Η επίδραση της απομακρυσμένης ισχαιμικής προπόνησης στην αρτηριακή σκληρία, τον αρτηριακό γλυκοκάλυκα και τη βιοχημική λειτουργία μετά από πρωτογενή διαδερμική παρέμβαση σε ασθενείς με STEMI

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η βλάβη ισχαιμίας επαναιμάτωσης (IRI) αμβλύνει την ευεργετική επίδραση της πρωτογενούς διαδερμικής παρέμβασης (PCI) στη διάσωση του μυοκαρδίου σε ασθενείς με οξύ έμφραγμα (ΟΕΜ) με ανάσπαση του ST (STEMI). Η απομακρυσμένη ισχαιμική προπόνηση (RIC), μέσω της εφαρμογής βραχέων επεισοδίων ισχαιμίας και επαναιμάτωσης σε αγγειακά δίκτυα μακρά του επαπειλούμενου οργάνου, ενεργοποιεί ένα προστατευτικό φαινότυπο έναντι της IRI.Ο ενδοθηλιακός γλυκοκάλυκας συνίσταται από ένα επιφανειακό στρώμα γλυκοπρωτεϊνών και πρωτεογλυκανών που εμποδίζει την άμεση επαφή των κυτταρικών στοιχείων του αίματος με το αγγειακό ενδοθήλιο. Η απώλεια της ακεραιότητάς του μετά την έκθεση σε αθηρογενετικούς παράγοντες κινδύνου, όπως η υπεργλυκαιμία, η δυσλιπιδαιμία, η υπέρταση και το κάπνισμα, προκαλεί αυξημένη ενδοθηλιακή διαπερατότητα στα κυκλοφορούντα λευκοκύτταρα και φλεγμονώδεις διαμεσολαβητές, συμμετέχοντας στην IRI μετά από ΟΕΜ. Παράλληλα, μετά από ΟΕΜ η ενδοθηλιακή λειτουργία των περιφερικών αρτηριών παραβλάπτεται, με τη μέγιστη διαταραχή να σημειώνεται μεταξύ των πρώτων 24 και 72 ωρών, ενώ η ποσοτική της εκτίμηση προβλέπει εντός 24 ωρών προβλέπει την έκταση του εμφράκτου και της δυσμενούς αναδόμησης της αριστερής κοιλίας. H RIC έχει διαπιστωθεί ότι βελτιώνει τόσο την περιφερική, όσο και τη στεφανιαία ενδοθηλιακή λειτουργία, όμως η επίδρασή της στην ακεραιότητα του γλυκοκάλυκα παραμένει αδιευκρίνιστη.Ως αναδόμιση της αριστερής κοιλίας ορίζονται οι δομικές μεταβολές που υφίσταται ως αποτέλεσμα παθολογικών συνθηκών φόρτισης. Το ΟΕΜ καταλείπει μία επεκτεινόμενη, μη συσταλτή ζώνη ουλώδους ιστού, που οδηγεί σε υπερφόρτιση όγκου. Αυτή με τη σειρά της, οδηγεί σε υπερφόρτιση πίεσης των βιώσιμων τμημάτων. Η μακροπρόθεσμη κοιλιακή αναδόμηση μετά από ΟΕΜ μπορεί να διαρκέσει έως και δύο έτη μετά το συμβάν αναφοράς και συσχετίζεται με την καρδιαγγειακή θνησιμότητα. Μεταξύ άλλων, η ενδοθηλιακή λειτουργία, η βιοδιαθεσιμότητα μονοξειδίου του αζώτου (ΝΟ) και το οξειδωτικό στρες διαδραματίζουν ρυθμιστικό ρόλο στην εξέλιξή της. Η απομακρυσμένη ισχαιμική προπόνηση έχει συσχετιστεί με ελάττωση της αρτηριακής σκληρίας σε ασθενείς με ισχαιμική καρδιακή νόσο και μείωση του οξειδωτικού στρες στο οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου (ΟΕΜ). Η αυξημένη αρτηριακή σκληρία ενισχύει το μεταφορτίο της αριστερής κοιλίας, ελαττώνει τη διαστολική στεφανιαία ροή και σχετίζεται με την πρόγνωση μετά από ΟΕΜ. Ωστόσο, η επίδραση της απομακρυσμένης ισχαιμικής προπόνησης στην αρτηριακή σκληρία σε ασθενείς με ΟΕΜ δεν έχει διαλευκανθεί. Τα microRNAs (MiRs) αποτελούν μικρά, μονόκλωνα, μη κωδικοποιητικά μόρια RNA, αποτελούμενα από 19-25 νουκλεοτίδια, τα οποία ρυθμίζουν τη μετα-μεταγραφική γονιδιακή έκφραση, ως απόκριση σε κυτταρικά ή περιβαλλοντικά ερεθίσματα. Μεταξύ των βιοχημικών παραγόντων που συμμετέχουν στον καταρράκτη της απομακρυσμένης ισχαιμικής προπόνησης, το miR-144 έχει αναγνωριστεί ως σημαντικός μεσολαβητής, ενώ σε πειραματικά ζωικά μοντέλα βλάβης ισχαιμίας-επαναιμάτωσης, το miR-150 αναστέλλει την απόπτωση και την ίνωση. Ακόμα, το miR-21 ελαττώνει την έκταση του εμφράγματος και την πρώιμη αναδόμηση της αριστερής κοιλίας μετά από βλάβη ισχαιμίας επαναιμάτωσης σε επίμυες. Σε πρόσφατες μελέτες έχει διαπιστωθεί πως τα νιτρικά (NO3-) και νιτρώδη (NO2-) άλατα λειτουργούν ως υπόστρωμα σε διεργασίες παραγωγής μονοξειδίου του αζώτου (ΝΟ) που είναι ανεξάρτητες από το κλασσικό μονοπάτι της L-αργινίνης. