Wybrane aspekty oceny satysfakcji z życia pielęgniarek oddziałów neurologicznych

Introduction. Satisfaction is a positive feeling, perceived subjectively. Assessment of life satisfaction is undertaken by comparing your own situation with the standards you set, your goals, objectives. Therefore, the measurement of satisfaction is based on individual criteria specific to each person.Aim. The study aims to determine satisfaction with life among nurses working in neurological wards.Material and Methods. The study was conducted in a group of 130 nurses working in neurological wards of hospitals in the Lublin Province. The vast majority of the study group constituted women (93.80%). Most respondents were aged between 36–50 years old (43.08%). The research used a standardized research tool: The Satisfaction with Life Scale (SWLS).Results. The examined group of neurological nurses assessed their satisfaction with life at an average level (20.66 ± 5.72 points). After converting points into sten values, the average was 5.56 ± 2.03 sten. Significant statistical differences in the assessment of life satisfaction were found in the material situation. The higher assessment was provided by nurses who were satisfied with their financial situation (21.70 points).Conclusions. The assessment of satisfaction with life among neurological nurses was at an average level. Self-assessment of the financial situation significantly differentiated the assessment of life satisfaction in the group of surveyed nurses. (JNNN 2019;8(4):157–161)Wstęp. Satysfakcja jest odczuciem pozytywnym, postrzeganym w sposób subiektywny. Oceny satysfakcji z życia można dokonać poprzez porównanie własnej sytuacji z ustalonymi przez siebie standardami, wytyczonymi celami. Dlatego też dokonuje się jej na podstawie indywidualnych kryteriów charakterystycznych dla każdego człowieka.Cel. Celem badań było określenie satysfakcji z życia pielęgniarek pracujących w oddziałach neurologicznych.Materiał i metody. Badania przeprowadzono w grupie 130 pielęgniarek, pracujących w oddziałach neurologicznych szpitali województwa lubelskiego. Zdecydowaną większość badanej grupy stanowiły kobiety (93,80%). Najwięcej badanych miała od 36–50 lat (43,08%). W badaniach zastosowano wystandaryzowane narzędzie badawcze: The Satisfaction with Life Scale (SWLS).Wyniki. Badana grupa pielęgniarek oddziałów neurologicznych oceniła swoją satysfakcję z życia na poziomie średniej 20,66 ± 5,72 pkt. W punktach przeliczonych na wartości stenowe średnia wynosiła 5,56 ± 2,03 stena. Istotne statystyczne różnice w ocenie satysfakcji z życia stwierdzono w zakresie sytuacji materialnej. Oceny na wyższym poziomie dokonały pielęgniarki, które były zadowolone ze swojej sytuacji materialnej (21,70 pkt.).Wnioski. Ocena satysfakcji z życia pielęgniarek oddziałów neurologicznych kształtowała się na przeciętnym poziomie. Samoocena sytuacji materialnej istotnie różnicowała ocenę satysfakcji z życia badanych pielęgniarek. (PNN 2019;8(4):157–161

