Gestational diabetes mellitus — literature review on selected cytokines and hormones of confirmed or possible role in its pathogenesis

The incidence of gestational diabetes mellitus (GDM) increases globally, including Poland. Considering serious consequences of gestational diabetes for both mother and fetus, screening for this disorder is an obligatory element of managing pregnant woman. The pathogenesis of gestational diabetes is not yet thoroughly explained. However, it is insulin resistance and chronic subclinical inflammatory process which are considered to be major factors responsible for the development of GDM. These two states are triggered mainly by secretion of proinflammatory cytokines and by abnormal function of adipose tissue. The study reviews the literature on selected hormones and cytokines whose role in the GDM pathogenesis has been already confirmed as well as on those proteins whose role is either not yet fully understood or which may possibly participate in GDM development. Owing to the fact that underlying mechanisms of GDM are, in general, similar to the mechanisms responsible for metabolic disorders such as diabetes mellitus type 2 or obesity, in this review we focus first on the role these molecules play in pathogenesis of metabolic disorders and then present current state of knowledge on their action in gestational diabetes development. The review presents: TNF alpha, adipokines — adiponectin and leptin and relatively newly discovered proteins: fetuin A, periostin, angiopoietin-like protein 8 or high mobility group box

The level of knowledge about first aid rules among high school students

First aid is defined as a group of activities directed at a person in a sudden health or life threatening state which is performed by somebody who is present at the site of the incident. First aid skills are taught in high school during the Education for Safety and it is an extension of the subject introduced in junior high school. The aim of the study is to evaluate the level of knowledge of high school students on first aid rules. Material and methods: The studying group consisted of 304 students of I, II and III High School in Zamość (F-60,2%, n=183, M-39,8%, n=121). The survey used self-reported proprietary questionnaire. Results: 94,4% (n=287) of the respondents knew correct chest compression to breathing ratio in cardio-pulmonary resuscitation (CPR). This answer was given significantly more commonly by the students from rural areas than the teenagers living in town (97,2%, n=174 vs 90,4%, n=113 respectively, p=0,01). Respondents living in rural areas also more often were able to describe correct procedure both in case of foreign body embedded in the wound (92,1%, n=163 vs 81,6%, n=102, p=0,01) as well as how to dress the wound (73,7%, n=132 vs 60,8%, n=76, p=0,01). Less than a half of studying group knew appropriate management in case of collapse (29,9%) and in case of first grade burn (49,3%). 46,7% of the respondents knew how to differentiate venous from arterial hemorrhage, and in that area male students were giving the correct answer more often than women (58,7%, n=71 vs 39,2%, n=71 respectively,

Przełom katecholaminowy jako pierwsza manifestacja rodzinnego obustronnego guza chromochłonnego w przebiegu mutacji protoonkogenu RET w kodonie C 634R