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούν να εκλαμβάνονται ως μία επικουρική δεξαμενή άντλησης ΝΟ σε συνθήκες χαμηλής μερικής πίεσης οξυγόνου που είναι δυνατόν να συνεισφέρουν περαιτέρω στην προστασία του καρδιαγγειακού συστήματος στα πλαίσια απομακρυσμένης ισχαιμικής προπόνησης.Βάσει των παραπάνω δεδομένων, στόχος της παρούσας μελέτης είναι να διευκρινίσει την επίδραση της απομακρυσμένης ισχαιμικής προπόνησης στην ακεραιότητα του ενδοθηλιακού γλυκοκάλυκα, την αρτηριακή σκληρία και το οξειδωτικό φορτίο σε ασθενής με STEMI μετά από πρωτογενή PCI, όπως επίσης και να διαπιστώσει το ρόλο συγκεκριμένων miRs και της δεξαμενής νιτρικών και νιτρωδών αλάτων στην αγγειακή προστασία, εφαρμόζοντας δύο πρωτόκολα RIC. Επίσης, στοχεύει στην αποσαφήνιση πιθανής συμβολής της RIC στην αναδόμηση της αριστερής κοιλίας. ΥΛΙΚΟ/ΜΕΘΟΔΟΙ: Η παρούσα μελέτη περιλαμβάνει μία οξεία και μία χρόνια φάση. Κατά την οξεία φάση, ασθενείς με STEMI, εντός 48 ωρών από το συβάν αναφοράς και μετά τη διενέργεια πρωτογενούς PCI υποβάλλονται τυχαιοποιημένα σε ένα εκ των δύο πρωτοκόλων RIC, αφού υποβληθούν στην πρωταρχική αγγειολογική μελέτη αναφοράς (T0). Το πρώτο συνίσταται στην εφαρμογή δύο ισχαιμικών ερεθισμάτων μέσω αμφοτερόπλευρης ισχαιμικής βραχιονίου περίδεσης, με πίεση 200 mmHg, διάρκειας 5 λεπτών, με μεσοδιάστημα 5 λεπτών επαναιμάτωσης. Κάθε ισχαιμικό ερέθισμα ακολουθείται από αγγειολογική μελέτη (Τ1, Τ2), ενώ 25 λεπτά μετά την άρση της δεύτερης ισχαιμικής περίδεσης πραγματοποιείται η τελική αγγειολογική μελέτη (Τ3). Το δεύτερο πρωτόκολο είναι πανομοιότυπο, με εξαίρεση την παράλειψη του δεύτερου ισχαιμικού ερεθίσματος. Αμφοτέρων των παρεμβάσεων προηγήθηκε η εφαρμογή εικονικής RIC, με απλή τοποθέτηση των βραχιόνιων περιειρίδων χωρίς την εφαρμογή πίεσης. Ακόμη, κατά την πρωταρχική (Τ0) και την τελική (Τ3) αγγειολογική μελέτη διενεργείται αιμοληψία. Τα κριτήρια αποκλεισμού από τη μελέτη περιλαμβάνουν καρδιακή ανεπάρκεια σταδιοποίησης Killip>2 κατά το συμβάν αναφοράς, χορήγηση νιτρωδών, ατομικό ιστορικό καρδιαγγειακής νόσου ή προηγούμενης επαναιμάτωσης, όπως και την παρουσία πρόσθετης χρόνιας φλεγμονώδους ή άλλης συστηματικής νόσου. Κατά τη χρόνια φάση της μελέτης, ασθενείς που υπεβλήθησαν σε RIC και 90 πρόσθετοι ασθενείς ομάδας ελέγχου που δεν υπεβλήθησαν στην παρέμβαση μελετήθηκαν με ηχοκαρδιογραφία 2-διαστάσεων ως προς την κοιλιακή αναδόμηση, 12 μήνες μετά το ισχαιμικό συμβάν αναφοράς. Το πρωτόκολο έχει εγκριθεί από την αρμόδια επιτροπή του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου «Αττικόν», συμμορφώνεται με τις αρχές που επισημαίνονται στη διακήρυξη του Ελσίνκι, και έχει καταχωρηθεί στη βάση δεδομένων του εθνικού ινστιστούτου υγείας των ΗΠΑ (ClinicalTrials.gov: #NCT03984123). Όλοι οι συμμετέχοντες έχουν χορηγήσει τη γραπτή τους συγκατάθεση.