Hematogenous Long Bone Osteomyelitis by Prevotella (Bacteroides) Melaninogenicus

Anaerobic infections are difficult to recognize and may lead to life threatening complications. We present the case of an acute Prevotella hematogenous infection of the humerus in a previously healthy adult patient, treated with a two-stage surgical treatment, emphasizing on the importance of the radical surgical debridement and the selection of the appropriate antimicrobial agents. To our knowledge, such an acute hematogenous infection has not been previously reported in the literature

The Hundred Most-Cited Publications in Orthopaedic Knee Research

BACKGROUND: Despite its limitations, citation analysis remains one of the best currently available tools for quantifying the impact of articles. Bibliometric studies list the "best-sellers" in a single location, and they have been published frequently in many fields during recent years. The purpose of the present study was to report the qualities and characteristics of citation classics in orthopaedic knee research. METHODS: The database of the Institute for Scientific Information (ISI) was utilized for identification of articles published from 1945 to March 2014. All knee articles that had been published in sixty-five orthopaedic and twenty-nine rheumatology journals and that had been cited at least 200 times were identified. The top 100 were selected for further analysis of authorship, source journal, number of citations, citation rate (both since publication and in 2013), geographic origin, article type, and level of evidence. RESULTS: The publication dates of the 100 most-cited articles ranged from 1948 to 2007, with the greatest number of articles published in the 1980s. Citations per article ranged from 2640 to 287. All articles were published in eleven of the ninety-four journals. The leading countries of origin were the U.S. followed by the U.K. and Sweden. The two main focus areas were sports traumatology and degenerative disease. The number of citations per article was also greatest for articles published in the 1980s. Basic research articles were cited more quickly, but not more often, than clinical articles. Most articles represented Level-IV evidence, followed by Levels II, III, and I. CONCLUSIONS: This bibliometric study is likely to include a list of intellectual milestones in orthopaedic knee research. It is apparent that a high level of evidence is not mandatory for an article to gain a large number of citations. Bibliometric reports provide a reflection of the quality of cited research published in a specific field and should therefore provoke thinking within the scientific community

Adjustable loop ACL suspension devices demonstrate less reliability in terms of reproducibility and irreversible displacement.

PURPOSE The aim of this study was to perform a comprehensive biomechanical examination of frequently applied femoral cortical suspension devices, comparing the properties of both fixed and adjustable fixation mechanisms. It was hypothesized that adjustable loop devices demonstrate less consistent fixation properties with increased variability compared to fixed loop devices. METHODS Nine frequently applied fixation button types were tested, six adjustable and three rigid loop devices. Six samples of each device type were purchased. Each device was installed in a servo-hydraulic mechanical testing machine, running a 2000 cycle loading protocol at force increments between 50 and 500 N. Irreversible displacement in mm was measured for all of the tested samples of each implant. Ultimately, maximum load to failure was applied and measured in Nm. An irreversible displacement of 3 mm was considered failure of the implant. RESULTS Three of the six adjustable devices (GraftMax™, TightRope® ToggleLoc™) demonstrated a median displacement above the threshold of clinical failure before completion of the cycles. All adjustable loop devices showed a wide intragroup variation in terms of irreversible displacement, compared to fixed-loop devices. Fixed-loop devices provided consistent reproducible results with narrow ranges and significantly lower irreversible displacement (p < 0.05), the maximum being 1.4 mm. All devices withstood an ultimate force of more than 500 N. CONCLUSION Adjustable loop devices still show biomechanical inferiority and demonstrate heterogeneity of fixation properties with wide- and less-reproducible displacement ranges resultant to the mechanism of adjustment, denoting less reliability. However, three adjustable devices (RIGIDLOOP™ Adjustable, Ultrabutton ◊, ProCinch™) demonstrate fixation capacities within the margins of clinical acceptance. RIGIDLOOP™ Adjustable provides the most comparable fixation properties to fixed loop devices