  Introduction: Multiple endocrine neoplasia type 2 (MEN 2) is a genetic disorder caused by mutation in the RET proto-oncogene. MEN 2A includes medullary carcinoma of the thyroid, pheochromocytoma, and primary hyperparathyroidism. The authors present a case study of three family members with bilateral pheochromocytoma in the course of MEN 2A, a catecholamine crisis being the first manifestation of the syndrome in one of them. Case 1: A 30-year-old man without a history of hypertension or any other chronic medical problems was admitted to the Emergency Department because of a hypertensive crisis that was followed by cardiac arrest. A later diagnosis revealed bilateral pheochromocytoma and RET proto-oncogene mutation in codon 634. The patient underwent bilateral adrenalectomy and total thyroidectomy; the latter confirmed the presence of medullary carcinoma. Case 2: The patient underwent right adrenalectomy with the removal of a pheochromocytoma at the age of sixteen. Ten years later, a suspicion of pheochromocytoma in the remaining left adrenal was raised. Mutation in the RET proto-oncogene was confirmed as well. The patient first underwent left adrenalectomy and then she had total thyroidectomy. Postoperative histopathological examinations revealed pheochromocytoma and medullary carcinoma. Case 3: Radiological and biochemical examination confirmed pheochromocytoma. Therefore, the two adrenals were removed. As mutation in codon 634 was detected, the patient underwent total thyroidectomy as well. The presence of medullary carcinoma was confirmed. Conclusions: Pheochromocytoma is a rare and potentially lethal disease if a catecholamine crisis develops. Its recognition requires further investigation towards genetic syndromes, particularly MEN 2A. (Endokrynol Pol 2015; 66 (5): 462–468)    Wstęp: Zespół mnogich nowotworów gruczołów dokrewnych typu 2 (MEN 2, multiple endocrine neoplasia type 2) jest dziedzicznym zespołem spowodowanym mutacją protoonkkogenu RET. Do MEN 2 zalicza się zespoły: MEN 2A, MEN 2B oraz rodzinnego raka rdzeniastego tarczycy (FMTC, familial medullary thyroid carcinoma). W skład zespołu MEN 2A wchodzą: rak rdzeniasty tarczycy, guz chromochłonny oraz pierwotna nadczynność przytarczyc. Autorzy przedstawiają historię 3 członków rodziny z obustronnym guzem chromochłonnym w przebiegu MEN 2A oraz przełom katecholaminowy będący pierwszą manifestację zespołu u jednego z nich. Przypadek 1: 30-letni mężczyzna dotychczas zdrowy, zgłosił się do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego z powodu przełomu nadciśnieniowego, po którym doszło do zatrzymania krążenia. Przeprowadzona diagnostyka ujawniła obustronny guz chromochłonny oraz mutację protoonkogenu RET w kodonie 634. Pacjenta poddano obustronnej adrenalektomii oraz całkowitej tyreidektomii. Pooperacyjne badanie histopatologiczne tarczycy potwierdziło ogniska raka rdzeniastego. Przypadek 2: Chora przeszła prawostronną adrenalektomię z powodu pheochromocytoma. Dziesięć lat później wysunięto podejrzenie pheo w pozostałym nadnerczu. Stwierdzono mutację protoonkogenu RET. Chorą poddano lewostronnej adrenalektomii, a następnie całkowitej tyreidektomii. Pooperacyjne badania histopatologiczne potwierdziły wstępne podejrzenia pheo i raka rdzeniastego. Przypadek 3: Zarówno badania obrazowe, jak i badania laboratoryjne budziły podejrzenie pheochromocytoma. W związku z tym, dwa nadnercza usunięto. Badanie histopatologiczne potwierdziło wstępne rozpoznanie. Po stwierdzeniu mutacji w kodonie 634 pacjent przeszedł ponadto całkowitą tyreidektomię. Stwierdzono ogniska raka rdzeniastego w materiale pooperacyjnym. Wnioski: Pheochromocytoma jest rzadką, a ponadto potencjalnie śmiertelną chorobą, gdy wystąpi przełom katecholaminowy. Rozpoznanie pheochromocytoma nakazuje dalszą diagnostykę w kierunku zespołów genetycznych, w tym MEN 2A. (Endokrynol Pol 2015; 66 (5): 462–468)

Measurement of health-related quality of life in diabetes mellitus

Coraz więcej uwagi poświęca się potrzebie tzw. wielodyscyplinarnego czy holistycznego podejścia do leczenia pacjenta. W przypadku cukrzycy, oprócz oceny stanu klinicznego i stopnia wyrównania metabolicznego, taką możliwość daje badanie jakości życia (QoL). Pomiaru QoL można dokonać za pomocą zobiektywizowanych narzędzi, jakimi są kwestionariusze do oceny jakości życia. Do oceny QoL w cukrzycy stosuje się skale ogólne oraz specyficzne, a także jako narzędzia pomocnicze — kwestionariusze do oceny stanu emocjonalnego oraz zaburzeń depresyjnych i lękowych. W niniejszym opracowaniu zwrócono szczególną uwagę na kwestionariusze specyficzne dla cukrzycy stosowane na skalę międzynarodową, wraz z podaniem ich charakterystyki i podstawowych własności psychometrycznych. (Diabet. Prakt. 2011; 12, 2: 56–64)In recent years, increasing attention has been paid to the need for a multidisciplinary or holistic approach towards patient treatment. In the case of diabetes, apart from evaluating the patient’s clinical state and level of diabetic control, this approach can also be implemented by assessing the patient’s quality of life (QoL). QoL can be measured using objective tools, such as questionnaires for evaluating the quality of life. When it comes to QoL evaluation in diabetic patients, the following tools are used: general and specific scales, as well as ancillary tools, such as questionnaires concerning the patient’s emotional state, including depression and anxiety states. This study focused particularly on questionnaires developed specifically for diabetic patients, which are used internationally, including a description of their characteristics and psychometric properties. (Diabet. Prakt. 2011; 12, 2: 56–64