Αξιολόγηση ενδοθηλιακού γλυκοκάλυκαΟ δείκτης PBR (perfusion boundary region) περιγράφει το στρώμα ελέυθερο κυττάρων που προκύπτει από το διαχωρισμό των ερυθρών αιμοσφαιρίων από το πλάσμα στην ενδοαυλική επιφάνεια του μικροαγγειακού δικτύου. Η αύξησή του υποδηλώνει διείσδυση των ερυθρών αιμοσφαιρίων σε βαθύτερα στρώματα του γλυκοκάλυκα, αντανακλώντας ελάττωση του πάχους του και διαταραχή στην ενδοθηλιακή διαπερατότητα. Το PBR εκτιμήθηκε με τη χρήση Sidestream Darkfield imaging (Microscan, Glycocheck, Microvascular Health Solutions Inc., Salt Lake City, UT, USA) στο υπογλώσσιο μικροαγγειακό δίκτυοΑξιολόγηση αρτηριακής σκληρίαΗ αρτηριακή σκληρία εκτιμήθηκε με αρτηριακή τονομετρία (Complior, Alam Medical, Vincennes, France), υπολογίζοντας την καρωτιδο-μηριαία ταχύτητα παλμικού κύματος (PWV).Ποσοτικοποίηση οξειδωτικού και φλεγμονώδους στρεςΗ συγκέντρωση μαλονδιαλδεΰδης υπολογίστηκε μέσω φασματικής φωτομετρίας (Oxford Biomedical Research, Rochester Hills, Mich), ενώ η IL-6 ποσοτικοποιήθηκε με υψηλής ευαισθησίας ανοσοδοκιμασία [human IL-6 Quantikinine (high sensitivity)]Έκφραση microRNAΗ έκφραση των miRs εκτιμήθηκε μέσω αντιδραστηρίων NucleoSpin miRNA Plasma Kit (MACHEREY-NAGEL GmbH & Co. KG, Duren, Germany).Μονοπάτι νιτρικών-νιτρωδών-ΝΟΗ συγκέντρωση νιτρικών και νιτρωδών αλάτων στο πλάσμα μετρήθηκε εφαρμόζοντας την αντίδραση Griess (Cayman's Nitrate/Nitrite Colorimetric Assay Kit 780001)Κοιλιακή αναδόμησηΗ αναδόμης της αριστερής κοιλίας αξιολογήθηκε μέσω ηχοκαρδιογραφίας 2 διαστάσεων [Vivid 7 ή E95 (GE Medical Systems, Horten, Norway) phased array ultrasound system]. Ο τελοδιαστολικός (LVEDV) και τελοσυστολικός (LVESV) όγκος μετρήθηκαν σε τομές 4 και 2 κοιλοτήτων μέσω της τροποποιημένης μεθόδου Simpson δύο επιπέδων, εντός 48 ωρών από την PCI αλλά πριν την εφαρμογή RIC και 1 χρόνο μετά το ΟΕΜ αναφοράς. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Έχουν εξαταστεί συνολικά 270 ασθενείς, εκ των οποίων 127 (47%) υπέστησαν πρόσθιο STEMI. 113 (42%) έπασχαν από στεφανιαία νόσο ενός, 124 (46%) δύο και 32 (12%) τριών αγγείων. Η διάμεση τιμή τροπονίνης υψηλής ευαισθησίας ήταν 3,843 [991-9,338] ng/mL, ενώ τα κλινικά χαρακτηριστικά μεταξύ των ομάδων παρέμβασης και ελέγχου δε διέφεραν.Το πρωτόκολο μονής ισχαιμικής περίδεσης οδήγησε σε μεγαλύτερη βελτίωση του PBR και του PWV τη χρονική στιγμή Τ3 συγκριτικά με το πρωτόκολο διπλής περίδεσης (ΔT0-T3=0.249±0.033 vs 0.126±0.034μm, p=0.03 και 0.4±0.21 vs -1.02±0.24m/s, p=0.03 αντίστοιχα). Ανεξαρτήτως του εφαρμοσμένου πρωτόκολλου, παρατηρήθηκε αυξημένη βελτίωση του PWV στους ασθενείς με βασική PWV>11 m/s (μέση τιμή υπέρτερης βελτίωσης= 3.5±0.6 m/s, p< 0.002). Η ακεραιότητα του ενδοθηλιακού γλυκοκάλυκα (ελάττωση PBR) μετά την πρώτη ισχαιμική περίδεση αποκαταστάθηκε σε μεγαλύτερο βαθμό στους ασθενείς με αρχικό PBR>2.1 μm (n=50; μέση τιμή πρόσθετης βελτίωσης PBR=0.5±0.03 μm τη χρονική στιγμή T1, p<0.001). Αμφότερα τα πρωτόκολα προκάλεσαν αυξημένη έκφραση miR-144, -150, -21, -208 και ελλάτωση της MDA. Αντίθετα, μόνο το πρωτόκολο μονής περίδεσης αύξησε τα επίπεδα νιτρκών-νιτρωδών (p<0.05). Η αυξημένη έκφραση miR-144 συσχετίστηκε με την ελάττωση του PWV (r=0.763, p<0.001). Τα επίπεδα IL-6 δεν επηρεάστηκαν από την παρέμβασή μας (p>0.05).