OTOMOTİV VE GIDA SEKTÖRLERİNDE ENERJİ VERİMLİLİĞİ VE KARBON EMİSYONUNUN AZALTIMI İLE İLGİLİ BİR ÇALIŞMA

Endüstriyel işletmelerde enerji tasarrufu sağlamak ve düşük karbonlu üretim yöntemlerini kullanmak işletmelerin karbon ayak izini düşürdüğü için büyük önem arz etmektedir. Bu çalışmanın amacı gıda ve otomotiv sektörlerinde faaliyet göstermekte olan 2 fabrikada yapılabilecek enerji verimliliği uygulamalarını değerlendirmek ve bu uygulamalarla sağlanacak enerji tasarrufu (Nm3/yıl) ile önlenecek karbon emisyon miktarlarını (ton CO2/yıl) ortaya koymaktır. Her iki tesiste yapılabilecek ortak iyileştirmeler; sıcak hatlara izolasyon uygulaması, basınçlı hava kaçaklarının giderilmesi, basınçlı hava sistemi basıncının 1 bar düşürülmesi, kompresör emiş havasının düzenlenmesi, selenoid vana uygulaması ve flash buhar uygulamasıdır. Bunların yanı sıra gıda işletmesi özelinde 2 ve otomotivde 1 adet münferit enerji tasarruf çalışması önerisinde bulunulmuştur. Gıda sektöründe çevresel fayda (48 ton CO2) ve enerji tasarruf verimi (22 TEP/yıl) açısından en verimli uygulamanın flash buhar uygulaması olduğu görülürken, otomotiv işletmesinde ise çevresel fayda açısından basınçlı hava kaçaklarının giderilmesi (152 ton CO2) ve enerji tasarruf veriminde ise sıcak hatlara izolasyon uygulaması (60 TEP/yıl) en avantajlı uygulama olarak tespit edilmiştir. Tüm öneriler değerlendirildiğinde gıda işletmesinde 6 adet uygulama neticesinde CO2 emisyonunda yıllık toplam 121 ton kadar azalma sağlanabilirken, 5 adet iyileştirmenin önerildiği otomotiv işletmesinde bu değer 323 ton seviyesinde olacaktır

Aile İhtiyaçlarının İncelenmesi

This study was planned and conducted in order to examine the family needs and to determine whether these needs differ according to variables of gender, family life cycles, monthly income and number of children. The sample of the study consists of 450 married individuals, in total between 23 and 65 years working in a public institution in Ankara province. A questionnaire consisting of 2 sections was prepared so as to collect survey data. In the first section of the questionnaire, in addition to the demographical information concerning the participants, questions for determination of their status of having a house and a car as well as family life cycles are included. In the second section, there are 9 groups of needs and terms consisting of sub-items representing these groups. In this study, it was determined that the economic needs of the family differ according to family life cycles and number of children; the physical needs of the family differ according to family life cycles; the emotional/psychological needs of the family differ according to gender and family life cycles; need of time of the family differ according to family life cycles and number of children; health, care and support service needs of the family differ according to family life cycles and number of children. Moreover, it was determined that the occupational needs differ according to gender, life cycles and number of children; the needs of transportation and communication resources differ according to family life cycles; education and information needs differ according to family life cycles, monthly revenue and number of children. On the other hand, the needs for recreation and cultural needs were found not to differ according to any variables. The married individuals were established to consider the health, care and support service needs as first priority for their families.Bu araştırma aile ihtiyaçlarının incelenmesi ve bu ihtiyaçların cinsiyet, aile yaşam dönemleri, aylık gelir ile çocuk sayısı değişkenlerine göre farklılık gösterip göstermediğini belirlemek amacıyla planlanmış ve yürütülmüştür. Araştırmanın örneklemini Ankara ilinde bir kamu kurumunda çalışan 23-65 yaş aralığındaki toplam 450 evli birey oluşturmaktadır. Araştırma verilerinin toplanması amacıyla 2 bölümden oluşan anket formu hazırlanmıştır. Anket formunun birinci bölümünde katılımcılara ilişkin demografik bilgilerin yanı sıra ev ve otomobil sahibi olma durumları ile aile yaşam dönemlerini belirlemeye yönelik sorular yer almaktadır. İkinci bölümünde ise 9 ihtiyaç grubu ve bu grupları temsil eden alt maddelerden oluşan ifadeler yer almaktadır. Araştırmada ailenin ekonomik ihtiyaçlarının aile yaşam dönemlerine ve çocuk sayısına; fiziksel ihtiyaçların aile yaşam dönemlerine; duygusal/psikososyal ihtiyaçların cinsiyete ve aile yaşam dönemlerine; zaman ihtiyacının aile yaşam dönemlerine ve çocuk sayısına; sağlık, bakım ve destek hizmetleri ihtiyacının aile yaşam dönemlerine ve çocuk sayısına göre farklılık gösterdiği belirlenmiştir. Mesleki ihtiyaçların cinsiyete, yaşam dönemlerine ve çocuk sayısına; ulaşım ve iletişim kaynakları ihtiyacının aile yaşam dönemlerine; eğitim ve bilgi ihtiyacının aile yaşam dönemlerine, aylık gelire ve çocuk sayısına göre farklılık gösterdiği saptanmıştır. Diğer yandan eğlence ve kültürel ihtiyaçların hiçbir değişkene göre farklılık göstermediği bulunmuştur. Evli bireylerin ise aileleri için önemli gördüğü 1. önceliğin sağlık, bakım ve destek hizmetleri ihtiyacı olduğu belirlenmiştir

