Mentors : the generation 1935-1985

The lives and scientific contributions of five eminent academic geologists and paleontologists; James Alloiteau (Museum National d’Histoire Naturelle, Paris, France), Dorothy Hill (University of Queensland, Australia), Marius Lecompte (University of Louvain, Belgium), Masao Minato (Hokkaido University, Sapporo, Japan), and Maria Różkowska (Adam Mickiewicz University, Poland) are briefly summarized here. Each of these paleontologists made major contributions to the study of fossil corals and/or sponges, and each overcame considerable difficulties and disruptions in their lives to excel as mentors to us. All showed remarkable determination and love for paleontological research, and inspired their students and colleagues to understand details of structure and systematic positions of fossil corals and sponges. Each of these individual mentors was the subject of a presentation by a former student at the 11th International Symposium on Fossil Corals and Sponges in Liege, Belgium; thus, somewhat broader coverage of each is provided in the abstracts volume of the meeting

Microstructural disparity between Recent fungiine and Mesozoic microsolenine scleractinians

The Mesozoic families Microsolenidae, Latomeandridae, Synastreidae and Cunnolitidae basically differ from the Recent fungiids, with which they had traditionally been classified due to their having synapticulae and porous septa. We propose a new suborder Microsolenina for these families because their members possess collar-like structures (pennulae of Gill 1967) spaced along the trabeculae, tending to merge into more or less continuous flanges parallel to the septal distal margin, distributed on each face of the septa. The fungiids, having trabeculae with granulations set off from the trabecular axis towards interseptal space (vepreculae of Jell 1974), are closest to the faviids from which they probably derived.Skleraktinie jurajskie i kredowe należące do rodzin Latomeandridae, Microsolenidae, Synastreidae i Cunnolitidae, ze względu na morfologiczne podobieństwa z dzisiejszymi koralami, były włączane do podrzędu Fungiina. Budowa mikroskopowa septów (mikrostruktura), tj. budowa trabekul - zarówno ich trzonów (typ wielocentrowy), jak też struktur bocznyh czyli ornamentacji (guzki, pennule, meniany, synaptikule: Fig. 1-5), świadczą o braku bezpośrednich powiąpań filogenetyycznych między wymienionymi rodzinami z jednej, a kenozoiczną rodziną Fungiidae z drugiej strony. Autorki proponują wyodrębnienie nowego podrzędu, Microsolenina, który obejmowałby wymienione rodziny jurajsko-kredowe. Przedstawiają też schemat przekształcenia budowy szkieletu septalnego typowego dla jednej z triasowych linii filetycznych korali minitrabekularnych, Astraeomorptridae, w złożone struktury występujące u korali rodzin Latomeandridae i Midrosolenidae, które pojawiły się z początkiem jury (Fig. 6)

Rewizja rodzaju Cladophyllia i opis nowego rodzaju Apocladophyllia gen.n. (Cladophylliidae fam.n., Scleractinia)

Syntypes of Lithodendron dichotomum Goldfuss are reexamined. The following Middle and Upper Jurassic species of the genus Cladophyllia Milne-Edwards et Haime, 1851 are revised: C. minor Beauvais, 1975, C. conybearei Milne-Edwards et. Haime, 1851 and C. dichotoma (Goldfuss, 1821), and C. cf. excelsa (Koby, 1988) is described. Genus Schizosmilia Koby, 1889 is regarded here as a later subjective synonym of Cladophyllia. Some corals described under the name of Schizosmilia are recognized as representatives of the new genus Apocladophyllia with the type species A. nowaki sp.n. The genera Cladophyllia and Apocladophyllia represent a new Jurassic/Cretaceous family,, Cladophylliidae fam.n., suborder Stylinina Alloiteau, 1952.Zrewidowano trzy gatunki rodzaju Cladophyllia Milne-Edwards et Haime 1851: C. minor Beauvais, 1975, C. conybearei Milne-Edwards et Haime, 1851, C. dichotoma (Goldfuss), oraz opisano C. cf. excelsa (Koby, 1888) pls. 15—18; figs. 1—4). Stwierdzono, iż Schizosmilia Koby, 1889 jest młodszym subiektywnym synonimem Cladophyllia. Spośród korali najwyższej jury i dolnej kredy zaliczanych dotychczas do Stylosmilia lub Schizosmilia wyodrębniono nowy rodzaj, Apocladophyllia (pls. 19—22; figs. 5—8), z gatunkiem typowym A. nowaki sp.n. Do nowego rodzaju zaliczono oprócz tego gatunek opisany przez Ogilvie (1896) jako Stylosmilia koniakensis, a przez Alloiteau (1939), jako S. chaputi. Zwrócono uwagę na następujące cechy obu rodzajów: małe średnice trabekul, aurikularną ornamentację brzegu wewnętrznego septów, drobnoguzkową ornamentację boków septalnych, która świadczy o licznych rozgałęzieniach głównych trabekul, wykształcenie elementów radialnych w postaci septów, ścianę septotekalną, endotekę złożoną głównie z dużych, subtabularnych dysepimentów, oraz symetryczny podział kielicha ścianą pochodzenia septalnego. Rodzaj Apocladophyllia różni się od Cladophyllia obecnością ślepych wyrostków łączących korality — apofyz, oraz wyraźnie radialnym ułożeniem septów. Cienkie trabekule z licznymi bocznymi odgałęzieniami i występowanie regularnego ząbkowania typu aurikularnego na brzegu wewnętrznym septów pozwalają na włączenie ich do podrzędu Stylinina. Ze względu na charakter elementów radialnych rodzaje te wyodrębniono od innych Stylinina, jako nową rodzinę Cladophyllidae. Rodzaj Cladophyllia jest znany od bajosu do albu z obszarów geosynklinalnych i epikontynentalnych, natomiast Apocladophyllia ma zasięg ograniczony do najwyższej jury i dolnej kredy na obszarach geosynklinalnych. Ze względu na podobieństwa cech i następstwo stratygraficzne można je uważać za rodzaje bezpośrednio powiązane filogenetycznie