Εκ των 180 που επέστησαν απομακρυσμένη ισχαιμική προπόνηση, 85 από την ομάδα μονής και 87 από την ομάδα διπλής περίδεσης ανευρέθησαν και υπέστησαν ηχοκαρδιογραφική μελέτη, συγκρινόμενοι με 85 ασθενείς που δεν υπέστησαν ισχαιμική προπόνση, ένα έτος μετά τη νοσηλεία τους. Το πρωτόκολλο μονής περίδεσης συσχετίστηκε με σημαντικά μεγαλύτερη μείωση των LVEDV και LVESV σε σχέχη με το πρωτόκολλο διπλής ή χωρίς περίδεση (ΔLVEDV= -23±3 vs -7±2 vs -6±2 ml, p<0.001; ΔLVESV: -10±2 vs -3±1 vs -2±1, p<0.001, αντίστοιχα). Επιπλέον, η ελάττωση του PWV κατά το πέρας της οξείας φάσης στο πρωτόκολλο μονής περίδεσης σχετιζόταν με την αντίστοιχη ελάττωση στον LVESV κατά την ετήσια επανεκτίμηση (r=0.37, p=0.002). Επίσης, μετά από ένα χρόνο, το πρωτόκολλο μονής περίδεσης συσχετίστηκε με αυξημένη πιθανότητα ευνοϊκής αναδόμησης (ελάττωση LVESV>15%) με τροποιημένη αναλογία πιθανοτήτων ίση με 3.75, p=0.029. Οι μεταβολές στην έκφραση miR-144 και στην PWV σχετίζονταν με τις μεταβολές στον LVESV (r=0.40 and 0.37 αντίστοιχα, p<0.05).ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η απομακρυσμενη ισχαιμική προπόνηση επάγει "αγγειακή προπόνηση", πιθανόν μέσω καρδιοπροστατευτικών microRNAs, παραγωγής NOx και ελάττωσης του οξειδωτικού στρες, ευνοώντας την ανάστροφη αναδόμηση του μυοκαρδίου.Aims: Remote ischemic conditioning (RIC) alleviates ischemia–reperfusion injury via several pathways, including micro-RNAs (miRs) expression and oxidative stress modulation. We investigated the effects of RIC on endothelial glycocalyx, arterial stiffness, LV remodelling, and the underlying mediators within the vasculature as a target for protection. Methods and results: We block-randomised 270 patients within 48 h of STEMI post-PCI to either one or two cycles of bilateral brachial cuff inflation, and a control group without RIC. We measured: (a) the perfusion boundary region (PBR) of the sublingual arterial microvessels to assess glycocalyx integrity; (b) the carotid-femoral pulse wave velocity (PWV); (c) miR-144,-150,-21,-208, nitrate-nitrite (NOx) and malondialdehyde (MDA) plasma levels at baseline (T0) and 40 min after RIC onset (T3); and (d) LV volumes at baseline and after one year. Compared to baseline, there was a greater PBR and PWV decrease, miR-144 and NOx levels increase (p < 0.05) at T3 following single- than double-cycle inflation (PBR:ΔT0–T3 = 0.249 ± 0.033 vs 0.126 ± 0.034 μm, p = 0.03 and PWV:0.4 ± 0.21 vs −1.02 ± 0.24 m/s, p = 0.03). Increased miR-150, -21,-208 (p < 0.05) and reduced MDA was observed after both protocols. Increased miR-144 was related to PWV reduction (r = 0.763, p < 0.001) after the first-cycle inflation in both protocols. After one year, single-cycle RIC was associated with LV end-systolic volume reduction (LVESV) > 15% (odds-ratio of 3.75, p = 0.029). MiR-144 and PWV changes post-RIC were interrelated and associated with LVESV reduction at follow-up (r = 0.40 and 0.37, p < 0.05), in the single-cycle RIC. Conclusion: RIC evokes “vascular conditioning” likely by upregulation of cardio-protective microRNAs, NOx production, and oxidative stress reduction, facilitating reverse LV remodelling

