Kentsel Yenileme Kapsamında Kentsel Peyzajın “Habitus” Kavramı Üzerinden Değerlendirilmesi

1950’li yıllardan günümüze kadar uzanan süreç, kapitalizmin yeni üretim biçimleri ile değiştiği, buna bağlı olarak kentsel yenileme odaklı araştırmaların da öneminin büyüdüğü bir dönem olarak ifade edilmektedir. Global değişime bağlı olarak meydana gelen etkiler, özellikle modern insana, kente ve kamusal hayata büyük oranda yansımıştır. Bu süreç boyunca, kentsel mekânda yaşanan değişimler, hem fiziksel hem de sosyal boyutu etkilemiştir. Kamusal alanı oluşturan kentsel peyzajın kentleri değiştirmeye başlamasıyla, insanların toplumsal ve sosyolojik yapısı da dönüşmeye başlamıştır. Bu çalışma, kentsel yenileme sürecinde meydana gelen değişimlerin neden olduğu toplumsal ve mekânsal etkilerin, kent sisteminin sosyal anlamını içeren, kentte yaşayan insanların davranış biçimlerini ve alışkanlıklarını bir bütün olarak ele alabilen, Bourdieu’nun ortaya atmış olduğu “habitus” kavramı üzerinden incelenmesini, aynı zamanda yapılı çevre ve toplumsal diyalektiği temsil eden habitusun değerlendirilmesini amaçlamıştır. Bu kapsamda, yapılı çevrenin yarattığı etkilerin mekânsal ve toplumsal anlamlarıyla irdelenmesi, hem fiziksel hem de sosyal sürdürülebilirliğin sağlanması açısından önemli olarak görülmüştür

Yüksek öğretimde öğrencilerin çevre bilinci

Bu araştırma Ankara’da Peyzaj Mimarlığı, Çevre Mühendisliği ve Şehir ve Bölge Planlama lisans programlarında öğrenim gören öğrencilerin çevre ile ilgili konularda farkındalık, bilinç ve duyarlılık seviyelerinin belirlenmesini amaçlamaktadır. İlgili programların birinci ve dördüncü sınıflarında okuyan 213 öğrenci üzerinde gerçekleştirilen anket çalışmasında elde edilen bulgulara dayanılarak; çevre ile ilgili konularda farkındalık ve duyarlılık seviyesinin öğrencilerin okudukları sınıflardan bağımsız olduğu ve çevresel sorunlar ve kaynakların korunması konusunda kavramsal olarak bilgi sahibi olsalar da gündelik yaşamlarında tutum ve davranış biçimlerinin aynı seviyede olmadığı saptanmıştır. Sonuç olarak söz konusu lisans programlarında çevre ile ilgili verilen derslerin tutum ve davranışları yönlendirmedeki etkinliğinin sorgulanması gerekliliği ve yükseköğretim kurumlarında çevre eğitimi konusunda ulusal strateji ve politikalara ihtiyaç duyulduğu vurgulanmıştır. Anahtar Kelimeler: Ankara, Çevre bilinci, Yüksek öğreti

A snapshot of teleradiology practice in Turkey: the results of a survey among radiologists

PURPOSEThis study featured a survey that offers a snapshot of various teleradiology practices in Turkey, a Group of Twenty country that has undertaken a major transformation of its health care system during the last two decades and is currently the world leader in terms of the combined number of per capita magnetic resonance imaging and computed tomography examinations performed (which represent the bulk of teleradiology services worldwide).METHODSThe study data was collected from 4736 Turkish Society of Radiology (TSR) members via an electronic platform in the web environment through a questionnaire consisting of 24 questions. The survey was conducted in a 3-month time window (March–May 2021). Statistical tools were used for the analysis of the quantitative data.RESULTSResponses from 156 members of the TSR comprised the study data, revealing that teleradiology is used for various applications in Turkey. Almost half of the participants (49%) performed teleradiology only in the private sector. Half of the respondents (51%) stated that they reported images at home for multiple centers. Moreover, 38% of the participants had been reporting more than 50 examinations per day, and 74% of the respondents earned less than 0.50 Euro per examination they reported. The overall satisfaction with teleradiology among the teleradiologists was, on average, 4.7 out of 10 points.CONCLUSIONThe results are both promising for the future (i.e., concerning the propensity for adopting new technology) and alarming for the current state of affairs (i.e., insufficient radiologist reimbursement and lack of licensing and accreditation of teleradiology service providers). Periodic surveys performed in countries with different health care systems concerning financial, technical, and medicolegal aspects might reveal an up-to-date landscape of teleradiology practices worldwide and help guide local and regional decision-makers

TSR guidelines for the practice of teleradiology: 2021 update*

This update of Turkish Society of Radiology’s (TSR) guidelines for the practice of teleradiology is intended to provide a reference framework for all parties involved in delivering imaging services away from the immediate vicinity of the patient. It includes relevant definitions and general principles, features organizational modes and qualifications of the practicing parties, lists technical issues, and addresses such management and legal aspects as archiving and documentation, security and privacy, reliability, responsibilities, quality inspection and improvement, reimbursement and accountability

How high is the inter-observer reproducibility in the LIRADS reporting system?

Purpose: To investigate the reproducibility of LIRADS v2014 and contribute to its widespread use in clinical practice. Material and methods: This retrospective, single-centre study was conducted between January 2010 and October 2015. A total of 132 patients who had dynamic magnetic resonance imaging (MRI)/computed tomography (CT) images in the Picture Archiving and Communication Systems (PACS) with liver nodule were included in the study, 37 of whom had histopathology results. Five radiologists who participated in the study, interpreted liver nodules independently on different PACS stations according to the LIRADS reporting system and its main parameters. Results: We determined that level of inter-observer agreement in the LR-1, LR-5, and LR-5V categories was higher than in the LR-2, LR-3, and LR-4 categories (κ = 0.522, 0.442, and 0.600 in the LR-1, LR-5, and LR-5V categories, respectively; κ = 0.082, 0.298, and 0.143 in the LR-2, LR-3, and LR-4 categories, respectively). The parameter that we observed to have the highest level of inter-observer agreement was venous thrombus (κ = 0.600). Conclusions: Our study showed that LIRADS achieves an acceptable inter-observer reproducibility in terms of clinical practice although it is insufficient at intermediate risk levels. We think that the prevalence of its use will be further increased with training related to the subject and the assignment of numerical values that express the probability of malignancy for each category and including the ancillary features in the algorithm according to clearer rules