Scalar-Induced Compactifications in Higher Dimensional Supergravities

We discuss compactifications of higher dimensional supergravities which are induced by scalars. In particular, we consider vector multiplets coupled to the supergravity multiplet in the case of D=9, 8 and D=7 minimal supergravities. These vector multiplets contain scalars, which parametrize coset spaces of the general form SO(10-D,n)/SO(10-D)xSO(n), where n is the number of vector multiplets. We discuss the compactification of the supergravity theory to D-2 dimensons, which is induced by non-trivial vacuum scalar field configurations. There are singular and non-singular solutions, which preserve half of the supersymmetries.Comment: 25 pages, JHEP

Three-dimensional AdS gravity and extremal CFTs at c=8m

We note that Witten's proposed duality between extremal c=24k CFTs and three-dimensional anti-de Sitter gravity may possibly be extended to central charges that are multiples of 8, for which extremal self-dual CFTs are known to exist up to c=40. All CFTs of this type with central charge 24 or higher, provided that they exist, have the required mass gap and may serve as candidate duals to three-dimensional gravity at the corresponding values of the cosmological constant. Here, we compute the genus one partition function of these theories up to c=88, we give exact and approximate formulas for the degeneracies of states, and we determine the genus two partition functions of the theories up to c=40.Comment: 17 pages, harvmac; v2: references added, version accepted in JHE

Flat-brane Compactifications in Supergravity Induced by Scalars

We discuss flat compactifications of supergravities in diverse dimensions in the presence of branes. The compactification is induced by the scalar fields of supergravity and it is such that there is no relic cosmological constant on the brane, rendering this way the latter flat. We discuss in particular the D=4, $N=2,4$ and D=8, N=1 supergravities with $n=1,2,3$ vector multiplets where the scalar manifolds are Grassmannian cosets of the form $SO(2,n)/SO(2)\times SO(n)$. By introducing branes at certain points in the transverse space, finite energy solutions to the field equations are constructed. Some of the solutions we present may be interpreted as intersecting branes.Comment: 26 page

Μελέτη θεωριών υπερβαρύτητας

Στη διδακτορική αυτή διατριβή ασχολούμαστε με λύσεις συνδιάστασης δύο των θεωριών υπερβαρύτητας στις διάφορες διαστάσεις, που προκαλούνται από βαθμωτά πεδία που σχηματίζουν μη συμπαγή σ-μοντέλα. Συγκεκριμένα αναζητούμε λύσεις της μορφής Mᴰ⁻² x Κ, όπου Mᴰ⁻² είναι ο επίπεδος χώρος Minkowski και Κ ένας διδιάστατος εσωτερικός χώρος. Στην περίπτωση των μη γραμμικών σ-μοντέλων, που παραμετροποιούν μη συμπαγείς χώρους, μπορούν να προταθούν δύο είδη λύσεων. Το πρώτο είδος είναι η λύση “teardrop”, που αποτελεί ιδιόμορφη λύση και το δεύτερο στηρίζεται στις κοσμικές χορδές της θεωρίας χορδών, που αποτελεί μη ιδιόμορφη λύση. Στην πρώτη λύση τα βαθμωτά πεδία της θεωρίας υπερβαρύτητας Τύπου ΙΙΒ παραμετροποιούν το χώρο πηλίκου SU(1,1)/U(1). Ο εσωτερικός χώρος είναι μη συμπαγής, πεπερασμένου όγκου και παρουσιάζει μία γυμνή ιδιομορφία, η οποία τίθεται ακίνδυνη θέτοντας κατάλληλες συνοριακές συνθήκες, που εμποδίζουν τη διαρροή διατηρούμενων ποσοτήτων. Αποδεικνύουμε ότι η λύση αυτή μπορεί να εφαρμοστεί σε διάφορες περιπτώσεις, εφαρμόζοντάς τη συγκεκριμένα στις ελάχιστα υπερσυμμετρικές θεωρίες υπερβαρύτητας D = 9, 8, 7 που συζεύγνυνται με η διανυσματικές πολλαπλότητες. Οι θεωρίες υπερβαρύτητας που θεωρούμε περιέχουν πολλά βαθμωτά πεδία. Υιοθετώντας μία βολική παραμετροποίηση για το χώρο των βαθμωτών πεδίων, που στηρίζεται στις επιλύσιμες άλγεβρες Lie, κατασκευάζουμε λύσεις τύπου “teardrop”. Στη δεύτερη λύση που στηρίζεται στις κοσμικές χορδές της θεωρίας χορδών τα βαθμωτά πεδία αποτελούν τοροειδή moduli. Ο εσωτερικός χώρος εμφανίζει ιδιομορφίες που εμφανίζονται ως κωνικά ελλείμματα γωνίας. Προκειμένου οι λύσεις να μην είναι ιδιόμορφες, ορίζουμε το ολικό έλλειμμα γωνίας να γίνεται ίσο με 4π, έτσι ώστε ο εσωτερικός χώρος να αποκτά την τοπολογία S². Κατασκευάζουμε αυτού του είδους τις λύσεις, χωρίς και με την παρουσία μεμβρανών με τάσεις, σε θεωρίες υπερβαρύτητας διαφόρων διαστάσεων. Ως συγκεκριμένες περιπτώσεις θεωρούμε τις θεωρίες υπερβαρύτητας D = 4, Ν = 2,4 καθώς και τις ελάχιστα υπερσυμμετρικές θεωρίες υπερβαρύτητας D = 9, 8, 7 και βρίσκουμε τις συνθήκες που απαιτούνται ώστε ο εσωτερικός χώρος να αποκτά την τοπολογία σφαίρας. Παρουσία μεμβρανών με τάσεις, η απαίτηση για απουσία κωνικών ιδιομορφιών ικανοποιείται για ένα είδος λεπτής ρύθμισης των τάσεων