Nefropatia cukrzycowa czy cukrzycowa choroba nerek?

Powszechnie zaakceptowana przez nefrologów definicja i kryteria rozpoznawania przewlekłej choroby nerek oraz stadiów progresji choroby stworzyły podstawę zastosowania ich również w odniesieniu do uszkodzenia nerek spowodowanego przez cukrzycę. Konsekwencją było wprowadzenie pojęcia cukrzycowej choroby nerek zamiast mniej szczePowszechnie zaakceptowana przez nefrologów definicja i kryteria rozpoznawania przewlekłej choroby nerek oraz stadiów progresji choroby stworzyły podstawę zastosowania ich również w odniesieniu do uszkodzenia nerek spowodowanego przez cukrzycę. Konsekwencją było wprowadzenie pojęcia cukrzycowej choroby nerek zamiast mniej szczegółowego rozpoznania: nefropatii cukrzycowej. W pracy sprecyzowano kryteria rozpoznania cukrzycowej choroby nerek i podstawy jej różnicowania z innymi (niecukrzycowymi) chorobami nerek współistniejącymi u chorych na cukrzycę

Czy nadciśnienie tętnicze pierwotne jest w większości przypadków związane z wrodzoną zmniejszoną liczbą nefronów?

One of the numerous hypotheses, which can explain the etiopathogenesis of primary arterial hypertension, suggested that reduced number of nephrons, which was determined during fetal development is an important factor influencing blood pressure level in adult life. The results confirming this hypothesis were published recently. It was demonstrated, that the member of nephrons in the kidneys of hypertensive persons (without kidney disease) was significantly lower than in matched normotensive persons. The mean glomerular volume in hypertensive persons was markedly greater than in normotensives. On the strength of these data, in this review the indirect evidence suggesting that inherited reduced nephron number may depend not only on environmental factors during fetal development (malnutrition) but also on the genetic factors is presented. A hypothesis was proposed that adaptative hypertrophy of less numerous nephrons is associated with the trait of sodium sensitivity of blood pressure. The results of the described studies may be of significant importance for clarification of the pathogenesis of primary arterial hypertension.Jedna z licznych hipotez mogących wyjaśnić etiopatogenezę pierwotnego nadciśnienia tętniczego zakładała, że zmniejszona liczba nefronów, zdeterminowana podczas rozwoju płodowego, jest istotnym czynnikiem wpływającym na wysokość ciśnienia u osoby dorosłej. Ostatnio opublikowano wyniki potwierdzające tę hipotezę. Wykazano, że liczba nefronów w nerkach osób z nadciśnieniem tętniczym (bez choroby nerek) jest istotnie mniejsza niż u odpowiednio dobranych osób z prawidłowymi wartościami ciśnienia. Średnia objętość kłębuszków u osób z nadciśnieniem tętniczym była natomiast istotnie większa niż u osób bez tego schorzenia. Na podstawie tych danych w niniejszej pracy przedstawiono pośrednie dowody, że wrodzona zmniejszona liczba nefronów może zależeć nie tylko od wpływów środowiskowych w rozwoju płodowym (niedożywienie), ale również od wpływów genetycznych. Sformułowano hipotezę, że adaptacyjny przerost mniej licznych nefronów wiąże się z cechą sodowrażliwości ciśnienia tętniczego. Wyniki omówionych badań mogą mieć duże znaczenie dla wyjaśnienia patogenezy pierwotnego nadciśnienia tętniczego

Leczenie uzupełniające jak część standardu hemodializy

Wszyscy pacjenci leczeni długotrwale hemodializami oraz chorzy poddani innym formom terapii nerkozastępczej wymagają leczenia uzupełniającego w celu wyrównania zaburzeń hormonalnych i metabolicznych związanych z ciężkim zaburzeniem czynności nerek. Leczenie uzupełniające obejmuje wyrównywanie niedokrwistości nerkowej, zaburzeń mineralnych i kostnych, zapobieganie i leczenie niedożywienia (wyniszczenia) - szczególnie połączonego z zapaleniem oraz korygowanie nadciśnienia tętniczego, zaburzeń lipidowych i innych czynników ryzyka powikłań sercowo- naczyniowych. Właściwe, wieloczynnikowe i ściśle monitorowane leczenie uzupełniające jest tak samo ważne, jak optymalne leczenie dializacyjne u chorych poddanych długotrwałej hemodializoterapii. Forum Nefrologiczne 2010, tom 3, nr 3, 193-20

