AN ANALYTIC LOOK AT A LANGUAGE COURSE DESIGN MODEL

This study aims to qualitatively examine and elaborate on the characteristics of the course design model devised by Graves (2000). Drawing upon the traditional components and principals of instructional design, Graves’ course design model is innovative or different in that it has been more specially developed for language course design purposes and thus is believed to be more suited to the nature of language courses with its consideration of the main elements or characteristics of language teaching and learning processes. This descriptive study centers upon the seven main examination criteria, which are in fact the main procedures as suggested by Graves (2000). These are a) defining context, b) conceptualizing content, c) organizing the course, d) formulating goals and objectives, e) assessing needs, f) developing materials and finally g) designing an assessment plan. In this essence, each criterion was first introduced and explained in detail before the researchers extend their critical outlook into the functionality and practical use of the relevant steps and strategies recommended by Graves (2000). This critical analysis and review on the Graves’ course design model revealed that the model employs the traditional components of the ADDIE generic and lends itself well also to be used in the other disciplines other than foreign languages. The final part of this report will provide suggestions as regards the potential application of the model specifically in English language curriculum development and more broadly in the curriculum and course development procedures pertaining to other discipline areas.Keywords: course design model, English language teaching, instructiona

Tip 1 diyabet damgalama değerlendirme ölçeği’nin Türkçe geçerlilik ve güvenirliği