Ο ρόλος των οιστρογόνων στον ανδρικό σκελετό

Τα οιστρογόνα είναι στεροειδή με δεκαοκτό (18) άτομα άνθρακα. Παράγονται από το οιστράνιο και χαρακτηρίζονται χημικά από την ύπαρξη αρωματικού δακτυλίου και υδροξυλίου στον άνθρακα 3 (C3) το οποίο τους προσδίδει φαινολικές ιδιότητες. Ο κύριος μηχανισμός μέσω του οποίου οι ορμόνες αυτές εξασκούν τις δράσεις τους είναι η αλληλεπίδραση του συνδέματος με τον υποδοχέα στον ιστό-στόχο. Ο υποδοχέας των οιστρογόνων (ER) ανήκει στην ευρύτερη οικογένεια των πυρηνικών υποδοχέων. Τα οιστρογόνα αυξάνουν την οστεοβλαστική δραστηριότητα καταστέλλοντας, μέσω ιντερλευκινών, τη δράση των οστεοκλαστών και προκαλούν επιτάχυνση της κατά μήκος αυξησης των οστών καθώς και πρώιμη σύγκλειση των επιφύσεων των μακρών οστών. Ουσιαστική είναι επίσης η συμμετοχή των ορμονών αυτών στη διαδικασία της οστικής ανακατασκευής μέσω της επίδρασης τους στην ισορροπία μεταξύ οστεοβλαστών-οστεοκλαστών. Η ελλείψη οιστρογόνων οδηγεί σε παρατεταμένη οστεκλαστική δράση με αποτέλεσμα παράταση της διάρκειας της φάσης απορρόφησης καθώς και του μεγέθους οστικής καταστροφής. Πέραν της άμεσης αναβολικής δράσης τους στον οστικό σκελετό, οι υποδοχείς οιστρογόνων εξασκούν και ρυθμιστική δράση μέσω της διασυνομιλίας τους με άλλα μονοπάτια όπως αυτό του NF-kb, των MAPK κινασών, των RANK/RANKL/OPG, Ca++/καλμοδουλλίνης και του Wnt μονοπατιού. Νέα βιβλιογραφικά δεδομένα υποστηρίζουν ότι τα επίπεδα της οστεοκαλσίνης στον ορό μειώνονται σημαντικά στους υπογοναδικούς άνδρες, πράγμα που επιβεβαιώνει τη σημαντική επίδραση των σεξουαλικών στεροειδών στη διατήρηση του σχηματισμού οστών σε φυσιολογικούς άνδρες. Δεδομένου ότι τόσο τα οιστρογόνα όσο και η τεστοστερόνη είναι εξίσου αποτελεσματικά στην πρόληψη αυτής της οξείας μείωσης των επιπέδων οστεοκαλσίνης στον ορό, τα ευρήματά υποδεικνύουν ένα σημαντικό ρόλο και για τα δύο στεροειδή φύλου στη διατήρηση του σχηματισμού οστών σε φυσιολογικούς άνδρες. Σε αντίθεση, μεταβολές στα επίπεδα PINP, οι οποίες αντανακλούν τις αλλαγές στα πολλαπλά στάδια της εξέλιξης των οστεοβλαστών, δείχνουν ότι είναι πρωτίστως τα οιστρογόνα που ρυθμίζουν αυτή τη διαδικασία. Ως προς την ταχύτητα της απώλειας, έχει διαπιστωθεί οξεία μείωση του οστικού σχηματισμού (σε διάστημα τριών εβδομάδων) μετά τη στέρηση οιστρογόνων, φαινόμενο ανάλογο της οξείας αύξησης του οστικού σχηματισμού που έχει παρατηρηθεί σε άλλες μελέτες μετά από παρεντερική χορήγηση της Ε2 σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες.Estrogens are steroids with eighteen (18) carbon atoms. They are derived from estran and are chemically characterized by the presence of a hydroxyliated aromatic ring on carbon 3 (C3), providing them their phenolic properties. The main mechanism through which these hormones exert their effects is the interaction of the ligand with the receptor in the target tissue. The estrogen receptor (ER) belongs to the broader family of nuclear receptors. Estrogens increase osteoblastic activity by suppressing the action of osteoclasts through interleukins and cause acceleration of longitudinal bone growth as well as early occlusion of long-term epiphyses. It is also essential to involve these hormones in the bone reconstruction process by their effect on the balance between osteoblasts and osteoclasts. Estrogen deficiency leads to prolonged osteoclastic action resulting in prolonged absorption phase duration and bone destruction size. In addition to their direct anabolic action in the bone framework, estrogen receptors also exert regulatory activity through their interfacing with other pathways such as that of NF-kb and MAPK kinases, RANK / RANKL / OPG, Ca ++ / calmodulin and Wnt pathway. New bibliographic data suggests that serum osteocalcin levels are significantly reduced in hypogonadal men, which confirms the significant effect of sexual steroids on maintaining bone formation in normal men. Since both estrogen and testosterone are as effective in preventing this acute reduction in serum osteocalcin levels, the findings suggest an important role for both sex steroids in maintaining bone formation in normal men. In contrast, changes in PINP levels, which reflect changes in the multiple stages of osteoblast development, indicate that it is primarily the estrogen that regulates this process. As for the rate of loss, an acute reduction in bone formation (within three weeks) following estrogen deprivation has been observed, a phenomenon similar to the acute increase in bone formation observed in other studies following parenteral E2 administration in postmenopausal women