Jakość życia pacjentów neurogeriatrycznych

Background. Quality of life and old age are closely correlated. The process of growing old is perceived as destructive, progressive and irrevocable. It is determined by both biological and psycho-social factors. Elderly people face difficulties connected with deteriorating health state.Aim. The work aimed at specifying subjective quality of life of geriatric patients with neurobiological conditions.Material and methods. The investigation was administered in the cohort of 171 elderly people with neurobiological conditions. The patients were staying in long-term care institutions of central and eastern Poland. The research material was collected by means of the Polish version of the QHOQOL-Bref scale.Results. Quality of life evaluation in the whole group of elderly people averaged out at 2.84±0.96, while self evaluation within the cohort averaged out at 2.48±1.09. Patients’ evaluations were highest for the environmental domain (average of 11.61±2.32) and social relations (11.39±3.19). Results for the psychological domain averaged out at 10.33±2.91. Patients’ evaluations were lowest for the physical domain (9.92±2.99).Conclusions. Subjective evaluation of neuro-geriatric patients’ quality of life was on a rather low level. Education significantly differentiated elderly people’s quality of life. Patients of care and treatment institutions evaluated their quality of life higher in comparison with those from nursing and care institutions. (PNN 2012;1(4):151-155)Wprowadzenie. Jakość życia i starość ściśle ze sobą korelują. Proces starzenia postrzegany jest jako destrukcyjny, postępujący i nieodwracalny. Determinują go zarówno czynniki biologiczne, jak i psychospołeczne. Osoby w podeszłym wieku przeżywają trudności związane z pogarszaniem się stanu zdrowia. Cel. Celem pracy było określenie subiektywnej jakości życia pacjentów geriatrycznych ze schorzeniami neurologicznymi.Materiał i metody. Badania przeprowadzono w grupie 171 osób w podeszłym wieku ze schorzeniami neurologicznymi. Pacjenci przebywali w zakładach opieki długoterminowej na terenie środkowej i wschodniej Polski. Materiał badawczy zebrano za pomocą polskiej wersji skali WHOQOL-Bref.Wyniki. Ocena jakości życia dla całej grupy badanych osób starszych kształtowała się na poziomie średniej 2,84±0,96, a samoocena zdrowia na poziomie 2,48±1,09. Pacjenci najlepiej ocenili dziedzinę środowiskową (średnia 11,61±2,32) oraz relacje społeczne (11,39±3,19). Dziedzina psychologiczna otrzymała wynik na poziomie średniej 10,33±2,91. Najniżej badani ocenili jakość swojego życia w zakresie dziedziny fizycznej (9,92±2,99).Wnioski. Subiektywna ocena jakości życia przez pacjentów neurogeriatrycznych kształtowała się na obniżonym poziomie. Wykształcenie w istotny sposób różnicowało jakość życia osób starszych. Lepszej samooceny jakości życia dokonali pacjenci zakładów opiekuńczo-leczniczych w porównaniu z pacjentami zakładów pielęgnacyjno-opiekuńczych. (PNN 2012;1(4):151-155

Prawne aspekty stwierdzenia śmierci mózgu — regulacje polskie

The beginning of 2017 brought major changes in the legal norms concerning the declaration of permanent irreversible cessation of brain activity (brain death) and irreversible cardiac arrest before organ donation. The article presents changes that have occurred in this area and compares them with the previous regulations. As part of this study, a legal interpretation was also presented along with instructions on how to correctly apply the new regulations. (JNNN 2018;7(1):46–49)Początek 2017 r. przyniósł duże zmiany w normach prawnych dotyczących stwierdzania trwałego nieodwracalnego ustania czynności mózgu (śmierci mózgu) oraz nieodwracalnego zatrzymania krążenia poprzedzającego pobranie narządów. Artykuł przedstawia zmiany jakie zaszły w tym zakresie oraz porównuje je z poprzednio obowiązującymi przepisami. W ramach przedmiotowego opracowania została również przedstawiona interpretacja prawna wraz ze wskazówkami jak poprawnie stosować nowe przepisy. (PNN 2018;7(1):46–49

The most common health behaviors among patients with cardio-vascular diseases

Abstract Introduction and purpose of the work Interest in health behaviors is particularly important in these groups of chronic diseases in which there is a significant morbidity and mortality of patients. This study is to determine the most frequently undertaken health behaviors among cardiac patients, and whether those behaviours depend on the sex. Material and method Study Design: Diagnostic study. Data were derived from respondents between 15th of April 2016 and 5th May 2016 in Independent Public Clinical Hospital No.4, 1st Military Hospital in Lublin, Cardiology Hospital in Nałęczów and Non-public Outpatients Clinic in Abramów. Results In this exploration 211 people took part, out of which the majority were female (59,2%). The most frequently taken by cardiac patients activities are conducive to health preventive behaviors (M = 3.63; SD = 0.81), a positive mental attitude (M = 3.59; SD = 0.72) and health practices (M = 3.54, SD = 0.75). The most common adverse health are conducive to the practice of health (M = 3.60; SD= 0.75), a positive mental attitude (M= 3.59; SD= 0.67) and preventive behaviours (M = 3 , 58; SD = 0.79). Conclusions Women received higher average severity of health behaviors than men. Engaging in healthy lifestyle behaviors was found to be positively associated with awareness of CHD

Nursing students’ quality of life

Introduction Quality of life is a broad notion comprised of: a human being’s health state, their psychological state, social relations, a degree of independence as well as their attitude toward their surroundings. The aim of the study The research aimed at specifying nursing students’ subjective quality of life. Material and methods The study involved 210 nursing students of the Medical University of Lublin. The research cohort was comprised of 199 females and 11 males. The investigation was administered by means of the Polish version of the WHOQOL-Bref scale. This tool allowed to specify the quality of life in physical, psychological, environmental and social domains. Results Investigated students’ quality of life averaged out at 3.98, whereas their health state self-assessment averaged out at 3.73. The physical domain scored highest (averagely 15.54). Lower values were obtained in the sphere of social relations (15.52) and the environmental domain (13.81). The psychological domain scored lowest (13.62). Conclusions Nursing students’ quality of life averaged out at a satisfactory level. Investigated students’ health state self-assessment and marital status made a considerable difference for their quality of life. Male students and those with urban background assessed their quality of life at relatively higher levels

