Uzamış postoperatif ağrının tedavisinde ultrason yardımıyla TAP blok - alternatif bir yaklaşım

Transversus abdominis plane (TAP) block is a relatively new regional anesthesia technique in which T7-12 intercostal nerves, ilioinguinal and iliohypogastric nerves, and cutaneous branches of L1-3 nerves are blocked between the internal oblique and transversus abdominis muscles. This technique is mostly used for the treatment of acute postoperative pain following abdominal surgery. In this case report, we evaluate the usage of TAP block in prolonged pain following upper abdominal surgery

utjecaj Theranekrona® na aktivnost glukoza-6-fosfat dehidrogenaze u neoštećenim jajnicima štakora i jajnicima štakora s ishemijsko- reperfuzijskom ozljedom

The effect of Theranekron® on rat ovaries was evaluated in healthy and ischemia-reperfusion injury models. The rats were divided into four groups: group 1: control, group 2: Theranekron® (single dose of 0.3 mg/kg intraperitoneally), group 3: torsion + detorsion, and group 4: torsion + detorsion + Theranekron® (single dose 0,3 mg/ kg, intraperitoneally). The ovaries were homogenized by sonication before the analysis and supernatant glucose-6- phosphate dehydrogenase activity, reduced nicotinamide adenine dinucleotide phosphate, reduced glutathione and total protein levels were evaluated spectrophotometrically. Ovary tissues were histologically examined. In group 2, glucose-6-phosphate dehydrogenase activity was significantly reduced (P<0.01) compared to the control group and an increased number of atretic follicles, and hyperaemic and haemorrhagic regions were seen histologically; in group 3, although glucose-6-phosphate dehydrogenase activity was not changed, intense hyperaemia and hemorrhage was observed in the veins of the medulla region and in the cortex. Group 4 showed a decrease in glucose-6-phosphate dehydrogenase activity compared to the control group (P<0.01). Histologically, when compared to group 3, group 4 showed fewer atretic follicles and decreased hyperaemia and hemorrhage in the ovaries, excluding the medulla region. There were no significant differences regarding reduced glutathione and reduced nicotinamide adenine dinucleotide phosphate levels between the groups. The Theranekron® dose applied had some negative effects, such as reduced glucose-6-phosphate dehydrogenase activity, an increased number of atretic follicles, and hyperemia in the corpus luteum and medulla region in intact rat ovaries. Although it reduced glucose-6-phosphate dehydrogenase activity, Theranekron® may have had slight remedial effects on rat ovaries with ischemia-reperfusion injury.Učinak Theranekrona® na jajnike štakora procijenjen je u zdravih jedinki i onih s ishemijsko-reperfuzijskom ozljedom. Štakori su podijeljeni u četiri skupine: prva je skupina bila kontrolna, druga je skupina dobivala Theranekron® (pojedinačna doza od 0,3 mg/kg intraperitonealno), treća je skupina imala torziju i detorziju, a četvrta je skupina imala torziju i detorziju i primala je Theranekron® (pojedinačna doza od 0,3 mg/kg intraperitonealno). Jajnici su homogenizirani sonikacijom prije analize te je spektrofotometrijom istražena aktivnost supernatant glukoza- 6-fosfat dehidrogenaze, smanjenje nikotinamid-adenin-dinukleotid-fosfata, smanjenje glutationa i razina ukupnih proteina. Histološki je analizirano tkivo jajnika. U drugoj skupini aktivnost glukoza-6-fosfat dehidrogenaze bila je znakovito smanjena (P < 0,01) u usporedbi s kontrolnom skupinom. Histološki, ustanovljen povećan broj atretskih folikula te hiperemičnih i hemoragičnih područja. U trećoj skupini, iako aktivnost glukoza-6-fosfat dehidrogenaze nije bila promijenjena, u venama medularne regije i korteksu uočena je jaka hiperemija i hemoragija. Četvrta skupina pokazala je smanjenu aktivnost glukoza-6-fosfat dehidrogenaze u usporedbi s kontrolnom skupinom (P < 0,01). U usporedbi s trećom skupinom, četvrta skupina pokazala je manje atretskih folikula i smanjenu hiperemiju i hemoragiju u jajnicima, osim medularne regije. Nije bilo znakovite razlike s obzirom na smanjene razine glutationa i nikotinamid- adenin-dinukleotid-fosfata među skupinama. Primijenjena doza Theranekrona® imala je neke negativne učinke poput smanjene aktivnosti glukoza-6-fosfat dehidrogenaze, povećanog broja atretskih folikula te hiperemije u žutom tijelu i medularnoj regiji intaktnih jajnika štakora. Iako je smanjio aktivnost glukoza-6-fosfat dehidrogenaze, Theranekron® bi mogao imati i neznatne terapijske učinke na jajnike štakora s ishemijsko-reperfuzijskom ozljedom