Pancreatic neuroendocrine tumours in patients with von Hippel-Lindau disease

Von Hippel-Lindau disease is a highly penetrant autosomal genetic disorder caused by a germline mutation in the tumour suppressor gene, manifesting with the formation of various tumours, including neuroendocrine tumours of the pancreas. The incidence of the latter is not very high, varying from 5% to 18%. To compare, haemangioblastomas and clear cell renal carcinoma are present in 70% of von Hippel-Lindau patients and are considered the main prognostic factors, with renal cancer being the most common cause of death. However, pancreatic neuroendocrine tumours should not be neglected, considering their malignant potential (different to sporadic cases), natural history, and treatment protocol. This paper aims to review the literature on the epidemiology, natural history, treatment, and surveillance of individuals affected by pancreatic neuroendocrine tumours in von Hippel-Lindau disease

Disorders of carbohydrate metabolism and their relationship with the prevalence of cancer in patients with acromegaly – authors’ own observations

Background . Acromegaly is a rare chronic disease with an excessive secretion of growth hormone, which leads to characteristic changes in appearance, organ and metabolic complications and neoplasms, which are a significant cause of shortened survival time. One of the most common consequences of acromegaly is disturbed carbohydrate metabolism. Objectives . The aim of this study was to assess the prevalence of disorders of carbohydrate tolerance and their relationship with the prevalence of malignant tumours in subjects with acromegaly. Material and methods. The study group comprised 69 patients with confirmed acromegaly (26 M, 43 F), aged 26–83 (mean 58.9 ± 11.0). Medical histories and the results of laboratory tests – plasma fasting glucose and oral glucose tolerance test, as well as the results of imaging and histopathological examinations performed in cases of suspected cancer lesions were analyzed. Results Disorders of carbohydrate tolerance were confirmed in a total of 46 patients (66.7%). 23 patients (33.3%) had normal glucose tolerance. Diabetes was diagnosed in 22 patients (31.9%), while prediabetes was diagnosed in 24 (34.8%) patients. In the analyzed group there were 6 cases of cancers, including 5 patients with concomitant diabetes, which represented a value significantly higher (p = 0.01) compared to patients without diabetes. The sixth case of cancer was detected in a woman with IGT . In patients with normal glucose tolerance there was no case of cancer. Conclusions . Among patients with acromegaly, disorders of carbohydrate tolerance occur in more than half of the cases, which confirms the need for active screening in this group of patients, in which a significant role is played by General Practitioners. General Practitioners should also consider the possibility of acromegaly in the differential diagnosis of glucose tolerance disorders detected in their patients. All patients with acromegaly, especially with concomitant diabetes or prediabetes, should be screened for cancers

Kontrola metaboliczna i realizacja zaleceń PTD przed wdrożeniem i po wdrożeniu insulinoterapii u chorych na cukrzycę typu 2

