Woman rulers of near east between 24th-9th centuries bc

Tarihöncesi çağlardan günümüze, toplumsal rolü farklılıklar gösteren kadınların 35-40 binyıl öncesinden itibaren kutsal olarak kabul edilmeye başlandığı arkeolojik buluntular aracılığı ile doğrulanabilmektedir. Söz konusu Paleolitik Çağ’dan başlayan ve doğurganlık ile ilişkilendirilen kadının kutsal yönü, özellikle Anadolu toplumları açısından süreklilik arz etmiştir. Neolitik Çağ içerisinde, Çatalhöyük ve Höyücek gibi merkezler aracılığı ile net olarak takip edilebilen inanç sistemi “ana tanrıça” formuna bürünmüş ve tanrıça, doğuran, üreten, bereket saçan ve koruyuculuk gibi yönleri ile tapınım görmüştür. Anadolu ve Önasya’da, binlerce yıl boyunca güçlü bir şekilde yaşam sürmüş olan “ana tanrıça” inancı, belki de aynı şekilde güçlü kadın yöneticilerin ortaya çıkmasında ana sebeplerden biri olmuştur. Öyle ki kadına duyulan saygı, onu yönetici olarak ötekileştirmeden kabulleniş sürecinin ön dayanaklarından biri olmuş olmalıdır. Çalışma içerisinde, günümüzde çeşitli sebeplerle yönetimsel noktalarda görev almakta zorlanan kadınların binlerce yıl önce Anadolu ve yakın çevresinde yer alan coğrafyalardaki güçlü rolü, seçilmiş örnekler aracılığı ile açıklanmaya çalışılmıştır. İÖ 24. yy’dan, İÖ 9.yy’a Önasya’nın farklı toplumlarında kimi zaman fiili, kimi zaman ise gayri resmi olarak etkin yönetici olan Zugalum, Šibtu, Hatşepsut, Puduhepa ve Sammuramat çalışma içerisinde değerlendireceğimiz kadın yöneticiler olacaktır. Ebla, Mari, Mısır, Hitit ve Asur toplumlarında yönetici olarak görev almış olan bu isimler, tarihin bilinen erken kadın yöneticileri arasında önemli noktalarda yer almaktadırlar. Bu isimlerin dışında yazılı kaynaklar ve arkeolojik çalışmalar yukarıda değindiğimiz tarih aralığı ve sonrasında da pek çok kadın yöneticinin varlığını bildirmektedirler.Through archaeological findings it can be confirmed that woman whose social roles varies from prehistoric ages to modernity, were started to be considered as sacred at least 35-40 millenia ago. This sacred aspect of woman which start with Paleolithic Age and related with her fertility was especially continius in Anatolian communities. During the Neolithic Age, religious systems that can be traced with clarity through the settlements like Çatalhöyük and Höyücek took the form of mother goddess and she was worshipped as due to her aspects like being procıreant, propagator, fertilizer and protector. Mother goddess belief that influentially continued in Anatolia and Near East for thousands of years might be main reason fort he emergence of powertfull woman rulers in the same way. Respect that was shown to woman must be bases of the process of acquiescence -without alienating- her as a ruler. In this study powerful role of woman in Anatolia and in close surrounding thousands year ago try to be explaine through selected examples though they are encountering problems for various reasons when assuming role in administrave positions in modern times. Zugalum, Šibtu, Hatşepsut, Puduhepa and Sammuramat were the woman rulers who became, sometime de facto sometime unofficial active rulers in a period from 24th to 9th centuries BC within different communities of the Near East are rulers that will be evaulated in this paper. These figures who occupied positions of administrator in Ebla, Mari, Egypt, Hittite and Assyria communities were among the earliest known woman rulers in history. Apart from these names literary sources and archaeological studies confirm existence of many more woman rulers within time span mentioned above an from later periods

Phrygian cultural effects in Western Anatolia during the Anatolian Iron Age and After