Effect of electrical stimulation on oxidative stress in tissues in a rat model with incision wound

Electrical stimulation (ES) are known to have beneficial effects in wound healing. However, the effect of electrical stimulation in wound theraphy on the oxidant and antioxidant levels of various tissues in the body remains unclear. Here, we investigated the effects of electrical stimulation on the oxidative stress capacity of tissues in a rat model with a surgical incision wound on the lateral line of the femoral region. Rats divided in two groups: control and ES group. A longitudinal skin incision was made only from the right lateral line of all rats. ES was applied 200 μs, 20 Hz, 2mA for 20 min during 15 days. Some oxidative stress parameters (malondialdehyde (MDA), reduced glutathione (rGSH), glucose-6-phosphate dehydrogenase (G6PD), glutathione peroxidase (GPx) and catalase (CAT)) in tissues (brain, heart, kidney, liver, testis, gastrocnemius and quadriceps femoris muscle) were obtained spectrophotometrically. The ES reduced oxidative stress by decreasing MDA and simultaneously increasing different antioxidants in different tissues. The results suggest that incision wound could induce oxidative stress in tissues and electrical stimulation post-incision wound may have ameliorative effect

Neurotrophins

Nörotrofinler, nöronların sağkalımını ve fonksiyonlarını etkileyen, sinaptik fonksiyonu ve sinaptik plastisiteyi kontrol eden polipeptid yapılı büyüme faktör ailesidir. Nörotrofin ailesi üyeleri, sinir büyüme faktörü, beyin kaynaklı nörotrofik faktör, nörotrofin-3, nörotrofin-4/5, nörotrofin-6, ve nörotrofin- 7’dir. Nörotrofinler, merkezi sinir sistemi, periferal sinir sistemi nöronları ve periferal dokulardaki birçok hücre tipinden sentezlenmektedir ve hem sinir sisteminde hem de sinir sistemi dışındaki pek çok dokuda biyolojik etkiye sahip oldukları bilinmektedir. Nörotrofin sentezindeki yetersizliğin nörodejeneratif hastalıklara duyarlılığın artışı ile ilgili olduğu kabul edilmektedir. Son yıllarda, nörotrofinlerin nörodejeneratif hastalıklarda tedavi edici etkisi araştırılmaktadır. Bu derlemenin amacı nörotrofinlerin yapıları, sentezlendiği hücreler, etki mekanizmaları ve fonksiyonları hakkında bilgi sunmaktır.Neurotrophins are the family of growth factors polypeptides which regulate the survival and functions of neurons, synaptic plasticity and synaptic function. Members of the neurotrophin family are nerve growth factor, brain-derived neurotrophic factor, neurotrophin-3, and neurotrophin-4/5, neurotrophin-6 and neurotrophin-7. Neurotrophins are synthesized by neurons of central and peripheral nervous system and many cell types of peripheral tissues and are known to have biological effects on the nervous system as well as in numerous tissues apart from of the nervous system. It is postulated that lack in synthesis of neurotrophins are related to increase susceptibility of neurodegenerative diseases. The therapeutic effects of neurotrophins for neurodegenerative disorders are being explored. The aim of this review is to present information about the structures, synthesizing cells, effect mechanisms and functions of neurotrophins

