Quercetin ve Koenzim Q10'un sıçanlarda gentamisin kaynaklı nefrotoksisite üzerine etkileri

Aims: In this study, the effects of supplementary feeding during gestationand lactation period on birth and weaning weights of kids and milk yield ofdams in Kilis goats were investigated.Methods and Results: In the study, experimental goats were divided intothree groups as control group, short-term feeding (STF) group and longterm feeding (LTF) group. The control group was kept under breeder’smanagement conditions. Supplementary feed of 750 g/head/day weregiven to the goats from the last 20 days of gestation to 90th days after birthin the STF group, and from last 40 days of gestation to the end of lactationin LTF group. At the end of the experiment, the highest lactation periodwas 220.2 days in the LTF group, followed by STF and control groups (P<0.05). Likewise, in the LTF and STF groups, the lactation milk yield, whichwas determined as 466.2 and 426.3 liters respectively, was higher than thecontrol group (316.4 liters) (P <0.05).Conclusions: It was concluded that supplementary feeding duringgestation and lactation periods caused an increase in milk yield andlactation length of Kilis goats.Significance and Impact of the Study: At the end of study, it can be statedthat if supplementary feeding is made during gestation or lactation, milkyield characteristics of Kilis goats will be improved. Suckling period for thegoats is the period when pasture conditions are good. For this reason, evenin the goats managed only in the pasture, milk yield of mothers is sufficientfor multiple born kids.Amaç: Bu çalışmada Kilis keçilerinde, gebelik ve laktasyon dönemlerinde ek yemleme uygulamalarının doğum ve sütten kesim ağırlıkları ile anaların süt verimleri üzerine etkileri araştırılmıştır. Yöntem ve Bulgular Bu projede deneme materyali keçiler kontrol, kısa süreli besleme ve uzun süreli besleme grupları olarak üç gruba ayrılmışlardır. Kontrol grubu yetiştirici koşullarında yönetilmiştir. Kısa dönem besleme grubunda gebeliğin son 20 gününden başlayarak doğum sonrası 90. güne kadar, uzun süreli besleme grubunda ise gebeliğin son 40 gününden başlayarak laktasyon süresince keçilere günde 750 g/baş kesif yem verilmiştir. Deneme sonunda en yüksek laktasyon süresi 220.2 gün olarak uzun süreli besleme grubunda olmuş bunu kısa süreli besleme grubu ve kontrol grubu takip etmiştir (P <0.05). Benzer şekilde uzun süreli ve kısa süreli besleme gruplarında laktasyon süt verimleri sırası ile 466.2 ve 426.3 litre olarak belirlenmiş ve kontrol grubundan (316.4 litre) daha yüksek olmuştur (P <0.05). Genel Yorum: Çalışmada gebelik ve laktasyon dönemlerinde ek yemleme uygulamalarının laktasyon süresi ve süt veriminde artışa neden olduğu sonucuna varılmıştır. Çalışmanın Önemi ve Etkisi: Bu çalışma sonunda Kilis keçilerinde gebelik ve laktasyon dönemlerinde ek yemleme yapılırsa keçilerin süt verim özelliklerinin iyileşeceğini göstermektedir. Bölgedeki oğlaklar için süt emme dönemi mera şartlarının iyi olduğu zaman dilimindedir. Bu nedenle, hayvanlar sadece merada yönetilseler dahi, annelerin süt verimleri çoğuz doğan oğlaklar için yeterli olmaktadır

Quercetin ve Koenzim Q10'un sıçanlarda gentamisin kaynaklı nefrotoksisite üzerine etkileri

