Affective components of organizational commitment: A comprehensive structural equations model in a public sector organization

Örgütsel bağlılık, yazında bugüne dek çok araştırılmasına rağmen hem bağlam duyarlılığı hem de belirleyicileri ve sonuçları açısından karmaşıklığı nedeniyle hala ilgi toplayan bir araştırma başlığıdır. Çalışmamızın amacı, örgütsel bağlılığın duygusal bileşenlerinin belirleyicilerinden sayılan “iş tatmini” ve “genel yaşam tatmini” gibi faktörler ve sonucu sayılabilecek “örgütsel performans algısı” ve “ayrılma niyeti” gibi diğer faktörlerle eş anlı etkileşimini bir model çerçevesinde sınamaktır. Öncelikle yazın incelemesinden duygu tabanlı örgütsel bağlılığın belirleyicileri ve sonuçları sentezlenerek bir kuramsal model geliştirilmiş, geliştirilen bu modeldeki nedensellik ilişkileri önsavlara dönüştürülmüştür. Bu kuramsal modelin tamamını ve faktörler arası etkileşimleri eş anlı olarak test edebilmek için yapısal denklem modelleme yönteminden faydalanılmış ve AMOS 4.0 yazılım programı kullanılarak test modelleri geliştirilmiştir. Geliştirilen modeller bir kamu kuruluşunda çalışan 752 memur personelden soru formu yoluyla toplanan veriler üzerinde sınanmıştır. Kuramsal modelde duygusal tabanlı örgütsel bağlılık için öngörülen kompozit faktör yapısı veri setine tam uymayınca iki faktörlü çözüme geçilmiş, elde edilen iki faktör “duygusal aidiyet” ve “sadakat” olarak adlandırılmıştır. Çift faktörlü yapı belirleyicilik ve sonuçlar açısından test amaçlı yapısal denklem modellerine dahil edildiğinde bulgular bazı önsavları tamamen, bazılarını kısmen desteklemiş, bazılarını ise hiç desteklememiştir. “İş tatmini”, “duygusal aidiyet” ve “sadakat” arasındaki ilişkilerin yön ve şiddeti konusunda bu kavramlar arasındaki yoğun çoklu bağlantılar nedeniyle berrak bir değerlendirme yapmak zorlaşmıştır. Buna rağmen denilebilir ki “iş tatmini” genel olarak “duygusal aidiyet” ve “sadakat”i, bu ikisinin iş tatminini belirleme düzeyinden çok daha fazla belirliyor görünümdedir. İşinden tatmin olan bir kamu çalışanı özellikle örgüte karşı duygusal aidiyet geliştirmekte ve bu duygusal aidiyet sadakate yol açmaktadır. Ayrıca, yazındaki bulgulara benzer şekilde sadakatin ayrılma niyetini azalttığı, iş tatmininin ise örgütsel performans algısını arttırdığı gözlemlenmiştir. Anahtar Kelimeler: Örgütsel bağlılık, iş tatmini, ayrılma niyeti, yapısal denklem modelleri.Organizational commitment construct has attained widespread attention from the organizational scholars during the last three decades. Yet, its close relations to other organizational attitudes and behaviors have rendered its causal identification quite complicated. Besides, many recent studies have indicated that the concept might reveal different characteristics in different contexts. Thus, this study attempts to identify and explain the affective component of organizational commitment with regard to a set of correlated organizational attitudes in a Turkish public sector organization. In order to achieve a reliable and causally robust analysis only the affective component of organizational commitment was analyzed. A thorough literature survey was performed to synthesize a theoretical model about the causal linkages of the construct. According to this survey, one of the most important correlates of organizational commitment is job satisfaction and organizational performance. Therefore, job satisfaction and perceived organizational performance was included in the model with two-way causal paths. Life satisfaction was found to be strongly correlated to job satisfaction and thus integrated to the theoretical model. The last construct included in the model was intent-to-leave. Five testable hypotheses were constituted to test the causal paths between the main constructs of the model. As method, we designed self-administrative questionnaires to measure these organizational attitudes. Questionnaire items were developed based on reliable scales for each construct but adapted to the Turkish and public sector domain. We ran a pilot sample and rechecked validity and reliability of our measures. Then we proceeded to apply our questionnaire to the whole civil servant population of a public sector organization. The total of returned questionnaires were 752 (approx. 90% of population), and due to missing values we ended up with 704 usable observations. Before testing our hypothesis, we started to examine the reliability and validity of our constructs. We used Exploratory Factor Analysis (EFA) method and Cronbach's Alpha for testing construct reliability. EFA did not load on a composite factor for affective organizational commitment scale but supported a two-factor solution. Since this was not expected, a confirmatory factor analysis was run to verify this solution. We found considerable support for a two-factor solution of affective organizational commitment construct, which we named "affective belongingness" and "loyalty" respectively. Having confirmed our measures, as a next step, the theoretical model was moved to AMOS 4.0 program to test the whole model simultaneously. Structural Equations Modeling (SEM) technique enables testing of multiple latent (unobserved) constructs and their interactions, using simultaneous structural equations derived from observed variables. Using SEM, we tested our theoretical model but due to the complex two-way interactions between key constructs, two test models were needed to account for all hypothesized relations. The first test model's overall fit, determined by  2 and GFI, was deemed acceptable, but some of the causal paths were observed as insignificant. The second test model fitted poorly to the data and again some paths were found to have insignificant scores. An optimum model with all paths significant and a good overall fit was produced and designated. Test models using SEM revealed that job satisfaction determined affective belongingness and by being emotionally attached to their organizations, public sector civil servants became more loyal. On the other hand, as predicted, loyal civil servants became less inclined to leave their organization. Yet, there were no statistically significant causal relations between affective based commitment and perceived organizational performance. However, test models indicated that the more satisfied the employees became the more inclined they were to rate their organization as performing well. Also, job satisfaction was found to determine life satisfaction more, even though the reverse is also statistically true. Thus, we conclude that job satisfaction has become even more critical a factor for public organizations to create loyal and emotionally charged employees. To increase satisfaction not just tangible categories such as pay system count but also good administrative capabilities matter. Keywords: Organizational commitment, job satisfaction structural equations model, intent-to-leave