xiii, 103 sayfa: 29 cm. 1 CDÖzet:Amaç: Tip 1 Diyabet Damgalama Değerlendirme Ölçeği (Tip 1- DDDÖ)'nin Türkçe geçerlilik ve güvenirliğini yapmaktır. Yöntem: Metodolojik tipte tasarlanan çalışma, Temmuz 2018 – Mayıs 2019 tarihleri arasında bir Eğitim ve Araştırma Hastanesi Endokrinoloji, Dâhiliye-1 ve Dâhiliye-2 Polikliniklerine başvuran Tip 1 diyabet tanısı olan 147 birey ile yürütülmüştür. Örneklem dışında olan Tip 1 diyabet tanısı olan 10 birey ile pilot çalışma, örnekleme dâhil olan 30 birey ile 2-4 hafta sonra tekrar test uygulaması yapılmıştır. Veriler Tanıtıcı Bilgi Formu ve Tip 1 Diyabet Damgalama Değerlendirme Ölçeği ile toplanmıştır. Verilerin analizinde SPSS 22 ve Mplus Version 7.4 kullanılmıştır. Ölçeğin geçerlilik değerlendirmesindedil geçerliliği (grup-geri çeviri yöntemi), kapsam geçerliliği (Polit&Beck tekniği), yapı geçerliliği (faktör analizi ve bilinen grup karşılaştırması), yüzey geçerliliği ve görünüm geçerliliği (pilot çalışma)güvenirlik değerlendirmesindedeğişmezlik (test-tekrar test güvenirliği) ve iç tutarlılık (Cronbach Alpha Güvenirlik katsayısı ve madde toplam korelasyonu) analizleri yapılmıştır. Bulgular: Tip 1-DDDÖ'nin geçerlilik ve güvenirliğindekapsam geçerlilik değerlendirmesinde ölçek maddelerinin 94,7'sinin madde kapsam geçerlilik indekslerinin (M-KGİ) değerlerinin 0,80 ve üzerinde, yapı geçerlilik değerlendirmesinde ölçeğin bilinen grupları ayırabildiği, ölçeğin faktörlenebilir (KMO 0,86) olduğu, doğrulayıcı faktör analizine göre ölçeğin Türkçe Formunun da üç faktörlü yapıyı doğruladığı ve faktör yüklerinin 0,34 ile 0,87 arasında ve uyum indeks kriterlerine (CFI0.90, TLI0.89, RMSEA0.069, SRMR0,065, Chi-square/df 1.706) göre uygun düzeyde olduğu belirlenmiştir., Ölçeğin test -tekrar test güvenirliği değerlendirmesinde toplam ve alt ölçek puanlarının r değerlerinin 0,82 üzerinde, iç tutarlılık değerlendirmesinde ölçek bütünü ve alt boyutları için Cronbach Alpha güvenirlik katsayıları'nın sırasıyla 0.89, 0.81, 0.80, 0.81 olduğu bulunmuştur. Sonuç: Yapılan analizler sonucunda, Tip 1-DDDÖ'nin dil geçerliliği, görünüm geçerliliği, yüzey geçerliliği, kapsam/içerik geçerliliği, yapı geçerliliği, test-tekrar test güvenilirliği, Cronbach alfa iç tutarlılığı olduğu belirlenmiştir. Bu bulgulara göre, Tip 1-DDDÖ'nin Türkçe geçerlilik ve güvenilirliğe sahip olduğu, Türkiye'de Tip 1 diyabet tanısına sahip bireylerin yaşadıkları ve hissettikleri damgalamayı değerlendirmede kullanılabilecek geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğu belirlenmiştir.Summary:Aim: The aim of this study was to determine the Turkish validity and reliability of the Type 1 Diabetes Stigma Assessment Scale (Tip 1- DDDÖ). Method: The study which was designed in a methodological type, was conducted in July 2018 - May 2019 with 147 people diagnosed with Type 1 diabetes at a Training and Research Hospital Endocrinology and Internal Medicine 1-2 Polyclinics. Pilot study was conducted with 10 individuals with a diagnosis of Type 1 diabetes outside the sample and 30 individual included in the sampling were re-tested after 2-4 weeks. The data were collected using the Descriptive Information Form and Type 1 Diabetes Stigma Assessment Scale. SPSS 22 and Mplus Version 7.4 were used for data analysis. To determine the validity assessment of the scalelanguage validity (group-back translation method), content validity (Polit&Beck technique), structural validity (factor analysis and known group comparison), face validity and appearance validity (pilot study)to determine the reliability assessment of the scale stability (test-retest reliability) and internal consistency (Cronbach Alpha reliability coefficient and item-total correlation) analyzes were performed. Findings: In the validity and reliability of Tip 1- DDDOİn the content validity assessment, 94.7 of the scale items were found to have an item validity index (I- CVI) 0.80 and above, in the construct validity assessment, the scale can factorable (KMO 0.86) and it was determined that the scale was able to separate known groups, according to the confirmatory factor analysis, the Turkish version of the scale also confirmed the three-factor structure and the factor loadings were between 0.34 and 0.87, and the goodness of fit indices criteria according to the appropriate level (CFI 0.90, TLI 0.89, RMSEA 0.069, SRMR 0.065, Chi-square / df 1.706). In the test-retest reliability evaluation of the scale, total and subscale scores were found to be 0.82 above r values, in the internal consistency assessment, the Cronbach's alpha reliability coefficients for the whole scale and its sub-dimensions were found respectively to be 0.89, 0.81, 0.80, 0.81. Conclusion: As a result of the analyzes, it was determined that Tip 1- DDDÖ had language validity, face validity, content validity, structural validity, test-retest reliability and Cronbach alpha internal consistency. According to these findings, Type 1-DDSS was found to have validity and reliability in Turkish. It has been indicated to be valid and reliability measuring tool to be can used in assessing the stigmatization experienced and felt by individuals with type 1 diabetes in Turkey

Complex Quantum Contagion: A Quantum-Like Approach for The Analysis of Co-Evolutionary Dynamics of Social Contagion

Modeling the dynamics of social contagion processes has recently attracted a substantial amount of interest from researchers due to its wide applicability in network science, multi-agent systems, information science, and marketing. Unlike in biological spreading, the existence of a reinforcement effect in social contagion necessitates considering the complexity of individuals in the systems. Although many studies acknowledged the heterogeneity of the individuals in their adoption of information (or behavior), there are no studies that take into account the individuals\u27 uncertainty during their decision-making despite its theoretical and experimental evidence in behavioral economics, decision science, cognitive science, or multi-agent systems. This resulted in less than optimal modeling of social contagion dynamics in the existence of phase transition in the final adoption size versus transmission probability. We believe that it is mainly because traditional approaches do not consider the uncertainty stemming from agent interactions through an information exchange that can influence individuals\u27 emotions, change subconscious feelings, and trigger subjective biases. To address this problem, we propose quantum-like generalization of social contagion analysis for the analysis of co-evolutionary dynamics of social contagion. For this purpose, we employed Inverse Born Problem (IBP) to represent probabilistic entities as complex probability amplitudes in edge-based compartmental theory and demonstrated that our novel approach performs better in the prediction of social contagion dynamics through extensive simulations on random regular networks