Aims: In this study, the effects of supplementary feeding during gestationand lactation period on birth and weaning weights of kids and milk yield ofdams in Kilis goats were investigated.Methods and Results: In the study, experimental goats were divided intothree groups as control group, short-term feeding (STF) group and longterm feeding (LTF) group. The control group was kept under breeder’smanagement conditions. Supplementary feed of 750 g/head/day weregiven to the goats from the last 20 days of gestation to 90th days after birthin the STF group, and from last 40 days of gestation to the end of lactationin LTF group. At the end of the experiment, the highest lactation periodwas 220.2 days in the LTF group, followed by STF and control groups (P<0.05). Likewise, in the LTF and STF groups, the lactation milk yield, whichwas determined as 466.2 and 426.3 liters respectively, was higher than thecontrol group (316.4 liters) (P <0.05).Conclusions: It was concluded that supplementary feeding duringgestation and lactation periods caused an increase in milk yield andlactation length of Kilis goats.Significance and Impact of the Study: At the end of study, it can be statedthat if supplementary feeding is made during gestation or lactation, milkyield characteristics of Kilis goats will be improved. Suckling period for thegoats is the period when pasture conditions are good. For this reason, evenin the goats managed only in the pasture, milk yield of mothers is sufficientfor multiple born kids.Amaç: Bu çalışmada Kilis keçilerinde, gebelik ve laktasyon dönemlerinde ek yemleme uygulamalarının doğum ve sütten kesim ağırlıkları ile anaların süt verimleri üzerine etkileri araştırılmıştır. Yöntem ve Bulgular Bu projede deneme materyali keçiler kontrol, kısa süreli besleme ve uzun süreli besleme grupları olarak üç gruba ayrılmışlardır. Kontrol grubu yetiştirici koşullarında yönetilmiştir. Kısa dönem besleme grubunda gebeliğin son 20 gününden başlayarak doğum sonrası 90. güne kadar, uzun süreli besleme grubunda ise gebeliğin son 40 gününden başlayarak laktasyon süresince keçilere günde 750 g/baş kesif yem verilmiştir. Deneme sonunda en yüksek laktasyon süresi 220.2 gün olarak uzun süreli besleme grubunda olmuş bunu kısa süreli besleme grubu ve kontrol grubu takip etmiştir (P <0.05). Benzer şekilde uzun süreli ve kısa süreli besleme gruplarında laktasyon süt verimleri sırası ile 466.2 ve 426.3 litre olarak belirlenmiş ve kontrol grubundan (316.4 litre) daha yüksek olmuştur (P <0.05). Genel Yorum: Çalışmada gebelik ve laktasyon dönemlerinde ek yemleme uygulamalarının laktasyon süresi ve süt veriminde artışa neden olduğu sonucuna varılmıştır. Çalışmanın Önemi ve Etkisi: Bu çalışma sonunda Kilis keçilerinde gebelik ve laktasyon dönemlerinde ek yemleme yapılırsa keçilerin süt verim özelliklerinin iyileşeceğini göstermektedir. Bölgedeki oğlaklar için süt emme dönemi mera şartlarının iyi olduğu zaman dilimindedir. Bu nedenle, hayvanlar sadece merada yönetilseler dahi, annelerin süt verimleri çoğuz doğan oğlaklar için yeterli olmaktadır

Fucoidan protects against acute sulfoxaflor-induced hematological/biochemical alterations and oxidative stress in male mice

Fucoidan is a sulfated polysaccharide which can be found among a number of macroalgea species. It has a broad spectrum of biological activities including anti-oxidant, anti-tumor, immunoregulation, anti-viral and anti-coagulant. The current study was performed to investigate possible protective effects of fucoidan for sulfoxaflor-induced hematological/biochemical alterations and oxidative stress in the blood of male Swiss albino mice. For this purpose, sulfoxaflor was administered at a dose of 15 mg/kg/day (1/50 oral LD50 ), and fucoidan was administered at a dose of 50 mg/kg/day by oral gavage alone and combined for 24 h and 7 days. Hematological parameters (RBC, HGB, HCT, MCV, MCH, MCHC, Plt, WBC, Neu, Lym and Mon), serum biochemical parameters (AST, ALT, GGT, LDH, BUN, Cre and TBil), and serum oxidative stress/antioxidant markers (8-OHdG, MDA, POC and GSH) were analyzed. The results indicated that sulfoxaflor altered hematological and biochemical parameters and caused oxidative stress in mice; fucoidan ameliorated some hematological and biochemical parameters and exhibited a protective role as an antioxidant against sulfoxaflor-induced oxidative stress. © 2021 by the authors. Licensee MDPI, Basel, Switzerland

