Fracture Resistance of Endodontically Treated Upper Premolar Teeth Restored With Bulk Fill And Conventional Resin Composite

Objectives: The aim of this in vitro study was to evaluate the fracture resistance of endodontically treated upper premolar teeth restored with different resin composites. Materials and Methods: Hundred and eight maxillary premolar teeth were randomly divided into nine groups (n=12). The teeth in the first group were left intact and tested as unprepared group 1 (negative control) (group 1). Other eight groups were prepared with MOD cavities and endodontically treated. The teeth in group 2 (positive control) were unrestored. Other groups were restored with different resin composites. Group 3: conventional resin composite and group 4-9 six bulk fill resin composite (group 4: 3M Filtek Flowable Bulk Fill, group 5: 3M Filtek Posterior Bulk Fill, group 6: Voco X-tra base, group 7: Voco X-tra fil, group 8: Dentsply SDR Flow, group 9: Dentsply Quixfil). Single Bond Universal was applied as self-etch, according to application instructions. The restored teeth were stored in distilled water for 24 hours at 37°C. Compressive force was applied parallel to the long axis of the teeth. The test was carried out at a speed of 1mm/min. ANOVA and Tukey HSD tests were used in the analysis of the data (p,0.05). Results: Conventional resin composite (group 3) showed lower fracture resistance than bulk fill resin composites (p<0.05) . There was no significant difference between the groups restored with bulk fill composites (p≥0.05). Conclusions: The bulk fill composites increase the fracture resistance of endodontic treated teeth

The role of governance on growth in least developed countries

Anahtar Kelimeler: Yönetişim, Kurumlar, EAGÜ, Büyüme, Fark GMMÖZETBu tez, En Az Gelişmiş Ülkeler’ de (EAGÜ) büyümenin ana belirleyicisi olan yönetişimin kişi başına düşen düşük seviyeli milli gelirdeki büyüme üzerine etkisini incelemektedir. Bu çalışma, literatürdeki kaynaklara; özellikle Aysan, Nabli ve Varoudakis (2006) makalesine dayanarak, ekonomik büyümeyi arttıran yönetişim kurumlarını kategorize etmektedir. EAGÜ ile Yüksek Gelirli OECD ülkelerinin toplu yönetişim göstergeleri karşılaştırıldığında, EAGÜ’ in daha düşük performans gösterdiği görülmektedir. Kişi başına düşen Gayri Safi Yurtiçi Hasıla (GSYİH) ile toplu yönetişim göstergeleri arasındaki pozitif korelasyonlar, daha kaliteli yönetişimin daha yüksek kişi başına düşen milli gelire, dolayısıyla ekonomik büyümeye yol açtığını göstermektedir. EAGÜ ve Yüksek Gelirli OECD ülkelere karşılık gelen iki ayrı blok halinde yayılmış kişi başına düşen milli gelir ve yönetişim performansları zengin ülkelerin daha iyi yönetişim kurumlarına sahip oldukları hipotezini desteklemektedir. EAGÜ’ deki yönetişim kalitesinin değişimi, bu ülkelerin yönetişim kalitelerinde zaman içersinde birbirlerine yakınsama mı yoksa ıraksama mı olduğunu, ayrıca ıraksayan yönetişim göstergeleri için bu ülkelerden hangilerinin daha iyi yada daha kötü yönetişime sahip olduğunu göstermektedir. Panel regresyonlarda iki alternatif “Fark GMM” tekniği kullanılarak, toplu yönetişim göstergelerinin diğer kontrol değişkenleri; “önceki dönem kişi başına düşen GSYİH”, “beşeri sermaye”, “ithalat nüfuz endeksi”, “ticari açıklık” ve “net resmi kalkınma desteği ve gelen resmi yardımlar” ile birlikte ekonomik büyüme üzerine olan etkisi incelenemiştir. Regresyon sonuçlarına göre, toplu yönetişim kalitesini gösteren birleştirilmiş yönetişim göstergesinin “kişibaşına düşen GSYİH” üzerine önemli pozitif etkisi olduğu bulunmuştur. Bu sonuç, “idari yönetim kalitesi” ve “politik istikrar” için de aynı çıkmıştır. Bir diğer birleştirilmiş yönetişim göstergesi olan “demokratik hesap verilebilirlik söz hakkı” nın ekonomik büyüme üzerine etkisi ise belirsiz çıkmıştır. “Önceki dönem kişi başına düşen milli gelir” ve “beşeri sermaye” nin ekonomik büyüme üzerine önemli pozitif etkisi olduğu, diğer kontrol değişkenlerinin ise ekonomik büyüme üzerine olan etkilerinin belirsiz olduğu bulunmuştur.Keywords : Governance, Institutions, LDCs, Growth, Difference GMM ABSTRACTThis dissertation addresses the issue of the low level of GDP per capita growth in Least Developed Countries (LDCs), with special emphasis on the role of governance as a main determinant of growth. Based on the existing literature; especially Aysan, Nabli and Varoudakis (2006), the study categorizes what types of governance institutions promote growth. When the aggregate governance indicators of LDCs are compared with High Income OECD countries, LDCs have performed worse. The positive correlations between aggregate governance indicators and GDP per capita suggest that better governance leads to higher income per capita, thus growth. The separate block dispersion of corresponding LDCs and High Income OECD countries also illustrates the hypothesis that rich countries can afford better institutions. The evolution of governance quality in LDCs is evaluated to identify whether there is a convergence or divergence in these countries and also to specify which countries that are deteriorated or improved with respect to aggregate governance indicators. In order to determine the role of aggregate governance indicators together with the role of control variables; “lag of GDP per capita”, “human capital”,” import penetration”,” trade openness” and “net official development assistance and official aid received”, two alternative difference GMM techniques are applied in panel regressions. According to estimation results, it was found that governance quality as an overall aggregate index has positive significant effect on GDP per capita growth. This result is particularly true in the case of “administrative quality” and “political stability”. Evidence in favor of “democratic accountability public voice” seems less robust. Estimation results also stress that lag of income per capita and human capital have positive significant effect on growth. The results for other control variables are less robust

