The relationship of suicide attempt story and stress coping style among the patients with opioid substitution therapy

Objective: In this study, it was aimed to investigate the relationship between stress coping styles and story of suicide attempt among a group of patients with buprenorphine maintenance treatment. Method: This study evaluated 90 patients who were hospitalized in the Alcohol and Substance Research Treatment and Training Center. All patients were evaluated using a semi-structured sociodemographic and clinical information form. At the same time with this form, substance abuse patterns and some clinical variables such as story of suicide attempt were also questioned. In addition, each patient was given State- Trait Anxiety Inventory, Beck Depression Ýnventory and the Coping Inventory for Stressful Situations. Results: The mean age of the patients was 26.3, duration of training was 9.45, age of first drug use was 16.1 years, duration of heroin use was 6.4 years. 33.3% of the patients had attempted suicide at least once. Patients who had a suicide attempt story had significantly lower age at onset (16.8 versus 14.8, p = 0.035, respectively). There was no statistically significant difference in emotion-oriented coping and avoidanceoriented coping scores while the task-oriented coping score was lower in those who had suicide attempt stories (25.33 versus 22.37, p = 0.019, respectively). The STAI-II scale score was significantly higher in those who had suicide attempt stories (43.4 versus 50.1, p <0.001, respectively). The difference between the two groups in terms of BDI and STAI-I scales was not statistically significant. Discussion: A third of the sample had at least one suicide attempt story. Those who attempt suicide use less the task-oriented coping strategies. According to the results of the study, it can be said that attempts to improve task-oriented coping skills in response to stressful conditions and to reduce the trait anxiety will have an important place in preventing suicidal behavior

Factors Related With Relapse in Male Alcohol Dependents: 12 Months Follow-up Study

Researches ÖZET Erkek alkol bağımlılarında depreşme ile ilişkili etkenler: 12 aylık takip çalışması Amaç: Bu çalışmanın amacı, erkek alkol bağımlılarında yatarak tedavinin ardından, 12 aylık takipte alkol kullanı-mının depreşmesiyle ilişkili klinik değişkenlerin saptanmasıdır. Yöntem: Çalışmaya, ardışık olarak hastaneye yatırılmış 156 erkek alkol bağımlısı hasta katılmıştır. Yatarak tedaviden 12 ay sonra, bu hastalardan 102&apos;sinin değerlendirilmesi mümkün olmuştur. Hastalar, başlangıçta, Belirti Tarama Listesi (SCL-90) ve Michigan Alkolizm Tarama Testi (MATT), 12 ay sonra ise PENN Alkol Aşerme Ölçeği (PAAÖ) ile değerlendirilmiştir. Bulgular: Yatarak tedavi görmüş 102 alkol bağımlısı hastanın %61.8&apos;i (n=63) alkol kullanımı depreşmiş olarak değerlendirilmiştir. Sosyodemografik değişkenler gruplar arasında fark göstermemiştir. MATT ve SCL-90 genel şiddet puanı gruplar arasında fark göstermemiş iken, aşerme puanı depreşen grupta yüksek bulunmuştur. Depreşen gruptakilerin 12 aylık takip süresince daha az poliklinik kontrolüne geldikleri, Ayaktan Tedavi Programı&apos;na (ATP) daha az katıldıkları, kendilerini korumak amaçlı daha az sosyal çevre değişikliği yaptıkları ve aşerme için daha az ilaç kullandıkları bulunmuştur. Aşerme şiddeti ve takipte ATP&apos;ye katılmama, alkol bağım-lılarında depreşmeyi belirlemiştir. Sonuç: Aşerme şiddeti ve ATP&apos;ye katılmama depreşme ile ilişkili temel etkenlerdir. Aşerme giderici ilaç kullanımı ile birlikte ATP&apos;ye düzenli katılımın sağlanması, hastaların alkol aşermesini tanımalarına ve onunla başet-melerine yardımcı olabilir. Anahtar kelimeler: Alkol bağımlılığı, aşerme, depreşme, terapi ABSTRACT Factors related with relapse in male alcohol dependents: 12 months follow-up study Objective: Aim of this study was to evaluate clinical variables related with relapse to alcohol abuse during 12 months follow-up after inpatient treatment in male alcohol dependents. Method: Participants were 156 consecutively admitted male alcohol dependents. Among these patients, 102 were available at the evaluation that took place one year after the inpatient treatment. Patients were investigated with the Symptom Check List (SCL-90) and Michigan Alcoholism Screening Test (MAST) at baseline and with the PENN Alcohol Craving Scale (PACS) one year later, at follow-up. Results: Among 102 alcohol dependent inpatients, 61.8% (n=63) were considered as relapsed to alcohol abuse. Sociodemographic variables did not differ between groups. Mean scores of MAST and global severity index of SCL-90 did not differ significantly between groups, whereas craving score was higher in the relapsed group. Also the relapsed group had less polyclinic control, less attendance to the Outpatient Treatment Program (OTP), less changes in social environment for self protection and less use of anticraving medications during one year follow-up. Severity of craving and not attending OTP during follow-up period predicted relapse in alcohol dependents. Conclusions: Severity of craving and not attending OTP seems to be the main factors related with relapse. Together with using anti-craving medications, regular attendance to OTP may help patients to recognize and manage with alcohol craving