Metotreksatın neden olduğu Gastrointestinal kanaldan bakteriyel translokasyonun önlenmesinde hesperidinin etkinliği

Metotreksatı (MTX) çocukluk çağı kanserlerinde yaygın olarak kullanılan antimetabolittir. Oksidatif hasardan kaynaklanan gastrointestinal toksisite MTX için önemli bir sınırlayıcı faktördür. MTX’in ince barsak mukozasında morfolojik hasar ve ciddi bariyer fonksiyon bozukluğuna neden olur. Barsak bariyer fonksiyonları bozulduğu zaman, bakteriyel translokasyon görülebilir. Bu çalışmanın amacı, MTX’in neden olduğu bakteriyel translokasyonun önlenmesinde güçlü bir antioksidan olan hesperidinin etkisini değerlendirmektir. Sıçanlara MTX tek doz intraperitoneal yoldan 20 mg/kg/gün verildi. İntestinal bakteriyel translokasyonu önlemek için ardışık 5 gün hesperidin 200 mg/kg/gün gavaj ile uygulandı. Çalışmanın 6. günü ileoçekal bölge, asendan kolon ve mesenterial lenf nodlarından biyopsi örnekleri kültür vasatlarına alındı. MTX grubunda, barsakta daha fazla üreme ve aynı zamanda belirgin bakteriyel translokasyon saptandı (P<0.05). Hesperidin üreme yükünü ve bakteriyel translokasyonu belirgin azalmaktadır. Bu çalışmada hesperidinin MTX’ın oluşturduğu hasarını önleyerek translokasyonu engellediği görülmüştür.Methotrexate (MTX) is an antimetabolite that it is widely used in childhood cancers. Gastrointestinal toxicity stemming from oxidative damage is an important factor limiting its use. MTX causes morphological damage in the mucosa of the small intestine and serious barrier function disorder. Bacterial translocation can be seen when intestinal barrier functions are deteriorated. The aim of this study was to investigate the effect of hesperidin, a powerful antioxidant, in the prevention of bacterial translocation caused by MTX. Rats were given a single intraperitoneal dose of MTX at 20 mg/kg body weight. Hesperidin was given with oral gavage at 200 mg/kg body weight through 5 days. On the 6th day, biopsy specimens from the ileocecal region, ascending colon and mesenteric lymph nodes were placed in culture media. Increased intestinal bacteria growth was found and prominent bacterial translocation were determined in the MTX group (<0.05). Hesperidin significantly reduced the growth load and bacterial translocation. This study showed that hesperidin protects against translocation by preventing damage caused by MTX

Aloe vera yaprak ekstraktının in vitro ve in vivo genotoksik ve anti-genotoksik etkisi