INTRODUCTION. Gradual exhaustion of secretion abilities of b cell in diabetes type 2 is inexorably connected with worse metabolic control and necessity to incorporate insulin therapy. The aim was to assess the improvement of metabolic control after insulin treatment initiation. MATERIAL AND METHODS. The research was conducted on a group of 52 patients with diabetes type 2 &#8212; 30 female and 22 male, aged 44&#8211;79 (mean 63.1 &#177; 10.1). The treatment of patients in mentioned group was intensified by administration of insulin along with so far administered oral medicines, and exposing them to 8 &#177; 1.5 months long observation. RESULTS. After administration of insulin along with so far administered oral medicines a significant average reduction of HbA1c level was achieved: from 7.9% to 7.5%, which means that percentage of patients with HbA1c &#163; 7.0% increased from 28.8% (n = = 15) to 44.3% (n = 23). The percentage of patients with HbA1c &#163; 6.5% remained unchanged and amounted to 19.2% (n = 10). There was observed an increase of percentage of patients with BP systolic < 130 mm Hg from 19.2% (n = 10) to 30.8% (n = 16) and BP diastolic < 80 mm Hg from 15.4% (n = 8) to 26.9% (n = 14). When it comes to lipid management the researchers observed slight increase of percentage of patients who met compensation criteria: total cholesterol concentration < 175 mg/dL from 34.6% (n = 18) to 40.4% (n = 21), HDL > 40 mg/dL from 55.8% (n = 29) to 67.3% (n = 35), LDL < 100 mg/dL from 38.5% (n = 20) to 40.4% (n = 21) and TG < 150 mg/dL from 50% (n = 26) to 51.9% (n = 27). CONCLUSIONS. The results of the study confirmed that insulin therapy had a positive impact on the level of metabolic control in patients with unstable type 2 diabetes, which was visible after only a few months of treatment. These results should encourage both patients and their doctors to opt for insulin therapy. (Diabet. Prakt. 2011; 12, 1: 21&#8211;27)WSTĘP. Stopniowe wyczerpywanie się możliwości sekrecyjnych komórki b w cukrzycy typu 2 wiąże się z pogorszeniem kontroli metabolicznej oraz potrzebą rozpoczęcia insulinoterapii. Celem badania była ocena poprawy kontroli metabolicznej po włączeniu leczenia insuliną. MATERIAŁ I METODY. Badaniem objęto 52 chorych na cukrzycę typu 2 &#8212; 30 kobiet i 22 mężczyzn w wieku 44&#8211;79 lat (średnio 63,1 &#177; 10,1 roku). Leczenie zintensyfikowano poprzez dołączenie insuliny do dotychczas stosowanych leków doustnych lub zastosowano monoterapię insuliną. Badanych poddano 8 &#177; 1,5-miesięcznej obserwacji. WYNIKI. Osiągnięto istotną redukcję średniego stężenia hemoglobiny glikowanej (HbA1c) z 7,9% do 7,5%, w związku z czym odsetek osób z HbA1c &#163; 7,0% wzrósł z 28,8% (n = 15) do 44,3% (n = 23). Odsetek osób z HbA1c &#163; 6,5% nie zmienił się i wynosił 19,2% (n = 10). Zaobserwowano wzrost odsetka osób z ciśnieniem skurczowym < 130 mm Hg z 19,2% (n = 10) do 30,8% (n = 16) oraz ciśnieniem rozkurczowym < 80 mm Hg z 15,4% (n = 8) do 26,9% (n = 14). W zakresie kontroli gospodarki lipidowej zanotowano niewielki wzrost odsetka osób spełniających kryteria wyrównania: stężenie cholesterolu całkowitego < 175 mg/dl z 34,6% (n = 18) do 40,4% (n = 21), cholesterolu frakcji HDL > 40 mg/dl z 55,8% (n = 29) do 67,3% (n = 35), cholesterolu frakcji LDL < 100 mg/dl z 38,5% (n = 20) do 40,4% (n = 21) oraz triglicerydów < 150 mg/dl z 50% (n = 26) do 51,9% (n = 27). WNIOSKI. Uzyskane wyniki potwierdzają korzystny, widoczny już po kilku miesiącach leczenia wpływ insulinoterapii na poziom wyrównania metabolicznego u chorych na niewyrównaną cukrzycę typu 2. Powinny one stanowić zachętę do przełamania oporów przed zastosowaniem leczenia insuliną zarówno u samych pacjentów, jak i wśród prowadzących ich lekarzy. (Diabet. Prakt. 2011; 12, 1: 21&#8211;27

