Association of Serum Adropin Levels with Nutritional Status and Lipid Profile in Patients with Kidney Failure with Replacement Therapy

Objective. This study aimed to determine serum adropin levels and to examine the relationship of serum adropin levels with nutritional status and lipid profile in patients with kidney failure with replacement therapy (KFRT). Methods. The study consisted of 88 subjects, including 30 patients treated with hemodialysis (HD), 29 patients treated with peritoneal dialysis (PD), and 29 patients who had undergone kidney transplantation (TX). The study included assessing anthropometric measurements, handgrip strength, bioelectrical impedance analysis, malnutrition-inflammation score, dietary intake, resting energy expenditure, and biochemical parameters. The patients’ food consumption was recorded for three days. The malnutrition-inflammation score (MIS) was calculated to assess the patients’ nutritional status. Blood samples were collected for serum adropin and other biochemical parameters. Results. Adropin levels were significantly higher in the TX group when compared to the HD group. Patients with low adropin levels had higher MIS, serum ferritin, and lower low-density lipoprotein-cholesterol (LDL-C) and total cholesterol (total-C) levels. Serum adropin levels were negatively correlated with the MIS and positively correlated with total-C, LDL-C, and HDL-C levels. Multiple linear regression analyses showed that the MIS (β=-0.25 p=0.038) and LDL-C level (β=0.29, p=0.007) were associated with serum adropin. Conclusions. Adropin may be considered as a new marker of nutritional status and possibly plays a role in the pathophysiological mechanisms and complications of patients with KFRT

Comparıson Of Dıfferent Nutrıtıonal Screenıng Test And Assocıated Wıth The Nutrıtıonal Status In Hemodıalysıs Patıents

