XIX. Chopins Fortepiano

Translation of the poem Chopin's Piano by Cyprian Norwid.Przekład wiersza Fortepian Chopina Cypriana Norwida.Translation of the poem Chopin's Piano by Cyprian Norwid

Cyprian Norwid, Le Prométhidion et Le Piano de Chopin, Étude de l’œuvre poétique

Michel Masłowski donne une vue d’ensemble brillante de l’œuvre et de la pensée de Cyprian Norwid (1821-1883), poète, penseur et artiste polonais. Presque toutes les branches de sa création y sont présentées en exemples choisis, richement traduits et commentés ; la branche artistique n’est que présente, sous forme d’un beau choix de dessins. Notre compte rendu n’épuisera pas la totalité des aspects et thèmes de l’étude. Norwid n’est pas un inconnu en France, grâce aux multiples tr..

"Korinnas Reiz macht mir das Herze wund". Zum quasinarrativen Element in Franciszek Dionizy Kniaznins "Erotica" (1779)

This collection brings together the articles dedicated to the 60th birthday of Professor Wolf Schmid, one of the foremost literary scholars of our times who made a crucial contribution to a wide range of scholarly fields: narratology, poetics, history of Russian and Slavic literature, Pushkin and Dostoevsky. The contributors form a distinguished international group of prominent scholars whose essays in this volume further develop Wolf Schmid\u27s narratological theory, shed new light on major works of literature and offer fascinating new insights into various periods of literary history.This collection brings together the articles dedicated to the 60th birthday of Professor Wolf Schmid, one of the foremost literary scholars of our times who made a crucial contribution to a wide range of scholarly fields: narratology, poetics, history of Russian and Slavic literature, Pushkin and Dostoevsky. The contributors form a distinguished international group of prominent scholars whose essays in this volume further develop Wolf Schmid\u27s narratological theory, shed new light on major works of literature and offer fascinating new insights into various periods of literary history

Rusistika - slavistika - lingvistika : Festschrift für Werner Lehfeldt zum 60. Geburtstag

Beiträge in russ. und dt.Die Festschrift ehrt einen der international bekanntesten und produktivsten Slavisten Deutschlands. Die 48 Beiträge des Bandes von Freunden, Schülern und Kollegen des Jubilars aus dem In- und Ausland entstammen – ohne Begrenzung von Raum, Zeit oder Methode – den Bereichen Slavische Sprachwissenschaft, Allgemeine und Quantitative Linguistik, Slavische Literaturwissenschaft sowie Didaktik des Russischen als Fremdsprache. Sie entsprechen in ihrer höchst aktuellen Thematik dem ausserordentlich breiten Interessenspektrum des langjährigen Herausgebers von Russian Linguistics; neben zahlreichen konkreten philologischen, empirischen Studien zur Synchronie und Diachronie sind auch grundsätzliche Überlegungen und Reflexionen vertreten

Landscape and Landscapes in The Poetry of Czesław Miłosz, Friedrich Hölderlin and Johannesa Bobrowski

