KRONİK HEPATİT B HASTALARINDA SERUM HYALURONİK ASİT, MATRİKS METALLOPROTEİNAZ-2, DOKU MATRİKS METALLOPROTEİNAZ İNHİBİTÖRÜ-1 VE PROKOLLAJEN III N-TERMİNAL PEPTİD DÜZEYİNİN KARACİĞER FİBROZİSİNİ GÖSTERMEDEKİ DEĞERİ

Karaciğer fibrozisi ekstrasellüler matriks (ECM) sentez yolu ile oluşmaktadır. Kronik hepatit hastalarında gelişen karaciğer fibrozisinin değerlendirilmesi antiviral tedaviye yanıt, prognoz ve olası komplikasyonlar açısından önem taşımaktadır. Karaciğer iğne biyopsisi kronik hepatite bağlı fibrozisi değerlendirmede önerilen yöntemdir. Karaciğer biyopsisinin invasiv olması ve dezavantajları nedeniyle noninvaziv serum belirteçleri ile ilgili pek çok çalışma yapılmıştır.Bu çalışmada tedavi almamış KHB hastalarında karaciğer fibrozisinin saptanmasında HA, MMP-2, TIMP-1, PIIINP ve fibrozis modellerinin tanısal değerinin araştırılması amaçlanmıştır. Bu çalışmaya 58 KHB hastası ve 30 sağlıklı kontrol dahil edildi. Serum fibrozis belirteçleri ELİSA, fibrozis modelleri ise orijinal makaledeki formüller ile hesaplandı. Fibrozis evresi İshak skorlamasına göre değerlendirildi. Değerlendirilen fibrozis belirteçleri içinden APRI, FIB-4, OELF, ELF’in ortalama değeri KHB hastalarında, sağlıklı kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı yüksek bulundu. Bu çalışmada değerlendirlen belirteçlerin ve fibrozis modellerinin erken evre fibrozisi saptama değeri düşük bulundu. HA, OELF, ELF, APRI, PP skoru ve PIIINP’nin ≥ F3 fibrozisi belirlemedeki doğruluğu oldukça iyi bulundu (AUROC değerleri sırası ile 0,932; 0,833; 0,830; 0,823; 0,831, 0,807). Bu çalışma gösterdi ki; orta ve ileri fibrozisin saptanmasında HA’nın tanısal gücü en yüksek; PP skor, OELF ve ELF paneli ise diğer modellerden daha üstün bulundu. Bu belirteçlerin tanısal gücünü arttırmak için iki belirtecin kombinasyonlarından orta ve ileri fibrozis tanısında en değerli ELF &APRI olduğu saptandı. Sonuç olarak, orta-ileri evre fibrozis tanısında en iyi tanısal değer belirteçlerin kombinasyonu ile elde edildi. Daha çok hasta içeren yeni çalışmalarda bu belirteçlerin ve kombinasyonların değerlendirilmesine ihtiyaç duyulmaktadır

Diagnostic value of serum hyaluronic acid, matrix metalloproteinase-2, tissue inhibitor of matrix metalloproteinase-1 and aminoterminal pebtide of pro-collagen III (PIIINP) in patients with chronic hepatitis B

Karaciğer fibrozisi ekstrasellüler matriks (ECM) sentez yolu ile oluşmaktadır. Kronik hepatit hastalarında gelişen karaciğer fibrozisinin değerlendirilmesi antiviral tedaviye yanıt, prognoz ve olası komplikasyonlar açısından önem taşımaktadır. Karaciğer iğne biyopsisi kronik hepatite bağlı fibrozisi değerlendirmede önerilen yöntemdir. Karaciğer biyopsisinin invasiv olması ve dezavantajları nedeniyle noninvaziv serum belirteçleri ile ilgili pek çok çalışma yapılmıştır.Bu çalışmada tedavi almamış KHB hastalarında karaciğer fibrozisinin saptanmasında HA, MMP-2, TIMP-1, PIIINP ve fibrozis modellerinin tanısal değerinin araştırılması amaçlanmıştır. Bu çalışmaya 58 KHB hastası ve 30 sağlıklı kontrol dahil edildi. Serum fibrozis belirteçleri ELİSA, fibrozis modelleri ise orijinal makaledeki formüller ile hesaplandı. Fibrozis evresi İshak skorlamasına göre değerlendirildi. Değerlendirilen fibrozis belirteçleri içinden APRI, FIB-4, OELF, ELF’in ortalama değeri KHB hastalarında, sağlıklı kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı yüksek bulundu. Bu çalışmada değerlendirlen belirteçlerin ve fibrozis modellerinin erken evre fibrozisi saptama değeri düşük bulundu. HA, OELF, ELF, APRI, PP skoru ve PIIINP’nin ≥ F3 fibrozisi belirlemedeki doğruluğu oldukça iyi bulundu (AUROC değerleri sırası ile 0,932; 0,833; 0,830; 0,823; 0,831, 0,807). Bu çalışma gösterdi ki; orta ve ileri fibrozisin saptanmasında HA’nın tanısal gücü en yüksek; PP skor, OELF ve ELF paneli ise diğer modellerden daha üstün bulundu. Bu belirteçlerin tanısal gücünü arttırmak için iki belirtecin kombinasyonlarından orta ve ileri fibrozis tanısında en değerli ELF &APRI olduğu saptandı. Sonuç olarak, orta-ileri evre fibrozis tanısında en iyi tanısal değer belirteçlerin kombinasyonu ile elde edildi. Daha çok hasta içeren yeni çalışmalarda bu belirteçlerin ve kombinasyonların değerlendirilmesine ihtiyaç duyulmaktadır

Pazopanib in metastatic soft tissue sarcoma (STS): Results of a multi-institutional observational study

..