Bu çalışma, hemodiyaliz tedavisi alan kronik böbrek yetmezliği olan hastalarda farklı beslenme tarama testlerini karşılaştırarak hastalığa özgü malnütrisyon riskini en iyi şekilde belirleyebilmek ve beslenme durumuyla ilişkisini incelemek amacıyla yapılmıştır. Çalışma Şubat-Kasım 2016 tarihleri arasında yaşları 18-65 arasında değişen, Ankara ilinde bulunan üç özel diyaliz merkezinde haftada üç gün diyalize giren 98 i erkek 96 si kadın toplam 194 yetişkin hasta üzerinde yürütülmüştür. Çalışmaya katılmayı kabul eden hastalara yüz yüze görüşme yöntemi ile genel bilgileri, sağlık bilgileri, beslenme alışkanlıklarını içeren anket formu uygulanmış ve son 3 aya ait biyokimyasal parametreleri dosyalarından alınarak kaydedilmiştir. Hastaların iki günlük (bir diyaliz günü ve bir diyaliz dışı gün) besin tüketim kayıtları alınmıştır. Hastalara iştah durumunu değerlendirmek amacı ile Basitleştirilmiş Beslenme İştah Anketi (SNAQ); beslenme durumlarını değerlendirmek için Subjektif Global Değerlendirme (SGD), Malnütrisyon İnflamasyon Skoru (MİS), Beslenme Risk Taraması (NRS-2002), Malnütrisyon Üniversal Tarama Aracı (MUST) testleri uygulanmış ve Geriatrik Nütrisyonel Risk İndeksi (GNRİ) değeri hesaplanmıştır. Hastaların antropometrik ölçümleri (boy uzunluğu, vücut ağırlığı, bel çevresi, kalça çevresi, boyun çevresi) alınmış ve Bodystat Quadscan 4000 cihazı ile vücut bileşimi analizleri yapılmıştır. Araştırmaya katılan erkek hastaların yaş ortalaması 54,3±9,99 yıl, kadın hastaların 51,9±11,83 yıldır. Hastaların BKİ değeri erkeklerde ve kadınlarda sırasıyla 24,8 (5,7) kg/m2 ve 28,3 (9,3) kg/m2 dir. SGD ye göre hastaların %70,7 si iyi beslenmiş, %21,1 i hafif-orta malnütrisyonlu, %8,2 si ağır malnütrisyonlu olarak bulunmuştur. MUST a göre hastaların %6,2 sinde yüksek, %12,4 ünde orta ve %81,4 ünde düşük malnütrisyon riski saptanmışken, NRS-2002 ye göre hastaların %17,0 sinde malnütrisyon riski bulunmuştur. SGD sonuçları temel alınarak yapılan ROC analizi ile MİS ve GNRİ testlerinin kesişim değerleri sırasıyla 6,5 ve 86 puan olarak belirlenmiştir. Bu kesişim değerlerinde MİS e göre hastaların %28,9 unda, GNRİ ye göre %45,4 ünde malnütrisyon riski saptanmıştır. Antropometrik ölçümlerden vücut ağırlığı, BKİ, bel/boy oranı ve boyun çevresi; vücut kompozisyonu analizi sonucundan yağsız kütle, FFMI, vücut hücre kütlesi ve faz açısı malnütrisyonlu bireylerde daha düşük; ECW/TBW ve rezistans değerleri daha yüksek bulunmuştur (p<0,05). Hastaların günlük aldıkları toplam enerji, protein ve mikro besin ögeleri malnütrisyonlu bireylerde daha düşüktür (p<0,05). Hemodiyaliz hastalarında beslenme durumunu belirlemede en güvenilir testin SGD ye göre sırasıyla MİS, NRS-2002, MUST ve GNRİ olduğu belirlenmiştir. Bu bağlamda hemodiyaliz hastalarında SGD nin yanı sıra MİS ve NRS-2002 kullanımı ve bu sonuçların desteklenmesi için, daha fazla çalışmanın yapılması gerekmektedir.This study was conducted to determine the best specific screening test to hemodialysis patients by comparing the different nutritional screening tests and to examine the nutritional status. The study was conducted on total 194 adult patients (between the ages 18- 65) including 98 male and 96 female who receiving dialysis treatment three days a week in three special dialysis centers in Ankara between February-November 2016. The patients who accepted to be involved in the study filled out a questionnaire form including general information, health information, and nutrition habits with the face to face interview and biochemical parameters of the last 3 months were taken from the patient records. Food consumptions of the patients for two days (one dialysis day and one normal day) were recorded. Simplified Nutritional Appetite Questionnaire was applied to the patients in order to evaluate their appetite. "Subjective Global Assessment" (SGA), "Malnutrition Inflammation Score" (MIS), "Nutrition Risk Screening (NRS-2002) and Malnutrition Universal Screening Tool" (MUST) tests were applied and "Geriatric Nutritional Risk Index" (GNRI) value was calculated to assess nutritional status of the patients. Anthropometric measurements (height, body weight, waist circumference, hip circumference, neck circumference) were taken and body composition analyzes were performed with a Bodystat Quadscan 4000. The mean age of male patients participating in the study is 54,3 ± 9,99 years, and 51,9 ± 11,83 years for female patients. Body mass indexes of the male and female patients were 24,8 (5,7) kg/m2 and 28,3 (9,3) kg/m2 respectively. According to SGA, 70,7% of the patients were well-nourished, 21,1% were mildly-moderately malnourished and 8,2% were severely malnourished. Risk of malnutrition was found to be high in 6,2% of patients, moderate in 12,4% and low in 81,4% according to MUST and risk of malnutrition was found in 17,0% of patients according to NRS-2002. As a result of ROC analysis based on SGA results, cut-off values of MIS and GNRI tests were determined as 6,5 and 86 points, respectively. In these cut-off values, risk of malnutrition was found in 28,9% of patients according to MIS and 45,4% according to GNRI. Anthropometric measurements included body weight, BMI, waist/height ratio, and neck circumference; fat mass, FFMI, body cell mass and phase angle values were obtained by body composition analysis are lower in malnutrition patients but ECW / TBW and resistance values were higher in patients with malnutrition (p<0,05). The total energy, protein and micronutrients that patients receive daily were lower in malnourished patients (p<0,05). The most reliable test for determining nutritional status in hemodialysis patients was found to be MIS, NRS-2002, MUST and GNRI according to SGA, respectively. In this context, further studies are needed to support the use of MIS and NRS-2002 as well as SGA in hemodialysis patients

Türkiye´de hematologların transfüzyon tıbbı uzmanlık eğitim hedeflerine ulaşımının öz yeterlilik anketi ile değerlendirilmesi