Neurotrophins

Nörotrofinler, nöronların sağkalımını ve fonksiyonlarını etkileyen, sinaptik fonksiyonu ve sinaptik plastisiteyi kontrol eden polipeptid yapılı büyüme faktör ailesidir. Nörotrofin ailesi üyeleri, sinir büyüme faktörü, beyin kaynaklı nörotrofik faktör, nörotrofin-3, nörotrofin-4/5, nörotrofin-6, ve nörotrofin- 7’dir. Nörotrofinler, merkezi sinir sistemi, periferal sinir sistemi nöronları ve periferal dokulardaki birçok hücre tipinden sentezlenmektedir ve hem sinir sisteminde hem de sinir sistemi dışındaki pek çok dokuda biyolojik etkiye sahip oldukları bilinmektedir. Nörotrofin sentezindeki yetersizliğin nörodejeneratif hastalıklara duyarlılığın artışı ile ilgili olduğu kabul edilmektedir. Son yıllarda, nörotrofinlerin nörodejeneratif hastalıklarda tedavi edici etkisi araştırılmaktadır. Bu derlemenin amacı nörotrofinlerin yapıları, sentezlendiği hücreler, etki mekanizmaları ve fonksiyonları hakkında bilgi sunmaktır.Neurotrophins are the family of growth factors polypeptides which regulate the survival and functions of neurons, synaptic plasticity and synaptic function. Members of the neurotrophin family are nerve growth factor, brain-derived neurotrophic factor, neurotrophin-3, and neurotrophin-4/5, neurotrophin-6 and neurotrophin-7. Neurotrophins are synthesized by neurons of central and peripheral nervous system and many cell types of peripheral tissues and are known to have biological effects on the nervous system as well as in numerous tissues apart from of the nervous system. It is postulated that lack in synthesis of neurotrophins are related to increase susceptibility of neurodegenerative diseases. The therapeutic effects of neurotrophins for neurodegenerative disorders are being explored. The aim of this review is to present information about the structures, synthesizing cells, effect mechanisms and functions of neurotrophins

Effect of electrical stimulation on oxidative stress in tissues in a rat model with incision wound

825-831Electrical stimulation (ES) are known to have beneficial effects in wound healing. However, the effect of electrical stimulation in wound theraphy on the oxidant and antioxidant levels of various tissues in the body remains unclear. Here, we investigated the effects of electrical stimulation on the oxidative stress capacity of tissues in a rat model with a surgical incision wound on the lateral line of the femoral region. Rats divided in two groups: control and ES group. A longitudinal skin incision was made only from the right lateral line of all rats. ES was applied 200 μs, 20 Hz, 2mA for 20 min during 15 days. Some oxidative stress parameters (malondialdehyde (MDA), reduced glutathione (rGSH), glucose-6-phosphate dehydrogenase (G6PD), glutathione peroxidase (GPx) and catalase (CAT)) in tissues (brain, heart, kidney, liver, testis, gastrocnemius and quadriceps femoris muscle) were obtained spectrophotometrically. The ES reduced oxidative stress by decreasing MDA and simultaneously increasing different antioxidants in different tissues. The results suggest that incision wound could induce oxidative stress in tissues and electrical stimulation post-incision wound may have ameliorative effect

