Kesintili ve kesintisiz egzersiz yöntemlerinin bilişsel işlevler, risk alma, çalışma belleği ve dikkat üzerindeki etkilerinin bilişsel testler ve işlevsel yakın kızılötesi spektroskopi ölçümü ile araştırılması

Amaç: Sedanter toplum yapısının yaygınlaşmasıyla birlikte kronik hastalıklardan korunma da dahil olmak üzere sağlıklı yaşam için düzenli fiziksel egzersiz daha da önemli hale gelmiştir. Egzersizin fiziksel işlevlerin yanında mental işlevlere de olumlu yönde katkı sağladığı bilinmektedir. Bu çerçevede, egzersiz seçiminde tüm vücut sağlığı için verimli yöntemlerin anlaşılması önem kazanmıştır. Çalışmamızda kesintili ve kesintisiz anaerobik eşik altında egzersiz yöntemlerinin bilişsel işlevlere olan etkileri, beyin prefrontal korteks oksijenlenmesi ile olan ilişkilerinin aydınlatılması ve hangi yöntemin daha verimli olduğunun bulunması amaçlanmıştır. Yöntem: Çalışmamızda yüksek düzeyde antrene olan sporculara farklı günlerde kesintili ve kesintisiz egzersiz uygulanmıştır. Kesintisiz egzersizde solunumsal anaerobik eşik yükünün %90‟ına denk gelen güç çıktısıyla 20 dakika sabit yüklü egzersiz, kesintilide ise aynı yükle 4 set 5 dakika egzersiz ve aralarda 2 dakika 50 watt düzeyinde yükle-dinlenme şeklinde egzersiz yaptırılmıştır. Her egzersiz seansından önce ve sonra bilişsel işlevleri değerlendirebilmek için Stroop, PASAT ve BART testleri uygulanıp, tüm bu süreçte İşlevsel Yakın Kızılötesi Spektroskopi (fNIRS) ile prefrontal oksijenlenme düzeyleri ölçülmüştür. Stres etkisini görebilmek amacıyla egzersizlerin önce ve sonrasında kan ve tükürük örneklerinden kortizol seviyeleri ölçülmüştür. Bulgular: Çalışmamızda aynı yük çıktısında yapılan egzersizlerden kesintisiz egzersizde algılanan zorluk düzeyi kesintili egzersizden yüksek bulunmuştur (p0,05). BART risk alma testi değerlendirildiğinde kesintisiz egzersiz sonrası risk alma eğilimi arttığı görülmüştür (p0,05). PASAT testinde egzersizler arası fark bulunmamıştır (p>0,05). Stroop test bozucu etkisinin kesintisiz egzersiz sonrası arttığı (p0,05), kesintili egzersiz sonrasında ise öncesine göre anlamlı fark oluşmadığı görülmüştür. Prefrontal korteks oksijenlenme düzeylerinde egzersiz türleri arasında fark bulunmamıştır. Stroop Test sırasında her iki egzersiz öncesi davranışsal test sonuçları ile prefrontal korteks oksihemoglobin düzeyleri arasında yüksek korelasyon bulunmuştur (r=.79-.88 aralığında). Kesintili egzersiz PASAT davranışsal testindeki doğru yanıt sayıları ile prefrontal korteks oksihemoglobin düzeyleri arasında yüksek negatif korelasyon bulunmuştur (r=.71). BART davranışsal test ve prefrontal oksihemoglobin düzeyleri arasında anlamlı korelasyon bulunmamıştır. Sonuç: Anaerobik eşik altı kesintisiz egzersiz yönteminde bilişsel işlevlerde bozulma ve risk eğiliminde artış görülmüş, bu bulgular ışığında kesintili egzersizin bilişsel işlevler açısından daha verimli bir yöntem olduğu düşünülmüştür. Prefrontal oksijenlenme açısından egzersiz yöntemleri arasında fark görülmemiş ancak bilişsel işlevlerde bozulma arttıkça prefrontal oksijenlenmede de artış olduğu görülmüştür.Objective: Along with the more sedantary lifestyle, regular physical activity has become even more important for prevention from chronic diseases and for a healthy life. It is known that exercise contributes positively to mental functions as well as physical functions. In this context, understanding of efficient methods for whole body health has become important in the choice of exercise. We aimed to find the effects of continuous and intermittent exercise methods on cognitive functions under anaerobic threshold and the relationship with prefrontal oxygenation. Method: In our study, intermittent and continuous exercise was performed on different days by high trained sportsmen . In the continuous exercise, 20 minutes of constantly loaded exercise with power output equivalent to 90% of the respiratory anaerobic threshold load,and in the intermittent exercise 4 sets of 5 minutes of exercise at the same load and 2 minutes of 50-watt loaded rest exercise were performed . Stroop, PASAT and BART tests were performed to evaluate cognitive functions before and after each exercise session. Prefrontal oxygenation levels were measured with Functional Near Infrared Spectroscopy (fNIRS) throughout this period. Cortical levels of blood and saliva were measured before and after exercises to be able to see the effect of stress. Results: In our study, the level of difficulty perceived in continuous exercise was found to be higher than intermittent exercise (p 0,05). When the BART risk taking test was evaluated, it was seen that the risk taking tendency increased after continuous exercise (p 0,05). There was no difference between the exercises in the PASAT test (p> 0,05). Stroop interference was increased after continuous exercise (p 0,05), but there was no significant difference after intermittent exercise compared to before. There was no difference in prefrontal cortex oxygenation levels among exercise types. During the Stroop test, pre-exercise behavioral test results at each type of the exercise and prefrontal cortex oxyhemoglobin levels were highly correlated (r = .79-.88). There was a high negative correlation between the number of correct responses in intermittent exercise PASAT behavioral test and prefrontal cortex oxyhemoglobin levels (r = .71). There was no significant correlation between BART behavioral test and prefrontal oxyhemoglobin levels. Conclusion: In anaerobic subthreshold continuous exercise, deterioration of cognitive functions and increase of risk tendency were observed. With these findings intermittent exercise was thought to be a more efficient method in terms of cognitive functions. There was no difference in exercise methods in terms of prefrontal oxygenation but prefrontal oxygenation was found to increase as the deterioration in cognitive functions increased