Non-compliance, czyli dlaczego nawet najlepszy lek bywa nieskuteczny

Introduction. The term „compliance” is translated into Polish in the medical community as treatment adherence. Non-compliance is a major cause of failure in chronic diseases treatment. Aim of the study. Evaluate the phenomenon of non-compliance with treatment patients. Material and methods. The study included 120 subjects (78 female and 42 male) at age between 19 to 87 years old (43.9 ± 17.2 on average). A method of proprietary questionnaire was used. Results. In the study group, 53.3% of respondents reported problems with the regular intake of drugs. The most common cause of non-compliance is to forget about taking the drug, which declares 43.3% of respondents. In the patients, the number of medications taken by them is too large for 13.3% of them. Conclusions. The task of a doctor is to seek to simplify a therapy, which may contribute to better patient compliance with a doctor.Wstęp. Termin compliance tłumaczy się w środowisku medycznym jako przestrzeganie zaleceń terapeutycznych. Nieprzestrzeganie zaleceń terapeutycznych (non-compliance) jest jedną z głównych przyczyn nieskuteczności leczenia chorób przewlekłych. Cel pracy. Ocena zjawiska nieprzestrzegania zaleceń terapeutycznych wśród pacjentów. Materiał i metody. Badaniem objęto 120 osób (78 K i 42 M) w wieku od 19 do 87 lat (średnio 43,9 ± 17,2). Zastosowano metodę autorskiego kwestionariusza ankiety. Wyniki. W badanej grupie 53,3% respondentów zgłasza problemy z regularnym przyjmowaniem leków. Najczęstszą przyczyną niestosowania się do zaleceń lekarskich jest zapominanie o zażyciu leku, co deklaruje 43,3% badanych. W opinii 13,3% pacjentów przyjmowana liczba tabletek jest zbyt duża. Wnioski. Zadaniem lekarza jest dążenie do uproszczenia leczenia, co może przyczynić się do lepszej współpracy pacjenta z lekarzem w zakresie przestrzegania zaleceń terapeutycznych

Thyroid diseases in patients with acromegaly — own observations

Wstęp. Nadmiar hormonu wzrostu (GH) w przebiegu akromegalii prowadzi do charakterystycznych zmian wyglądu zewnętrznego, jak też rozwoju powikłań narządowych i metabolicznych oraz nowotworów. Jednym z najczęstszych następstw jest powiększenie tarczycy, a zwłaszcza wole guzowate. Cel pracy. Ocena częstości występowania chorób tarczycy u chorych na akromegalię. Materiał i metody. Badaną grupę stanowiło 62 chorych (23 M, 39 K), w wieku 25–82 lata. Analizowano dokumentację medyczną, wyniki badań obrazowych i hormonalnych tarczycy oraz obecność przeciwciał. Wyniki. Patologię tarczycy wykryto u 48 chorych (77,42%), w tym u 89,74% spośród 39 kobiet i u 56,52% spośród 23 mężczyzn. Najczęściej rozpoznawano wole guzowate z eutyreozą (50%). Wole guzowate nadczynne stwierdzono u 19,35%. Przewlekłe autoimmunologiczne zapalenie tarczycy i wole proste wykryto w pojedynczych przypadkach. Nie potwierdzono żadnego przypadku raka tarczycy. Wnioski. Patologia tarczycy jest bardzo częstym objawem akromegalii i może dotyczyć zarówno zmian w jej morfologii, jak i czynności. Każdy chory w chwili rozpoznania akromegalii powinien przejść wnikliwą diagnostykę tyreologiczną i być objęty odpowiednim leczeniem lub obserwacją, w czym duża rola lekarza podstawowej opieki zdrowotnej (POZ). W każdym przypadku należy dążyć do wykluczenia raka tarczycy.Introduction. Excess of growth hormone (GH) in acromegaly leads to characteristic changes in appearance, as well as the development of metabolic disorders and increased risk of cancer. One of the most common consequences of the disease is the enlargement of the thyroid gland, especially nodular goiter. Aim of the study. Evaluate the prevalence of various diseases of the thyroid in patients with acromegaly. Material and methods. The study group covered 62 patients (23 M, 39 F), aged 25–82 years. We analyzed the medical histories, results of imaging and hormonal studies and the presence of antibodies. Results. Thyroid pathology was detected in 48 patients (77.42%), including 89.74% out of 39 female and 56.52% out of 23 male. Most often we observed euthyroid nodular goiter (50%). Toxic nodular goiter was found in 19.35%. Chronic autoimmune thyroiditis and simple goiter were detected in few cases. There wasn’t any case of thyroid cancer. Conclusions. The pathology of the thyroid is a very common symptom of acromegaly and may involve changes in the morphology and function. At the moment of the diagnosis of acromegaly each patient should undergo a thyroid evaluation and should be treated or followed not only by a specialist but also by GP. In any case, efforts should be made to exclude thyroid cancer

