyers, 2006, Risdal, Singer, 2004, Risdal, Singer, 2004; Smith, Seltzer, Tager-Flusberg, Greenberg, Carter, 2008) postawiono hipotezę, iż istnieją pewne korelaty poczucia jakości życia, które wpływają modyfikująco na sytuację matek autystycznych. Przy czym w przeciwieństwie do większości przeprowadzonych do tej pory badań (Benson, 2006, Boyd, 2002, Essex , Seltzer, Krauss, 1999, Pisula, 1996, Smith, Seltzer, Tager-Flusberg, Greenberg, Carter, 2008) poczucie jakości życia ujęto w pozytywnych konotacjach, oznaczających między innymi życie przyjemne, dobre oraz sensowne.Przebadano 44 matki, których dziecko ma postawioną diagnozę autyzmu, w badaniach zastosowano kwestionariusze SHI – PL, Kwestionariusz Dobrego Małżeństwa – 2, Inwentarz Mini – Cope i Wielowymiarową Skalę Postrzeganego Wsparcia Społecznego.Wyniki badań wykazały, iż istotnymi korelatami poczucia jakości życia jest wykształcenie badanej kobiety, poziom satysfakcji z małżeństwa oraz strategie radzenia sobie ze stresem. Częściowo została potwierdzona hipoteza dotycząca wpływu postrzeganego wsparcia społecznego na poczucie jakości życia. Wyniki te są zgodne z wcześniejszymi badaniami. Nie potwierdziły się natomiast hipotezy dotyczące korelacji zmiennych demograficznych, zmiennych opisujących poziom funkcjonowania dziecka oraz założenie, iż matki samotnie wychowujące swoje dzieci będą mieć niższą satysfakcję z życia. W pracy przeprowadzono dyskusję oraz interpretację otrzymanych wyników

HPA Axis in the Pathomechanism of Depression and Schizophrenia: New Therapeutic Strategies Based on Its Participation

The hypothalamic-pituitary-adrenal (HPA) axis is involved in the pathophysiology of many neuropsychiatric disorders. Increased HPA axis activity can be observed during chronic stress, which plays a key role in the pathophysiology of depression. Overactivity of the HPA axis occurs in major depressive disorder (MDD), leading to cognitive dysfunction and reduced mood. There is also a correlation between the HPA axis activation and gut microbiota, which has a significant impact on the development of MDD. It is believed that the gut microbiota can influence the HPA axis function through the activity of cytokines, prostaglandins, or bacterial antigens of various microbial species. The activity of the HPA axis in schizophrenia varies and depends mainly on the severity of the disease. This review summarizes the involvement of the HPA axis in the pathogenesis of neuropsychiatric disorders, focusing on major depression and schizophrenia, and highlights a possible correlation between these conditions. Although many effective antidepressants are available, a large proportion of patients do not respond to initial treatment. This review also discusses new therapeutic strategies that affect the HPA axis, such as glucocorticoid receptor (GR) antagonists, vasopressin V1B receptor antagonists and non-psychoactive CB1 receptor agonists in depression and/or schizophrenia

Chronic Stress and Oxidative Stress as Common Factors of the Pathogenesis of Depression and Alzheimer’s Disease: The Role of Antioxidants in Prevention and Treatment

There is a growing body of scientific research showing the link between depression and dementia in Alzheimer’s disease (AD). The chronic stress contributes to the formation of oxidative stress in the parts of the brain involved in the development of depression and AD. The scientific literature reports the significant role of antioxidants, which are highly effective in treating these diseases. In this review, we have summarized the relationship between chronic stress, oxidative stress, and the changes in the brain they cause occurring in the brain. Among all the compounds showing antioxidant properties, the most promising results in AD treatment were observed for Vitamin E, coenzyme Q10 (CoQ10), melatonin, polyphenols, curcumin, and selenium. In case of depression treatment, the greatest potential was observed in curcumin, zinc, selenium, vitamin E, and saffron

Health and medicine - future challenges

Praca recenzowana / peer-reviewed paperMonografia „Zdrowie i medycyna – wyzwania przyszłości” składa się z czterech części. Podstawowym przesłaniem książki jest omówienie demograficznych i ekonomicznych wyzwań przyszłości, ich przewidywanego wpływu na zdrowie i systemy ochrony zdrowia oraz rozwój medycyny. Monografia stanowi kompleksowy przegląd zjawisk wpływających na kształt przyszłej ochrony zdrowia wraz z omówieniem różnorodnych mechanizmów, które można wykorzystać do zmian niekorzystnych trendów. Na tym tle przedstawiono w niej obecne i przewidywane rezultaty innowacji w obszarze ochrony zdrowia oraz oczekiwane scenariusze w zmianie podejścia do zdrowotnych wyzwań przyszłości