Molecular analysis of the estrogen receptor in cardiovascular diseases

Atherosclerosis is conidered as one of the most serious diseases of our days. Despite of the fact that all human vessels can develop atherosclerosis, atherosclerotic lesions develop usually at the aorta, the coronary arteries, the carotid arteries and the cerebral arteries. The topography of the lesions is responsible for the increased number of deaths associated with atherosclerosis. It is mainly a degenerative disease of the elastic (aorta, iliac arteries) and medium width muscular arteries, leading ta progressive istological and structural changes and finally to loss of functional properties. Pathogenesis of the disease remains obscure. Many possible theories have been proposed in order to undertand the pathology of the diease and to correlate the possible mechanisms with the well established risk factors (smoking, hypercholesterolaimia etc) Oestrogens, exert their actions through their receptors ERα and ERβ (membrane or nuclear). These receptors have been identified in the endothelial cells and in the vascular smooth muscle cells of the vascular wall. Moreover WBCs and platelets, cells that play a crucial role in the proper endothelial function, contain functional Estrogen Receptors (ERs). One of the aims of this thesis was to identify the presence of Estrogen Receptor α and β in the cardiovascular system. For this reason we examined: · Vessels with atherosclerotic lesions: samples of aorta from patients undergoing by-pass surgery (15 samples) · Normal vessels: internal mammary artery, greater saphenous vein from the same patients (17 normal samples) The experimental methods used included omogenisation and lysis of the examined tissues, isolation of total mRNA, reverse transcription (RT), polymerase chain reaction (PCR) and agarose gel electrophoresis. The presence of ER was identified in the both atherosclerotic and normal vessel walls. For the same reasons, we examined patients with coronary heart disease, diagnosed by angiography. The purpose of this study was the molecular analysis of estrogen receptor α (ERα) in order to identify point mutations, insertions and deletions and their possible correlation with the development of atherosclerosis. We examined: · 40 male patients with coronary heart disease · 50 normal subjects The experimental methods included isolation of genomic DNA from blood samples, polymerase chain reaction (PCR) with specific primers, agarose gel electrophoresis, mutation analysis by means of DGGE(Denaturing Gradient Gel Electrophoresis), SSCP (Single Strand Conformation Polymorphism) and Sequencing. We identified: a) the presence of homozygous wild type codon 10 (TCT/TCT), the homozygous mutant type codon 10 (TCC/TCC) and the heterozygous type (TCT/TCC), b) the presence of homozygous wild type 87 (GCG/GCG) polymorhisms. No other mutations were detected. Statistical analysis of genotype and allele distribution revealed no statistical difference. Another aim of this thesis was the molecular analysis of estrogen receptor ERa in hypertensive patients. Hypertension constitutes the main cause of coronary heart disease It is considered as the main cause of atherosclerosis and ischaimic cerebral disease. The clinical appearance of hypertension is the result of the long- term deficiency of the fuctional mechanisms controlinh homeostasis and blood pressure. As it is well known, arterial pressure is constantly under the control of local, chemical and hormonal factors. Oestrogens , through their receptors can modulate arterial function and therefore blood pressure. Moreover, they exert their influence on the rennin-vasopressin system. In order to avoid any hormonal deficiencies our population consisted of premenopausal women. We examined: · 20 promenaupausal hypertensive women · 20 promenaupausal normotensive women The experimental methods included isolation of genomic DNA from blood samples, polymerase chain reaction (PCR) with specific primers, agarose gel electrophoresis, mutation analysis by means of DGGE(Denaturing Gradient Gel Electrophoresis), SSCP (Single Strand Conformation Polymorphism) and Sequencing. We identified: a) the presence of homozygous wild type codon 10 (TCT/TCT), the homozygous mutant type codon 10 (TCC/TCC) and the heterozygous type (TCT/TCC), b) the presence of homozygous wild type 87 (GCG/GCG) polymorhisms. No other mutations were detected. Statistical analysis of genotype and allele distribution revealed no statistical difference.