Wybrane czynniki wpływające na funkcjonowanie biopsychospołeczne pacjentów neurogeriatrycznych

Introduction. At present, in Poland and other European countrieswe are witnessing an increase in the number of elderly people. Of particular importance is the psychophysical evaluation of the patient and defining the deficits in their everyday functioning.Aim. The aim of the study was to analyze selected demographic factors affecting biopsychosocial functioning of neurogeriatric patients.Material and Methods. The research was carried out in the Department of Geriatrics at University Hospital No. 1 in Bydgoszcz on a group of 122 patients aged from 60 to 95 years, hospitalized for diseases of the nervous system. The biopsychosocial assessment was performed with the use of the NOSGER scale (Nurses’ Observation Scale for Geriatric Patients) — the Nursing Care Scale of Geriatric Patients and the Barthel scale.Results. As a result of the analysis, it was found that the average assessment of the functioning of older people in the assessment of the NOSGER scale was 89.89 for 150 maximum points. As a result of the analysis, it was found that respondents aged up to 64 years functioned best in each aspect of the NOSGER scale, whereas respondents aged over 90 years functioned the worst, with the exception of moods and emotions subscales. In the age groups 65–74 and 75–89, functioning was similar in all subscales. The statistical analysis carried out showed that the respondents who were in the second group of fitness had significantly worse functioning in each subscale and the overall NOSGER assessment than those who were in the first fitness group (p<0.05).Conclusions. There were no statistically significant differences found between gender, age, marital status, education, and functional fitness of patients on the Barthel score. There was also no significant effect of gender, age and education on the NOSGER patients assessment. Significant influence of marital status on the assessment in the area of destructive and disruptive behaviors on the NOSGER scale was observed. (JNNN 2018;7(3):118–123)Wstęp. Obecnie w Polsce i w innych krajach europejskich jesteśmy świadkami wzrostu ilości ludzi w podeszłym wieku. Szczególne znaczenie ma ocena psychofizyczna chorego oraz określenie deficytów jego funkcjonowaniu w życiu codziennym.Cel. Celem pracy była analiza wybranych czynników demograficznych mających wpływ na funkcjonowanie biopsychospołeczne pacjentów neurogeriatrycznych.Materiał i metody. Badania przeprowadzono w Klinice Geriatrii Szpitala Uniwersyteckiego nr 1 im. dr. A. Jurasza w Bydgoszczy na grupie 122 pacjentów w wieku od 60. do 95. roku życia, hospitalizowanych z powodu schorzeń układu nerwowego. Oceny biopsychospołecznej dokonano za pomocą skali NOSGER (Nurses’ Observation Scale for Geriatric Patients) — Pielęgniarskiej Skali Obserwacji Pacjentów Geriatrycznych oraz skali Barthel.Wyniki. W wyniku przeprowadzonej analizy stwierdzono, że średnia ocena funkcjonowania osób starszych w ocenie skali NOSGER wyniosła 89,89 na 150 pkt maksymalnych. W wyniku przeprowadzonej analizy stwierdzono, że ankietowani w wieku do 64 lat najlepiej funkcjonowali w poszczególnych aspektach skali NOSGER, natomiast najgorzej funkcjonowali badani w wieku powyżej 90. lat z wyjątkiem podskali nastroje i emocje. W grupie wiekowej 65–74 lata i 75–89 lat funkcjonowanie było zbliżone we wszystkich podskalach. Przeprowadzona analiza statystyczna wykazała, że ankietowani, którzy byli w II grupie sprawności mieli istotnie gorsze funkcjonowanie w poszczególnych podskalach oraz ogólnej ocenie NOSGER niż badani, którzy byli w I grupie sprawności (p<0,05).Wnioski. Nie stwierdzono różnic istotnych statystycznie pomiędzy płcią, wiekiem, stanem cywilnym i wykształceniem a sprawnością czynnościową pacjentów w ocenie skalą Barthel. Nie stwierdzono również istotnego wpływu płci, wieku i wykształcenia na ocenę pacjentów w skali NOSGER. Stwierdzono istotny wpływ stanu cywilnego na ocenę w obszarze zachowań destrukcyjnych i zakłócających w skali NOSGER. (PNN 2018;7(3):118–123