Orbitopatia jako manifestacja choroby IgG4-zależnej - opis przypadków = Orbitopathy as a manifestation of IgG4-related disease - case report

Zwolak Agnieszka, Malicka Joanna, Zwolak Robert, Dudzińska Marta, Świrska Joanna, Daniluk Jadwiga, Tarach Jerzy S., Łuczyk Robert. Orbitopatia jako manifestacja choroby IgG4-zależnej - opis przypadków = Orbitopathy as a manifestation of IgG4-related disease - case report. Journal of Education, Health and Sport. 2016;6(12):475-487. eISSN 2391-8306. DOI http://dx.doi.org/10.5281/zenodo.208373http://ojs.ukw.edu.pl/index.php/johs/article/view/4078    The journal has had 7 points in Ministry of Science and Higher Education parametric evaluation. Part B item 754 (09.12.2016).754 Journal of Education, Health and Sport eISSN 2391-8306 7© The Author (s) 2016;This article is published with open access at Licensee Open Journal Systems of Kazimierz Wielki University in Bydgoszcz, PolandOpen Access. This article is distributed under the terms of the Creative Commons Attribution Noncommercial License which permits any noncommercial use, distribution, and reproduction in any medium,provided the original author(s) and source are credited. This is an open access article licensed under the terms of the Creative Commons Attribution Non Commercial License(http://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/) which permits unrestricted, non commercial use, distribution and reproduction in any medium, provided the work is properly cited.This is an open access article licensed under the terms of the Creative Commons Attribution Non Commercial License (http://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/) which permits unrestricted, non commercialuse, distribution and reproduction in any medium, provided the work is properly cited.The authors declare that there is no conflict of interests regarding the publication of this paper.Received: 01.12.2016. Revised 12.12.2016. Accepted: 19.12.2016.   Orbitopatia jako manifestacja choroby IgG4-zależnej - opis przypadkówOrbitopathy as a manifestation of IgG4-related disease - case report Agnieszka Zwolak1,2, Joanna Malicka2, Robert Zwolak3, Marta Dudzińska1, Joanna Świrska1,2, Jadwiga Daniluk1,4, Jerzy S. Tarach2, Robert Łuczyk1 1Katedra Interny z Zakładem Pielęgniarstwa Internistycznego, Uniwersytet Medyczny w Lublinie1Chair of Internal Medicine and Department of Internal Medicine in Nursing, Medical University of Lublin2Klinika Endokrynologii, Uniwersytet Medyczny w Lublinie2Department of Endocrinology, Medical University of Lublin3Klinika Reumatologii i Układowych Chorób Tkanki Łącznej3Department of Rheumatology and Connective Tissue Diseases4Instytut Zdrowia, Państwowa Szkoła Wyższa im Papieża Jana Pawła II w Białej Podlaskiej4Instiutute of Public Health, State School of Higher Education in Biała Podlaska StreszczenieWstęp: Choroby IgG4-zależne stanowią multidyscyplinarny problem, ich istotą są nacieki z komórek plazmatycznych z towarzyszącym włóknieniem zajętych tkanek, a tym tkanek oczodołu.  