The Shrinking Space for Civil Society : Philanthropic Perspectives From Across the Globe

The shrinking space for civil society and reported violations to fundamental and democratic rights are a global phenomenon. Foundations and other philanthropic organisations have reported problematic laws in Algeria, China, Columbia, Egypt, Ethiopia, India, Russia, Syria and Zimbabwe, just to name a few. And EU countries are hardly immune. Of serious concern have been ongoing challenges to civic rights in Hungary, UK surveillance programmes, anti-protest laws in Spain, counterterrorism measures in France, and attacks in Poland on the freedom of public media and the independence of the judiciary. In this publication, a group of European Foundation Centre members working across the globe share their thoughts on and experience of the shrinking space for civil society. This publication signals the EFC's ambition to scan the landscape on developments important to its members in an effort to contribute intelligence and capture the experience of foundations to make sense of the increasingly complex and interconnected world in which we all live. The insights from foundations and other philanthropic organisations on this issue are particularly valuable as these organisations, due to their funding practice and policy work, are often ahead of the curve in terms of what's happening on the ground

Η επίδραση της απομακρυσμένης ισχαιμικής προπόνησης στην αρτηριακή σκληρία, τον αρτηριακό γλυκοκάλυκα και την βιοχημική λειτουργία μετά από πρωτογενή διαδερμική παρέμβαση σε ασθενείς με STEMI

