Ανατομικές παραλλαγές του πεπτικού σωλήνα που αποτελούν παράγοντες κινδύνου συστροφής

Η συστροφή του εντέρου είναι μία σημαντική κλινική οντότητα που έχει απασχολήσει τους ιατρούς από την αρχαιότητα. Ενώ η συστροφή μπορεί να εμφανιστεί σε διάφορα σημεία του πεπτικού, όπως το στομάχι, η σκωληκοειδής απόφυση, η Μεκέλειος απόφυση και η χοληδόχος κύστη, τα πιο σημαντικά, λόγω συχνότητας, σημεία του πεπτικού είναι το λεπτό και το παχύ έντερο. Στον δυτικό κόσμο η συστροφή του παχέος εντέρου αποτελεί το 5% των νοσηλειών για εντερική απόφραξη. Αυτό το σημαντικό ποσοστό αναδεικνύει τη σοβαρότητα αυτής της νόσου. Οι ανατομικές παραλλαγές του παχέος εντέρου αποτελούν την τρίτη, σε συχνότητα, αιτία συστροφής, μετά τις συμφύσεις και τους όγκους. Αυτή η εργασία έχει ως σκοπό την εμβρυολογική και παθοφυσιολογική ανάλυση των τριών συχνότερων ανατομικών παραλλαγών του παχέος εντέρου που αποτελούν παράγοντες κινδύνου συστροφής. Αυτές είναι οι διαταραχές περιστροφής και καθήλωσης του μέσου εντέρου (ΔΠΚΜΕ), το δολιχόκολο και η διπλασιασμοί του παχέος εντέρου. Μπορεί αυτές οι κλινικές οντότητες να μην απαντώνται συχνά, αποτελούν όμως ένα γοητευτικό εμβρυολογικό και κλινικό αντικείμενο, συνιστώντας μία πρόκληση για τον χειρουργό, ο οποίος είτε θα βρεθεί αντιμέτωπος με αυτές κατά τη διερεύνηση ενός περιστατικού με εντερική απόφραξη είτε θα κληθεί να καθοδηγήσει έναν ασθενή με μία τέτοια πρόσφατη διάγνωση.The volvulus of the bowel is an important clinical entity that has bothered physicians since ancient times. Although the volvulus can occur in several parts of the alimentary tract, such as the stomach, the appendix, the gallbladder and Meckel’s divetriculum, it is the small and large bowel that have the greatest clinical importance due to high frequency. In the Western world the large bowel volvulus accounts for 5% of hospitalizations because of bowel obstruction. This significant percentage shows the importance of this entity. The anatomic variants of the large bowel are the third cause of large bowel volvulus, after adhesions and tumors. However, the anatomic variants are rarely included in surgeon’s differential diagnosis of bowel obstruction. This paper aims to scrutinize the embryology and pathophysiology of the three commonest anatomic variants that predispose large bowel volvulus to occur. Malrotation, Dolichocolon and duplications of the large bowel might not be faced frequently by a physician but they are a charming embryologic and clinic subject, posing a challenge for the surgeon who will either be confronted with in the diagnosis of a bowel obstruction or will need to provide appropriate guidance and counseling to a patient with a recent diagnosis of such a clinical entity