Treatment of arterial hypertension in obese subjects

Na całym świecie obserwuje się wzrost częstości występowania otyłości, której, zwłaszcza w typie brzusznym, towarzyszy nadciśnienie tętnicze. W rozwoju nadciśnienia tętniczego u osób otyłych szczególna rola przypada wzmożonej aktywności współczulnej i hiperinsulinemii. Nie opracowano dotychczas zasad leczenia nadciśnienia u osób otyłych, opartego na wynikach badań naukowych. Liczne dowody pośrednie sugerują, że u osób otyłych powinno się stosować takie same zasady, jak u chorych na cukrzycę typu 2. Poza redukcją masy ciała i zmianą stylu życia należy natychmiast rozpocząć farmakoterapię. Lekami pierwszego rzutu są najprawdopodobniej inhibitory konwertazy angiotensyny, antagoniści receptorów angiotensyny II, leki moczopędne w małych dawkach oraz niedihydropirydynowi antagoniści wapnia. W szczególnych sytuacjach korzystne może być stosowanie leków b-adrenolitycznych. Skuteczna terapia wymaga stosowania kilku leków hipotensyjnych z różnych grup. Potrzebne są dalsze badania nad leczeniem nadciśnienia tętniczego u osób otyłych.All over the world, the increasing incidence of obesity, which, particularly in the abdominal type, is associated with arterial hypertension. In the development of hypertension in obese persons, increased sympathetic activity and hyperinsulinemia play particular role. The gudelines for the treatment of arterial hypertension, based on the results of scientific investigations, were not prepared as yet. Numerous indirect evidences suggest that treatment of hypertension in obese persons should follow the same rules as in patients with type 2 diabetes mellitus. Besides body weight reduction and changes of the life style, the pharmacotherapy should be started immediately. The drugs of the first choice are most propably angiotensin converting enzyme inhibitors, angiotensin II receptor antagonists, diuretics in the small doses and nondihydropiridine calcium antagonists. In particular situations, the b-adrenolitics may be beneficial. Effective treatment requires most often use of several hipotensive drugs from different groups. Further studies on the treatment of arterial hypertension in obese persons are needed

Poczet Członków Honorowych Polskiego Towarzystwa Nefrologicznego. Część XIII — Profesor Kazimierz Bączyk

Zgodnie z zapowiedzią autorzy rozpoczynają czwarty rok publikacji dotyczących członków honorowych Polskiego Towarzystwa Nefrologicznego (PTN). Dotychczas przedstawiliśmy 12 wybitnych postaci świata nefrologicznego z Polski i z zagranicy, którym PTN przyznało ten zaszczytny tytuł. Pierwszym z nich był Profesor Tadeusz Orłowski, uczestnik pierwszego udanego przeszczepienia nerki w Polsce w 1966 roku i twórca Instytutu Transplantologii w Warszawie, pierwszy przewodniczący PTN. W ostatnim natomiast numerze „Forum Nefrologicznego” opisaliśmy dokonania niemieckiego uczonego, Profesora Karla Juliusa Ullricha. W niniejszym numerze bohaterem jest Profesor Kazimierz Bączyk, wybitny polski nefrolog, kierownik zespołu wykonującego pierwszą hemodializę w Polsce (w Poznaniu w 1958 r.), współzałożyciel PTN oraz Międzynarodowego Towarzystwa Dializy Otrzewnowej (ISPD).Stali autorzy w niniejszym opracowaniu zaprosili do współpracy, kolejny już raz, Profesora Stanisława Czekalskiego, bliskiego współpracownika Profesora Kazimierza Bączyka i Jego następcę. Czas wydania opracowania zbiega się nieprzypadkowo z przypadającą w tym czasie rocznicą 90. urodzin Profesora

Honorary Members of the Polish Society of Nephrology. Part XIV — Professor Raymond Ardaillou