The genotoxic and antigenotoxic effects of Aloe vera leaf extract (AV) were investigated using the chromosome aberrations (CAs) test for the bone marrow cells of rats, sister chromatid exchanges (SCEs) and micronucleus (MN) and CAs tests for human lymphocytes, and the Ames Salmonella/microsome test system. In the bone marrow cells of rats, AV extract significantly induced structural and total CAs at all concentrations and in all treatment periods. In human peripheral lymphocytes, AV did not increase the mean SCE; however, it significantly induced the MN frequency and structural CAs. In addition, AV showed a cytotoxic effect by decreasing the replication index (RI), mitotic index (MI), and nuclear division index (NDI) in human lymphocytes and by decreasing the MI in the bone marrow cells of rats. AV did not decrease the genotoxicity or cytotoxicity of urethane (ethyl carbamate, EC) in the bone marrow cells of rats or in the mitomycin-C (MMC) in human lymphocytes. AV was a weak mutagen in the TA98 strain of Salmonella typhimurium in the absence of S9mix; however, AV+NPD (4-nitro-o-phenylenediamine) and AV+SA (sodium azide) exhibited a synergism in increasing the number of revertants for the TA98 and TA100 strains in the absence of S9mix, respectively.Aloe vera (AV) yaprak ekstraktının genotoksik ve anti-genotoksik etkileri sıçan kemik iliği hücrelerinde kromozom aberasyon testi (KA), insan lenfositlerinde kardeş kromatid değişimi, mikronukleus ve KA testleri ve Ames/Salmonella/mikrozom test sistemleri ile araştırılmıştır. AV ekstraktı sıçan kemik iliği hücrelerinde uygulanan tüm konsantrasyon ve muamele sürelerinde yapısal ve total kromozom anormalliklerini önemli düzeyde uyarmıştır. AV, insan lenfositlerinde ortalama kardeş kromatid değişimi (KKD) sayısını artırmamış, fakat, mikronukleus frekansı ve yapısal kromozom anormalliklerini istatistiksel olarak önemli düzeyde artırmıştır. AV insan lenfositlerinde replikasyon indeksini (RI), mitotik indeksi (MI) ve nukleus bölünme indeksini (NBI) düşürerek, sıçan kemik iliği hücrelerinde ise sadece mitotik indeksi (MI) düşürerek sitotoksik etki göstermiştir. AV sıçan kemik iliği hücrelerinde üretanın (etil karbamat, EK) insan lenfositlerinde ise mitomisin-C’nin (MMC) genotoksik ve sitotoksik etkisini düşürmemiştir. AV, Salmonella typhimurium’un TA98 suşu üzerinde S9mix yokluğunda zayıf mutajenik etki gösterirken, AV+NPD (4-nitro-o-phenylenediamine) ve AV+SA (sodium azide) karışımları TA98 ve TA100 suşlarında S9mix’in yokluğunda revertantların sayısını sinerjistik olarak artırmıştır

Lycopene in the Prevention of Radiation-Induced Esophagitis

We aimed to research whether lycopene (L) could prevent radiation-induced acute esophageal toxicity in Wistar albino rats. 60 rats were placed in five groups as follows: control, L, radiotherapy (RT), L before RT (L C RT), and L before and after RT (L C RT C L). 6 mg/kg bw/day L was administered 7 days in the L group, 7 days before RT in the L C RT group, and 7 days before and after in the L C RT C L group. 35 Gy thoracic RT was performed. Serum L levels were measured, and the esophagi were evaluated histopathologically for intraepithelial degenerative changes-necrosis, vacuole formation, inflammation, regeneration-mitosis, and subepithelial bulla formation. L levels were significantly higher in the L receiving groups. All histopathologic results were significantly worse in the RT group than in the none-RT groups. The L C RT and the L C RT C L groups had better results than the RT group. Grade 2–3 degenerative changes-necrosis and vacuole formation were significantly lesser in the L C RT and the L C RT C L groups than those in the RT group. There was a trend toward decreased subepithelial bulla formation and inflammation in the L C RT and the L C RT C L groups compared to the RT group. Regeneration-mitosis was insignificantly lesser in the L C RT and significantly fewer in the L C RTC L groups than that in the RT group

The protective role of jervine against radiation-induced gastrointestinal toxicity.