Sexual dysfunction is related with childhood trauma in female patients with fibromyalgia

Giriş: Çocukluk çağı travması (ÇÇT) fibromiyalji sendromunda (FMS) sık görülmektedir ve çeşitli fiziksel ve ruhsal sorunlara neden olabilmektedir. ÇÇTli bireylerde cinsel işlevler ciddi biçimde etkilenebilmektedir. Bu çalışmada FMSli kadın hastalarda ÇÇTnin cinsel işlevlerle ilişkisinin incelenmesi hedeflenmiştir. Yöntem: Çalışmaya ardışık olarak başvuran ayaktan FMSli kadın hastalar (s=49, ortalama yaş: 40.82±6.91) ve yaş ve eğitim durumu açısından benzer olan kontrol grubu (s=45, ortalama yaş: 38.60±5.84) alındı. Fibromiyalji Etki Anketi (FEA), Çocuk- luk Çağı Ruhsal Travmaları Ölçeği (CTQ-28), Kadın Cinsel İşlev İndeksi (KCİİ), Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ), Durumluk-Sürekli Kaygı Envanteri (DSKE) ve Görsel-Analog Skalası (GAS) değerlendirme aracı olarak kullanıldı. Bulgular: Hastaların sağlıklı kontrollere göre FSFI puanları anlamlı biçimde daha düşüktü. CTQ-28in toplam, emosyonel istismar, fiziksel istismar, emosyonel ihmal, fiziksel ihmal alt ölçeklerinde hastaların puanları sağlıklı kontrollere göre anlamlı biçimde daha yüksekti. Hasta grubunda FSFI toplam puanı ile CTQ-28 puanı arasında anlamlı derecede negatif bağıntı saptandı. Çoklu hiyerarşik lineer regresyon analizlerinde hasta grubunda CİBin belirleyicileri FMSnin ağırlık derecesi ve ÇÇTydi. Kontrol grubunda ise regresyon denklemi anlamlı sonuç verme- di. Tartışma: Çocukluk döneminde fiziksel ve emosyonel istismar öyküsü FMS grubunda daha sıktı ve cinsel işlev bozukluğu ile ilişkili bulundu. Erken yaşta travma, stres işlemeyi ve günlük stresle başa çıkmayı etkileyebilir. Sonuçta kişilerarası ilişkilerde aşırı duyarlılığa, cinsel eşle yakınlık kurma zorluğuna ve dolayısıyla cinselişlev bozukluklarına neden olabilir. işlev işlevObjective: Childhood trauma (CT) is frequently observed in fibromyalgia syndrome (FMS) and may cause various physical and mental morbidities. Sexual functioning is severely affected by CT. It was aimed to assess of the relationship between CT and sexual functioning in female patients with FMS. Methods: Consecutive outpatients with FMS (n=49, mean age: 40.82&plusmn;6.91) and a control group similar to patient group in terms of age and education (n=45, mean age: 38.60&plusmn;5.84) were enrolled. Fibromyalgia Impact Questionnaire (FIQ), Female Sexual Functioning Index (FSFI), Childhood Trauma Questionnaire (CTQ-28), Beck Depression Inventory (BDI), State- Trait Anxiety Inventory (STAI) and Visual Analog Scale (VAS) were the measures. Results: Patients had signify- cantly lower scores than healthy control group in FSFI. Total, emotional abuse, physical abuse, emotional neglect and physical neglect subscores of CT scale was significantly higher in FMS group. FSFI total score and CTQ-28 score was negatively correlated significantly in patient group. Predictors of sexual dysfunction in FMS was impact of the disease and CT in linear multiple hierarchical regression analyses. Regression equation was not significant in control group. Discussion: History of physical and emotional abuse at childhood was more frequent in this FMS sample and was related with sexual dysfunction. Trauma at early age may disturb stress processing and coping with daily stress. That may cause fragility in interpersonal relationships, difficulty in feeling warm towards the partner and consequently sexual dysfunctions

