The Impact of Economic and Political Factors on the 2010 Turkish Referendum

The referendum held on September 12, 2010 included fundamental changes in Turkish constitution related with the social, judicial and economic aspects. We are of the opinion that the referendum offered a general view on the reflections of government policies, since the incumbent party, Justice and Development Party (AKP), officially supported the proposed changes and the main opposition parties, Republican People’s Party (CHP) and Nationalist Action Party (MHP), were opposed. We tested the effects of political tendencies on the referendum results using provincial data. The results show that the “yes” votes are higher in the provinces where AKP has a stronger base, and lower in the provinces where the opposition parties, especially CHP, have stronger bases. Moreover, our analyses imply that referendum votes are higher where economic conditions are getting relatively better in the last year. However, we could not find a positive effect of public spending on the patterns of voting

The Impact of Economic and Political Factors on the 2010 Turkish Referendum

Abstract The referendum held on September 12, 2010 included fundamental changes in Turkish constitution related with the social, judicial and economic aspects. We are of the opinion that the referendum offered a general view on the reflections of government policies, since the incumbent party, Justice and Development Party (AKP), officially supported the proposed changes and the main opposition parties, Republican People's Party (CHP) and Nationalist Action Party (MHP), were opposed. We tested the effects of political tendencies on the referendum results using provincial data. The results show that the "yes" votes are higher in the provinces where AKP has a stronger base, and lower in the provinces where the opposition parties, especially CHP, have stronger bases. Moreover, our analyses imply that referendum votes are higher where economic conditions are getting relatively better in the last year. However, we could not find a positive effect of public spending on the patterns of voting

Katılımcı demokrasi bağlamında yönetişim ve bağcılar belediyesi örneği

Özet Kamu yönetimi, toplumsal değişimlerin baskısı altında ve o değişimlere karşılık gelecek çözümleri üretme ihtiyacı karşısında, hem teorik hem de pratik alanda bir değişim ve dönüşüm geçirmektedir. II. Dünya Savaşı sonrasında, Avrupa ve ABD’de ortaya çıkan yeniden yapılanma çabaları, daha merkezci, birlikçi ve ulusal kalkınmayı öncelikli hedef gören yaklaşımların etkisi altında gelişti. Bu durum, kamu sektörünün toplumsal her alanda başat aktör olarak toplumsal her konuda etkili olduğu bir kamu yönetimi anlayışını öne çıkardı. 1973 petrol krizi ile farkına varıldı ki, kamu sektörü aşırı derecede büyümüş, toplumun üzerinde çok ağır maliyet üreten hantal bir yapı olmuştur. Bu sürecin devam etmesi halinde, kamu yönetimi, toplumun sorunlarını çözen bir yapıdan, topluma sorun ve maliyet üreten bir yapıya dönüşecektir. Batı Avrupa’da ve ABD’de başlayan kamu yönetimi tartışmaları, Kamu tercihi teorisi, yeni kamu yönetimi hareketi ve yeni kamu işlemeciliği adları altında ve birbirini izleyen süreçler halinde sürdürüldü. Bu yaklaşımların genelde organizasyon içi, yapısal reformlara ağırlık veren, maliyet –çıktı dengesini gözeten, kamu sektörünü küçültmeyi hedefleyen ve son tahlilde etkinlik ve verimliliği artırmayı amaçlayan bir içerikte olduğu görülmektedir. Ne var ki, çoğunlukçu bir yapıdan, çoğulcu bir yapıya evrilen toplumsal dinamikler, daha katılımcı ve yükselen sivil toplum örgütlenmelerini dikkate alan bir yapıyı zorunlu kılmıştır. Yönetişim kavramı ve yaklaşımı, bu ihtiyaca bir yanıt olmak üzere, 1980’lerin ikinci yarısından itibaren kamu yönetimi tartışmalarının merkezine yerleşmeye başlamıştır. Yönetişim kavramını, diğer yaklaşımlardan ayıran en önemli yanına bakıldığında, kamu kesimini, yurttaşları ve sivil toplum örgütlerini ve özel sektör girişimlerini, kamusal işlerin yönetiminde birlikte karar vermeye ve birlikte yapmaya çağıran bir içeriğe sahip olduğunun iddia edildiği görülür. Bu iddia, katılımcı demokrasinin gündelik yaşam pratiklerinden beslenen güçlü demokrasi formunda daha iyi ifadesini bulmaktadır. Yerelden başlayarak, yurttaşları en çok etkileyen ve onların da en çok etkileyebileceği konularla ilgilenmenin siyasetin kendisi olduğu ve bunun katılımcı demokrasiyi kurumsallaştırmanın yegane yolu olduğu savunulmaktadır. Temsili demokrasinin yurttaşı etkisiz, edilgen ve kendisini ilgilendiren toplumsal sorunlara ilgisiz kıldığı iddiasına karşılık; yönetişim yaklaşımının yurttaşa, sivil toplum örgütlerine ve yerel yönetimlere aşırı vurgusu, bu ilgisizliği ortadan kaldırmakta ve toplumsal dinamikleri, kamu yönetimini destekleyen bir forma sokmaktadır. Bu bağlamda, Bağcılar Belediyesi örneğinde, katılımcı uygulamaların, nasıl şekillendiği ve yönetişim olup olmadığı incelenerek, yönetişim iddiasının uygulanabilirliği, alanda incelenmektedir. Her katılımcı uygulamanın yönetişim olmayabileceği de burada görülebilir. AbstractPublic administration is in a continuous change and evolution in order to cope with social changes and generating solutions corresponding those changes both theoretical and practical. After the II. World War, restructuring efforts in Europe and the USA developed under national development aims in the first hand, thus centralist and corporatist. Public administration in that sense was hegemonic at every social policy and issue. What realized was the monstrous structure of public administration by 1973 oil crisis. Public administration would create problems and costs rather than solutions to social problems in case of going on with the same machine. Debates on public administration followed subsequent and sometimes overlapping processes, as public choice theory, new public administration and new public management movements in Europe and the USA. Those debates mainly focused on intra-organizational structural reforms, input-output balance, shrinking public sphere size and in the end rising efficiency and effectiveness. Whatsoever have those reforms been, evolving social dynamics from majoritarian to plural, necessitated a structure taking participatory and civil societal networks into consideration. Governance, in that sense, has been a central tenet in public administration debates after late 1980s. The most distinguishing side of governance is deciding and doing together with the participation of public offices, citizens, civil societal organizations and private sector. This approach is much more meaningful in the context of participatory democracy which is fed by daily life practices. Politics, in that approach institutionalizes democracy starting from local practices and makes people involving in matters towards which they are enthusiastic. Politics, mainly nourished by representative democracy, can solve its problems in that way and liberates people from passivity and disinterestedness. A heavy stress on civil society and local administration by governance ease functioning of public administration and makes it efficient and effective. Bağcılar Municipality is examined in the context of governance and applicability of governance is sought in the field