Europejskie wystawy Mieszkaniowe

В статье рассмотрена тематика европейских выставок жилой архитектуры ХХ века, дающих представление об эволюции понятия «комфорт жилой среды». Первой и наиболее известной была Международная выставка «Современное жилье», посвященная проблеме создания доступного, функционального жилья. Выставка была организована в 1927 году в жилом районе Вайсенгоф Штутгарта немецкой организцией Веркбунд. Выставка представляла со-бой группу домов из 19 односемейных и двух многоквартирных. Для участия были приглашены такие архитекторы, как Ле Корбюзье, Оуд, Гропиус, Ра-динг, Шарон. Разработка генплана поселка и общее архитектурное руководство были поручены Мис ван дер Роэ. Организаторы выставки ставили целью показать, что жилье может быть функциональным, эластичным, отвечающим требованиям гигиены и, одновременно, доступным для широких слоев населения. В 80-е годы прошлого века ведущей темой стала идея возрождения жилой среды города через возврат к формированию традиционной городской ткани. Международная строительная выставка в Берлине (1979–87 гг) проходила под девизом «Центр города – место для жизни». Целью выставки была застройка свободных территорий в центре Берлина и поиски оптимальной формулы ревитализации городских районов для их обновления при активном участии населения. Современный этап – стремление реализовать идею устойчивого развития жилой среды. Так, Европейская выставка 2001 года носила название «Город завтра» или «Эко-город» , проходила в г. Мальме и демонстрировала пути создания экологически чистых жилых районов. Промышленные и портовые районы этого города были переоборудованы в жилые районы с использованием возобновляемых источников энергии и возведением энергоэкономических зданий

Does the national urban planning standards for residential areas are needed in Poland?

Od prawie 30 lat w Polsce nie funkcjonują normatywy urbanistyczne dla terenów mieszkaniowych. Część zagadnień, występujących w ostatnim normatywie urbanistycznym z 1974 roku, jest aktualnie przedmiotem regulacji ogólnych, zawartych w rozporządzeniach w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Brak jest natomiast oficjalnych unormowań dotyczących wymaganego programu infrastruktury społecznej i ogólnodostępnych terenów zieleni, sportu i rekreacji towarzyszących zabudowie mieszkaniowej. Zgodnie z Ustawą o planowaniu przestrzennym uprawnienia stanowiące w tym zakresie przeniesiono na szczebel samorządów lokalnych. W praktyce system ten nie sprawdza się i nie gwarantuje zapewnienia odpowiedniej jakości projektowanego środowiska mieszkaniowego. Dlatego wskazane jest opracowanie nowych centralnych (krajowych) standardów urbanistycznych dla terenów mieszkaniowych, uwzględniających obecne realia i potrzeby. Powinny one obejmować standardy obligatoryjne, do bezwzględnego stosowania oraz standardy zalecane, będące zbiorem aktualnych wskaźników i wytycznych, w których stosowaniu można zachować elastyczność i zasadę substytucji.For almost 30 years in Poland there are no urban planning standards for residential areas. Some of the issues found in previous, established in 1974, national standards, are now subject of national building regulations. But there are no government regulations of social infrastructure and public areas for green, sport and recreation, which should complement the residential development. According to the Spatial Planning Act in this field standards are set at the local level. In practice, this system does not work correctly and does not guarantee the proper quality of residential environment. It is therefore desirable to develop new central (national) standards for urban residential areas, taking into account current realities and needs. They should include two kinds of standards: obligatory – to a strict application, and recommended – that should be the set of current indicators and guidelines, which can be use with the principle of flexibility and substitution

Urban planning standards for residential areas - chosen issues

W artykule odniesiono się do wybranych zagadnień, które powinny być ujęte w standardach urbanistycznych dla terenów mieszkaniowych. Zaproponowano aktualne wskaźniki zapotrzebowania na podstawową infrastrukturę oświatowo-wychowawczą (na podstawie prognoz demograficznych) i wskaźniki do szacowania wielkości terenu niezbędnego do jej realizacji. Określono zasady programowania i dostępności ogólnodostępnych terenów wypoczynkowych. Przedstawiono studia nad wskaźnikami zagospodarowania terenu służące ustaleniu rozsądnych relacji pomiędzy intensywnością zabudowy i udziałem powierzchni biologicznie czynnej w aktualnych uwarunkowaniach realizacji inwestycji mieszkaniowych.The paper refers to some issues that should be included in the planning standards for urban residential areas. There are proposed: the demographic indicators of demand for basic educational infrastructure (based on demographicm forecasts); indicators of space requirements to locate this infrastructure, and principles of programming public recreation areas. The paper also presents the study of intensity of land exploitation for determining a reasonable relationship between the intensity of building development and participation of biologically active area in the current conditions of housing investment

