Optimisation d'un nouveau modèle de soins de santé primaires pour prévenir le déclin fonctionnel des personnes âgées de 70 ans et plus au Québec

Contexte : Au Canada et ailleurs, il importe de mieux prévenir le déclin fonctionnel des personnes âgées. La mise en oeuvre d’une nouvelle trajectoire en clinique de médecine familiale consistant en une évaluation systématique de la fragilité et de ses facteurs de risque dans le cadre des soins primaires aiderait à mieux prévenir le déclin fonctionnel en passant par leur implication dans la décision concernant les services communautaires dont ils ont besoin. Objectif: Identifier les facteurs influençant la mise en oeuvre d’une nouvelle trajectoire de soins de santé primaire pour l’adapter et l’introduire dans les groupes de médecine familiale du Québec. Méthode: Dans cette étude descriptive qualitative, nous avons réalisé 47 entrevues semi-structurées et 8 groupes de discussion avec 32 professionnels de la santé, 27 patients âgés de plus de 70 ans, 8 gestionnaires de trois GMFs de la province de Québec, 16 représentants d'organismes communautaires et 9 de cliniques gériatriques spécialisées dans les régions avoisinantes. Nous avons effectué une analyse thématique inductive/déductive basée sur le cadre consolidé de recherche sur la mise en oeuvre (Consolidated Framework on Implementation Research). Les données ont été analysées à l'aide de Nvivo 12. Résultats: Les participants à l'étude ont indiqué plusieurs facilitateurs et obstacles à la mise en oeuvre de la trajectoire. La complexité de l'ajout de l'outil de repérage au dossier médical électronique, le manque de communication entre les milieux de soins primaires et les services communautaires, ainsi que les effets des politiques publiques sur la capacité des organismes communautaires à servir leurs clients ont été identifiés comme des obstacles. Ces conclusions soutiennent l'adaptation de l'intervention en 1) permettant l'intégration du repérage dans le DME, 2) définissant les rôles cliniques du repérage et 3) soutenant le partenariat entre les différents secteurs du système de santé. Conclusions: Éventuellement, ce projet permettra de se concentrer sur les déterminants influençant la mise en oeuvre dans les prochaines années, pour faire en sorte que les soins aux personnes âgées soient améliorés et adaptés à leurs besoins selon une approche préventive.Background: In Canada and elsewhere, community-based seniors living with frailty, pre-frailty, or experiencing some limitations in their ability to pursue their daily activities often go unnoticed. Systematic assessment of frailty and of its risk factors in primary care would better meet their needs and prevent their decline. Purpose: The objective of this study is to identify the factors influencing the implementation of a new primary health care trajectory to adapt and eventually implement it in different family medicine groups in Quebec. Method: In this qualitative descriptive study, we conducted 47 semi-structured interviews and 8 focus groups with 32 health care professionals, 27 patients over 70 years of age, 8 health care decision makers from three family medicine clinics in the province of Quebec, 16 representatives of community organizations and 9 representatives of specialized geriatric clinics in surrounding areas. We conducted an inductive/inductive thematic analysis based on the Consolidated Framework for Implementation Research. The data were analyzed using Nvivo12. Results: The various study participants provided several facilitators and barriers to the implementation of the trajectory. The complexity of adding the screening tool to electronic medical record, the lack of communication between primary care practices and community services, as well as public policy effects on community support services' capacity to serve their clients were identified as barriers. These findings support adapting the intervention by 1) allowing the integration of screening into the electronic medical record, 2) defining clinical roles for screening, and 3) sustaining partnership between different health system sectors. Conclusions: Eventually, this project will focus on the determinants influencing implementation over the next few years to ensure that older adults’ health care is improved and adapted to their needs according to a preventive approach

Recent developments in international disaster response laws: ILC's work and IDRL rules in disaster relief

The paper is based on the initiative by the ILC for an international legal framework for the protection of individuals in the event of disasters. It comprises a description of the broad field of disaster relief law and, following, how sovereignty and individual rights issues are situated within the current work of the ILC. In addition, the so-called IDRL Guidelines are examined in the paper. Since these non-binding international documents play a key role in the disaster relief field at present, their determinant role in the development of an accepted international legal framework for disaster victims and humanitarian relief operations is imprinted in the paper. © 2013 by Koninklijke Brill NV, Leiden, The Netherlands

