Pediatrik onkoloji hastalarının anne-babalarının stresle baş edebilme becerileri ile hastaların kardeşlerinin kaygı ve depresyon düzeyleri arasındaki ilişki

Bu araştırmada pediatrik onkoloji hastalarının anne-babalarının stresle baş edebilme becerileri ile hastaların kardeşlerinin kaygı ve depresyon düzeyleri arasındaki ilişkinin araştırılması amaçlanmıştır. Bu çalışma Bezmialem Vakıf Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi ve İstanbul Üniversitesi Pediatrik Onkoloji ve hematoloji hastalarının anne-baba ve kardeşleri ile yürütüldü. Başlangıçta 34 aile ve 51 kardeş katılmıştır. Araştırmaya dahil edilme kriterlerini karşılayamayan aileler çıkartıldıktan sonra 30 aile ve 40 kardeş ile devam edilmiştir. İlk önce katılımcılardan demografik bilgiler alınmıştır. Daha sonra anne ve babalara Cope Ölçeği, Beck Anksiyete ve Beck Depresyon Ölçeği uygulanmıştır. Çocuklara ise Çocuklar için Depresyon Ölçeği, Çocuklar için Durumluluk-Sürekli Kaygı Ölçekleri (Nasıl Hissediyorum-1, Nasıl Hissediyorum-2) uygulanmıştır. Uygulamalarının ardından rastlantısal olarak seçilmiş 20 çocuğun anne ve babasına stresle baş edebilme eğitimi verilmiştir. Eğitimden sonra ailelere öğretilen stresle baş edebilme tekniklerini ne kadar yapabildiklerini takip edebilmek amacı ile 10 günlük bir takip çizelgesi verilmiştir. Eğitimin 11. günü tamamlandıktan sonra çizelgeler ailelerden alınmıştır. Daha sonra araştırmaya katılan bütün çocuklara ve ailelere (eğitim ve kontrol grubundaki aile ve çocuklara) tekrardan Cope Ölçeği, Beck Anksiyete, Beck Depresyon Ölçeği, Çocuklar için Depresyon Ölçeği ve Çocuklar için Durumluluk- Sürekli Kaygı Ölçekleri uygulanmıştır. Araştırmada ilişkisel tarama yöntemi kullanılmıştır. Çocuklara ve ailelere ön test ve son test yöntemiyle ölçekler uygulandıktan sonra analizler yapılmıştır. Araştırmadan elde edilen bulgulara göre grupların kendi içlerinde Ön test ve son testleri değerlendirildiğinde ailelerin stresle başedebilme düzeyleri ve anksiyete düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmamıştır. Eğitim grubu için ailelerin depresyon düzeyleri karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmıştır. öntest ortalamaları (15,48± 10,39) ve Son test ortalamaları (10,97±7,90) arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark çıkmıştır (t29=-3,479; ,001). Buna göre son test ortalamaları yaklaşık 4,5 puan düşmüştür. Kardeşlerin bulgularını değerlendirdiğimizde; grupların kendi içlerinde Ön test ve son testleri değerlendirildiğinde Çocuklar için Durumluluk Kaygı Ölçeği (t19=-1,112; 0,280), Sürekli Kaygı Ölçeği (t19=-2,080; 0,051) ve Depresyon Ölçeğine (t19=-0,367; 0,718) göre ön test ortalamaları ve son test ortalamaları arasında istatistiksel olarak fark çıkmamıştır. Eğitim grubundaki kardeşler için yapılan analizlerde, Çocuklar için Depresyon Ölçeği (t19=2,669; 0,015) düzeylerine göre ön test ortalamaları (12,30±4,71) ve son test ortalamaları (8,15±5,31) arasında istatistiksel olarak fark bulunmuştur.Çalışmamızın sonuçlarına göre; vermiş olduğumuz stresle baş edebilme eğitiminin anne-baba ve kardeşlerin depresyon düzeylerinin düşmesi yönünde fayda sağladığını düşündürmektedir. Bu bağlamda Onkoloji servislerinde ailelere ve çocuklara gerektiğinde destek verilmesi için psikologların bulundurulması ve ailelere eğitim seminerlerinin verilmesinin faydalı olacağı düşünülmektedir

The effectiveness of cerebellar lesions on neurocognitive functions in children with neurofibromatosis Type 1: Diffusion tensor imaging features

In children with Neurofibromatosis type 1 (NF1), hamartomatous lesions called FASI (focal areas of signal intensity) on brain MRI are common. The relationship between neurocognitive functions and the presence of cerebellar FASI in NF1 children is a controversial issue. Our aim in this study is to investigate whether there is a difference in fractional anisotropy (FA) and mean diffusivity (MD) values in children with NF1 with and without cerebellum FASI, and to analyze its effect on neurocognitive functions. Twenty-seven patients children were assessed using Diffusion Tensor Imaging (DTI) and MRI. According to MRI features, we classified children with NF1 as group 1 with FASI (n=14) in the cerebellum, group 2 without FASI (n=13). The WISC-R scale (a revised form of the Wechsler intelligence scale for children) was used to analyze cognitive functions. MD and FA values were measured from cerebellar FASI and white matter. The relationship between neurocognitive function test scores and FA and MD values was investigated. There was a significant difference between group 1 and group 2 in terms of MD and FA values of the cerebellum. Verbal and performance test scores were lower in group 1 and group 2. The MD values obtained from the cerebellum were positively correlated with the full-scale intelligence quotient (IQ), Verbal IQ, and Performance IQ. There was a significant difference between group 1 and group 2 in terms of information, vocabulary, digit span, picture arrangement. DTI changes in the cerebellum are associated with demyelination and loss of axonal integrity in the white matter pathways responsible for some neurocognitive functions. We think that the presence of cerebellar FASI in children with NF1 does not contribute to the severity of neurocognitive impairment. [Med-Science 2021; 10(2.000): 506-10

Psychometric properties of the Turkish version of the Revised Child Anxiety and Depression Scale - Child Version in a clinical sample

Objective: The shortage of cross-culturally validated instruments limits the study and treatment of psychopathology in countries other than English-speaking ones. The Revised Child Anxiety and Depression Scale - Child Version (RCADS-CV) is a self-report questionnaire that assesses dimensions of DSM anxiety and depressive disorders in youths. In this present study, we aimed to examine the psychometric properties of the Turkish version of the RCADS-CV in a clinical sample of children in Turkey

Psychometric Properties of the Parent Version of the Revised Child Anxiety and Depression Scale in a Clinical Sample of Turkish Children and Adolescents

The Revised Child Anxiety and Depression Scale-Parent version (RCADS-P) is a self-report questionnaire that assesses dimensions of DSM-based anxiety and depressive disorders in children and adolescents. The present study examined the psychometric properties of the Turkish version in a clinical sample of 483 children and adolescents. The child and parent versions of the RCADS, parent versions of the Screen for Child Anxiety Related Emotional Disorders, the Strengths and Difficulties Questionnaire and Adolescent Symptom Inventory-Depression Scale were administered. Current psychiatric diagnoses were assessed via the Schedule for Affective Disorders and Schizophrenia for School-Age Children, Present Version. The RCADS-P demonstrated high internal consistency and test-retest reliability, and good convergent, divergent, and discriminant validity. Confirmatory factor analysis supported the DSM-related six-factor structure. With its demonstrated favorable psychometric properties, the Turkish RCADS-P is currently the only validated parent-report instrument that assesses DSM-based anxiety and depressive disorders in children and adolescents in Turkey

The impact of socioeconomic status on clinical parameters in female PSA patients

...

The impact of socioeconomic status on clinical parameters in female PSA patients

..