Kulak küpesi takılan buzağılarda akut dönemde oksidatif stres değişimler

This study aimed to investigate the effects of ear-tagging on blood malondialdehyde (MDA), reduced glutathione (rGSH), Vitamin C (Vit C) levels, and glutathione peroxidase (GPx) activity in the acute period. Ear-tagged (with polyurethane ear-tag) animals consisted of nine healthy Holstein calves (2-3 months old). Blood samples were taken just before ear-tagging (baseline), at the 20th min, on the 3rd day, and 8th day after the ear-tagging procedure. Six Holstein calves were involved the sham group. In ear-tagged animals, plasma MDA levels increased on the 3rd day compared to baseline values (p<0.01) and returned to baseline values on the 8th day, whereas no change was found in the sham group. In ear-tagged animals, plasma rGSH levels increased at the 20th min, 3rd day, and 8th day (p<0.001) in comparison to baseline values, which in the sham group, there was no change. In ear-tagged animals, erythrocyte rGSH levels on the 3rd and 8th days were higher compared to baseline and 20th min level (p<0.01). In the sham group, the 3rd and 8th day erythrocyte rGSH levels increased compared to baseline values (p<0.01). In ear-tagged animals, the 20th min, 3rd day, and 8th day erythrocyte GPx activities were lower than the baseline values (p<0.001), whereas in the sham group, no change was observed. While Vit C levels increased progressively in the sham group (p<0.05), this increase was not observed in the ear-tagged group. In conclusion, ear-tagging was found to cause oxidative stress and increase antioxidant requirement in calves.Bu çalışmanın amacı kulak küpelemenin akut dönemde kan malondialdehid (MDA), redükte glutatyon (rGSH), vitamin C (Vit C) düzeyleri ile glutatyon peroksidaz (GPx) aktivitesi üzerine etkilerinin araştırılmasıdır. Çalışmanın deney grubunu, kulak küpeleme (poliüretan kulak küpesi ile) yapılan dokuz adet buzağı (2-3 aylık yaşta) oluşturdu. Kan örnekleri kulak küpeleme işleminden hemen önce (temel seviye), kulak küpeleme sonrası 20. dakika, 3. gün ve 8. gün’de alındı. Ayrıca, belirtilen zamanlarda sadece kanları alınan altı adet Holstein ırkı buzağı da sham grubu olarak kullanıldı. Kulak küpeli buzağılarda 3. gün MDA seviyeleri temel seviyelere göre yükselirken (p<0,01), 8. günde tekrar temel seviyelerine indi. Sham grubunda ise MDA düzeyleri yönünden bir değişiklik gözlenmedi. Kulak küpeleme grubunda plazma rGSH seviyeleri 20. dakika, 3. gün ve 8. günde temel düzeylere göre arttı (p<0.001); ancak, sham gurubunda bir değişim gözlenmedi. Kulak küpeli buzağılarda eritrosit rGSH seviyeleri 3. ve 8. günlerde, 20. dakika ve temel seviyelere göre yüksek olarak belirlendi (p<0.01). Sham grubunda ise 3. ve 8. gün eritrosit rGSH seviyeleri temel seviyelere nazaran yüksek olarak belirlendi (p<0.01). Kulak küpeleme grubunda eritrosit GPx aktiviteleri 20. dakika, 3. gün ve 8. gün’lerde temel seviyelere kıyasla düşük (p<0.001) olmasına rağmen, sham grubunda bir değişim göstermedi. Sham grubunda Vit C seviyeleri giderek artmasına rağmen (p<0.05), kulak küpeli hayvanlarda bu artış görülmedi. Sonuç olarak kulak küpelemenin buzağılarda oksidatif strese neden olarak antioksidan ihtiyacı arttırdığı düşünüldü