Farklı bulk fill kompozit rezin materyallerinin polimerizasyon dereceleri, su emilimi ve suda çözünürlüklerinin değerlendirilmesi ve bulk fill kompozit rezinle restore edilmiş dişlerin kırılma dirençlerinin karşılaştırılması

Bu çalışmada yeni üretilen ve geliştirilen Bulk Fill kompozitlerin polimerizasyon dereceleri, su emilimi ve suda çözünürlükleri ve bulk fill kompozitlerle restore edilmiş dişlerin kırılma dirençleri karşılaştırıldı. Çalışmada 6 adet Bulk Fill ve 1 adet geleneksel kompozit kullanıldı. Çalışmanın ilk bölümünde, kompozitlerin polimerizasyon dereceleri Vickers yüzey sertlik oranları ile indirekt olarak değerlendirildi. Her kompozit için, üzerinde 4 mm kalınlığında ve 5 mm çapında 12 adet silindirik boşluk bulunan pleksiglas levhalar hazırlandı (n=12). 2 farklı mesafeden (0 mm ve 5 mm) ışık uygulaması yapılacağı için her kompozit için 2 levha hazırlandı. Sertlik oranı, alt yüzey sertlik değerinin üst yüzey sertlik değerine bölünmesiyle elde edildi. Çalışmanın ikinci bölümünde, kompozitlerin su emilimi ve suda çözünürlükleri saf su kullanılarak test edildi. 4 mm kalınlığında ve 5 mm çapında örnekler silikon kalıplar ile hazırlandı (n=12). Çalışmanın üçüncü bölümünde, MOD kavite preperasyonuna sahip kök kanal tedavisi yapılmış üst premolar dişler kompozitlerle restore edilerek kırılma dirençleri karşılaştırıldı (n=12). Verilerin değerlendirilmesinde MANOVA, ANOVA, Tukey takip testleri ve Pearson korelasyon testleri kullanıldı. p=.05 kabul edildi. Çalışma sonucunda iki farklı ışık yüksekliğinde kompozitlerin yeterli polimerizasyon oranına ulaştığı görüldü. Bulk Fill kompozitlerin su emilimi ve suda çözünürlük miktarları ISO ve ADA standartlarına uygun bulundu. Bulk Fill kompozitlerle restore edilen dişlerin kırılma direncinin geleneksel kompozitlere kıyasla daha yüksek olduğu görüldü

