The role of kidney biopsy in prognosis of patients with renal AL amyloidosis

In AL amyloidosis (primary amyloidosis ) amyloid deposited in tissues is derived from a light chain or light chain fragment of an immunoglobulin ( Ig ) generated from a plasma cell clone . Kidney is affected in 70 % of patients with AL amyloidosis and renal insult usually occurs with nephrotic range proteinuria . End stage renal disease develops in about 20 % of these patients with poor overall survival .Matrix metalloproteinases (MMPs) have been implicated in the pathophysiology of various renal diseases, however, there are limited data regarding their role in renal AL-amyloidosis. In the present study, we performed immunohistochemistry with monoclonal antibodies against MMP-1, MMP-2, MMP-3, MMP-9, and TIMP-1 in 19 kidney-biopsy specimens with AL-amyloidosis and 8 specimens from normal kidney tissue. We used clinical and laboratory data of the patients follow up to evaluate the association of MMP expression with the renal function at the time of kidney biopsy, as well as the renal and overall survival.We found increased MMP-1 and MMP-3 expression in the amyloid-positive biopsies, whereas MMP-1 and MMP-3 were negative in control samples. The presence of MMP-1 and MMP-3 in the glomeruli of patients with AL-amyloidosis correlated with worse renal function at the time of kidney biopsy, whereas MMP-3 glomerular expression correlated with worse renal and overall prognosis.Στην AL αμυλοείδωση (πρωτοπαθής αμυλοείδωση) το αμυλοειδές που εναποτίθεται στους ιστούς προέρχεται από μια ελαφρά αλυσίδα ή ένα θραύσμα ελαφράς αλυσίδας μιας ανοσοσφαιρίνης (Ig) που παράγεται από κλώνο πλασματοκυττάρων. Ο νεφρός προσβάλλεται στο 70% των ασθενών με AL αμυλοείδωση και η νεφρική προσβολή εκδηλώνεται συνήθως με πρωτεϊνουρία νεφρωσικού εύρους. Τελικού σταδίου νεφρική νόσος αναπτύσσεται σε περίπου 20% των ασθενών αυτών , με πτωχή συνολική επιβίωση. Οι μεταλλοπρωτεϊνάσες (MMPs) έχουν ενοχοποιηθεί για την παθογένεση ποικίλων νεφρικών νόσων , ωστόσο, υπάρχουν περιορισμένα στοιχεία σχετικά με το ρόλο τους στη νεφρική AL αμυλοείδωση. Στην παρούσα μελέτη , πραγματοποιήσαμε ανοσοϊστοχημική χρώση με μονοκλωνικά αντισώματα έναντι των ΜΜΡ- 1 , ΜΜΡ- 2 , ΜΜΡ- 3 , ΜΜΡ- 9 , και ΤΙΜΡ- 1 σε 19 βιοψίες νεφρού με AL αμυλοείδωση και 8 δείγματα από φυσιολογικό νεφρικό ιστό. Χρησιμοποιήσαμε τα κλινικά και εργαστηριακά δεδομένα από την παρακολούθηση των ασθενών με AL αμυλοείδωση για να αξιολογηθεί η συσχέτιση της σπειραματικής έκφρασης των MMPs με τη νεφρική λειτουργία τη στιγμή της βιοψίας και με τη νεφρική και ολική επιβίωση των ασθενών. Διαπιστώσαμε σημαντική σπειραματική έκφραση των ΜΜΡ- 1 και ΜΜΡ-3 στις βιοψίες νεφρού των ασθενών με AL αμυλοείδωση, ενώ ήταν αρνητική στους φυσιολογικούς νεφρικούς ιστούς. Η θετική χρώση για ΜΜΡ- 1 και ΜΜΡ- 3 σχετιζόταν με χειρότερη νεφρική λειτουργία κατά το χρόνο της βιοψίας νεφρού, ενώ υπήρχε συσχέτιση της θετικής χρώσης για ΜΜΡ-3 με χειρότερη νεφρική και ολική πρόγνωση στους ασθενείς με AL αμυλοείδωση

Haemodialysis and haemodiafiltration lead to similar changes in vascular stiffness during treatment

BACKGROUND: Haemodiafiltration (HDF) has been reported to cause less hypotension than haemodialysis (HD). We hypothesized that HDF causes less change in vascular tone, thereby reducing hypotension. METHODS: Aortic pulse wave velocity (PWVao) was measured in 284 patients, during a single dialysis session using cooled dialysate (117 HD, 177 HDF). Patient groups were matched for age, sex and cardiovascular comorbidity. RESULTS: Systolic blood pressure (SBP) declined from 144 ± 26 to 133 ± 26 after 20 minutes, and to 131 ± 26 mmHg post HD, and for HDF from 152 ± 26 to 143 ± 27 after 20 minutes, then to 138 ± 27 mmHg post HDF. Net Ultrafiltration rates to achieve weight loss were similar; HD 0.13 ± 0.06 vs HDF 0.12 ± 0.05 mL/kg/min. PWVao did not change after 20 minutes HD 0.42(-0.7 to 1.3), HDF 0.5 (-0.6 to 1.8) or at the end of the session: HD -0.39 (1.5 to 1.2), HDF -0.41(-2.0 to 1.3) m/s. Aortic augmentation index (AiAxo), assessment of vascular tone fell significantly with both HD; 20 minutes by 6.2 (-2.5 to 14), end 5.6 (-6.7 to 13.9), and HDF 20 min by 4.2 (-2.5 to 10), end 7.8 (-0.8 to 19.3), with no difference between HD and HDF. The ultrafiltration rate correlated with % change in aortic SBP (r = 0.28 p = 0.004), but not with changes in PWVao or augmentation indices. CONCLUSION: Blood pressure declined during both HD and HDF treatments, as did augmentation indices, unrelated to weight loss, suggesting a reduction in vascular stiffness occurs independently of treatment modality. We did not observe an advantage for HDF