Türkiye´de hematologların transfüzyon tıbbı uzmanlık eğitim hedeflerine ulaşımının öz yeterlilik anketi ile değerlendirilmesi

Background: Proper clinical use of blood andblood products requires competent theoreticaland practical knowledge of transfusion medicine.The Curriculum Development and StandardDetermination System Medical SpecializationBoard is prepared Hematology SpecialistEducation Core Curriculum in Turkey. In thisstudy, we aimed to determine the access ofhematologists to the learning objectives definedby curriculum for the transfusion medicine andthe factors affecting it.Methods: Hematologists who have beenmembers of Turkish Hematology Society since2013 have been included in the study, Thesurvey questions were prepared based on thecurriculum for transfusion medicine. The studywas applied to hematologists with “surveymonkey” application. The questionnaireconsisted of a competence self-assessment withLikert scale and theoretical multiple-choiceknowledge questions.Results: Of the 213 hematologists, 54 (25%)were included in the study. Hematologists ratedtheir competences in the clinical competenceareas as 3,65 ± 0,73 (median 3,60) as “I knowbut not t a sufficient level”. The participants‘perception of competence was “I know, butnot at a sufficient level’” with an average of3.31 ± 0.84 (median3.5) in the blood bankingfield, while the average in hemapheresis andtransfusion medicine was 4.04 ± 0.63 (median4) as “enough”. In interventional procedures,hematologists stated that their vocationalcompetences were 2,79± 0,92 (median 2,93)on average as “I have an idea- I know, but notenough”. The correct answer to 13 theoreticalquestions was an average of 6,96 ± 1,89(median 7). Hematologists performing bloodrotation felt significantly more competent thanthe physicians who could not do the rotation inthe blood bank, blood banking t(52) = -3.9, p <.001 , transfusion medicine and interventionalcompetence t(52) = -2.2, p = .04 . Physicianswho believed that they are sufficient in theblood banking area, were more confident intransfusion medicine r(54) = .67, p <.001 andmanaging interventional procedures r(54) =.85, p <.001.Conclusion: In this study, hematologistsgenerally felt more competent in subjects suchas transfusion and therapeutic apheresis,which they often think of as not having enoughknowledge in the area of blood banking.Hematologists have been more confident inthe field of transfusion medicine as their yearsof expertise increased, but they did not feelbetter equipped in the fields of blood bankingand interventional competence. The currentresults suggested that hematologists who areexpected to be the blood bank supervisors do notinternalize the area of blood banking, are notstrong in their competence, and do not want towork in this area unless they are required.In hematology education curriculum, positiverevisions