Psychometric Properties of the Turkish PTSD-Short Scale in a Sample of Undergraduate Students

Objective: The National Stressful Events Survey for Posttraumatic Stress Disorder (PTSD)-Short Scale (NSESSS-PTSD) allows dimensional self-rating assessment of PTSD according to the DSM-5. The aim of the present study was to evaluate psychometric properties of this scale as Turkish PTSD-Short Scale (PTSD-SS) in a sample of undergraduate students in Turkey. Method: Participants included 415 university students, among which 351 (84.8%) reported trauma and thus were included in the analysis. Participants were evaluated with the PTSD-SS and the PTSD Checklist Civilian (PCL-C) version. Results: Turkish version of the PTSD-SS was found to be psychometrically sound PTSD screening measure with high convergent validity when compared with PCL-C (r=0.79) and having a Cronbach's ? of 0.87. In addition, a single component accounted for 49.94% of total variance for PTSD-SS. The PTSD-SS had sensitivity and specificity scores of 0.91 and 0.77, respectively, when using the optimal cut-off score of 24. Additionally, the PTSD-SS showed good discriminant validity as it significantly differentiated students with high risk of PTSD from those with low risk of PTSD.Conclusion: These findings supported the Turkish PTSD-SS as reliable and valid PTSD screening instrument with a unidimensional scale construct