W 2013 roku autorzy zapoczątkowali serię publikacji dotyczących członków honorowych Polskiego Towarzystwa Nefrologicznego (PTN). Profesor Tadeusz Orłowski, pierwszy prezes PTN, był również pierwszym bohaterem tej serii. W ostatnim tegorocznym numerze „Forum Nefrologicznego” przedstawiono postać kolejnego przewodniczącego PTN, profesora Kazimierza Bączyka. W tej publikacji, już czternastej w serii, przedstawiamy kolejnego po Gabrielu Richecie francuskiego uczonego i lekarza, który został uhonorowany tytułem członka honorowego, najwyższym wyróżnieniem, jakim dysponuje PTN. Jest nim profesor Raymond Ardaillou, najbliższy współpracownik wielkich uczonych — Jeana Hamburgera i wspomnianego już wcześniej Gabriela Richeta. Profesor Raymond Ardaillou współpracował z tak wybitnymi postaciami i sam stał się później jedną z nich, mającą wielki wpływ na rozwój zarówno francuskiej, jak i światowej nefrologii. Pełnił wiele odpowiedzialnych funkcji, do chwili obecnej czynnie uczestniczy w życiu naukowym. Co ważne, Profesor wielokrotnie odwiedzał Polskę. Jako jeden z pierwszych po II wojnie światowej rozpoczął współpracę z polskimi lekarzami, pomagał im w rozwoju ich kariery zawodowej. W trudnych czasach przemian politycznych i ustrojowych zaangażowany był w organizowanie pomocy dla naszego kraju.The series of publications on the honorary members of the Polish Society of Nephrology started in 2013 with Professor Tadeusz Orłowski, the Society’s first President, whereas the latest issue of Forum Nefrologiczne featured another its President — Professor Kazimierz Bączyk. This 14th article in the series is an attempt to present Professor Raymond Ardaillou, another, after Gabriel Richet, French researcher and doctor enjoying the highest honour granted by the Polish Society of Nephrology. Working with the most outstanding representatives of the world of nephrology like Richet or Hamburger, Ardaillou himself has become one of the most influential characters in the field. Still active today Ardaillou has taken numerous prominent positions and has been a frequent visitor to Poland. Following WW2 he was one of the first to establish professional cooperation with Polish doctors greatly adding to the development of their knowledge and careers. What is more, he is known to have organised invaluable help for our country in the difficult times of political and economic transformation

Honorary Members of the Polish Society of Nephrology. Part VIII — Professor Gabriel Richet

W pierwszym numerze Forum Nefrologicznego z 2013 roku rozpoczęto serię publikacji dotyczących Członków Honorowych Polskiego Towarzystwa Nefrologicznego. Dotychczas przedstawiono siedem postaci wyróżnionych tym zaszczytnym tytułem przez Towarzystwo. Pierwszą osobą był Profesor Tadeusz Orłowski, a w ostatnim numerze Forum przypomnieliśmy postać Profesora Andrzeja Manitiusa. Obaj byli wybitnymi przedstawicielami polskiej nefrologii, a także całej polskiej medycyny. W obecnym numerze przedstawiono postać wybitnego francuskiego nefrologa o światowej sławie, Profesora Gabriela Richet. Profesor pochodził ze słynnej rodziny lekarskiej, dziadek Profesora otrzymał nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny i fizjologii w 1913 roku. Profesor Gabriel Richet zaliczany jest do pionierów nefrologii europejskiej i światowej. Był najbliższym współpracownikiem Jeana Hamburgera, stworzył słynny ośrodek nefrologiczny Tenon we Francji. Jest dobrze znany polskim nefrologom, przebywał w naszym kraju i znał naszą historię. Niniejsza publikacja przygotowywana była na nieco późniejszy czas, ale śmierć Profesora w październiku tego roku ją przyspieszyła i jest niejako notą wspomnieniową.The first issue of 2013 of Forum Nefrologiczne initiated the series of publications on the Honorary Members of the Polish Society of Nephrology. To date, we have presented seven figures who have enjoyed the distinction awarded by the Society. The first honorary member to be presented was Professor Tadeusz Orłowski, while the latest issue featured the article about Professor Andrzej Manitius. Not only were both of them renowned nephrologists but also outstanding figures of the Polish medicine as such. This time, we set to portray the world-famous French nephrologist — Professor Gabriel Richet whose grandfather received the Nobel Prize in medicine and physiology in 1913. The closest co-operator of the famous Jean Hamburger, Gabriel Richet is among those who are generally regarded as the pioneers of the European and world nephrology. The creator of the well-known centre of nephrology in Tenon, France is also known to Polish nephrologists as he spent some time in Poland and knew the Polish history. This article was originally meant to be published somewhat later, yet Gabriel Richet’s death in October this year precipitated its appearance and changed it into a memoir note