İÖ. 2. Binyıl sonları, Anadolu ve yakın çevresinde köklü değişimlerin yaşandığı bir dönemdir. Bu dönemle birlikte, Yakındoğu’nun güçlü devletleri çeşitli sebeplere bağlı toplu göç hareketleri sonucunda çöküşe geçmiş, Hititler başta olmak üzere pek çok büyük uygarlık tarih sahnesinden çekilmiştir. İÖ 1200 yılları sonunda hız kazanan toplu göç hareketleri neticesinde Anadolu’da yeni bir güç haline gelen uygarlıklardan birisi de Frigler’dir. Frigler, Anadolu Arkeolojisi açısından oldukça uzun bir süre “Karanlık Çağ” olarak tanımlanan, ancak son yıllarda yürütülen yeni çalışmalar neticesinde sadece yazınsal bir boşluk dışında çok da karanlık olmadığı anlaşılmaya başlanan bir dönemde Anadolu’da hüküm sürmüş, burada köklü Anadolu geleneklerinin etkisi ve kendi kültürlerinden katkılarla güçlü bir krallık kurmuşlardır. Günümüzde Ankara-Polatlı yakınlarında yer alan Yassıhöyük/Gordion’u kendilerine başkent olarak seçen Frigler başta ahşap, maden ve din gibi kültürel ögeleriyle Anadolu toplumları arasında geçiş unsuru oluşturmuştur. Öncüllerinden edindiği bilgiyi, kendi öz kültürüyle yeniden biçimlendirerek çevre kültürlere dağıtıcı rolü bulunan Frigler, çekirdek coğrafyası olan Ankara ve Kızılırmak Kavsi arasında yer alan bölge dışında kalan kültür bölgeleri içinde de –belli bir süre- etkin bir siyasi güç olagelmiştir. Frig başkenti Yassıhöyük/Gordion’da yürütülen son arkeolojik çalışmalar, yardımcı disiplinlerin de katkılarıyla Orta Anadolu’nun Demir Çağı kronolojisini derinden sarsan yeni bulgular sunmuştur. Buna göre eskiden Kimmer istilası ile ilişkilendirilen Gordion Tahrip Tabakası’nın tarihi bir yüzyıl geriye çekilmiş, bunun sonucunda önceden Helen kültürünün etkisiyle oluşturulmuş olduğu düşünülen pek çok Frig kültür ögesinin Anadolu’luğu ortaya konmuştur. Çalışma içerisinde bugüne dek tek tek ele alınan ve bu haliyle fazlaca bir sonuç vermeyen, Batı Anadolu’da Frig kimliğini ii yansıtan buluntular bir arada değerlendirilmiştir. Bunun sonucunda uygarlığın başta din ve dinle alakalı materyaller aracılığı ile kendi kültüründen ögeleri Batı Anadolu’nun Demir Çağ toplumlarına aktardığı sonucuna ulaşılmıştır. Çalışma içerisinde aktarımların İÖ 8. yy. içlerinde başladığı, İÖ 7-6 yüzyıllarda hız kazandığı, İÖ 6. yy’ın sonlarından itibaren ise etkinin ters yönde geliştiği, Kimmer istilasıyla sarsılan Friglerin otonomik yapısını kaybettiği ve daha önce bu bölgede yaşayan toplulukların en azından bir kısmının Batı Anadolu’ya çeşitli göç yollarıyla gelerek yerleştikleri önerilmiştir.End of the 2nd Millenium BC was a period in which radical changes took place in Anatolia and close surroundings. In this period powerful states of the Near East began to decline as a result of mass migration moves which were resulted from various reasons and many great civilizations especially Hittites were collapsed. Phrygians were among the civilizations that emerged as a new power as a result of the mass migration movements which were escalated at the end of the 1200’s BC. Phrygians dominated Anatolia in a period, which was considered as “the Dark Age” for a long time in terms of Anatolian Archaeology though as a result of the recent studies revealed that it was not a real dark age except for some literary gaps. They formed a powerful kingdom with the effect of deep-rooted Anatolian treaditions and contributions of their own cultures in this period. Establishing Gordion/Yassıhöyük which was located in modern Ankara/Polatlı, Phrygians formed a transitional element between Anatolian peoples especially with their cultural assets like wood and metal working and with their religious contributions. By reshaping the knowledge they gained from their predecessors with their own cultures and distributting it to surrounding cultures, Phrygians for a period became an active political power also in the regions which were located out of their heartlands, Ankara and Halys bend. Recent archaeological studies which were conducted in Phrygian capital Gordion, together with the contributions of auxilary disciplines, provided new results that greatly changed the Central Anatolian Iron Age chronology. By this token, date of the Gordion Destruction Layer which was thought to be related with Cimmerian invasions so far was revised to one century earlier and a result of this Anatolian origin of the many Phrygian cultural assets which were previously thought to be composed by the influence of Greek culture was introduced. In this study, findings that illustrated Phrygian existence in Western Anatolia but so far handled in scattered form and for this iv reason produced very little outcome, will be evaluated as a whole. As a result of this it is concluded that the Phrygian civilization transmitted the elements of of its culture to the Iron Age communities of Western Anatolia through mainly religion and materials related to religion. This study proposes that the transmissions started in 8th century BC, accelerated in 7th and 6th centuries, by the end of the 6th century process changed its direction, shaken by the effects of Cimmerian Invasions Phrygians lost their authonomy and some of the communities at least that were previously living in this region migrated and settled to Western Anatolia through various routes