The role of governance on growth in least developed countries

Anahtar Kelimeler : Yönetişim, Kurumlar, EAGÜ, Büyüme, Fark GMM Bu tez, En Az Gelişmiş Ülkeler’ de (EAGÜ) büyümenin ana belirleyicisi olan yönetişimin kişi başına düşen düşük seviyeli milli gelirdeki büyüme üzerine etkisini incelemektedir. Bu çalışma, literatürdeki kaynaklara; özellikle Aysan, Nabli ve Varoudakis (2006) makalesine dayanarak, ekonomik büyümeyi arttıran yönetişim kurumlarını kategorize etmektedir. EAGÜ ile Yüksek Gelirli OECD ülkelerinin toplu yönetişim göstergeleri karşılaştırıldığında, EAGÜ’ in daha düşük performans gösterdiği görülmektedir. Kişi başına düşen Gayri Safi Yurtiçi Hasıla (GSYİH) ile toplu yönetişim göstergeleri arasındaki pozitif korelasyonlar, daha kaliteli yönetişimin daha yüksek kişi başına düşen milli gelire, dolayısıyla ekonomik büyümeye yol açtığını göstermektedir. EAGÜ ve Yüksek Gelirli OECD ülkelere karşılık gelen iki ayrı blok halinde yayılmış kişi başına düşen milli gelir ve yönetişim performansları zengin ülkelerin daha iyi yönetişim kurumlarına sahip oldukları hipotezini desteklemektedir. EAGÜ’ deki yönetişim kalitesinin değişimi, bu ülkelerin yönetişim kalitelerinde zaman içersinde birbirlerine yakınsama mı yoksa ıraksama mı olduğunu, ayrıca ıraksayan yönetişim göstergeleri için bu ülkelerden hangilerinin daha iyi yada daha kötü yönetişime sahip olduğunu göstermektedir. Panel regresyonlarda iki alternatif “Fark GMM” tekniği kullanılarak, toplu yönetişim göstergelerinin diğer kontrol değişkenleri; “önceki dönem kişi başına düşen GSYİH”, “beşeri sermaye”, “ithalat nüfuz endeksi”, “ticari açıklık” ve “net resmi kalkınma desteği ve gelen resmi yardımlar” ile birlikte ekonomik büyüme üzerine olan etkisi incelenemiştir. Regresyon sonuçlarına göre, toplu yönetişim kalitesini gösteren birleştirilmiş yönetişim göstergesinin “kişibaşına düşen GSYİH” üzerine önemli pozitif etkisi olduğu bulunmuştur. Bu sonuç, “idari yönetim kalitesi” ve “politik istikrar” için de aynı çıkmıştır. Bir diğer birleştirilmiş yönetişim göstergesi olan “demokratik hesap verilebilirlik söz hakkı” nın ekonomik büyüme üzerine etkisi ise belirsiz çıkmıştır. “Önceki dönem kişi başına düşen milli gelir” ve “beşeri sermaye” nin ekonomik büyüme üzerine önemli pozitif etkisi olduğu, diğer kontrol değişkenlerinin ise ekonomik büyüme üzerine olan etkilerinin belirsiz olduğu bulunmuştur. Keywords : Governance, Institutions, LDCs, Growth, Difference GMM ABSTRACT This dissertation addresses the issue of the low level of GDP per capita growth in Least Developed Countries (LDCs), with special emphasis on the role of governance as a main determinant of growth. Based on the existing literature; especially Aysan, Nabli and Varoudakis (2006), the study categorizes what types of governance institutions promote growth. When the aggregate governance indicators of LDCs are compared with High Income OECD countries, LDCs have performed worse. The positive correlations between aggregate governance indicators and GDP per capita suggest that better governance leads to higher income per capita, thus growth. The separate block dispersion of corresponding LDCs and High Income OECD countries also illustrates the hypothesis that rich countries can afford better institutions. The evolution of governance quality in LDCs is evaluated to identify whether there is a convergence or divergence in these countries and also to specify which countries that are deteriorated or improved with respect to aggregate governance indicators. In order to determine the role of aggregate governance indicators together with the role of control variables; “lag of GDP per capita”, “human capital”,” import penetration”,” trade openness” and “net official development assistance and official aid received”, two alternative difference GMM techniques are applied in panel regressions. According to estimation results, it was found that governance quality as an overall aggregate index has positive significant effect on GDP per capita growth. This result is particularly true in the case of “administrative quality” and “political stability”. Evidence in favor of “democratic accountability public voice” seems less robust. Estimation results also stress that lag of income per capita and human capital have positive significant effect on growth. The results for other control variables are less robust