Analiza czynników wpływających na występowanie depresji

Introduction. Depressions are among the civilization diseases of the 21st century and are disorders in the human psyche. It comes in various age groups and affects children, adolescents, women, men and the elderly. In Poland, over 1.5 million people struggle with depression, and at present, during the Covid-19 pandemic, the incidence has increased to over 3 million.Aim. The aim of the study was to evaluate the factors influencing the occurrence of depression.Material and Methods. The study included 200 people — nurses from treatment and conservative departments. The prevalence of depressive disorders was assessed using the Depression Measurement Questionnaire, which consists of 75 statements — terms referring to the approach to life and everyday life. A self-questionnaire containing questions about the socio-demographic characteristics of the respondents was used as a research tool. The obtained results were analysed statistically.Results. In the case of men, the indicator reached a statistically higher value, i.e. 242.2 points, which means the average level, while for women it amounted to 238.1 points, which means a low level. A low level of the NREAP index was shown by the group of respondents aged 20–30, while a high level was observed among the group of respondents aged 41–50. Nurses with lower education — certified ones showed a low level of the DMQ index, while nurses with higher education with a master’s degree obtained a higher level of the DMQ index. According to the statistical analysis, the low level of the KRP indicator was shown by people working briefly in the profession from 1 to 5 years. People who worked in the profession from 11 to 20 years had a high level of DMQ. Nurses working in the conservative ward showed a low level of the DMQ index, while the index of nurses in the surgical wards remained at the average levels.Conclusions. Sociodemographic factors had a significant impact on the occurrence of depressive disorders in the studied group. The study also confirmed a large influence of professional factors on the occurrence of depression among nurses. The statistical analysis showed a significant relationship between the gender, age of the respondents and the depression measurement index — DMQ. (JNNN 2021;10(3):126–132)Wstęp. Depresje zalicza się do chorób cywilizacyjnych XXI wieku to zaburzenia w psychice człowieka. Występuje w różnych przedziałach wiekowych i dotyczy dzieci, nastolatków, kobiet, mężczyzn oraz osób starszych. W Polsce z problemem depresji boryka się ponad 1,5 miliona ludzi natomiast w chwili obecnej, w czasie pandemii Covid-19 nastąpił wzrost zachorowalności do ponad 3 milionów.Cel. Celem pracy była ocena czynników wpływających na występowanie depresji.Materiał i metody. Badaniem objęto 200 osób — pielęgniarek i pielęgniarzy z oddziałów zabiegowych i zachowawczych. Oceny występowania zaburzeń depresyjnych dokonano za pomocą Kwestionariusza Pomiaru Depresji, który składa się z 75 stwierdzeń — określeń odnoszących się do podejścia do życia oraz codzienności. Jako narzędzie badawcze zastosowano kwestionariusz ankiety własnej zawierające pytania dotyczące charakterystyki socjodemograficznej respondentów. Otrzymane wyniki poddano analizie statystycznej.Wyniki. W przypadku mężczyzn wskaźnik osiągnął statystycznie wyższą wartość, czyli 242,4 punkty co oznacza średni poziom natomiast wśród kobiet wyniósł on 238,1 punktów co oznacza niski poziom. Niski poziom wskaźnika KPD wykazała grupa badanych w przedziale wiekowym 20–30 lat natomiast wysoki wskaźnik wystąpił wśród grupy badanych w wieku 41–50 lat. Pielęgniarki z niższym wykształceniem — dyplomowane wykazały niski poziom wskaźnika KPD natomiast pielęgniarki z wyższym wykształceniem tytułem magistra uzyskały wyższy poziom wskaźnika KPD. Według analizy statystycznej niski poziom wskaźnika KPD wykazały osoby pracujące krótko w zawodzie od 1 do 5 lat. Wysoki poziom wskaźnika KPD miały osoby, które pracowały w zawodzie od 11 do 20 lat. Pielęgniarki pracujące na oddziale zachowawczym wykazały niski poziom wskaźnika KPD natomiast wskaźnik pielęgniarek na oddziałach zabiegowych utrzymywał się na poziomie średnim.Wnioski. Czynniki socjodemograficzne miały istotny wpływ na występowanie zaburzeń depresyjnych w badanej grupie. Badanie potwierdziło również duży wpływ czynników zawodowych na występowanie depresji wśród pielęgniarek. Analiza statystyczna wykazała istotną zależność pomiędzy płcią, wiekiem ankietowanych a wskaźnikiem pomiaru depresji — KPD. (PNN 2021;10(3):126–132