IT'S A SWORD, IT'S A SCABBARD, IT’S TISNA COINS WITH DEPICTION OF PERSIAN AKINAKES

In this study, a series of Tisna's coins dated to the 4th century BC are discussed. It is known that Tisna, a less known city of Aiolis which is one of the important Iron Age cultural regions of Western Anatolia, gained polis status in the 4th century BC. The archaeological surveys we have been continuing in the site proved that Tisna was inhabited since the end of the 3rd millennium BC. An item depicted in the coins, which are among the most important finds of the city, constitutes the main subject of this study. This item was often described as a sword or a scabbard in previous publications. However, when the object is examined iconographically, it is surprising that it is actually a Scythian-Persian sword, akinakes. As a result of our examinations and comparisons it has been suggested that coins with depiction of akinakes may be related to both Persian identity in the region and the cult of Ares.</p

Hypothetical approach on the depiction of a Minoan/Mycennaean cup on Tisna coins.

En este estudio, se examinará la representación de una copa poco ortodoxa en las monedas de Tisna. Se entiende que la copa, que primero fue producida por los Minoicos y luego adoptada por los Micénicos, tiene un significado religioso. Curiosamente, la representación de esta copa se ve en muchos objetos arqueológicos diferentes, no solo en Tisna, sino también en Kyme, la ciudad principal de la antigua Aeolis. Aunque esta situación se acepta como un reflejo de la hegemonía de Kyme sobre Tisna, la investigación arqueológica que comenzamos hace un tiempo en Tisna ha arrojado resultados que muestran que esta ciudad se estableció mucho antes que Kyme. Por ello, se ha sugerido que esta copa, que aparece en las monedas de ambas ciudades, podría ser un símbolo del pasado común de Tisna y Kyme.This study examines the depiction of an unorthodox cup on Tisna coins. First produced by the Minoans and later adopted by the Mycenaeans, the cup has religious significance. Interestingly, the depiction of this cup is found on many different archaeological objects, not only in Tisna but also in Kyme, the most important city of ancient Aeolis. Although this situation is thought to reflect the dominance of Kyme over Tisna, the archaeological investigations we began some time ago in Tisna have yielded results showing that this city was founded long before Kyme. Therefore, it is suggested that this cup, which appears on the coins of both cities, could symbolize the shared past of Tisna and Kyme

Early Bronze Age settlement pattern of Kum Çayı valley and close range surroundings

Kalkolitik Çağ'ın sona ermesine sebep olan kültürel gelişim İlk Tunç Çağı'nda günümüz şartlarına benzer coğrafi koşulların da oluşmasıyla hızlanmış, buna bağlı olarak artan nüfus, insanoğlunu yeni yerleşim birimleri oluşturmaya zorlamıştır. Bir bölgedeki yerleşim dokusunun dönemler boyunca gösterdiği farklılaşmalar, başta çevre koşullarındaki olmak üzere, sosyo-ekonomik ve sosyo-politik değişimlerin yansımasıdır. Bu açıdan ele alındığında Batı Anadolu Prehistoryası açısından son derece stratejik bir noktada yer alan Kum Çayı Vadisi İlk Tunç Çağ'ı merkezlerinin oluşturduğu yerleşim şeması oldukça büyük önem taşımaktadır.Cultural Development, which leads to the end of the Chalcolithic Age was accelerated on Early Bronze Age by aid of similar geographical conditions like today. Consequently, after the increasing population, human beings have been forced to create new residential units. Throughout periods of time, settlement pattern in a regions reflect variations in environmental conditions, socio-economic and socio-political reflection of the changes. Taken from this perspective of the Western Anatolian Prehistory, the settlement schema of Kum Çayı Valley which is located in a very strategical point, is holding key for Early Bronze Age

AN AEOLIC OR YÖRÜK GRAVESTONE, A CAPITAL, OR AN ANICONIC CULT OBJECT? PRELIMINARY THOUGHTS ON THE NEW TYPE OF VOLUTED STONE OBJECTS FROM AEOLIS

This paper presents a new type of stone objects within the boundaries of the Aeolis region. One of them is found in an old Turkish cemetery next to Kale Tepe, north of Dumanlı Mountain, and the rest found in and around of the Samurlu Turkish cemetery. Objects in question are particularly interesting for both their size and shapes. They are not similar to any other known archaeological or ethnological object. Despite the Kale Tepe and Samurlu examples were found in Turkish cemeteries, they are also so close to the known ancient sites or related necropolises. In Samurlu Cemetery, there are so many spolia architectural elements which reflect the traces of an ancient settlement here. The characteristic of those architectural elements makes us think about the existence of a temple here. Similarly, Kale Tepe, where the one of the examples was found, gives the impression of a Persian garrison. Although the archaeological findings of here and its surroundings date back to the 7th and 6th centuries BC, the density of the finds indicates the 5th and 4th centuries BC. In this study, we will try to convey our thoughts on the purpose of use of the objects in question in the light of examples we have identified in the field and others reported to us by our colleagues.</p