Wpływ nasilenia lęku jako cechy na siłę mięśni pacjentów poddanych operacyjnej rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego stawu kolanowego

Założenia: Izolowane zerwanie więzadła krzyżowego przedniego kolana ACL jest trzecim co do częstości urazem więzadłowym stawu kolanowego. Postępowanie obejmuje rekonstrukcję i rehabilitację pooperacyjną. Wyniki leczenia ocenia się m.in. na podstawie testów ortopedycznych, badań siły mięśniowej i pomiarów obwodów, porównywanych do nogi przeciwnej. Stan kliniczny operowanego więzadła nie zawsze jest zbieżny z odczuciami pacjenta co do własnego zdrowia. Wpływ na samoocenę zdrowia przez pacjenta i przebieg rehabilitacji ma między innymi nasilenie lęku. Cel: Ocena wpływu predyspozycji do reagowania lękiem na skuteczność rehabilitacji, ocenianej w oparciu o pomiary siły mięśni, po operacyjnym leczeniu przerwanego więzadła krzyżowego przedniego kolana. Materiał i metoda: Badano 201 pacjentów z rozpoznanym zerwaniem więzadła krzyżowego przedniego kolana (113 kobiet i 88 mężczyzn). Wszyscy pacjenci zostali poddani rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego oraz sześciomiesięcznemu leczeniu rehabilitacyjnemu. Do oceny nasilenia lęku jako cechy badanego przed zabiegiem operacyjnym zastosowano Kwestionariusz STAI, a do dwukrotnego badania siły mięśni (tydzień przed i po 6 miesiącach od operacji) zastosowano dynamometr. Wyniki: Badani wykazujący małe nasilenie lęku-cechy (poniżej 3,5 stena) istotnie częściej niż badani wykazujący duże nasilenie lęku-cechy (powyżej 7,5 stena) uzyskiwali po rehabilitacji zwiększenie siły mięśni przywodzicieli stawu biodrowego i prostowników stawu kolanowego, oraz poprawę w teście leg press operowanej kończyny dolnej. Wnioski: Zwiększona predyspozycja do reagowania lękiem może być przyczyną gorszych wyników rehabilitacji pacjentów po operacyjnej rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego. W przypadku pacjentów o nasilonym lęku, rehabilitowanych po operacyjnej rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego, należy rozważyć zastosowanie indywidualnego programu rehabilitacji, uwzględniającego psychoterapię.Background: The rupture of the anterior cruciate ligament (ACL) constitutes the third most frequent ligament injury of the knee joint. The approach involves its reconstruction and post-operational rehabilitation. The results of treatment are evaluated on the basis of, among other things, orthopaedic tests, tests of muscle strength and circumference measurements when compared to the other leg. The clinical state of the ligament is not always in accordance with the patient’s perceptions as to their state of health. An influence on the self evaluation of health on the part of the patient is brought about by, among other things, an intensification in fear and anxiety. Objective: An evaluation of the influence of a predisposition for an anxiety reaction on the effectiveness of rehabilitation, evaluated in relation to the measurement of muscle strength, following operational treatment of the injured ACL. Materials and Methods: 201 patients (113 women and 88 men) were tested who had a diagnosed of the ACL injury. All the patients were subjected to a reconstruction of the ACL as well as a period of six months of rehabilitation treatment. The STAI questionnaire was used in the evaluation of the trait-anxiety prior to the operational procedure, while twice a dynamometer was used in the testing of muscle strength (a week before and six months after the operation). Results: Those patients displaying a small intensification in trait-anxiety (lower than 3.5) significantly more often than those patients displaying a large intensification in trait-anxiety (over 7.5) gained increased muscle strength following rehabilitation of the hip joint adductor and the extensors of the knee joint, as well as an improvement in the leg press test of the lower limb operated on. Conclusions: An increased predisposition for an anxiety reaction may be the reason for poorer rehabilitation results in patients following an operational reconstruction of the ACL. It may be necessary in the case of patients undergoing rehabilitation after an operational reconstruction of the ACL and who display an intensive anxiety of the said to consider the application of an individual programme of rehabilitation, one incorporating elements of psychotherapy

Star Polymers as Non-Viral Carriers for Apoptosis Induction

Apoptosis is a widely controlled, programmed cell death, defects in which are the source of various diseases such as neurodegenerative diseases as well as cancer. The use of apoptosis in the therapy of various human diseases is of increasing interest, and the analysis of the factors involved in its regulation is valuable in designing specific carriers capable of targeting cell death. Highly efficient and precisely controlled delivery of genetic material by low-toxic carriers is one of the most important challenges of apoptosis-based gene therapy. In this work, we investigate the effect of the star polymer with 28 poly(N,N′-dimethylaminoethyl methacrylate) arms (STAR) on human cells, according to its concentration and structure. We show that star polymer cytotoxicity increases within its concentration and time of cells treatment. Except for cytotoxic effect, we observe morphological changes such as a shrinkage, loss of shape and begin to detach. We also prove DNA condensation after star polymer treatment, one of the most characteristic feature of apoptosis. The results indicate that the use of STAR triggers apoptosis in cancer cells compared to various normal cells, what makes these nanoparticles a promising drug in therapeutic strategy, which targets apoptosis. We demonstrate highlighting potential of star polymers as an innovative tool for anti-cancer therapy