Aims: Remote ischemic conditioning (RIC) alleviates ischemia–reperfusion injury via several pathways, including micro-RNAs (miRs) expression and oxidative stress modulation. We investigated the effects of RIC on endothelial glycocalyx, arterial stiffness, LV remodelling, and the underlying mediators within the vasculature as a target for protection. Methods and results: We block-randomised 270 patients within 48 h of STEMI post-PCI to either one or two cycles of bilateral brachial cuff inflation, and a control group without RIC. We measured: (a) the perfusion boundary region (PBR) of the sublingual arterial microvessels to assess glycocalyx integrity; (b) the carotid-femoral pulse wave velocity (PWV); (c) miR-144,-150,-21,-208, nitrate-nitrite (NOx) and malondialdehyde (MDA) plasma levels at baseline (T0) and 40 min after RIC onset (T3); and (d) LV volumes at baseline and after one year. Compared to baseline, there was a greater PBR and PWV decrease, miR-144 and NOx levels increase (p 15% (odds-ratio of 3.75, p = 0.029). MiR-144 and PWV changes post-RIC were interrelated and associated with LVESV reduction at follow-up (r = 0.40 and 0.37, p 2 κατά το συμβάν αναφοράς, χορήγηση νιτρωδών, ατομικό ιστορικό καρδιαγγειακής νόσου ή προηγούμενης επαναιμάτωσης, όπως και την παρουσία πρόσθετης χρόνιας φλεγμονώδους ή άλλης συστηματικής νόσου. Κατά τη χρόνια φάση της μελέτης, ασθενείς που υπεβλήθησαν σε RIC και 90 πρόσθετοι ασθενείς ομάδας ελέγχου που δεν υπεβλήθησαν στην παρέμβαση μελετήθηκαν με ηχοκαρδιογραφία 2-διαστάσεων ως προς την κοιλιακή αναδόμηση, 12 μήνες μετά το ισχαιμικό συμβάν αναφοράς. Το πρωτόκολο έχει εγκριθεί από την αρμόδια επιτροπή του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου «Αττικόν», συμμορφώνεται με τις αρχές που επισημαίνονται στη διακήρυξη του Ελσίνκι, και έχει καταχωρηθεί στη βάση δεδομένων του εθνικού ινστιστούτου υγείας των ΗΠΑ (ClinicalTrials.gov: #NCT03984123). Όλοι οι συμμετέχοντες έχουν χορηγήσει τη γραπτή τους συγκατάθεση.Αξιολόγηση ενδοθηλιακού γλυκοκάλυκαΟ δείκτης PBR (perfusion boundary region) περιγράφει το στρώμα ελέυθερο κυττάρων που προκύπτει από το διαχωρισμό των ερυθρών αιμοσφαιρίων από το πλάσμα στην ενδοαυλική επιφάνεια του μικροαγγειακού δικτύου. Η αύξησή του υποδηλώνει διείσδυση των ερυθρών αιμοσφαιρίων σε βαθύτερα στρώματα του γλυκοκάλυκα, αντανακλώντας ελάττωση του πάχους του και διαταραχή στην ενδοθηλιακή διαπερατότητα. Το PBR εκτιμήθηκε με τη χρήση Sidestream Darkfield imaging (Microscan, Glycocheck, Microvascular Health Solutions Inc., Salt Lake City, UT, USA) στο υπογλώσσιο μικροαγγειακό δίκτυοΑξιολόγηση αρτηριακής σκληρίαΗ αρτηριακή σκληρία εκτιμήθηκε με αρτηριακή τονομετρία (Complior, Alam Medical, Vincennes, France), υπολογίζοντας την καρωτιδο-μηριαία ταχύτητα παλμικού κύματος (PWV).Ποσοτικοποίηση οξειδωτικού και φλεγμονώδους στρεςΗ συγκέντρωση μαλονδιαλδεΰδης υπολογίστηκε μέσω φασματικής φωτομετρίας (Oxford Biomedical Research, Rochester Hills, Mich), ενώ η IL-6 ποσοτικοποιήθηκε με υψηλής ευαισθησίας ανοσοδοκιμασία [human IL-6 Quantikinine (high sensitivity)]Έκφραση microRNAΗ έκφραση των miRs εκτιμήθηκε μέσω αντιδραστηρίων NucleoSpin miRNA Plasma Kit (MACHEREY-NAGEL GmbH & Co. KG, Duren, Germany).Μονοπάτι νιτρικών-νιτρωδών-ΝΟΗ συγκέντρωση νιτρικών και νιτρωδών αλάτων στο πλάσμα μετρήθηκε εφαρμόζοντας την αντίδραση Griess (Cayman's Nitrate/Nitrite Colorimetric Assay Kit 780001)Κοιλιακή αναδόμησηΗ αναδόμης της αριστερής κοιλίας αξιολογήθηκε μέσω ηχοκαρδιογραφίας 2 διαστάσεων [Vivid 7 ή E95 (GE Medical Systems, Horten, Norway) phased array ultrasound system]. Ο τελοδιαστολικός (LVEDV) και τελοσυστολικός (LVESV) όγκος μετρήθηκαν σε τομές 4 και 2 κοιλοτήτων μέσω της τροποποιημένης μεθόδου Simpson δύο επιπέδων, εντός 48 ωρών από την PCI αλλά πριν την εφαρμογή RIC και 1 χρόνο μετά το ΟΕΜ αναφοράς. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Έχουν εξαταστεί συνολικά 270 ασθενείς, εκ των οποίων 127 (47%) υπέστησαν πρόσθιο STEMI. 113 (42%) έπασχαν από στεφανιαία νόσο ενός, 124 (46%) δύο και 32 (12%) τριών αγγείων. Η διάμεση τιμή τροπονίνης υψηλής ευαισθησίας ήταν 3,843 [991-9,338] ng/mL, ενώ τα κλινικά χαρακτηριστικά μεταξύ των ομάδων παρέμβασης και ελέγχου δε διέφεραν.Το πρωτόκολο μονής ισχαιμικής περίδεσης οδήγησε σε μεγαλύτερη βελτίωση του PBR και του PWV τη χρονική στιγμή Τ3 συγκριτικά με το πρωτόκολο διπλής περίδεσης (ΔT0-T3=0.249±0.033 vs 0.126±0.034μm, p=0.03 και 0.4±0.21 vs -1.02±0.24m/s, p=0.03 αντίστοιχα). Ανεξαρτήτως του εφαρμοσμένου πρωτόκολλου, παρατηρήθηκε αυξημένη βελτίωση του PWV στους ασθενείς με βασική PWV>11 m/s (μέση τιμή υπέρτερης βελτίωσης= 3.5±0.6 m/s, p2.1 μm (n=50; μέση τιμή πρόσθετης βελτίωσης PBR=0.5±0.03 μm τη χρονική στιγμή T1, p0.05).Εκ των 180 που επέστησαν απομακρυσμένη ισχαιμική προπόνηση, 85 από την ομάδα μονής και 87 από την ομάδα διπλής περίδεσης ανευρέθησαν και υπέστησαν ηχοκαρδιογραφική μελέτη, συγκρινόμενοι με 85 ασθενείς που δεν υπέστησαν ισχαιμική προπόνση, ένα έτος μετά τη νοσηλεία τους. Το πρωτόκολλο μονής περίδεσης συσχετίστηκε με σημαντικά μεγαλύτερη μείωση των LVEDV και LVESV σε σχέχη με το πρωτόκολλο διπλής ή χωρίς περίδεση (ΔLVEDV= -23±3 vs -7±2 vs -6±2 ml, p15%) με τροποιημένη αναλογία πιθανοτήτων ίση με 3.75, p=0.029. Οι μεταβολές στην έκφραση miR-144 και στην PWV σχετίζονταν με τις μεταβολές στον LVESV (r=0.40 and 0.37 αντίστοιχα, p<0.05).ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η απομακρυσμενη ισχαιμική προπόνηση επάγει "αγγειακή προπόνηση", πιθανόν μέσω καρδιοπροστατευτικών microRNAs, παραγωγής NOx και ελάττωσης του οξειδωτικού στρες, ευνοώντας την ανάστροφη αναδόμηση του μυοκαρδίου