in education can be achieved byrevising blood banking curriculum and learningobjectives, standardizing blood center rotationswith content and duration, and support fromonline distance education programs.Giriş: Kan ve kan ürünlerinin uygun klinik kullanımı, transfüzyon tıbbı konusunda teorik ve pratik bilgi birikimini gerektirir. Türkiye’de Müfredat Geliştirme ve Standart Belirleme Sistemi Tıbbi Uzmanlık Kurulu tarafından, Hematoloji Uzmanlık Eğitimi Temel Müfredatı hazırlanmıştır. Bu çalışmada hematologların transfüzyon tıbbı müfredatı ile belirlenen öğrenme hedeflerine ulaşımını ve bu durumu etkileyen faktörleri belirlemeyi amaçladık. Metot: 2013 yılından bu yana Türk Hematoloji Derneği üyesi olan hematologlara transfüzyon tıbbı için müfredatı esas alınarak hazırlanan anket “Survey Monkey” uygulaması ile uygulandı. Anket, Likert ölçeği ve teorik çoktan seçmeli bilgi soruları ile öz yeterlilik değerlendirmelerinden oluşuyordu. Sonuçlar: 213 hematologdan 54’ü (%25) çalışmaya katılmıştır. Hematologların yeterlilik algıları klinik yetkinlik alanlarında ortalama 3,65 ± 0,73 (ortanca 3,60) olarak “Biliyorum ama yeterli düzeyde değil”; kan bankacılığı alanında ortalama 3.31 ± 0.84 (ortanca 3.5) puan ile “biliyorum ama yeterli düzeyde değil”; hemaferez ve transfüzyon tıbbı alanında ise ortalama 4.04 ± 0.63 (ortanca 4) “yeterli” olarak ölçüldü. Girişimsel işlemlerde hematologlar mesleki yeterliliklerinin ortalama 2,79± 0,92 (ortanca 2,93) “Bir fikrim var, biliyorum ama yeterli değil” olarak ifade ettiler. 13 teorik sorunun doğru cevabı ortalama 6,96 ± 1,89 idi (ortanca 7). Kan bankası rotasyonu yapan hematologlar yapamayanlara göre kan bankacılığı t(52) = -3.9, p < .001, transfüzyon tıbbı ve girişimsel alanlarda t(52) = -2.2, p = .04 kendilerini çok daha yetkin hissediyordu. Kan bankacılığı alanında yeterli olduğuna inanan hekimler, transfüzyon tıbbında r(54) = .67, p <.001 ve girişimsel işlemlerin r(54) = .85, p <.001yönetiminde de kendilerinden daha eminlerdi. Tartışma: Bu çalışmada, hematologlar genellikle kan bankacılığı alanında yeterli bilgiye sahip olmadığını düşünürken transfüzyon tıbbı ve terapötik aferez gibi konularda kendilerini daha yetkin hissetmistirler. Hematologlar, uzmanlık yılları arttıkça transfüzyon tıbbı alanında kendilerine daha fazla güvenmeye başlarken, kan bankacılığı ve girişimsel yeterlilik alanlarında kendilerini hala yeterli donanımda hissetmiyorlardı. Mevcut sonuçlar, hematologların kan bankacılığı alanını içselleştirmediklerini, yetkinliklerinde güçlü olmadıklarını ve gerekli olmadıkça bu alanda çalışmak istemediklerini göstermiştir. Transfüzyon tıbbı müfredatının ve öğrenme hedeflerinin gözden geçirilmesi, kan merkezi rotasyonlarının içerik ve süresinin standartlaştırılması ve çevrimiçi uzaktan eğitim programları ile desteklenmesi hematoloji eğitimine olumlu katkılar sağlayabilir