Yozlaşmanın Belirleyicileri: Sahra Altı Afrika Üzerine

Corruption has been an epidemic in Africa since the age of colonization. The average level ofcorruption in Sub-Saharan Africa has been on the rise since. The results support the theory of self-reinforcingcorruption in the sense that past corruption levels become an important determinant of current corruption levelsdue to strategic complementarity. The gap between more corrupt and less corrupt countries stays the same asmore corrupt countries stays as more corrupt and less corrupt countries stays as less corrupt, demonstrating thatcorruption is pervasive in Sub-Saharan Africa. For the institutional determinants, we found that increase inpolitical stability, better regulatory quality and higher level of democracy decreases the level of corruption inSub-Saharan Africa. For the economic determinants, we found that a higher level of development and highertrade integration decreases the level of corruption and higher government expenditure and higher level ofnatural resources increases the level of corruption in Sub-Saharan Africa. For the socio demographicdeterminants, we found that higher level of infrastructure decreases the level of corruption while higher shareof women in labor force, higher level of population and higher level of urbanization increases corruption inSub-Saharan Africa.Yozlaşma Afrika’da sömürgecilik çağından bu yana salgın halini almıştır. O zamandan beri Sahra Altı Afrika’sında ortalama yozlaşma seviyesi artıştadır. Sonuçlar stratejik tamamlayıcılığa dayalı geçmiş yozlaşma seviyesinin şu anki yozlaşma seviyesinin önemli bir belirleyicisi olması anlamında kendi kendini güçlendiren yozlaşma teorisini desteklemektedir. Daha çok ve daha az yozlaşmış ülkeler arasındaki açığın aynı kalması, yani daha çok yozlaşmış ülkelerin zaman içerisinde daha fazla yozlaşmış kalması ve daha az yozlaşmış ülkelerin zaman içerisinde daha az yozlaşmış kalması, Sahra Altı Afrika’da yozlaşmanın yaygın olduğunu göstermektedir. Kurumsal belirleyiciler için politik istikrardaki artışın, daha iyi düzenleyici kalitenin ve daha yüksek demokrasi seviyesinin Sahra Altı Afrika’sında yozlaşma seviyesini düşürdüğünü bulduk. Ekonomik belirleyiciler için daha yüksek gelişmişlik seviyesi ve daha yüksek ticari entegrasyonun Sahra Altı Afrika’sında yozlaşma seviyesini düşürürken, daha yüksek hükümet harcaması ve daha yüksek doğal kaynaklar seviyesinin yozlaşma seviyesini artırdığını bulduk. Sosyo-demografik belirleyiciler için daha yüksek altyapı seviyesinin Sahra Altı Afrika’sında yozlaşma seviyesini düşürürken, daha yüksek kadın iş gücü oranının, daha yüksek nüfus oranının ve daha yüksek şehirleşme seviyesinin yozlaşma seviyesini artırdığını bulduk

The Role of Governance on Outward Foreign Direct Investment in Emerging Market Economies

Emerging market economies have clear deficit in governance infrastructure and also have an increasing trend in the amount of foreign direct investment (FDI) outflows compared with advanced countries. Hence the main issue of the study is to identify the determinants leading to the increase in FDI outflows with special emphasize given to the role of governance infrastructure. Thus, the aim of the study is to analyze the effect of governance infrastructure together with other control variables on FDI outflows in emerging market economies. It is found that improvement in all measured aspects of governance infrastructure leads to increase in FDI outflows from emerging market economies and governance infrastructure, human capital and physical infrastructure are base factors for MNCs taking outward FDI decision from emerging market economies. It is also found that FDI outflows from emerging market economies are not market or efficiency seeking; instead they are resource, labor or finance seeking.WOS:0004115963000062-s2.0-8502769329