High-Performance Work Systems and Organizational Performance in Emerging Economies: Evidence from MNEs in Turkey

This study examines the association between the usage of high-performance work systems (HPWS) by subsidiaries of multinational enterprises (MNEs) in Turkey and employee and subsidiary level outcomes. The study is based on a survey of 148 MNE subsidiaries operating in Turkey. The results show that the usage of HPWS has a significant positive impact on employee effectiveness. However, their impact on employee skills and development, and organizational financial performance are far less clear. Our findings highlight the extent to which HWPS need to be adapted to take account of context-specific institutional realities. © 2014 Springer-Verlag Berlin Heidelberg

What happens to diversity at work in the context of a toxic triangle? Accounting for the gap between discourses and practices of diversity management

© 2020 John Wiley & Sons Ltd.With liberalization, the responsibility for the management of diversity has shifted internationally from the state to organizations. Countries that are prepared for this transition have developed legal measures and supportive discourses to hold organizations responsible for diversity. We provide evidence from a country that has not undertaken such a transition and has neither protective laws nor supportive arguments for diversity. Drawing on a survey with 792 employees from Turkey, our field study examines the awareness and embeddedness of diversity, by considering the gap between discourses and diversity practices in organizations. In this study, we introduce the concept of the toxic triangle, which includes (a) hyper-deregulation of diversity, where the legal measures of equality are absent, (b) voluntarism without responsibilization of organizations, and (c) lack of supportive discourses for diversity. Our study shows that diversity is left unattended in the context of a toxic triangle

Corporate Social Responsibility Practices and Environmentally Responsible Behavior: The Case of The United Nations Global Compact

corporate social responsibility, economics, environmentally responsible behavior, ethics, the United Nations Global Compact, Turkish case study,

Cultural Encounters in The Ottoman World and Their Artistic Reflections:in Honor of Prof. Dr. Filiz Yenişehirlioğlu