Humanitarian reiief in international law: the natural disasters case

The subject of this thesis relies on both the development and the application of International Disaster Response Law (IDRL). These two axes deepen the thesis, developing two parallel problematics. IDRL components are identified as the provision of aid with the famous Nicaragua case, which is developed in the first part of the dissertation, as well as the concept of "disaster", the ratione materiae field, i.e. in which cases the IDRL is applied, which is developed in the second part of the thesis. It is clarified that this paper restricts on natural disasters cases, not manmade or nuclear, by adopting Article 3 of the United Nations Commission on International Law (LIC) as a definition of "disaster" of the "Draft Articles on the Protection of People in Disasters".The main findings of the dissertation are both the lack of any binding legal obligation for a state to provide assistance after a natural disaster even more to accept it, as well as the separation of the "right to intervene" to a natural disaster setting and with a shift from the application of 'responsibility to protect' to a trend of convergence and the application of a 'duty of co-operation'. The principle of national sovereignty remains non-negotiable in the case of natural disasters.Αντικείμενο της παρούσας έρευνας αποτελεί αφενός ο προσδιορισμός και οι καταβολές του καθεστώτος του Διεθνούς Δικαίου Αντιμετώπισης Καταστροφών (ΔΔΑΚ), και αφετέρου η ισχύς και εφαρμογή του. Σε αυτούς τους δύο άξονες εμβαθύνει η διατριβή, αναπτύσσοντας δύο παράλληλες προβληματικές. Συστατικά μέρη του ΔΔΑΚ αναγνωρίζονται τόσο η παροχή βοήθειας, η οποία αποτέλεσε και εφαλτήριο του ΔΔΑΚ και αναπτύσσεται στο πρώτο μέρος της διατριβής, όσο και η έννοια της «καταστροφής», το πεδίο ratione materiae, δηλαδή σε ποιες περιπτώσεις εφαρμόζεται το ΔΔΑΚ, η οποία ερευνάται στο δεύτερο μέρος. Διευκρινίζεται ότι η παρούσα εργασία εξετάζει αποκλειστικά τις περιπτώσεις των φυσικών καταστροφών, όχι των ανθρωπογενών ή των πυρηνικών, υιοθετώντας ως ορισμό εργασίας για την έννοια της «καταστροφής» το άρθρo 3 της Επιτροπής Διεθνούς Δικαίου (ΕΔΔ) των Ηνωμένων Εθνών (Η.Ε.) του «Σχεδίου Άρθρων για την Προστασία Ατόμων σε Περιπτώσεις Καταστροφών». Κύρια συμπεράσματα της έρευνας αποτελούν τόσο η μη ανάδειξη νομικής υποχρέωσης κράτους να προσφέρει βοήθεια μετά από φυσική καταστροφή, αλλά, κατά κύριο λόγο, ούτε και να την αποδεχθεί, όσο και ο διαχωρισμός του «δικαιώματος επέμβασης» από την παροχή βοήθειας στις φυσικές καταστροφές που ξεκαθαρίζεται στο Διεθνές Δίκαιο Αντιμετώπισης Καταστροφών, από μια μεταστροφή της εφαρμογής της «ευθύνης προστασίας» σε μια τάση σύγκλισης και εφαρμογής μιας «υποχρέωσης συνεργασίας». Η αρχή της εθνικής κυριαρχίας παραμένει αδιαπραγμάτευτη στις περιπτώσεις των φυσικών καταστροφών

Επιπλοκές κύησης μετά από επεμβάσεις διατήρησης της γονιμότητας σε αρχόμενο καρκίνο τραχήλου μήτρας