Background: Proper clinical use of blood andblood products requires competent theoreticaland practical knowledge of transfusion medicine.The Curriculum Development and StandardDetermination System Medical SpecializationBoard is prepared Hematology SpecialistEducation Core Curriculum in Turkey. In thisstudy, we aimed to determine the access ofhematologists to the learning objectives definedby curriculum for the transfusion medicine andthe factors affecting it.Methods: Hematologists who have beenmembers of Turkish Hematology Society since2013 have been included in the study, Thesurvey questions were prepared based on thecurriculum for transfusion medicine. The studywas applied to hematologists with “surveymonkey” application. The questionnaireconsisted of a competence self-assessment withLikert scale and theoretical multiple-choiceknowledge questions.Results: Of the 213 hematologists, 54 (25%)were included in the study. Hematologists ratedtheir competences in the clinical competenceareas as 3,65 ± 0,73 (median 3,60) as “I knowbut not t a sufficient level”. The participants‘perception of competence was “I know, butnot at a sufficient level’” with an average of3.31 ± 0.84 (median3.5) in the blood bankingfield, while the average in hemapheresis andtransfusion medicine was 4.04 ± 0.63 (median4) as “enough”. In interventional procedures,hematologists stated that their vocationalcompetences were 2,79± 0,92 (median 2,93)on average as “I have an idea- I know, but notenough”. The correct answer to 13 theoreticalquestions was an average of 6,96 ± 1,89(median 7). Hematologists performing bloodrotation felt significantly more competent thanthe physicians who could not do the rotation inthe blood bank, blood banking t(52) = -3.9, p <.001 , transfusion medicine and interventionalcompetence t(52) = -2.2, p = .04 . Physicianswho believed that they are sufficient in theblood banking area, were more confident intransfusion medicine r(54) = .67, p <.001 andmanaging interventional procedures r(54) =.85, p <.001.Conclusion: In this study, hematologistsgenerally felt more competent in subjects suchas transfusion and therapeutic apheresis,which they often think of as not having enoughknowledge in the area of blood banking.Hematologists have been more confident inthe field of transfusion medicine as their yearsof expertise increased, but they did not feelbetter equipped in the fields of blood bankingand interventional competence. The currentresults suggested that hematologists who areexpected to be the blood bank supervisors do notinternalize the area of blood banking, are notstrong in their competence, and do not want towork in this area unless they are required.In hematology education curriculum, positiverevisions in education can be achieved byrevising blood banking curriculum and learningobjectives, standardizing blood center rotationswith content and duration, and support fromonline distance education programs.Giriş: Kan ve kan ürünlerinin uygun klinik kullanımı, transfüzyon tıbbı konusunda teorik ve pratik bilgi birikimini gerektirir. Türkiye’de Müfredat Geliştirme ve Standart Belirleme Sistemi Tıbbi Uzmanlık Kurulu tarafından, Hematoloji Uzmanlık Eğitimi Temel Müfredatı hazırlanmıştır. Bu çalışmada hematologların transfüzyon tıbbı müfredatı ile belirlenen öğrenme hedeflerine ulaşımını ve bu durumu etkileyen faktörleri belirlemeyi amaçladık. Metot: 2013 yılından bu yana Türk Hematoloji Derneği üyesi olan hematologlara transfüzyon tıbbı için müfredatı esas alınarak hazırlanan anket “Survey Monkey” uygulaması ile uygulandı. Anket, Likert ölçeği ve teorik çoktan seçmeli bilgi soruları ile öz yeterlilik değerlendirmelerinden oluşuyordu. Sonuçlar: 213 hematologdan 54’ü (%25) çalışmaya katılmıştır. Hematologların yeterlilik algıları klinik yetkinlik alanlarında ortalama 3,65 ± 0,73 (ortanca 3,60) olarak “Biliyorum ama yeterli düzeyde değil”; kan bankacılığı alanında ortalama 3.31 ± 0.84 (ortanca 3.5) puan ile “biliyorum ama yeterli düzeyde değil”; hemaferez ve transfüzyon tıbbı alanında ise ortalama 4.04 ± 0.63 (ortanca 4) “yeterli” olarak ölçüldü. Girişimsel işlemlerde hematologlar mesleki yeterliliklerinin ortalama 2,79± 0,92 (ortanca 2,93) “Bir fikrim var, biliyorum ama yeterli değil” olarak ifade ettiler. 13 teorik sorunun doğru cevabı ortalama 6,96 ± 1,89 idi (ortanca 7). Kan bankası rotasyonu yapan hematologlar yapamayanlara göre kan bankacılığı t(52) = -3.9, p < .001, transfüzyon tıbbı ve girişimsel alanlarda t(52) = -2.2, p = .04 kendilerini çok daha yetkin hissediyordu. Kan bankacılığı alanında yeterli olduğuna inanan hekimler, transfüzyon tıbbında r(54) = .67, p <.001 ve girişimsel işlemlerin r(54) = .85, p <.001yönetiminde de kendilerinden daha eminlerdi. Tartışma: Bu çalışmada, hematologlar genellikle kan bankacılığı alanında yeterli bilgiye sahip olmadığını düşünürken transfüzyon tıbbı ve terapötik aferez gibi konularda kendilerini daha yetkin hissetmistirler. Hematologlar, uzmanlık yılları arttıkça transfüzyon tıbbı alanında kendilerine daha fazla güvenmeye başlarken, kan bankacılığı ve girişimsel yeterlilik alanlarında kendilerini hala yeterli donanımda hissetmiyorlardı. Mevcut sonuçlar, hematologların kan bankacılığı alanını içselleştirmediklerini, yetkinliklerinde güçlü olmadıklarını ve gerekli olmadıkça bu alanda çalışmak istemediklerini göstermiştir. Transfüzyon tıbbı müfredatının ve öğrenme hedeflerinin gözden geçirilmesi, kan merkezi rotasyonlarının içerik ve süresinin standartlaştırılması ve çevrimiçi uzaktan eğitim programları ile desteklenmesi hematoloji eğitimine olumlu katkılar sağlayabilir