Autor omawia szereg wierszy krajobrazowych Cz. Miłosza z różnych okresów jego twórczości, porównując je z wybranymi utworami wirtemberczyka, F. Hölderlina oraz tylżyckiego poety J. Bobrowskiego. Każdy z nich stale wraca w poezji do krajobrazu dzieciństwa, utraconego nie tylko za sprawą wojny (Miłosz i Bobrowski), ale też przez egzystencjalne wyobcowanie (Hölderlin) i który przyświeca im jako znak ojczyzny niebiańskiej. Hölderlina, Miłosza i Bobrowskiego łączy wspólna opozycja do konwencji wierszowania ich epok i ich literatur ojczystych, a dwu ostatnich ponadto wspólna tęsknota do stron nadniemieńskich. Wojenna poezja Miłosza o równinach mazowieckich dziwnie współbrzmi z „sarmacką” poezją Bobrowskiego, wyrosłą z doświadczeń tego samego okresu. Opisywanie europejskich, a szczególnie amerykańskich krajobrazów przeobraża się u Miłosza w tworzenie krajobrazów mieszanych, amerykańsko-litewskich albo gigantycznie panoramicznych o dobitnych akcentach mitycznych i metafizycznych, które w innych wcieleniach odnaleźć można także u dwu pozostałych poetów. Te paralele i „wspólne miejsca” zawdzięczamy nie tylko eksplicytnym nawiązaniom jednych do drugich, ale również wspólnej tradycji biblijnej, antycznej i pośredniowiecznej oraz wysoce trudnemu, a jednak bliskiemu geograficznie, sąsiedztwu.The author discusses a number of landscape poems, written by C. Miłosz in different periods of his life, and compares them with selected works of the Suabian F. Hölderlin and of the Tilsit poet J. Bobrowski. Each of them returns frequently to the landscape of his childhood, lost not only by the wars (Miłosz and Bobrowski), but also by existential alienation (Hölderlin). Each of them sees in it a symbol of the heavenly homeland. All three are in an opposition to the conventional versification systems of their times and their national literatures, but Miłosz and Bobrowski are moreover linked by their common longing for their native Neman regions. Miłosz’s war time poetry on the Mazovian plains shows some striking parallels with Bobrowski’s „Sarmatian” poetry stemming from his experiences of the same period. Miłosz’s treatment of European and notably American landscapes leads to a creation of mixed, American-Lithuanian or giant panoramic landscapes bearing distinctly mythic and metaphysical accents, which can be found, in a different set up, also in the other poets. These parallels and ‘common situations’ are not due to some explicit dialogue between them, but to a common Biblical, antique and postmedieval tradition, and also to a highly difficult, but nevertheless geographically close neighbourhood.

Du rococo au sentimentalisme : les trois premiers recueils poétiques de Franciszek Dionizy Kniaźnin (1749/1750-1807)

From Rococo to Sentimentalism : The First Three "Lyrical Cycles" by Franciszek Dionizy Knjaźnin (1749/1750-1807) Franciszek Dionizy Knjaźnin, a virtuoso of versification and verbal paradox, a remarkable translator and adapter of ancient poetry, deserves attention as a master in the arrangement of his poetry books. The study analyses his transition from Rococo to Sentimentalism by comparing the composition of his enormous poetry book Erotica (1779), a 'lyrical cycle' much in the Petrarquist tradition, to the ordering of texts in his poetry collection Amusements and Little Loves and in his 'lyrical cycle' Orpheus' Laments on Eurydice (both in the volume Poems 1783). The author found that both of these sentimentalist poem sequences are more or less derived from rococo Erotica. Amusements are given their sentimentalist turn less by textual modifications than by some important reductions in the overall arrangement of poems. We see a drastic reduction of the collection's size (from 371 poems in 10 books in Erotica to 74 poems in 3 books in Amusements); a reduction of intertextuality and metapoetical autoreferentiality (Sentimentalism prefers not to expose its artistic procedures); and a reduction of the variety of lyrical genres in favour of a clear domination of the idyll. Furthermore, Amusements do no longer constitute a 'lyrical cycle', since the highly complex web of quasi-narrative threads in Erotica has disappeared. Nevertheless, the three books of Amusements show a movement in tonality from slight euphoria to moderate scepticism in eroticis, but also to serious patriotic didacticism whose connection with Sentimentalism will live a long period in Polish literature. Noteworthy in the last part of Amusements are the 'motivic hints' (death motifs) to the directly following Orpheus' Laments. These consist of 24 poems ('laments') and form a fully developed 'lyrical cycle'. They are sentimentalist in their 'simple' quasi- narrative outline, in their pastoral modesty restraining the sublime of the Orpheus-Eurydice theme, and above ail in a most remarkable lyrical 'tonelessness' and 'colourlessness' in expressing the moods of mourning, despair and depression.Fieguth Rolf. Du rococo au sentimentalisme : les trois premiers recueils poétiques de Franciszek Dionizy Kniaźnin (1749/1750-1807). In: Revue des études slaves, tome 74, fascicule 4, 2002. pp. 835-860