Ο καρκίνος τραχήλου της μήτρας αποτελεί την τέταρτη συχνότερη αιτία κακοήθειας στις γυναίκες παγκοσμίως. Εμφανίζεται συχνότερα σε γυναίκες ηλικίας 35-44 ετών, ενώ απαντάται σπάνια σε ηλικίες μικρότερες των 20 ετών. Ο βασικότερες εκλυτικός παράγοντας για την ανάπτυξη του είναι η λοίμωξη από τον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων (HPV) . Η πρωτογενής πρόληψη του καρκλινου τραχήλου της μήτρας βασίζεται στον μαζικό εμβολιασμό, ενώ η δευτερογενής πρόληψη στον τακτικό προληπτικό έλεγχο με κυτταρολογική εξέταση κατά Παπανικολάου, και HPV DNA testing. Η αυξημένη επίπτωση που παρουσιάζει σε γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας σε συνδυασμό με το γεγονός ότι στις σύγχρονες κοινωνίες οι γυναίκες καθυστερούν να τεκνοποιήσουν λόγω κοινωνικοοικονομικών παραγόντων οδήγησαν στην ανάπτυξη χειρουργικών επεμβάσεων λιγότερο ριζικών με διατήρηση της μήτρας, με σκοπό την διατήρηση της γονιμότητας. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα μελετών, οι επεμβάσεις αυτές παρουσιάζουν παρόμοια ογκολογικά αποτελέσματα σε σύγκριση με τις ριζικότερες επεμβάσεις. Οι χειρουργικές επεμβάσεις που προτείνονται σε ασθενείς για διατήρηση της γονιμότητας είναι η κωνοειδής εκτομή, η απλή τραχηλεκτομή, η διακολπική, η διακοιλιακή, η λαπαροσκοπική, και η ρομποτική ριζική τραχηλεκτομή. Κάθε κύηση σε γυναίκα που έχει υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση διατήρησης της γονιμότητας θεωρείται κύηση υψηλού κινδύνου και συνοδεύεται από αυξημένο κίνδυνο πρόωρου τοκετού, αυτόματης αποβολής δευτέρου τριμήνου, πρώιμης πρόωρης ρήξης υμένων, και τραχηλικής στένωσης. Στην μεταπτυχιακή αυτή εργασία αναλύονται τα δεδομένα της βιβλιογραφίας, και παρουσιάζονται τα μαιευτικά αποτελέσματα έπειτα από επεμβάσεις διατήρησης της γονιμότητας. Επίσης, λόγω της έλλειψης επίσημων οδηγιών για την διαχείριση των κυήσεων σε γυναίκες που έχουν υποβληθεί στις παραπάνω επεμβάσεις αναλύονται οι πιθανότερες επιπλοκές που παρατηρούνται, και προτείνονται μέτρα πρόληψης και αντιμετώπισης των επιπλοκών σύμφωνα με τα δεδομένα πρόσφατων ερευνητικών εργασιών.Cervical cancer is the fourth most common cause of malignancy in women worldwide. It occurs most often in women aged 35-44 years, while it is rarely found in those younger than 20 years. The most common cause of cervical cancer is the human papilloma virus (HPV) infection. Primary prevention of cervical cancer is based on vaccination, while secondary prevention is based on regular screening with pap smear and HPV DNA testing. The increased incidence that presents in women of reproductive age combined with the fact that in modern societies women delay childbearing due to socioeconomic factors led to the development of less radical surgeries with preservation of the uterus, in order to preserve fertility. According to the results of studies, these operations show similar oncological results compared to more radical operations. The surgical procedures recommended for patients to preserve fertility are conoid resection, simple trachelectomy, vaginal, abdominal, laparoscopic, and robotic radical trachelectomy. Any pregnancy in a woman who has undergone fertility sparing surgery is considered as a high-risk pregnancy and is associated with an increased risk of preterm birth, second-trimester spontaneous abortion, early premature rupture of membranes, and cervical stenosis. In this postgraduate thesis, the literature data is analyzed, and the obstetric results after fertility preservation operations are presented. Also, due to the lack of official guidelines for the management of pregnancies in women who have undergone the above operations, the most common complications are analyzed, and measures to prevent and deal with complications are proposed according to the data of recent research

Η παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας στην περίπτωση φυσικών καταστροφών στο διεθνές δίκαιο.