A personalized nutrition plan based on genetic profile improves outcomes of facial regeneration with Platelet-Rich Fibrin liquid matrices

Aim: The importance of nutrition in the prevention of skin aging has been shown by large observational studies. However, there are no studies assessing dietary changes as adjunct procedures to aesthetic interventions. The objective of this study was to assess whether a personalized nutritional plan conveys additional benefits to platelet-rich fibrin (PRF) facial regeneration.Methods: Forty-seven healthy women (mean age 52.5 years old, SD = 7.7) were offered minimally invasive facial regeneration with the use of PRF liquid matrices, as well as a personalized nutritional plan. The nutritional plan was informed by a nutrigenetic test based on 128 polymorphisms. Horizontal forehead lines, zygomatic wrinkles or mid-cheek furrows, nasolabial folds, perioral expression wrinkles, and marionette line were assessed separately with the use of the Facial Wrinkles Assessment Scale (FWAS).Results: The total FWAS score change was statistically significantly better in women who reported an at least partial adaptation of nutritional recommendations for at least three months (Z = 2.4, P = 0.008).Conclusion: Personalized nutritional recommendations based on individual needs as well as generally accepted dietary guidelines can improve treatment outcomes of minimally invasive facial skin aesthetics interventions

Pulse wave analysis using the Mobil-O-Graph, Arteriograph and Complior device: a comparative study

Purpose: Pulse wave velocity (PWV) is a marker of arterial stiffness with major prognostic value. We compared Arteriograph and Complior devices with the Mobil-O-Graph for assessment of PWV and central systolic blood pressure (cSBP). Materials and Methods: We studied 316 consecutive subjects (age: 55 ± 14 years). For each individual, we measured PWV and cSBP with Arteriograph, Complior and Mobil-O-Graph and compared the readings. Differences in values among three devices were calculated for each measurement. We used Bland-Altman analysis, intraclass correlation coefficient (ICC) and coefficient of variation (CV). Results: Bland-Altman analysis indicated a mean difference for PWV: i.0.5 m/s (limits of agreement -1.4–2.4) between Complior and Mobil-O-Graph, ii.0.6 m/s (limits of agreement -1.4–2.6) between Arteriograph and Mobil-O-Graph. cSBP mean difference was 3.8 mmHg between Complior and Mobil-O-Graph (limits of agreement -12.5–20.1) and 9.2 mmHg between Arteriograph and Mobil-O-Graph (limits of agreement -7.6–26). ICC for PWV was 0.86 between Arteriograph and Mobil-O-Graph, 0.87 between Complior and Mobil-O-Graph and for cSBP 0.92 and 0.91 respectively. CV for PWV was 9.5% between Arteriograph and Mobil-O-Graph, 8.8% between Complior and Mobil-O-Graph. Respective values for cSBP were 6.8% and 5.1%. Conclusion: Our study shows acceptable agreement among the three devices regarding pulse wave analysis markers though Mobil-O-Graph appears to underestimate the values of these markers. Further studies are needed to explore the agreement between the 3 devices in various clinical settings and patient populations

Telomere length and genetic variations affecting telomere length as biomarkers for facial regeneration with platelet-rich fibrin based on the low-speed centrifugation concept.

BACKGROUND Platelet-Rich Fibrin (PRF), a fibrin matrix produced by single blood centrifugation that contains leukocytes, platelets, and growth factors, is increasingly being utilized for facial regeneration purposes. However, our understanding of the involved pathophysiological mechanisms affecting regeneration is limited and current protocols require better optimization. Biomarkers that are related to skin aging such as telomere length (TL) have been proposed as a mean to analyze patients' stratification. OBJECTIVE Our aim is to study whether the outcomes of a facial regeneration protocol performed with PRF are related to TL and genetic variations affecting TL. This can aid in the standardization of a surgical aesthetic protocol. PATIENTS AND METHODS In all, 41 patients treated with PRF produced with the low-speed centrifugation concept were included in this observational study. The correlation between TL and genetic variations were assessed versus treatment outcomes, namely the number of sessions and aesthetic results utilizing the FACE-Q skin satisfaction questionnaire. RESULTS In all, 39 of the 41 patients completed the treatment. TL correlated with the initial responses to FACE-Q (ρ = .33, P = .05). Genetic variations affecting TL was related to the change of FACE-Q (ρ = .35, P = .034) as well as to the number of treatment sessions (ρ = .38, P = .019). CONCLUSIONS Telomere length (TL) was related to patient perceived facial skin appearance. In addition, genetic variations affecting TL were related to the final outcomes (number of sessions and improvements of FACE-Q results) and may be a useful biomarker for future regenerative procedures performed with PRF for facial regeneration

Effects of 6-month treatment with the glucagon like peptide-1 analogue liraglutide on arterial stiffness, left ventricular myocardial deformation and oxidative stress in subjects with newly diagnosed type 2 diabetes