Patolojik Narsisizm ve Alkol Kullanım Bozukluğu Arasındaki İlişki

Bu çalışmanın amacı yatarak tedavi gören alkol kullanım bozukluğu olan bireyleri sağlıklı bireylerle karşılaştırarak kendilik psikolojisi kuramı açısından alkol kullanım bozukluğunun nedenlerini araştırmaktır. Çalışmaya toplamda 308 kişi katıldı. Katılımcı grubu Bakırköy Ruh Sağlığı ve Sinir Hastalıkları Eğitim Araştırma Hastanesi, Alkol ve Madde Bağımlılığı Araştırma Tedavi ve Eğitim Merkezinde (AMATEM) yatarak takip ve tedavi edilmekte olan, alkol kullanım bozukluğu tanısı almış 206 erkek hastadan; karşılaştırma grubu ise alkol kullanımına bağlı herhangi bir sorunu olmayan ve herhangi bir psikiyatrik tanısı bulunmayan, toplumdan tesadüfî olarak seçilen 102 erkekten oluştu. Katılımcılara yaş, cinsiyet, ailede alkol kullanımı, gelir, medeni durum, eğitim düzeyi gibi bilgilerin sorulduğu sosyodemografik veri formu ve Kendilik Psikolojisi Envanteri verildi. Çalışmamızda alkol kullanım bozukluğu olan bireylerin Kendilik Psikolojisi Envanterinin savunmacı büyüklenmeci kendilik ve savunmacı idealleştirilmiş ebeveyn imagosu puanlarının karşılaştırma grubuna göre anlamlı düzeyde yüksek olduğu; sağlıklı büyüklenmeci kendilik ve sağlıklı idealleştirilmiş ebeveyn imagosu puanlarının ise karşılaştırma grubuna göre anlamlı düzeyde düşük olduğu bulundu Çalışmamızın bulguları; alkol kullanım bozukluğunun nedenlerinden birinin kendilik yapısındaki eksiklikler ve egonun savunma gücündeki yetersizlikler olabileceği ve alkol kullanım bozukluğunun patolojik narsisistik kendilik yapısı ile ilişkili olabileceğini düşündürmektedirBu çalışmanın amacı yatarak tedavi gören alkol kullanım bozukluğu olan bireyleri sağlıklı bireylerle karşılaştırarak kendilik psikolojisi kuramı açısından alkol kullanım bozukluğunun nedenlerini araştırmaktır. Çalışmaya toplamda 308 kişi katıldı. Katılımcı grubu Bakırköy Ruh Sağlığı ve Sinir Hastalıkları Eğitim Araştırma Hastanesi, Alkol ve Madde Bağımlılığı Araştırma Tedavi ve Eğitim Merkezinde (AMATEM) yatarak takip ve tedavi edilmekte olan, alkol kullanım bozukluğu tanısı almış 206 erkek hastadan; karşılaştırma grubu ise alkol kullanımına bağlı herhangi bir sorunu olmayan ve herhangi bir psikiyatrik tanısı bulunmayan, toplumdan tesadüfî olarak seçilen 102 erkekten oluştu. Katılımcılara yaş, cinsiyet, ailede alkol kullanımı, gelir, medeni durum, eğitim düzeyi gibi bilgilerin sorulduğu sosyodemografik veri formu ve Kendilik Psikolojisi Envanteri verildi. Çalışmamızda alkol kullanım bozukluğu olan bireylerin Kendilik Psikolojisi Envanterinin savunmacı büyüklenmeci kendilik ve savunmacı idealleştirilmiş ebeveyn imagosu puanlarının karşılaştırma grubuna göre anlamlı düzeyde yüksek olduğu; sağlıklı büyüklenmeci kendilik ve sağlıklı idealleştirilmiş ebeveyn imagosu puanlarının ise karşılaştırma grubuna göre anlamlı düzeyde düşük olduğu bulundu Çalışmamızın bulguları; alkol kullanım bozukluğunun nedenlerinden birinin kendilik yapısındaki eksiklikler ve egonun savunma gücündeki yetersizlikler olabileceği ve alkol kullanım bozukluğunun patolojik narsisistik kendilik yapısı ile ilişkili olabileceğini düşündürmektedi