The role of governance on foreign direct investment inflows: A new theoretical perspective and cross-country analysis

The effect of governance on FDI inflows is firstly through the effect of institutions on investment environment of a country and secondly through the decreasing transaction costs, production costs, and uncertainty. The countries are divided into three clusters. A new theoretical perspective is developed considering governance as a base factor. System GMM methodology is used to deal with endogeneity problem. The empirical analysis covers 32 advanced, 70 developing, and 17 least developedcountries for the period 1996-2010. Improving governance infrastructure as a base factor attracts more FDI in all country clusters. FDI made into advanced countries are efficiency seeking, FDI made into developing countries are market seeking, and FDI made into least developed countries are resource seeking. Finally, it is found that a motivation factor alone may not be sufficient for MNCs to take FDI decision since they also observe governance infrastructure in host countries and any deterioration in governance infrastructure leads to a decreasing amount of FDI inflows. © 2018, IGI Global. All rights reserved.2-s2.0-8504576488

The role of financial development on carbon emissions: a meta regression analysis

The study analyzes the role of financial development on CO2 emissions based on the primary studies in the existing literature. However, the heterogeneity in reported effect size estimates of the primary studies complicates to test the competing hypotheses for the role of financial development on CO2 emissions. The paper tries to determine and quantify the representative empirical genuine effect of financial development on CO2 emissions, if any. To address the issue, a meta-regression analysis has been carried out for 275 estimation results from 72 primary studies. We have found a substantial publication selection bias in the literature due to the design characteristics of the primary studies. The results suggest the presence of an authentic positive empirical effect of financial development on CO2 emissions beyond publication selection bias. Hence, financial development leads to environmental degradation. The effect of financial development on carbon emissions changes both in magnitude and direction depending on which financial development indicator is used, which estimation technique is employed, which countries or region are included and which time period is analyzed.WOS:0005094988000042-s2.0-85078365078PubMed: 3197063

KİRLETME ÖZGÜRLÜĞÜ

The study analyzes the role of income and democracy on environmental quality in Turkey. Since economicgrowth and democratization are two main objectives of Turkey for decades, it is expected that improvements indemocracy and increases in economic growth rate may have positive impacts on environment. Thus, to observethe short and long run impacts of income and democracy, an ARDL bounds test on per capita CO2 emissionlevel in Turkey is employed for the 1960-2011 period. According to the results, we have found that an invertedU-Shape type relationship between income and CO2 emission level, and democracy and CO2 emission level.We have found that improvement in democracy leads to environmental degradation for Turkey. The findings ofthe analysis also show that renewable energy has a negative significant effect on carbon emission level, whiletrade openness and financial development have positive significant effects on it.Çalışma, Türkiye’de gelir ve demokrasinin çevresel kalite üzerindeki rolünü analiz etmektedir. Ekonomik büyüme ve demokratikleşme Türkiye’nin başlıca iki ana amacı olduğundan, demokrasideki iyileşmelerin ve ekonomik büyüme oranındaki artışın çevre üzerine olumlu etkisi olacağı beklenmektedir. Dolayısıyla, gelir ve demokrasinin kısa ve uzun dönem etkilerini incelemek amacıyla, 1960-2011 periyodu için Türkiye’de kişi başı CO2 emisyon seviyesi ARDL sınır testi ile analiz edilmiştir. Sonuçlara göre, gelir ve CO2 emisyon seviyesi arasında, ve demokrasi ve CO2 emisyon seviyesi arasında, ters U eğrisi şeklinde ilişki bulduk. Türkiye’de demokrasideki iyileşmelerin çevresel bozulmalara yol açtığını bulduk. Analiz sonuçları ayrıca, ticari açıklık ve finansal gelişmenin karbon emisyon seviyesi üzerinde pozitif etkileri olduğu bulunurken, yenilenebilir enerjinin karbon emisyon seviyeleri üzerinde negatif anlamlı etkisi olduğu bulunmuştur