Ciąża u pacjentki z cukrzycą powikłaną niedoczynnością tarczycy, chorobą wieńcową oraz zespołem nerczycowym – opis przypadku

We present a case of pregnancy in 28-years old nulliparous woman with an over 20-years long history of diabetes, hypothyroidism, diabetic nephropathy with nephrotic syndrome, retinopathy and coronary artery disease treated with PCA prior the pregnancy (class H diabetes, according to White classification).W pracy przedstawiono przypadek 28 letniej ciężarnej, chorującej na cukrzycę od ponad 20 lat, leczoną także z powodu niedoczynności tarczycy, nefropatii cukrzycowej z zespołem nerczycowym, która przed ciążą przebyła ostry zespół wieńcowy, leczony za pomocą PCA (cukrzyca kl. H wg White)

Circardian Rhythm of Blood Pressure in Patients with Early Phase of Primary Chronic Glomerulonephritis

Wstęp Zaburzony dobowy rytm ciśnienia tętniczego jest czynnikiem ryzyka rozwoju powikłań sercowo-naczyniowych. Dotychczas nie badano rytmu dobowego u chorych we wczesnym okresie przewlekłego kłębuszkowego zapalenia nerek. Materiał i metody U nieleczonych 23 chorych we wczesnym okresie przewlekłego kłębuszkowego zapalenia nerek z klirensem kreatyniny powyżej 75 ml/min/1,73 m2 przeprowadzono całodobowy automatyczny pomiar ciśnienia tętniczego (ABPM). Nadciśnienie tętnicze rozpoznawano, gdy średnie ciśnienie w ciągu dnia wynosiło powyżej 131/85 mm Hg, a zaburzony dobowy rytm ciśnienia tętniczego (non-dipping) rozpoznawano, gdy względne obniżenie skurczowego i rozkurczowego ciśnienia tętniczego w nocy było mniejsze niż 10% w porównaniu z ciśnieniem w ciągu dnia. Wyniki Nadciśnienie tętnicze rozpoznano u 3 spośród 10 chorych z zespołem nerczycowym i u 5 spośród 13 chorych z mniejszym białkomoczem. Zaburzony rytm dobowy ciśnienia stwierdzono u 16 spośród 23 badanych chorych (70%), z podobną częstością u chorych z nadciśnieniem tętniczym, jak i u chorych z prawidłowymi wartościami ciśnienia. Nie wykazano różnic istotnych statystycznie w wybranych parametrach charakteryzujących ciśnienie tętnicze i jego rytm dobowy między chorymi z zespołem nerczycowym i chorymi z mniej nasilonym białkomoczem. Porównanie podobnych parametrów między grupami dippers i non-dippers również nie wykazało istotnych różnic. Wnioski Uzyskane wyniki wskazują, że u większości chorych we wczesnym okresie przewlekłego kłębuszkowego zapalenia nerek występuje zaburzony rytm dobowy ciśnienia tętniczego, który można wiązać ze wzmożoną aktywnością współczulnego układu nerwowego.Background Disturbed circardian rhythm of blood pressure is a risk factor for cardiovascular complications. The impact of circardian blood pressure rhythm in patients with early phase of primary chronic glomerulonephritis was not studied before. Material and methods In 23 untreated patients with early stage of primary chronic glomerulonephritis (GN) with creatinine clearance > 75 ml/min/1,73m2 the ambulatory blood pressure monitoring (ABPM) was performed. Arterial hypertension was diagnosed when mean blood pressure (BP) during the day was > 131/84 mm Hg and the disturbed circadian BP rhythm (non-dipping) was diagnosed when the relative decrease of systolic and diastolic BP during the night was less than 10% when compared to BP during the day. Results Hypertension was found in 3/10 patients (70%) with nephrotic syndrome (NS) and in 5/13 patients with smaller proteinuria. The disturbed circadian rhythm of BP (non-dipping) was found in 16 patients out of 23 persons investigated with similar incidence in patients with hypertension and normotensive patients. No significant differences were found when some parameters characterizing blood pressure and its diurnal rhythm were compared in patients with nephrotic syndrome and these with nonnephrotic proteinuria. The comparision of similar parameters between "dippers" and "non-dippers" also does not demonstrate significant differences. Conclusions These results indicate that in the majority of patients with early stage of GN the daily BP rhythm is disturbed, which may be attributed to the increased sympathetic nervous system activity