Abstract Background Incretin-based therapies are used in the treatment of type 2 diabetes mellitus (T2DM) and obesity. We investigated the changes in arterial stiffness and left ventricular (LV) myocardial deformation after 6-month treatment with the GLP-1 analogue liraglutide in subjects with newly diagnosed T2DM. Methods We randomized 60 patients with newly diagnosed and treatment-naive T2DM to receive either liraglutide (n = 30) or metformin (n = 30) for 6 months. We measured at baseline and after 6-month treatment: (a) carotid-femoral pulse wave velocity (PWV) (b) LV longitudinal strain (GLS), and strain rate (GLSR), peak twisting (pTw), peak twisting velocity (pTwVel) and peak untwisting velocity (pUtwVel) using speckle tracking echocardiography. LV untwisting was calculated as the percentage difference between peak twisting and untwisting at MVO (%dpTw–UtwMVO), at peak (%dpTw–UtwPEF) and end of early LV diastolic filling (%dpTw–UtwEDF) (c) Flow mediated dilatation (FMD) of the brachial artery and percentage difference of FMD (FMD%) (d) malondialdehyde (MDA), protein carbonyls (PCs) and NT-proBNP. Results After 6-months treatment, subjects that received liraglutide presented with a reduced PWV (11.8 ± 2.5 vs. 10.3 ± 3.3 m/s), MDA (0.92 [0.45–2.45] vs. 0.68 [0.43–2.08] nM/L) and NT-proBNP (p < 0.05) in parallel with an increase in GLS (− 15.4 ± 3 vs. − 16.6 ± 2.7), GLSR (0.77 ± 0.2 vs. 0.89 ± 0.2), pUtwVel (− 97 ± 49 vs. − 112 ± 52°, p < 0.05), %dpTw–UtwMVO (31 ± 10 vs. 40 ± 14), %dpTw–UtwPEF (43 ± 19 vs. 53 ± 22) and FMD% (8.9 ± 3 vs. 13.2 ± 6, p < 0.01). There were no statistically significant differences of the measured markers in subjects that received metformin except for an improvement in FMD. In all subjects, PCs levels at baseline were negatively related to the difference of GLS (r = − 0.53) post-treatment and the difference of MDA was associated with the difference of PWV (r = 0.52) (p < 0.05 for all associations) after 6-month treatment. Conclusions Six-month treatment with liraglutide improves arterial stiffness, LV myocardial strain, LV twisting and untwisting and NT-proBNP by reducing oxidative stress in subjects with newly diagnosed T2DM. ClinicalTrials.gov Identifier NCT0301068

Effects of hormone replacement therapy on endothelial function, arterial stiffness and myocardial deformation in women with Turner syndrome

Objectives: Turner syndrome (TS) is associated with increased cardiovascular risk. We investigated whether hormone replacement therapy (HRT) affects endothelial function, arterial stiffness and myocardial deformation in women with TS. Methods: Twenty-five women with TS were studied in the estrogen phase of the HRT and two months after discontinuation of HRT. The following measurements were made: flow-mediated dilation (FMD) of the brachial artery, pulse wave velocity (PWV-Complior) and central systolic blood pressure (cSBP), carotid intima-media thickness (cIMT), aortic (Ao) elastic indexes - namely Ao strain, distensibility, stiffness index and pressure strain modulus (E-p) - and left ventricular (LV) global longitudinal strain (GLS) using speckle-tracking echocardiography. Ten healthy female of similar age and BMI served as a control group. Results: Compared to controls, women with TS on HRT had higher PWV (9.1 +/- 2.4 vs. 7.5 +/- 0.5 m/s), cSBP (130 +/- 15 vs. 121 +/- 6 mmHg), cIMT (0.66 +/- 0.06 vs. 0.55 +/- 0.05 mm), aortic stiffness index, E-p and LA strain, and lower FMD (7.2 +/- 4 vs. 10.5 +/- 2.3%), Ao strain, Ao distensibility and GLS (-18.8 +/- 2.7 vs. -21.9 +/- 1.5%) (P &lt; 0.05 for all comparisons). Two months after discontinuation of HRT, all women increased FMD (11.7 +/- 6 vs. 7.2 +/- 4%) and reduced PWV (7.8 +/- 1.7 vs. 9.1 +/- 2.4 m/s) and cSBP (123 +/- 14 vs. 130 +/- 15 mmHg). There were no statistically significant changes in BMI, cIMT and GLS (P &gt; 0.05 for all comparisons). The percentage decrease of cSBP was associated with the percentage decrease of PWV (r = 0.54) and reversely related with the percentage increase of FMD (r = -0.57; P &lt; 0.05 for all comparisons). Conclusions: HRT in women with TS may deteriorate endothelial function contributing to increased arterial stiffness and central arterial blood pressure