In this study, we investigated whether jervine (J) could prevent gastrointestinal (GI) side effects of abdominopelvic radiotherapy (RT) in Wistar-Albino female rats. Rats were divided into five groups: control (C), J only (J), J administered at 5 mg/kg/days for 7 days, RT only (RT), J before RT (J + RT), J administered for seven days before RT, J both before and after RT (J + RT + J), and J administered for 7 days before RT and after RT for 3 days. The weights of rats were measured on the 1st, 7th, and 10th days of the study. Rats were sacrificed to obtain tissues from the liver and intestine, which was followed by taking blood samples intracardially. In addition, the tissues were stained with pyruvate dehydrogenase (PDH) immunohistochemically. In our study, J supplementation markedly reduced weight loss, and histopathological, immunohistochemical, biochemical results suggest that J had a protective effect on GI toxicity following RT

Deneysel olarak oluşturulan Diyabet ve İskemi-Reperfüzyonda Liraglutidin Testis Üzerine Etkileri

Bu çalışmada Deneysel olarak oluşturulan Diyabet ve İskemi-Reperfüzyonda Liraglutidin Testis Üzerine Etkilerinin incelenmesi amaçlanmıştır

Deneysel İmplant İlişkili Spinal Enfeksiyon Modelinde Manuka Honeyin Antibakteriyel Etkisinin Değerlendirilmesi

Amaç: Spinal cerrahi prosedürlerde implant ilişkili enfeksiyonlar, tüm önlemlere rağmen hala önemli problemlerden biridir. İmplant ilişkili enfeksiyonları önlemeye yönelik bir çok ilaç ve yöntem uygulanmıştır. Manuka honey, ilaç formu FDA tarafından onaylanmış bal türüdür. Manuka honeyin, implant ilişkili enfeksiyonlarda en sık izole edilen bakteri olan metisilin rezistan stafilokokus aureusa karşı bakterisit ve bakteriostatik etkileri vardır. Bu çalışmadaki amacımız, implant ilişkili spinal enfeksiyon modelinde, ucuz ve doğal bir ürün olan balın sıçanlarda enfeksiyon gelişimini önleyici etkisinin olup olmadığını değerlendirmektir. Yöntem: Sıçanlar sekizerli 3 gruba ayrıldı. 1. grup (kontrol grubu); sadece spinal implant uygulanan grup, 2. grup (enfeksiyon grubu): spinal implantla beraber bakteri ekilen grup. 3. grup (tedavi grubu): spinal implant ve enfeksiyona ilave manuka honey uygulanan grup. Grup 1'deki sıçanların hiç birinde doku, implant ve kan kültürlerinde bakteriyel üreme olmadı. Grup 2 ve 3'teki sıçanların tamamında ekimi yapılan standart MRSA suşu üredi. Gruplar birbirleri arasında enfeksiyon yoğunluğu açısından karşılaştırıldı. Grup 2'deki vertebral kolon ve implantlar üzerinde üreyen bakteri sayısının grup 3'e kıyasla daha şiddetli olduğu, üreyen bakteri koloni sayısının kantitatif olarak daha fazla olduğu tespit edildi. Bu fark, implant üzerinde istatistiksel olarak anlamlı bulunurken, vertebral kolonda anlamlı bulunmadı. Sonuç: Manuka honey bu modelde, MRSA enfeksiyonunu tam olarak önleyememiş ancak, enfeksiyonun şiddetini belirgin olarak azaltmıştır. Manuka honeyin implant ilişkili enfeksiyonlarda farklı bir model oluşturularak, düzenli aralıklarla kullanılabilmesi durumunda, daha objektif ve umut verici sonuçlar ortaya konabilir. Ayrıca Manuka honeyin, farklı modeller oluşturularak, farklı bakterilerde ve diğer stp aureus suşlarında da denenmesinin uygun olacağı kanaatindeyiz.Aim: Implant-related infections in spinal surgical procedures are still an important problem despite all the precautions. Various methods and medicinal products have been applied in order to prevent implant-related infections. “Manuka honey” is a type of honey which has been approved by FDA as a medicinal product. “Manuka honey” has bactericidal and bacteriostatic effects on “methicillin resistant Staphylococcus aureus” which is the most frequently isolated bacteria. The purpose of this study is to evaluate whether as an inexpensive and natural product, honey would prevent infection growth on rats in the implant related infection model. Method: Rats were divided into 3 groups, each of which containing 8 rats:namely, the control, infection and treatment groups. In the 1st group, there was no bacterial proliferation. Planted standard MRSA strain has been detected on rats belonging to the groups 2 and 3. On the vertebral column and implants, bacterial growth was greater in the 2nd group than the 3rd group. Also more bacterial colony growth has been detected in 2nd group as compared to 3rd group. While this difference was deemed significant in implant, the same did not apply to vertebral column. Result: Manuka honey could not completely eradicate the MRSA infection; however, it did decrease the intensity of the infection. If manuka honey, through constituting a different model, could be used in infections regularly, more objective and promising results would be revealed. Moreover, we consider that experimenting “manuka honey” on different bacteria including other Staph. aureus strains would be appropriate through constituting different models