Kopalny gatunek Flabellum (Scleractinia) z Antraktyki

A new ahermatypic scleractinian coral, Flabellum rariseptatum sp.n., belonging to the Flabellum thouarsii-group of species, has been described from Tertiary glacio-marine sequence of the Cape Melville Formation cropping out at the King George Island, South Shetland Islands, Antarctica.Wśród obfitej fauny kopalnej odkrytej w 1980—81 roku przez uczestników V Polskiej Wyprawy Antarktycznej PAN (Birkenmajer 1982a) znajduje się nowy gatunek koralowca nierafowego, Flabellum rariseptatum sp.n. Fauna pochodzi z osadów lodowcowo-morskiej Formacji Cape Melville odsłaniających się na Półwyspie Melville’a na Wyspie King George w Południowych Szetlandach (fig. 1 A—C). Osady te są wykształcone przede wszystkim w postaci mułowców i iłowców z rozrzuconymi głazami wytopionymi z dryfujących gór lodowych. Formacja Cape Melville tworzy najwyższą część Grupy Moby Dick wyróżnionej na Wyspie King George przez Birkenmajera (1982a, 1984). Koralowce występują obok krabów (Förster et al. 1985, Förster et al. in press), szkarłupni (Szymańska in press), mięczaków (Karczewski in press), wieloszczetów (szczęki i aparaty szczękowe, Szaniawski i Wrona in press), otwornic, oraz kredowych belemnitów i nannoplanktonu, które są redeponowane (Birkenmajer et al. 1983; Dudziak 1984). Uważa się, że osady Formacji Cape Melville powstawały w spokojnej wodzie w obrębie zewnętrznego szelfu (Birkenmajer 1982b, 1984). Górną granicę wieku osadów tej formacji określają przecinające je dajki andezytowe, które liczą około 20 mln lat (Birkenmajer et al. 1985). Nowy gatunek należy do grupy gatunków z kręgu F. thouarsii szeroko rozprzestrzenionych od oligocenu do dziś wokół Antarktydy i w strefie subantarktycznej. Osobniki dochodzą do dużych rozmiarów i odznaczają się bardzo zmiennym kształtem (fig. 2; pl. 15: 1—6). Kombinacja takich cech, jak cienkie i stosunkowo mało zagęszczone septa oraz lekko wypukły lub prawie poziomy zarys dystalnego brzegu septów (figs. 3, 4; pl. 16: 1—3) różnią ten gatunek od pokrewnych. Korality mają bardzo cienki pedicel z wklęsłą od dołu płytką bazalną oraz gąbczastą kolumellę o mało zwięzłej budowie (pl. 16: 4—7)

Albskie koralowce z jenostki subpelagońskiej środkowej Grecji (Agrostylia, rejon Parnasu)

Shallow-water scleractinian corals from Cretaceous allochthonous sediments of Subpelagonian Zone in Agrostylia (Parnassos region, Central Greece) represent 47 taxa belonging to 35 genera, 15 families and 8 suborders; of these 3 new genera and 9 new species are described. Among these taxa, 5 were identified only at the generic level. One octocorallian species has also been identified. This coral assemblage is representative for late Early Cretaceous Tethyan realm but also shows some endemism. A characteristic feature of this scleractinian coral assemblage is the abundance of specimens from the suborder Rhipidogyrina. The Albian age of the corals discussed is indicated by the whole studied coral fauna, associated foraminifers, calpionellids and calcareous dinoflagellate

Nowy gatunek koralowca sześciopromiennego (scleractinia) z wczesnej kredy Prowansji (Se Francja)

Actinaraeopsis ventosiana is a new scleractinian coral species from the Lower Cretaceous shallow- water limestones of the Mont Ventoux (Provence, SE France). To date only two Late Jurassic species of this genus have been known, i.e. Actinaraeopsis araneola Roniewicz and A. exilis Roniewicz. The new species shows some similarity to the Jurassic species A. araneola, but differs in microstructure details and morphometric parameters.W pracy opisano nowy gatunek koralowca kolonijnego Actinaraeopsis ventosiana, pochodzącego z płytkowodnych wapieni górnobarremskich Prowansji (SE Francja). Dotychczas tylko dwa gatunki tego rodzaju są znane z jury górnej, A. araneola Roniewicz i A. exilis Roniewicz. Nowy gatunek Actinaraeopsis ventosiana wykazuje pewne podobieństwo do jurajskiego gatunku A. araneola, ale różni się od niego parametrami morfometrycznymi i szczegółami budowy mikrostrukturalnej szkieletu