Nadciśnienie tętnicze a rozwój niewydolności serca - możliwości prewencji

Niewydolność serca (HF, heart failure), z uwagi na wzrastającą częstość występowania oraz złe rokowanie, jest dużym wyzwaniem dla współczesnej medycyny. Poprawa skuteczności farmakoterapii i procedur inwazyjnego leczenia choroby niedokrwiennej serca, prowadzące do zwiększenia przeżywalności osób po przebytym zawale serca, oraz częste współwystępowanie wieloletniego nadciśnienia tętniczego, cukrzycy typu 2, niewydolności nerek i otyłości sprzyjają rozwojowi HF w populacji pacjentów w podeszłym wieku. Odrębny problem to postępujący przebieg choroby, cechujący się okresowymi zaostrzeniami, z czym wiąże się, wzrastająca w miarę progresji choroby, częstość kolejnych hospitalizacji oraz znaczne koszty - zarówno medyczne, jak i niemedyczne. Najczęstszą przyczyną HF w populacji europejskiej jest choroba niedokrwienna serca (ok. 70%) i współistniejące z nią lub izolowane nadciśnienie tętnicze (ok. 60%). Obserwowany w nadciśnieniu przerost mięśnia lewej komory jest niezależnym czynnikiem ryzyka sercowo-naczyniowego i rozwoju HF, a dysfunkcję rozkurczową lewej komory stwierdza się u 26-46% pacjentów w podeszłym wieku z rozpoznanym nadciśnieniem tętniczym, bez towarzyszących objawów HF. Dlatego właściwie prowadzona terapia hipotensyjna, wczesne rozpoznanie dysfunkcji rozkurczowej i zapobieganie jej progresji do objawowej HF wydają się mieć kluczowe znaczenie w postępowaniu terapeutycznym u chorego na nadciśnienie tętnicze. Uważa się, że śmiertelność z powodu niewydolności rozkurczowej dorównuje śmiertelności spowodowanej niewydolnością skurczową serca. Co więcej, także wskaźniki rehospitalizacji i powikłań leczenia szpitalnego są podobne w grupie chorych z HF i zachowaną funkcją skurczową lewej komory oraz w grupie chorych z niewydolnością skurczową. Wyniki zakończonych do tej pory badań klinicznych wskazują, że najważniejszym celem skutecznej terapii hipotensyjnej u chorego bez organicznych zmian mięśnia sercowego jest obniżenie ciśnienia mające na celu zapobieganie rozwojowi przerostu lewej komory, natomiast u chorych z przerostem powinno się preferować grupy leków hipotensyjnych (inhibitory konwertazy angiotensyny, sartany, diuretyki oraz antagonistów wapnia) wpływające na jego ograniczenie

Skin microcirculation and echocardiographic and biochemical indices of left ventricular dysfunction in non-diabetic patients with heart failure

Background: We sought to noninvasively investigate skin microcirculation and to assess the relation between parameters of microcirculation and echocardiographic and biochemical parameters of left ventricular (LV) function in non-diabetic patients with heart failure (HF). Methods and Results: We measured skin microcirculation with laser Doppler flowmetry (LDF) at basal conditions (MFb), after warming to 44 degrees Centigrade (MF44) and after occlusion (AUC, PF%). Blood was sampled for NT-proBNP. We obtained information on patients’ medical history and medication status. The mean (SD) age of 100 patients (43 women) was 68.2 ± 11.5 years. LV ejection fraction (LVEF) averaged 34.9 ± 13.3%, LV end-diastolic diameter (LVEDD) 6.0 ± 0.9 cm, NT-proBNP 4,582.6 ± 6,339.7 pg/mL. The parameters of microcirculation averaged: MFb 6.2 ± 4.7 perfusion units (PU), PF% 716.0 ± 437.8%, AUC 794 ± 706.1 PU/s, and MF44 77.9 ± 40.2 PU. NT-proBNP correlated negatively with LVEF (p £ 0.0001) and positively with LVEDD (p = 0.003). MFb was positively correlated with LVEF (r = 0.24, p = 0.03), and MF44 was negatively correlated with LVEDD (r = 0.22, p = 0.02). The relations remained significant after adjustments for sex, age, and use of medication. We observed no relation between NT-proBNP and microcirculatory derangement. Conclusions: LDF-derived parameters of skin microcirculation are related to echocardiographic, but not biochemical, indices of HF. (Cardiol J 2011; 18, 3: 270–276

Specyficzne potrzeby lecznicze osób starszych a kształcenie geriatrów. Dlaczego geriatria jest specjalizacją ważną i dlaczego ciągle brakuje geriatrów?