Η αθηροσκλήρυνση αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα νοσήματα του σύγχρονου τρόπου ζωής. Παρά το γεγονός ότι όλα τα αγγεία μπορούν να εμφανίσουν αθηρωματικές βλάβες, οι συχνότερες εντοπίσεις της νόσου αφορούν την αορτή, τα στεφανιαία και τις εγκεφαλικές αρτηρίες. Γι’ αυτό το λόγο και το έμφραγμα του μυοκαρδίου και τα αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια αποτελούν τις κύριες αιτίες θανάτου των ασθενών αυτών. Ουσιαστικά πρόκειται περί μιας εκφυλιστικής νόσου που προσβάλει τις ελαστικού τύπου (αορτή, λαγόνιες αρτηρίες) και τις ενδιαμέσου εύρους μυϊκού τύπου αρτηρίες οδηγώντας προοδευτικά στην καταστροφή της ιστολογικής τους αρχιτεκτονικής και στο περιορισμό του εύρους του αυλού. Η παθογένεια της νόσου δεν είναι απόλυτα διευκρινισμένη. Πολλές θεωρίες έχουν κατά καιρούς διατυπωθεί στην προσπάθεια να συνδυαστούν οι γνωστοί πλέον παράγοντες κινδύνου με τα ιστολογικά και κλινικά ευρήματα της νόσου. Τα οιστρογόνα είναι γνωστό ότι ασκούν τη δράση τους μέσω των υποδοχέων τους ERa και ERβ. Οι υποδοχείς αυτοί, στο καρδιαγγειακό σύστημα, έχουν εντοπισθεί τόσο στο ενδοθήλιο όσο και στη στοιβάδα των λείων μυικών ινών του αγγειακόυ τοιχώματος. Επιπλέον, όπως είναι γνωστό, οι υποδοχείς των οιστρογόνων εκφράζονται τόσο στα κύτταρα που ευθύνονται για τη χημειοταξία, όσο και στα αιμοπετάλια. Ένας εκ των σκοπών της διατριβής αποτελούσε την αναγνώριση και ταυτοποίηση των υποδοχέων των οιστρογόνων ERα και ERβ στους ιστούς του καρδιαγγειακού συστήματος. Μελετήθηκαν: · Παθολογικά δείγματα ιστού: αγγεία (ρίζα αορτής) ασθενών που υποβλήθηκαν σε αορτοστεφανιαία παράκμψη (by-pass) (15 ασθενείς) · ως φυσιολογικά αγγεία ελέχθησαν: η έσω μαστική αρτηρία ή η μείζων σαφηνής φλέβα από τους ιδίους ασθενείς (17 φυσιολογικά αγγεία) Οι τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν συμπεριελάμβαναν ομογενοποήση και λύση του ιστού, απομόνωση ολικού mRNA, αντίστροφη μεταγραφή (RT), αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης (PCR) και ηλεκτροφόρηση σε πήκτωμα αγαρόζης. Η παραπάνω μελέτη επιβεβαίωσε την παρουσία τόσο του ERα όσο και του ERβ στα αγγεία που μελετήθηκαν. Παράλληλα και για τους ίδιους λόγους, μελετήθηκαν ασθενείς με στεφαναία νόσο, επιβεβαιωμένη με αγγειογραφία. Σκοπός της μελέτης ήταν η μοριακή μελέτη του υποδοχέα των οιστρογόνων ERα προκειμένου να διαπιστωθεί η παρουσία σημειακών μεταλλάξεων, προσθηκών ή ελλείψεων στο αμινοτελικό άκρο του υποδοχέα και η πιθανή συσχέτιση τους με τη νόσο και την κλινική εικόνα. Μλετήθηκαν: · 40 άρρενες ασθενείς με στεφανιαία νόσο, επιβεβαιωμένη με αγγειογραφία · 50 φυσιολογικοί μάρτυρες Οι τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν συμπεριελάμβαναν την απομόνωση γενωμικού DNA από δείγματα αίματος ασθενών, την ενίσχυση των περιοχών μελέτης με ειδικούς εκκινητές με την αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης (PCR), την ηλεκτροφόρηση σε πήκτωμα αγαρόζης και την ανίχνευση σημειακών μεταλλάξεων με τεχνικές όπως η DGGE (Denaturing Gradient Gel Electrophoresis: ηλεκτροφόρηση σε πήκτωμα βαθμίδωσης πυκνότητας αποδιατακτικών παραγόντων), η SSCP( Single Strand Conformation Polymorphism: τεχνική ανάλυσης στερεοδιαμόρφωσης απλής αλυσίδας) και το Sequencing( προσδιορισμός πρωτοδιάταξης του DNA). Από την μελέτη ανιχνεύθηκαν οι πολυμορφισμοί των κωδικονίων 10 και 87, σε ετερόζυγη (TCT/TCC) και ομόζυγη μορφή (TCC/TCC) όσον αφορά στον πρώτο και σε ετερόζυγη μόνο μορφή (GCG/GCG) όσον αφορά το δεύτερο πολυμορφισμό. Σύγκριση της κατανομής των γονοτύπων μεταξύ ασθενών και φυσιολογικού πληθυσμού δεν κατέδειξε στατιστικά σημαντική διαφορά, ενώ στατιστικά σημαντικά στοιχεία προέκειψαν μεταξύ πολυμορφισμών και βιοχημικών παραγόντων. Ένας άλλος σκοπός της παρούσης διατριβής ήταν η μοριακή μελέτη του υποδοχέα των οιστρογόνων ΕRα σε ασθενείς με αρτηριακή υπέρταση. Η τελευταία αποτελεί τον σημαντικότερο αιτιολογικό παράγοντα της στεφανιαίας νόσου και των αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων. Η κλινική εμφάνιση της υπέρτασης είναι αποτέλεσμα της χρόνιας ανεπάρκειας των αντιρροπιστικών μηχανισμών του κυκλοφορικού συστήματος στον έλεγχο της Α.Π. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, η Α.Π. βρίσκεται υπό τον άμεσο έλεγχο καρδιακών, χυμικών, νευρογενών και τοπικών παραγόντων. Τα οιστρογόνα, μέσω των υποδοχέων τους, παίζουν ρυθμιστικό ρόλο στον έλεγχο της αρτηριακής πίεσης. Για την ασφάλεστερη δυνατή συσχέτηση με την μελέτη του υποδοχέα επιλέχθησαν γυναίκες με αρτηριακή υπέρταση προ της ηλικίας της εμμηνόπαυσης. Συγκεκριμένα μελετήθηκαν: · 20 προεμμηνοπαυσιακές υπερτασικές ασθενείς · 20 προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με φυσιολογική αρτηριακή πίεση Οι τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν συμπεριελάμβαναν την απομόνωση γενωμικού DNA από δείγματα αίματος ασθενών, την ενίσχυση των περιοχών μελέτης με ειδικούς εκκινητές με την αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης (PCR), την ηλεκτροφόρηση σε πήκτωμα αγαρόζης και την ανίχνευση σημειακών μεταλλάξεων με τεχνικές όπως η DGGE (Denaturing Gradient Gel Electrophoresis: ηλεκτροφόρηση σε πήκτωμα βαθμίδωσης πυκνότητας αποδιατακτικών παραγόντων), η SSCP( Single Strand Conformation Polymorphism: τεχνική ανάλυσης στερεοδιαμόρφωσης απλής αλυσίδας) και το Sequencing( προσδιορισμός πρωτοδιάταξης του DNA). Από την μελέτη ανιχνεύθηκαν οι πολυμορφισμοί των κωδικονίων 10 και 87, σε ετερόζυγη (TCT/TCC) και ομόζυγη μορφή (TCC/TCC) όσον αφορά στον πρώτο και σε ετερόζυγη μόνο μορφή (GCG/GCG) όσον αφορά το δεύτερο πολυμορφισμό. Σύγκριση της κατανομής των γονοτύπων μεταξύ ασθενών και φυσιολογικού πληθυσμού δεν κατέδειξε στατιστικά σημαντική διαφορά