Celem badania jest przedstawienie dwóch przypadków pacjentów z orbitopatią IgG4.Materiał i metody: Analizy dokonano w oparciu o dokumentację medyczną pacjentówPrzypadek 1: 68-mężczyzna został przyjęty do poradni endokrynologicznej z powodu narastającego wytrzeszczu obu gałek ocznych. Badanie MRI potwierdziło powiększenie i obrzęk wszystkich mięśni okoruchowych. Inne choroby, w przebiegu których dochodzić może do orbitopatii, w tym choroba Graves’a, zostały wykluczone. W oparciu o podwyższony poziom przeciwciał IgG4 w surowicy krwi, rozpoznano chorobę IgG4-zależną. Rozpoczęto leczenie glikokortykosteroidami, w wyniku czego doszło do znacznej regresji zmian w oczodołach. Leczenie powtórzono po upływie roku z powodu nawrotu objawów, z następowym leczeniem metotreksatem. Do chwili obecnej pacjent pozostaje w całkowitej remisji klinicznej, kontynuuje leczenie metotreksatem z dobrą tolerancją.Przypadek 2: 62-letnia kobieta, z chorobą Graves’a, po operacji usunięcia guza z prawego oczodołu (hist-pat: sclerosing inflammatory pseudotumor), została przyjęta do Kliniki Endokrynologii z powodu nawrotu wytrzeszczu oka prawego. Wykluczono orbitopatię w przebiegu choroby Graves’a. Na podstawie podwyższonego poziomu przeciwciał IgG4 w surowicy oraz obrazu histopatologicznego usuniętej uprzednio zmiany oczodołu rozpoznano chorobę IgG4-zależną. Rozpoczęto leczenie glikokortykosteroidami, z następową terapią metotrexatem oraz azatiopryną. Pacjentka do chwili obecnej pozostaje w remisji choroby.Wnioski: W przypadku cech orbitopatii w diagnostyce różnicowej należy brać pod uwagę możliwość rzadko występującej patologii, jaką są choroby IgG4- zależne. Słowa kluczowe: choroby IgG4-zależne, orbitopatia, glikokortykosteroidy Abstract  Introduction: Immunoglobulin-G4-related disease (IgG4-RD) is a multidisciplinary problem due to plasmatic cells infiltration and areas of fibrosis in the affected tissues, including the eye.The aim of the study was to present two patients with orbitopathy due to IgG4-related eye disease.Material and methods: Analysis of medical records of patients.Case 1: A 68-year old man, was admitted to the endocrinology clinic because of increased protrusion of both eyeballs. The MRI scans revealed enlargement and swallowing of all periorbital muscles. Common diseases of the eyeballs, including Graves disease were excluded. Based on elevated serum IgG4, IgG4-related disease was stated. The glicocorticosteroid therapy  was introduced. Evident regression of protrusion of eyeballs was observed. The therapy was repeated one year later because of recurrence of symptoms and methotrexate therapy was added to this. The patient continues now methotrexate therapy only and does  not present any symptoms of orbitopathy. Case 2: A 62-years old woman with Graves disease, after surgery of the tumor of the right orbit, was admitted to the Endocrinology Clinic because of right eye protrusion rebound. The Graves orbitopathy was ruled out. Since IgG4 level in plasma was elevated and considering histopathological recognition of the removed tumor of the orbit  (sclerosing inflammatory pseudotumor), IgG4-related disease of the eye was stated. Glucocorticosteroids were introduced, followed by methotrexate and azathioprine therapy. The  patient remains in remission now.Conclusion: Presented cases highlight the importance of considering IgG4-RD in the differential diagnosis of orbitopathy. Key word: IgG4-related disease, orbitopathy, glucocorticosteroid