Neuroprotective effects of epidermal growth factor

Epidermal büyüme faktörü (EGF), hücrelerin bölünmesini, farklılaşmasını, yaşamasını, çoğalmasını, büyümesini ve göçünü uyaran, organizmadaki pek çok fizyolojik ve patolojik süreçte görev alan protein yapıda bir büyüme faktörüdür. Epidermal büyüme faktörü, biyolojik etkilerini bir transmembran protein olan EGF reseptörü (EGFR) aracılığı ile göstermektedir. Epidermal büyüme faktörü reseptörü, akciğerde, midede, duodenumda, pankreasta, böbrekte, hipofiz bezinde, tiroid bezinde, meme bezinde, yumurtalıkta, uterusta, plasentada, korneada ve gliya hücrelerinde bulunmaktadır. Epidermal büyüme faktörü, EGFR'ye bağlanarak, hücre çoğalması ve sağ kalımında rol oynayan mitojen-aktiveli protein kinaz (MAPK), hücre dışı sinyalle düzenlenen kinaz (ERK) 1/2 ve fosfotidil inozitol 3-kinaz (PI3K)-Akt sinyalizasyon yolaklarını aktive etmektedir. Epidermal büyüme faktörü reseptörü, astrositlerin çoğalmasında, farklılaşmasında ve postmitotik nöronların sağ kalımında rol oynamaktadır. Epidermal büyüme faktörü reseptörünün oligodendrosit gelişiminde de önemli bir role sahip olduğu bilinmektedir. Akut omurilik yaralanmasında EGF uygulaması kan-omurilik bariyeri geçirgenliğindeki bozulmayı fosfotidil inozitol 3-kinaz /Akt/ Ras- ilişkili C3 botulinum toksin substrat 1 (PI3K/Akt/Rac1) yolağı ile hafifletmekte ve lokomotor aktiviteyi artırmaktadır. Yeni doğan beyin hasarı modelinde burun içi heparin-bağlı EGF tedavisi, progenitör hücrelerden yeni oligodendrositlerin oluşumunu artırmakta ve fonksiyonel iyileşmeyi uyarmaktadır. Plazma EGF düzeyinin, Parkinson ve Alzheimer hastalarında bilişsel gerilemenin biyobelirteçi olduğu ileri sürülmektedir. Epidermal büyüme faktörü, multiple skleroz hastalarında remiyelinasyon için anahtar bir molekül olarak değerlendirilmektedir. Sinir sistemi hastalıklarının tedavisinde EGF uygulaması yeni bir yaklaşım olarak görülmektedir. Bu derlemede, EGF'nin nöroprotektif etkileri hakkında bilgi sunulması amaçlanmıştır.Epidermal growth factor (EGF) is a growth factor in protein structure that stimulating division, differentiation, survival, proliferation, growth and migration of the cells and is involved in many physiological and pathological processes of the organism. EGF exerts its biological effects through EGF receptor (EGFR) which is a transmembrane protein. Epidermal growth factor receptors are located on the cell surface of many tissues that include lung, stomach, duodenum, pancreas, kidney, pituitary gland, thyroid gland, mammary gland, ovary, uterus, placenta, cornea and glia. EGF activates the mitogen-activated protein kinase (MAPK), extracellular signal-regulated kinase (ERK) 1/2 and phosphatidylinositol 3 kinase (PI3K)-Akt signaling pathways stimulating cell proliferation and survival through binding to EGFR. EGFR plays a role in proliferation and differentiation of astrocytes and survival of postmitotic neurons. EGFR is also known to have an important role in oligodendrocyte development. In acute spinal cord injury, EGF treatment alleviates the deterioration in the blood-spinal cord barrier permeability via phosphatidylinositol 3 kinase/Akt/Ras-releated C3 botulinum toxin substrate 1 (PI3K/Akt/Rac1) pathway and increases locomotor activity. Intranasal heparin-bound EGF treatment increases the formation of new oligodendrocytes from progenitor cells and induces functional recovery in newborn brain injury model. Plasma EGF levels is suggested that a biological marker of cognitive decline in patients with Parkinson disease and Alzheimer disease. EGF is evaluated as a key molecule for remyelination in patient with multiple sclerosis. EGF treatment is considered as a novel approach to the treatment of nervous system diseases. In this review, it has been aimed to present a knowledge about neuroprotective effect of EGF