Regulation of the Nrf2 Pathway by Glycogen Synthase Kinase-3β in MPP⁺-Induced Cell Damage

Recently, nuclear translocation and stability of nuclear factor erythroid 2 (NF-E2)-related factor 2 (Nrf2) have gained increasing attention in the prevention of oxidative stress. The present study was aimed to evaluate the regulatory role of glycogen synthase kinase-3β (GSK-3β) inhibition by tideglusib through the Nrf2 pathway in a cellular damage model. Gene silencing (siRNA-mediated) was performed to examine the responses of Nrf2-target genes (i.e., heme oxygenase-1, NAD(P)H:quinone oxidoreductase1) to siRNA depletion of Nrf2 in MPP+-induced dopaminergic cell death. Nrf2 and its downstream regulated genes/proteins were analyzed using Real-time PCR and Western Blotting techniques, respectively. Moreover, free radical production, the changes in mitochondrial membrane potential, total glutathione, and glutathione-S-transferase were examined. The possible contribution of peroxisome proliferator-activated receptor gamma (PPARγ) to tideglusib-mediated neuroprotection was evaluated. The number of viable cells and mitochondrial membrane potential were increased following GSK-3β enzyme inhibition against MPP+. HO-1, NQO1 mRNA/protein expressions and Nrf2 nuclear translocation significantly triggered by tideglusib. Moreover, the neuroprotection by tideglusib was not observed in the presence of siRNA Nrf2. Our study supports the idea that GSK-3β enzyme inhibition may modulate the Nrf2/ARE pathway in cellular damage and the inhibitory role of tideglusib on GSK-3β along with PPARγ activation may be responsible for neuroprotection

Turkish nationwide survEy of glycemic and other Metabolic parameters of patients with Diabetes mellitus (TEMD study)

Aims: Turkey has the highest prevalence of diabetes in Europe. It is therefore essential to know the overall cardiovascular risk and reveal the predictors of metabolic control in Turkish adults with diabetes mellitus