Trzy przedmowy. Reakcje Słowackiego i Norwida na "Irydiona" Krasińskiego

For a long time, Norwid seemed to be more a European than a Polish poet, and the spe-cific nature of his link to Polish traditions remained an open question. Norwid’s “outlandish” and complicated long poem Quidam (1857/1863) explicitly answers to Krasiński’s epic drama Irydion (1836), as did earlier Słowacki in his tragedies Balladyna (1839) and Lilla Weneda (1840). Both Słowacki and Norwid addressed their forewords to Krasiński. Słowacki reacts to Krasiński by refining his treatment of genre, verse and style and by sharpening his Romantic tragic horror and irony. Quidam beats Irydion by a more convincing portrait of An-cient Rome, by less pathetic and more intelligent hints to 19th Century modernity, and by overcoming with superior ease both Romanticism and realism in genre and time treatment. Quidam’s modest and sober main character contains also a secretly critical answer to Słowacki’s likewise overwhelming and unbearably fantastic epic Król-Duch (1847)

European Humanism and National Consciousness. Thoughts of a Literary Critic.

Thinking in national categories is rooted in man’s and woman’s nature as a „communitarian animal“ who is permanently producing collective community imaginations. It can be found a long time before the French Revolution and acquires astonishing strength in the 15th and 16th Centuries, implying denomination quarrels and linguistic questions (Latin and vernacular). Italian humanist writings challenge colleagues in Germany and Poland to develop their own nation centred programmes of historiography, in which Tacit’s Germania and Miechovita’s Sarmatia constitute analogous points of reference (H.-J. Bömelburg). The evident arbitrariness inherent to some of these nation centred writings reflects the principally imaginary or „intentional“ (Ingarden) character of any communitarian consciousness. This does however not diminish the real historical impact of national consciousness, nor the importance of the cultural and moral universe connected with it – despite the crisis of traditional authorities, hierarchies and values we have to deal with in actual Europe and the world