The impact on quality of life of dialysis patients with renal insufficiency

Marta Dąbrowska-Bender,1 Grażyna Dykowska,2 Wioletta Żuk,3 Magdalena Milewska,1 Anna Staniszewska4 1Department of Clinical Dietetics, Medical University of Warsaw, Warsaw, Poland; 2Department of Public Health, Medical University of Warsaw, Warsaw, Poland; 3Department of Surgery, Transplantation and Extracorporeal Surgery, Medical University of Warsaw, Warsaw, Poland; 4Department of Experimental and Clinical Pharmacology, Medical University of Warsaw, Warsaw, Poland Aim: The aim of the study was the subjective assessment of the quality of life (QoL) of 140 patients treated with dialysis (peritoneal dialysis and hemodialysis). Background: Chronic kidney disease and the methods of its treatment play an important part in shaping the QoL of patients receiving dialysis. As a result, kidney failure causes many limitations in patients’ physical, mental, and social activities. Methods: The instrument to measure the QoL was the authors’ own questionnaire made on the basis of Kidney Disease and Quality of Life Short Form version 1.2 (KDQOL – SF 1.2) and their selection of areas influencing the perceived QoL of chronically ill patients. Results: The research showed that patients receiving peritoneal dialysis assessed their QoL in its different dimensions as much higher than patients receiving hemodialysis. The parameter having the biggest negative impact on the QoL of patients receiving hemodialysis was an impeded possibility to continue work or studies and a change of life plans. The will to live was more highly assessed by patients receiving peritoneal dialysis as compared to patients receiving hemodialysis. Conclusion: In order to improve the functioning of hemodialysis patients in a manner most similar to healthy persons, the renal replacement therapy should consider patients’ individual needs and expectations, ie, guarantee flexible hours of work or study and of receiving dialysis. In addition, patients treated with hemodialysis should receive psychological care, in particular those demonstrating emotional problems, in order to achieve better results in therapy and improve their QoL. Keywords: hemodialysis, negative symptoms, peritoneal dialysis, renal failure, renal replacement therapy, quality of lif

SARS‑CoV‑2 inhibition using a mucoadhesive, amphiphilic chitosan that may serve as an anti‑viral nasal spray

There are currently no cures for coronavirus infections, making the prevention of infections the only course open at the present time. The COVID-19 pandemic has been difficult to prevent, as the infection is spread by respiratory droplets and thus effective, scalable and safe preventive interventions are urgently needed. We hypothesise that preventing viral entry into mammalian nasal epithelial cells may be one way to limit the spread of COVID-19. Here we show that N-palmitoyl-N-monomethyl-N,N-dimethyl-N,N,N-trimethyl-6-O-glycolchitosan (GCPQ), a positively charged polymer that has been through an extensive Good Laboratory Practice toxicology screen, is able to reduce the infectivity of SARS-COV-2 in A549ACE2+ and Vero E6 cells with a log removal value of - 3 to - 4 at a concentration of 10-100 μg/ mL (p < 0.05 compared to untreated controls) and to limit infectivity in human airway epithelial cells at a concentration of 500 μg/ mL (p < 0.05 compared to untreated controls). In vivo studies using transgenic mice expressing the ACE-2 receptor, dosed nasally with SARS-COV-2 (426,000 TCID50/mL) showed a trend for nasal GCPQ (20 mg/kg) to inhibit viral load in the respiratory tract and brain, although the study was not powered to detect statistical significance. GCPQ's electrostatic binding to the virus, preventing viral entry into the host cells, is the most likely mechanism of viral inhibition. Radiolabelled GCPQ studies in mice show that at a dose of 10 mg/kg, GCPQ has a long residence time in mouse nares, with 13.1% of the injected dose identified from SPECT/CT in the nares, 24 h after nasal dosing. With a no observed adverse effect level of 18 mg/kg in rats, following a 28-day repeat dose study, clinical testing of this polymer, as a COVID-19 prophylactic is warranted