Prof. Dr. Filiz Yenişehirlioğlu kurucu dekan olarak görev aldığı Başkent Üniversitesi Güzel Sanatlar Tasarım ve Mimarlık Fakültesi'ni üniversitenin rektörü Prof. Dr. Mehmet Haberal'm desteği ile üniversitenin 10. yılma rastlayan 2006'da kurar. Görsel Sanatlar ve Tasarım Bölümü'nün kuruluşunu takiben Iç Mimarlık ve Çevre Tasarımı bölümleri ardından da Sanat Tarihi ve Müzecilik Bölümü 2006'da akademik faaliyetlerine başlar. Ayrıca Müzik Bölümü ve üniversite öğrencilerinin geneline açık kültür ve sanatla ilgili farklı içerikli dersler sunan Güzel Sanatlar Birimi oluşturulur. Prof. Dr. Yenişehirlioğlu, Kültür ve Sanat Araştırmaları Merkezi adı altında farklı alanlarda projelerin yürütüldüğü bir merkezi de faaliyete geçirir. Yenişehirlioğlu'nun kurduğu fakültenin vizyonu çağdaş eğitimin vazgeçilmezi tasarımın, kültür ve toplumun yaşanılan mekân ile bütünleşik olduğu görüşüyle disiplinler arası bir programla öğrenciyi mezun etmeyi hedefler. Bu bağlamda Yenişehirlioğlu estetik, yaratıcı drama ve görsel kültürün değişik uygulamalarının yer aldığı bir program oluşturmayı amaçlar. Farklı ülkelerden çalıştaylar yapmaya gelen bilim insanlarının katılımlarıyla dolup taşan derslikler geç saatlere dek süren akademik çalışmalar, Güzel Sanatlar Birimi'nin sıklıkla düzenlediği kaliteli sergiler Yenişehirlioğlu'nun kurucu dekanlığı döneminde hız kazanır. Farklı disiplinlerden gelen bilim insanlarının birlikte olduğu Güzel Sanatlar Tasarım ve Mimarlık Fakültesi bünyesine öğretim üyesi kimliğimle 2005 yılında katılma fırsatını yakaladım. Bu süreçte yakından tanıma şansına sahip olduğum Filiz Yenişehirlioğlu hocam bitmez tükenmez enerjisi ve bilime çağdaş bakış açısı ile kendisinden çok şey öğrendiğim bir bilim insanıdır. Yenişehirlioğlu ile ortak paydada buluştuğum en önemli konu, tek bir alanda uzmanlaşan ve yaşamını bu alanda sürdüren, farklı alanların örtüştüğü bilgileri kullanamayan bireyler yetiştirmeye olan itirazımdı. Bunun yerine, üniversite kavramıyla asıl içinin doldurulması gerekenin ise farklı alan tecrübeleri ile yoğrulan, yeniyi üretebilen, kendini tanıyan birey olma kavramına, bir başka ifadeyle birey yetiştirme programına dahil olmaya duyduğumuz inançtı. Yenişehirlioğlu'nun kültür ve sanata yaygın bakış açısı aktif olarak yurtiçi ve dışında farklı oluşumlarla projeler yapmasını sağlamıştır. 1989 yılında T.C. Dışişleri Bakanlığı ile ortak çalışma sonucu yayınlanan Yurtdışındaki Osmanlı Mimari Eserleri üzerine bir kitap hazırlayan Yenişehirlioğlu ardından Tekfur Sarayı kazıları ile Eyüp Çömlekçiler Projesi'ni hayata geçirmiş, Topkapı Çini Projesi ile çalışmalarını sürdürmüştür. Yenişehirlioğlu'nun, sanatın ve içinde üretildiği toplumun irdelenmesi üzerine sayısız akademik çalışmaları­nın dışında Tübitak ve dergi hakemlikleri de mevcuttur. Ayrıca UNESCO Türkiye kültür varlıkları komisyon ve ASTAD SCOTT üyelikleri yanı sıra Ankara Mimarlar Derneği, Uçan Süpürge ve yerel yönetimlerle kültür envanteri gibi ortak çalışmaları da mevcuttur. 1991'de Fransız Kültür Bakanlığı Kültür Şövalyeliği ünvanına layık görülen Yenişehirlioğlu 1992 yılında iki ayrı ödül daha alır. Bunlardan ilki İtalya'da alanında ünlü kadın profosyonellere verilen "Adelaide Ristori" Ödülü diğeri ise Hacettepe Ünversitesi Senatosu'nun Bilim Ödülü'dür. Bu ödülleri 2006'da "Türkiye ve Yunanistan Arasında Mübadeleden Kalan Ortak Kültür Mirasının Korunması" Projesi ile Europa Nostra Ödülü takip eder. Sonuç olarak, bilimde ilerlemek "yeni'nin peşinde koşmakla sağlanır. Bunun en güzel örneği Prof. Dr. Filiz Yenişehirlioğlu hocamızdır