Bası yarası olan hastalara uyguladığımız cerrahi tedavi yöntemleri ve sonuçları

BACKGROUND: We reviewed the outcome of 66 patients with 100 pressure sores between 1984 and 2002. METHODS: In the current study, 100 pressure sores in 66 patients (45 male, 21 female; mean age 39.4; range 13 to 80 years) who underwent surgical repair of presure sores reconstructed using myocutaneous or fasciocutaneous flaps, skin grafts, excision and closure. RESULTS: The risk factors for pressure sores included acute trauma-induced spinal cord injury in 40 (61%) patients with paraplegia and in 5 (7%) patients with quadriplegia; congenital spina bifia and multiple sclerosis in 7 (11%) patients and prolonged immobilization in 14 (21 patients) patients. We achieved an overall pressure sore recurrence rate of 22% and overall patient recurrence of 24% in a-3-year follow-up. The recurrence rates according to anatomic sites; 23% (10 of 43) for the ischial pressure sore, sacral 21% (8 of 37), and trochanteric 20% (4 of 20). Fasciocutaneous and myocutaneous flap reconstructions were the most durable, as they were associated with 17% (6 of 34) and 12% recurrence rates (5 of 39). CONCLUSION: To reduce the recurrance rates the authors advocate the use of myocutaneous and fasciocutaneous flaps instead of skin grafts or direct closure for the coverage of pressure sores.AMAÇ: Evre 3 ve evre 4 bası yaraları nedeniyle ameliyat edilen hastalarda uygulanan cerrahi tedavi yöntemleri ve sonuçları retrospektif olarak değerlendirildi. GEREÇ-YÖNTEM: 1984-2002 tarihleri arasında toplam 66 hastada (45 erkek, 21 kadın; ortalama yaş 39.4; dağılım 13-80) 100 bası yarası, fasyokütan flep, muskülokütan flep, kısmi kalınlıkta deri greftlemesi ve primer onarım teknikleriyle tedavi edildi. BULGULAR: Altmış altı hastanın 40’ı (%61) paraplejik, 5’i (%7) kuadriplejik, 9’u (%14) uzun süredir yatağa bağımlı ve 5’i (%7) debilizan hasta, 7’si (%11) ise multipl skleroz ve spina bifida hastası idi. Ameliyat sonrası uzun süreli izlemde hastaların %24’ünde (16/66) ve tedavi edilen bası yaralarının %22’sinde (22/100) nüks saptandı. Nükslerin %23’ü (10/43) iskiyon, %21’i (8/37) sakrum ve %20’si (4/20) trokanter bölgesinde idi; %42’si eksizyon ve primer onarım, %17’si (6/34), fasyokütan flep cerrahisi ve %12’si (5/39) müskülokütan flep cerrahisi yöntemi sonrasında meydana geldi. SONUÇ: Greftleme ve primer onarım gibi yöntemlerde nüks oranlarının daha yüksek olduğu, fasyokütan veya muskülokütan fleplerin tedavide kullanımıyla bu nüks oranlarının belirgin düzeyde azaltıldığı belirledik

Bipolar bozuklukta lateralizasyonun motor ve mental hıza etkisi]

Effect of lateralization on motor and mental speed in bipolar disorder Objective: The correspondence between the motor and mood regulation systems may shed light on the physiopathology of mood disorders. Handedness is a reliable proxy measure for cerebral lateralization for right handed subjects. In this study we have investigated the effects of lateralization on cognitive performance as well as motor and mental speed in bipolar disorder. Methods: Sixty-eight euthymic bipolar patients (mean age: 33.66 +/- 6.38, 33 female), and 65 healthy subjects (mean age: 33.65+7.11, 27 females) were enrolled. Participants with medical or psychiatric comorbidities were excluded. The Montreal Cognitive Assessment (MOCA), finger-tapping, peg-board test, Adult Memory and Information Processing battery (AMIPB), Edinburgh Handedness Inventory and reaction time tests were the measures utilized in our study. Results: The groups were similar in terms of age, gender and education. The bipolar patients were more lateralized than the controls (p=0.027), whereas eye and foot lateralization did not differ between the groups. The patients performed poorer than the controls on the MOCA (p=0.049), peg-board (right and left, p<0.001), finger-tapping (right p<0.001; left p=0.002), AMIPB (motor and A subtest, p<0.001 for both) and the visual and auditory (p<0.001 for both) reaction time tests. The degree of lateralization was correlated with the speed of processing in the bipolar group, but not in the control group. Conclusion: Right handed patients with bipolar disorder are more lateralized than healthy subjects and lateralization provides an advantage for processing speed in bipolar patients. This finding may indicate a relationship between lateralizing physiopathology and slowed interhemispheric communication and thus, an increase in lateralization might be a compensatory mechanism to use less interhemispheric communication in bipolar disorder