Principles of health care in elderly and geriatric education. Why is geriatrics so important and why are we still lacking geriatricians?While population is aging we are facing raising number of geriatric problems. It is obvious nowadays that if we do not start creating certain plans considering medical and social care of elderly people, the situation may get out of control. The natural course of diseases in elderly is different to middle aged and young people. These individuals show different symptoms and social background, different prognosis and complications of the disease and of diagnostic and therapeutic medical procedures themselves. The major feature that distinguishes geriatric medicine from others is comprehensive geriatric assessment which is holistic and considers not only medical condition but also social, psychological background together with identifying aspects of functional status, nutrition, transportation and others. It seems that the need for professionals with experience in geriatrics is growing. The most important in this area are general practitioners and geriatricians. There is also a constant need for educational effort to create society whose members are responsible for their own health

Age-related gap in the management of heart failure patients. The National Project of Prevention and Treatment of Cardiovascular Diseases — POLKARD

Background: Heart failure (HF) is strongly associated with aging. It affects 10&#8211;12% of patients older than 80 years, with five-year overall mortality after first hospitalization for HF being as high as 81%. The main objective of this study was to assess the diagnosis and treatment of HF in hospitalized octogenarians compared to younger subjects. Methods: The survey was performed among a random sample of all Polish hospitals and in all academic centers, as part of the National Project of Prevention and Treatment of Cardiovascular Diseases in Poland &#8212; POLKARD. Using a questionnaire-based method, hospital documentation of the last five patients with diagnosed HF was reviewed. Eventually, in 2005, HF patients of 259 internal medicine and cardiology hospital wards, including 260 very elderly patients, were selected to the study. Results: The mean age of the 1,289 studied patients was 69.8 &#177; 11.4 years (age range: 26&#8211;96 years), 57.8% were males, and 80.1% were in NYHA class III or IV. Echocardiography was performed in 41.7% of octogenarians in comparison with 58.7% of those categorized as younger elderly, i.e. 60&#8211;79 years, and 75.2% of patients aged below 60 years (p < 0.0001). The most prescribed drugs in very elderly patients were diuretics (86.9%, p = 0.005) and ACE-I (81.9%), while only 61.5% used beta-blockers (p < 0.0001). In stepwise logistic regression analysis, hypertension, history of myocardial infarction and admission to cardiology ward were positively associated with beta-blocker and ACE-I (or ARB) therapy, while older age and pulmonary diseases (COPD or asthma) were related to their non-prescription. Conclusions: Despite significant progress in HF management, there is still a need for an improvement in the medical care of very elderly patients. The major obstacles seem to be advanced age and the presence of coexistent pulmonary diseases. Therefore, the participation of geriatricians and pulmonologists should be recommended in caring for octogenarians with HF. (Cardiol J 2012; 19, 2: 146&#8211;152

Principles of health care in elderly and geriatric education : why is geriatrics so important and why are we still lacking geriatricians?

While population is aging we are facing raising number of geriatric problems. It is obvious nowadays that if we do not start creating certain plans considering medical and social care of elderly people, the situation may get out of control. The natural course of diseases in elderly is different to middle aged and young people. These individuals show different symptoms and social background, different prognosis and complications of the disease and of diagnostic and therapeutic medical procedures themselves. The major feature that distinguishes geriatric medicine from others is comprehensive geriatric assessment which is holistic and considers not only medical condition but also social, psychological background together with identifying aspects of functional status, nutrition, transportation and others. It seems that the need for professionals with experience in geriatrics is growing. The most important in this area are general practitioners and geriatricians. There is also a constant need for educational effort to create society whose members are responsible for their own health

Niewydolność serca - standardy postępowania w świetle rekomendacji Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego 2008

Niewydolność serca to znaczący problem w populacji europejskiej, zarówno ze względu na zwiększającą się chorobowość oraz dużą śmiertelność, jak i ogromne nakłady finansowe związane przede wszystkim z wysokim wskaźnikiem rehospitalizacji. Niniejszy artykuł powstał na podstawie tegorocznych wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego. Prawidłowa diagnostyka i leczenie - zarówno farmakologiczne, jak i niefarmakologiczne - dają szansę na wydłużenie przeżycia, zmniejszenie chorobowości i poprawę jakości życia, mimo bardzo złego rokowania w tej grupie chorych. Odsetek pacjentów leczonych zgodnie z aktualnymi wytycznymi jest ciągle niezadowalający. Celem niniejszego opracowania jest przybliżenie zagadnień związanych z niewydolnością serca, mających szczególne znaczenie w codziennej praktyce lekarskiej