Obciążenie opiekunów osób starszych opieką nad pacjentami ze schorzeniami układu nerwowego

Introduction. Previous studies have shown that the level of care burden depends primarily on the mental state and functional ability of patients, i.e. on factors on the patient’s part. Other reports point to factors also related to the caregiver. Aim. The aim of the study was to analyse the impact of selected factors on the burden on informal caregivers in caring for geriatric patients with nervous system diseases. Material and Methods. The research was conducted at the Geriatrics Clinic of the University Hospital no. 1 of Dr A. Jurasz in Bydgoszcz on a group of 117 informal caregivers and 117 patients with nervous system diseases under their care at home. The prospective studies used survey techniques as well as observation and measurement. The Negative Impact of Care Scale (NIC) included in the COPE-index was used to assess the caregiver’s burden with care. The Barthel scale and Lawton’s IADL scale were used to assess patients’ deficits in basic activities of daily living. To assess the intensity of depression symptoms in older people, the Geriatric Depression Scale — GDS was used. Results. The socio-demographic factors determining caregiver burden (NIC) include: caregiver’s age (p=0.00), place of care (p=0.03), caregiver’s self-assessment of health (p=0.00) and experience in providing care (p=0.03). However, there was no significant (p>0.05) impact of variables such as gender, place of residence, marital status, caregiver’s education and degree of relationship with the patient on the burden of care. The analysis also showed that caregivers feel a negative overload in connection with caring for a patient with a functional impairment (BI and IADL p=0.01) and with vascular disease and dementia (p=0.01). Conclusions. More than half of the surveyed caregivers show a high degree of burden in caring for geriatric patients with nervous system diseases. Caregiver burden is determined by the following factors: the age of the caregiver, the place of care, the caregiver’s self-assessment of health and the experience of providing care. Caregivers feel a negative overload due to caring for patients with functional deficits, vascular disease and dementia. (JNNN 2023;12(2):84–91)Wstęp. W dotychczasowych badaniach wykazano, że poziom obciążenia opieką zależy przede wszystkim od stanu psychicznego i sprawności funkcjonalnej chorych, czyli od czynników ze strony pacjenta. Inne doniesienia wskazują, na czynniki związane również z opiekunem. Cel. Celem pracy była analiza wpływu wybranych czynników na stopień obciążenia opiekunów nieformalnych, opieką nad pacjentami geriatrycznymi ze schorzeniami układu nerwowego. Materiał i metody. Badania przeprowadzono w Klinice Geriatrii Szpitala Uniwersyteckiego nr 1. im. dr. A. Jurasza w Bydgoszczy na grupie 117 opiekunów nieformalnych oraz 117 pacjentów z chorobami układu nerwowego, będących pod ich opieką w środowisku domowym. W prospektywnych badaniach posłużono się techniką ankietową oraz obserwacją i pomiarem. Do oceny stopnia obciążenia opiekuna opieką wykorzystano Skalę Negatywnego Wpływu Opieki (NWO) wchodzącą w skład COPE-index. Do oceny pacjentów — ich deficytu w zakresie podstawowych czynności dnia codziennego zastosowano skalę Barthel oraz skalą IADL Lawtona. W ocenie natężenia symptomów depresji u osób w starszym wieku, zastosowano Geriatryczną Skalę Depresji — GDS. Wyniki. Wśród czynników socjo-demograficznych, determinujących obciążenie opiekuna (NWO), można wymienić: wiek opiekuna (p=0,00), miejsce sprawowania opieki (p=0,03), samoocenę stanu zdrowia opiekuna (p=0,00) oraz doświadczenie w sprawowaniu opieki (p=0,03). Nie stwierdzono natomiast, istotnego (p>0,05) wpływu takich zmiennych jak: płeć, miejsce zamieszkania, stan cywilny, wykształcenie opiekuna oraz stopnień pokrewieństwa z pacjentem na obciążenie opieką. Analiza wykazała również, że opiekunowie odczuwają negatywne przeciążenie w związku z opieką nad pacjentem z deficytem sprawności funkcjonalnej (BI i IADL p=0,01) oraz obciążonym chorobą naczyniową i zespołem otępiennym (p=0,01). Wnioski. Przeszło połowa badanych opiekunów wykazuje wysoki stopień obciążenia opieką nad pacjentami geriatrycznymi ze schorzeniami układu nerwowego. Obciążenie opiekunów jest determinowane przez następujące czynniki: wiek opiekuna, miejsce sprawowania opieki, samoocenę stanu zdrowia opiekuna oraz doświadczenie w sprawowaniu opieki. Opiekunowie odczuwają negatywne przeciążenie w związku z opieką nad pacjentem z deficytem sprawności funkcjonalnej, obciążonych chorobą naczyniową i zespołem otępiennym. (PNN 2023;12(2):84–91