The Relationship Between Caregiver Burden and Psychosocial Adjustment of Patient’s Relatives in Intensive Care Unit

Amaç: Bu araştırma dahiliye yoğun bakım ünitesinde yatan hastaların yakınlarının bakım verme yükünü, psikososyal uyumlarını ve bunlar arasındaki ilişkiyi ve etkileyen faktörleri değerlendirmek amacıyla yapılmıştır. Gereç ve Yöntem: Kesitsel ve ilişkisel nitelikte, tanımlayıcı türde tasarlanan bu araştırma tek grupta anket çalışması olarak yürütülmüştür. Çalışmaya, dahiliye yoğun bakımında tedavi olan 100 hasta yakınından/ bakım vereni dahil edilmiştir. Verilerin toplanmasında, Tanıtıcı Bilgi Formu, Bakım Verme Yükü Ölçeği (BVYÖ) ve Hastalığa Psikososyal Uyum-Öz bildirim Ölçeği (PAIS-SR) kullanılmıştır. Veriler, tanımlayıcı istatistikler, t testi ve varyans analizi ile değerlendirilmiştir. Bulgular: Bakım verenlerin %72’si kadın ve yaş ortalaması 42.74 ± 9.83’dür. %72’si evli olan bakım verenlerin %51’i eşi ve çocuklarıyla birlikte yaşamaktadır ve %50’si bakmakla yükümlü olduğu başka birey(ler)in de olduğunu ifade etmiştir. Bakım verenlerin %27’si yaşadığı stresle baş edemediğini, %12’si öfkesini kontrol edemediğini belirtmiştir. Hasta yakınlarının hastalığa psikososyal uyum puan ortalaması 55.07±18.10 ve bakım verme yükü puan ortalaması 32.85±12.34 olarak bulunmuş ve her iki ölçek puan ortalaması arasında istatistiksel olarak anlamlı düzeyde doğru orantılı bir ilişki olduğu saptanmıştır (p<.01). Hasta yakınlarının bazı sosyo-demografik değişkenleri bakım verme yüklerini ve hastalığa psikososyal uyumlarını etkilemektedir. Sonuç: Dahiliye yoğun bakımda yatan hasta yakınlarının bakım verme yükü ile psikososyal uyumları orta düzeyde olup, bakım vermeye yönelik algıladıkları sıkıntı arttıkça, hastalığa psikososyal uyumları kötüleşmektedir. Hasta yakınlarının bakım verme yükü algıları ile psikososyal uyumları bazı sosyodemografik özelliklerinden etkilenmektedir. Objective: The aim of this study is to examine the relationship between caregiver burden and psychosocial adjustment and affecting factors of caregivers/relatives of patients who were in the internal medicine intensive care unit. Material and Methods: The research was designed in a descriptive and cross-sectional and was conducted as a survey study in a single group. This study was conducted with a hundred (100) caregivers of patients who were treated in an intensive care unit. Data were collected using three forms: Introductory Information Form, the Caregiver Burden Scale (BVYÖ) and the Psychosocial Adjustment to Illness Scale (PAIS-SR). The data were evaluated by descriptive statistics, t-test and variance analysis. Findings: 72% of the caregivers are women and the average age is 42.74±9.83. 72% of caregivers are married and 51% live with their spouse and children and 50% stated that there is another individual(s) they are obliged to look after. 27% of caregivers stated that they could not cope with the stress and 12% could not control their anger. Caregivers’ psychosocial adjustment mean score was 55.07±18.10 and caregiver burden mean score was 32.85±12.34, and statistically significant correlation was found between both scales. Some socio-demographic variables of patient relatives affect their caregiver burden and psychosocial adjustment to the disease. Conclusion: The caregiving burden and psychosocial adjustment of the patient’s relatives of the hospitalized patients in the intensive care unit is at a moderate level. As the perceived distress/burden of caregivers increases, their psychosocial adjustment to the disease worsens. Patient relatives’ perceptions of caregiver burden and psychosocial compatibility are affected by some socio-demographic characteristics