Aloe vera yaprak ekstraktının in vitro ve in vivo genotoksik ve anti-genotoksik etkisi

Aloe vera (AV) yaprak ekstraktının genotoksik ve anti-genotoksik etkileri sıçan kemik iliği hücrelerinde kromozom aberasyon testi (KA), insan lenfositlerinde kardeş kromatid değişimi, mikronukleus ve KA testleri ve Ames/Salmonella/mikrozom test sistemleri ile araştırılmıştır. AV ekstraktı sıçan kemik iliği hücrelerinde uygulanan tüm konsantrasyon ve muamele sürelerinde yapısal ve total kromozom anormalliklerini önemli düzeyde uyarmıştır. AV, insan lenfositlerinde ortalama kardeş kromatid değişimi (KKD) sayısını artırmamış, fakat, mikronukleus frekansı ve yapısal kromozom anormalliklerini istatistiksel olarak önemli düzeyde artırmıştır. AV insan lenfositlerinde replikasyon indeksini (RI), mitotik indeksi (MI) ve nukleus bölünme indeksini (NBI) düşürerek, sıçan kemik iliği hücrelerinde ise sadece mitotik indeksi (MI) düşürerek sitotoksik etki göstermiştir. AV sıçan kemik iliği hücrelerinde üretanın (etil karbamat, EK) insan lenfositlerinde ise mitomisin-C’nin (MMC) genotoksik ve sitotoksik etkisini düşürmemiştir. AV, Salmonella typhimurium’un TA98 suşu üzerinde S9mix yokluğunda zayıf mutajenik etki gösterirken, AV+NPD (4-nitro-o-phenylenediamine) ve AV+SA (sodium azide) karışımları TA98 ve TA100 suşlarında S9mix’in yokluğunda revertantların sayısını sinerjistik olarak artırmıştır.The genotoxic and antigenotoxic effects of Aloe vera leaf extract (AV) were investigated using the chromosome aberrations (CAs) test for the bone marrow cells of rats, sister chromatid exchanges (SCEs) and micronucleus (MN) and CAs tests for human lymphocytes, and the Ames Salmonella/microsome test system. In the bone marrow cells of rats, AV extract significantly induced structural and total CAs at all concentrations and in all treatment periods. In human peripheral lymphocytes, AV did not increase the mean SCE; however, it significantly induced the MN frequency and structural CAs. In addition, AV showed a cytotoxic effect by decreasing the replication index (RI), mitotic index (MI), and nuclear division index (NDI) in human lymphocytes and by decreasing the MI in the bone marrow cells of rats. AV did not decrease the genotoxicity or cytotoxicity of urethane (ethyl carbamate, EC) in the bone marrow cells of rats or in the mitomycin-C (MMC) in human lymphocytes. AV was a weak mutagen in the TA98 strain of Salmonella typhimurium in the absence of S9mix; however, AV+NPD (4-nitro-o-phenylenediamine) and AV+SA (sodium azide) exhibited a synergism in increasing the number of revertants for the TA98 and TA100 strains in the absence of S9mix, respectively