Samotność, lęk i depresja wśród pacjentów z padaczką

Introduction. Epilepsy is one of the most common neurological disorders. The unpredictability of epileptic seizures can lead to feelings of loneliness, social isolation and stigmatisation. Due to the nature of this syndrome, patients may also show symptoms of depression. Aim. The aim of the study was to determine the prevalence of anxiety, depression and loneliness, and the relationship between loneliness and depression among adult patients with epilepsy. Material and Methods. This was a cross-sectional, observational study. A total of 206 patients with epilepsy participated in the study. The study was conducted using a website dedicated for persons with epilepsy. Data was collected from November 2021 to March 2022. Two research tools were used in the study: DeJong Gierveld Loneliness Scale (DJGLS) and the Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS-M) and an author-developed demographic questionnaire to characterise the study group. Results. The prevalence of depressive symptoms and borderline abnormalities was 51.5%, 22.8%, respectively. In the depression subscale, 48.1% of the respondents had depressive symptoms and 22.1% had borderline abnormalities. The anxiety and irritability subscales showed disorders in 34.5% and 69.4% of the respondents, respectively. A very high and high level of loneliness was found in 17% and 26% of respondents, respectively. A moderate level of loneliness was reported by 40% of respondents. In terms of emotional loneliness, severe and moderate loneliness affected 52% and 21% of respondents, while severe and moderate social loneliness was reported by 41% and 28% of respondents. Conclusions. The study showed relatively high levels of loneliness and depressive symptoms. A significant correlation was found between the level of loneliness and the intensity of depressive symptoms. (JNNN 2023;12(1):34–43)Wstęp. Padaczka jest jednym z najczęstszych schorzeń neurologicznych. Nieprzewidywalność napadów epilepsji może doprowadzić do poczucia samotności, izolacji społecznej oraz stygmatyzacji. Ze względu na charakter tego zespołu chorobowego pacjenci mogą manifestować objawy depresji. Cel. Celem badania było określenie częstości występowania lęku, objawów depresji i poczucia samotności oraz zależności pomiędzy samotnością a depresją wśród dorosłych pacjentów z padaczką. Materiał i metody. Było to przekrojowe badanie obserwacyjne. W badaniu wzięło udział 206 osób cierpiących z powodu padaczki. Badanie było zrealizowane przy użyciu strony internetowej, w grupie zrzeszającej pacjentów z padaczką. Dane zbierano od listopada 2021 r. do marca 2022 r. Do przeprowadzenia badania wykorzystano dwa standaryzowane narzędzia badawcze: skalę pomiaru poczucia samotności autorstwa de Jong Gierveld (DJGLS) oraz Szpitalną Skala Lęku i Depresji (HADS-M) — Hospital Anxiety and Depression Scale i metryczkę własnego autorstwa charakteryzującą badaną grupę. Wyniki. Częstość występowania objawów depresji wśród badanych wynosiła 51,5%, u 22,8% stwierdzono stany graniczne. W podskali depresji u 48,1% badanych występowały objawy depresji, u 22,1% stany graniczne. W podskali lęku występowanie zaburzeń zanotowano u 34,5% badanych, natomiast w podskali rozdrażnienia u 69,4% osób. Bardzo poważny i poważny poziom samotności odczuwało (17%, 26%) badanych. U 40% zaobserwowano umiarkowany poziom samotności. W zakresie samotności emocjonalnej z powodu poważnej i umiarkowanej samotności cierpiało (52%, 21%) badanych, natomiast z powodu poważnej i umiarkowanej samotności społecznej (41%, 28%) osób. Wnioski. W badaniu uzyskano dość wysokie wyniki w zakresie poziomu samotności i częstości występowania objawów depresji. Stwierdzono istotną zależność pomiędzy poziomem samotności a natężeniem objawów depresji. (PNN 2023;12(1):34–43