Merkel cell carcinoma in Turkey: A multicentric study

Background: Merkel cell carcinoma (MCC) is a rare but highly aggressive neuroendocrine carcinoma of the skin. In this study, we aimed to evaluate the clinicopathologic characteristics, treatment outcomes, and survival of MCC cases in Turkey. Materials and methods: The patients diagnosed with MCC between 1999 and 2018 at twenty different centers in Turkey were included in the study. Patient and tumor characteristics and adjuvant and metastatis treatment outcomes were analyzed retrospectively. Results: The median age of totally 89 patients was 70 (26-93). The most common primary location was lower limbs (n = 29, 32.5%). Immunohistochemically, CK20 positivity was present in 59 patients (66.3%). Only two patients had secondary malignancy. The majority of the patients (n = 76, 85.4%) were diagnosed at the localized stage. Surgery was performed for all patients in the early stage, and adjuvant radiotherapy or/and chemotherapy was applied to 52.6% (n = 40) of nonmetastatic patients. The median follow-up was 29 months. Recurrence developed in 21 (27.6%) of the 76 patients who presented with local or regional disease. Two-year disease-free survival (DFS) was 68.1% and 5-year DFS was 62.0% for localized stage. The 5-year DFS was similar for patients receiving adjuvant treatment (chemotherapy, radiotherapy, or sequential chemoradiotherapy) and without adjuvant therapy (P > 0.05). Two-year overall survival in patients who presented with localized disease was 71.3% and 18.5% in metastatic patients (P < 0.001). In the metastatic stage, platinum/etoposide combination was the most preferred combination regimen. Median progression-free survival (PFS) in first-line chemotherapy was 7 months (95% confidence interval: 3.5-10.5 months; standart error: 1.78). Conclusions: Although MCC is rare in Turkey, the incidence is increasing. Gender, CK20 status, tumor size, lymph node involvement, and adjuvant treatment were not associated with recurrence

Does primary tumor localization has prognostic importance in seminoma patients?: Turkish Oncology Group Study

Purpose: The purpose of this study was to determine whether primary tumor localization may be a risk factor for relapse and survival in seminomatous germ cell tumors (GCT) patients.Methods: In our study, 612 seminomatous GCT patients diagnosed in 22 centers between 01.01.1989 and 03.02.2019 were retrospectively evaluated. Patient interview information, patient files and electronic system data were used for the study.Results: The primary tumor was localized in the right testis in 305 (49.9%) patients and in 307 (50.1%) in the left testis. Mean age of the patients was 36 years (range 16-85 +/- 10.4).The median follow-up period was 47 months (1-298). Recurrence was observed in 78 (127%) patients and 29 (4.7%) died during the follow-up period. Four-year overall survival (OS) was 95.4% and 4-year progression-free survival (PFS) was 84.5%. The relationship between localization and relapse was significant in 197 patients with stage 2 and stage 3 (p=0.003). In this patient group, 41 (20.8%) relapses were observed. Thirty (73.2%) of the relapses were in the right testis and 11 (26.8%) in the left testis.Four-year OS was 92.1% in patients with right tumor; and 98.7% in patients with left tumor (p=0.007). When 612 patients were evaluated with a mean follow-up of 4 years, there was a 6.6% survival advantage in patients with left testicular tumor and this difference was significant (p=0.007).Conclusion: Survival rates of patients with primary right testicular localization were worse compared with left testicular localization, and relapse rates were higher in stage 2 and 3 patients with right testicular localization

Pertuzumab, trastuzumab and taxane-based treatment for visceral organ metastatic, trastuzumab-naive breast cancer: Real-life practice outcomes

WOS: 000458407200014PubMed ID: 30377778PurposeIn this study, we aimed to describe the real-life practice outcomes of pertuzumab-trastuzumab-taxane (PTT) combination in visceral organ metastatic, trastuzumab-naive breast cancer (BC) patients.MethodsThis study was conducted by Turkish Oncology Group and included 317 patients' data from 36 centers.ResultsMedian age was 51 (22-82). Median PFS was 28.5months, while median OS was 40.3months. Patients with brain metastases (n: 13, 4.1%) had worse PFS (16.8m vs. 28.5m; p=0.002) and OS (26.7m vs. 40.3m; p=0.009). Patients older than 65years of age (n: 42, 13.2%) had significantly lower OS results (19.8m vs. 40.3m; p=0.01). Two hundred sixty-eight patients (86.7%) received docetaxel while 37 patients (11.7%) received paclitaxel. PFS and OS were similar between taxane groups. In eight patients (2.5%), 5-40% ejection fraction decrement from baseline was detected without any clinical sign of heart failure.ConclusionsOur RLP trial included only visceral metastatic, trastuzumab-naive BC patients including cases with brain involvement who received PTT combination in the first-line treatment. Regardless of negative prognostic characteristics, our results are in parallel with pivotal trial. Further strategies for brain metastasis should be developed to improve outcomes despite encouraging results with PTT treatment. Taxane selection can be personalized and endocrine maintenance may further improve outcomes after taxanes were discontinued. To our knowledge, this is the largest scale real-life clinical practice study of pertuzumab-trastuzumab-taxane therapy to date