O europejskich wartościach klasyków literatury polskiej

Artykuł ukazał się w serii „Humanizm. Idee, nurty i paradygmaty humanistyczne w kulturze polskiej”Artykuł Rolfa Fiegutha był pierwotnie esejem popularyzującym polską literaturę dla niemieckiego czytelnika, z okazji wejścia Polski do Unii Europejskiej. Autor wybrał do niego arcydzieła polskiej literatury, które reprezentują europejskie wartości. Przez ten termin Fieguth rozumie m. in. prezentację wartości, które wywołują w Europie szczególne emocje, więź dzieła z wielkimi tradycjami europejskimi lub też historyczne uczestnictwo twórców w kulturze europejskiej oraz jej prądach myślowych. Zdaniem badacza w polskie literaturze rozpoznać można “zarówno wspólne dziedzictwo kulturowe (ze wszystkimi wadami i zaletami), jak i specyfikę narodową” (s. 345). Fieguth tworzy dwie listy książek, które sugerowałby przeczytać dla lepszego zapoznania się z polską kulturą: jedną, priorytetową, oraz drugą, skupioną na dziełach dramatycznych. Na pierwszym miejscu pierwszej z nich znajduje się Jan Kochanowski, w którym autor dostrzega syntezę tradycji rodzimej z antyczną, z których pierwszą uszlachetnił, a drugą oswoił. Drugie miejsce zajmuje Adam Mickiewicz wraz z Panem Tadeuszem (1834). W kontekście Pana Tadeusza Fieguth zwraca uwagę na pełny obraz polskiej kultury i obyczajowości oraz udowodnienie, że możliwym było napisanie epopei w wieku XIX-tym. Trzecie miejsce wśród lektur priorytetowych przypada Czesławowi Miłoszowi oraz Dolinie Issy (1955). Wspomina również Rodzinną Europę (1959), jako dobre uzupełnienie. Czwarte miejsce zajmuje Witold Gombrowicz. Wśród lektur Fieguth wskazuje na Trans-Atlantyk (1953) lub Pornografię (1960). Dalej znajduje się Bruno Schulz wraz z Sklepami cynamonowymi praz Sanatorium pod klepsydrą. Wśród powieści dotyczących Warszawy, Fieguth rekomenduje Lalkę (1890) Bolesława Prusa, podkreślając wyjątkowe zdolności opisowe pisarza. Z kolei Warszawę z perspektywy żydowskiej poznać można poprzez Rodzinę Muszkatów (1950) Isaaca Bashevisa Singera. Autor wspomina również polską lirykę powojenną, polecając m. in. Juliana Przybosia, Zbigniewa Herberta oraz Tadeusza Różewicza. W kontekście polskiego dramatu Fieguth sugeruje rozpoczęcie od dramatu romantycznego (Dziadów, Nie-Boskiej Komedii, Lilli Wenedy), aby lepiej zrozumieć dzieła późniejszych epok tj. Szewców Witkacego, Ślub Gombrowicza, Kartotekę Różewicza oraz Tango Mrożka.Rolf Fieguth, On European Values of Classics of Polish Literature Originally, Rolf Fieguth’s article was an essay popularising Polish literature for the German reader on the occasion of Poland’s accession to the European Union. The author based it on chosen masterpieces of Polish literature, which represent European values. By this term, Fieguth understands, among other things, the presentation of values that evoke powerful emotions in Europe, the link between the work and great European traditions, or historical contribution of Polish artists to European culture and its currents of thought. According to the researcher, in Polish literature, one can recognise “common cultural heritage (with all its advantages and disadvantages), as well as national specificity” (p. 345). Fieguth creates two lists of books that, in his opinion, would provide a better understanding of Polish culture: one, a priority list, and the other, focused on dramatic texts. The first place on the first is taken by Jan Kochanowski, in whom the author sees a synthesis of Polish and ancient traditions – the first one he enriched, the second he tamed. The second place is occupied by Adam Mickiewicz and his Master Thaddeus (1834). In the context of Master Thaddeus, Fieguth draws attention to the full picture of Polish culture and customs, as well as proving that it was possible to write an epic piece in the nineteenth century. Czesław Miłosz and The Issa Valley (1955) took third place among the priority readings. Fieguth also mentions his Family Europe (1959) as a proper completion. Witold Gombrowicz holds the fourth place. Among his texts, Fieguth points to Trans-Atlantic (1953) or Pornography (1960). Next, there is Bruno Schulz with his The Street of Crocodiles (in Polish: Sklepy cynamonowe, lit. cinnamon shops) and the Sanatorium Under the Sign of the Hourglass. Among novels about Warsaw, Fieguth recommends Bolesław Prus’ The Doll (Lalka, 1890), emphasising the writer’s exceptional descriptive skills. In turn, from a Jewish perspective, Warsaw can be seen through The Family Moskat (1950) of Isaac Bashevis Singer. The author also mentions Polish post-war poetry, recommending Julian Przyboś, Zbigniew Herbert, and Tadeusz Różewicz. In the context of Polish drama, Fieguth suggests starting with Romantic drama, namely Mickiewicz’s Forefathers’ Eve (Polish: Dziady), Krasiński’s Non-Divine Comedy (Nie-boska komedia), Słowacki’s Lilla Weneda, to better understand the works of later eras, such as Witkacy’s Shoemakers (Szewcy), Gombrowicz’s Wedding (Ślub), Różewicz’s Card Index (Kartoteka), and Mrożek’s Tango.Ewa Kuczyńsk