Αντικείμενο της παρούσας έρευνας αποτελεί αφενός ο προσδιορισμός και οι καταβολές του καθεστώτος του Διεθνούς Δικαίου Αντιμετώπισης Καταστροφών (ΔΔΑΚ), και αφετέρου η ισχύς και εφαρμογή του. Σε αυτούς τους δύο άξονες εμβαθύνει η διατριβή, αναπτύσσοντας δύο παράλληλες προβληματικές. Συστατικά μέρη του ΔΔΑΚ αναγνωρίζονται τόσο η παροχή βοήθειας, η οποία αποτέλεσε και εφαλτήριο του ΔΔΑΚ και αναπτύσσεται στο πρώτο μέρος της διατριβής, όσο και η έννοια της «καταστροφής», το πεδίο ratione materiae, δηλαδή σε ποιες περιπτώσεις εφαρμόζεται το ΔΔΑΚ, η οποία ερευνάται στο δεύτερο μέρος. Διευκρινίζεται ότι η παρούσα εργασία εξετάζει αποκλειστικά τις περιπτώσεις των φυσικών καταστροφών, όχι των ανθρωπογενών ή των πυρηνικών, υιοθετώντας ως ορισμό εργασίας για την έννοια της «καταστροφής» το άρθρo 3 της Επιτροπής Διεθνούς Δικαίου (ΕΔΔ) των Ηνωμένων Εθνών (Η.Ε.) του «Σχεδίου Άρθρων για την Προστασία Ατόμων σε Περιπτώσεις Καταστροφών». Κύρια συμπεράσματα της έρευνας αποτελούν τόσο η μη ανάδειξη νομικής υποχρέωσης κράτους να προσφέρει βοήθεια μετά από φυσική καταστροφή, αλλά, κατά κύριο λόγο, ούτε και να την αποδεχθεί, όσο και ο διαχωρισμός του «δικαιώματος επέμβασης» από την παροχή βοήθειας στις φυσικές καταστροφές που ξεκαθαρίζεται στο Διεθνές Δίκαιο Αντιμετώπισης Καταστροφών, από μια μεταστροφή της εφαρμογής της «ευθύνης προστασίας» σε μια τάση σύγκλισης και εφαρμογής μιας «υποχρέωσης συνεργασίας». Η αρχή της εθνικής κυριαρχίας παραμένει αδιαπραγμάτευτη στις περιπτώσεις των φυσικών καταστροφών.The subject of this thesis relies on both the development and the application of International Disaster Response Law (IDRL). These two axes deepen the thesis, developing two parallel problematics. IDRL components are identified as the provision of aid with the famous Nicaragua case, which is developed in the first part of the dissertation, as well as the concept of "disaster", the ratione materiae field, i.e. in which cases the IDRL is applied, which is developed in the second part of the thesis. It is clarified that this paper restricts on natural disasters cases, not manmade or nuclear, by adopting Article 3 of the United Nations Commission on International Law (LIC) as a definition of "disaster" of the "Draft Articles on the Protection of People in Disasters".The main findings of the dissertation are both the lack of any binding legal obligation for a state to provide assistance after a natural disaster even more to accept it, as well as the separation of the "right to intervene" to a natural disaster setting and with a shift from the application of 'responsibility to protect' to a trend of convergence and the application of a 'duty of co-operation'. The principle of national sovereignty remains non-negotiable in the case of natural disasters

The impact of vascular endothelial growth factor single nucleotide polymorphisms in the development and severity of endometriosis: A systematic review of the literature

Objective: To review the impact of single nucleotide polymorphisms (SNPs) of the vascular endothelial growth factor (VEGF) gene in the development and severity of endometriosis. Search strategy: We searched Medline, Scopus, Clinicaltrials.gov, EMBASE, Cochrane Central Register of Controlled Trials CENTRAL and Google Scholar databases for published studies in the field. Selection criteria: We included prospective and retrospective observational studies. Data collection and analysis: Data extraction was performed using a modified data form that was based in Cochrane`s data collection form for intervention reviews. Main results: Twenty studies were included that investigated the frequency of the various alleles of the −460C/T, +405G/C, +936C/T, −2578A/C and −1154G/A SNPs. The Hardy-Weinberg equilibrium revealed that the different genotypes were comparable among patients with endometriosis and control women, as well as among patients with mild and severe forms of the disease. No differences were observed in the expression of the various alleles in the majority of cases. Ethnical variations were observed; however, the results should be regarded as inconclusive due to the small amount of available data. Conclusions: The results of our meta-analysis suggest that the investigated single nucleotide polymorphisms are unlikely to significantly contribute to the development and severity of endometriosis. © 2020 Elsevier Masson SA