Silent chronic osteomyelitis lasting for 30 years before outburst of symptoms

A 56-year-old male patient presented with left knee and thigh pain after suffering a knee contusion. History revealed a complex fracture of the distal femur 30 years prior to presentation. Initial blood tests upon admission showed elevated C reactive protein values. Subsequent imaging and biopsies showed a correlate to osteomyelitis, upon which the diagnosis of a late onset osteomyelitis as an outburst of silent chronic osteomyelitis was made. The patient was successfully treated surgically by means of aggressive debridement and discharged after confirmation of negative biopsies

Vascular Injury in Elective Anterior Surgery of the Lumbar Spine: A Narrative Review.

The incidence of anterior lumbar surgery is increasing as the population is aging. Although adverse events regarding vasculature injury are uncommon, several have been described in the current literature. Complications can be categorized based on the time of occurrence, more specifically intraoperative or postoperative, but also regarding the nature of vascular damage such as thrombosis, occlusion, or rupture. The rate of complications is higher in the setting of revision anterior surgery than with primary anterior lumbar surgery. Moreover, the incidence of revision anterior surgery is also increasing in contrast to the past. Through this narrative review, an effort is made for a thorough understanding of the complications associated with anterior lumbar surgery, which will aid in the prevention, recognition, and management of this rare complication