Društvene predodžbe gripe A, H1N1 (svinjske gripe)

The aim of the study is to understand how individual concepts, ideas, values and beliefs related to Influenza A, H1N1 (swine flu) were formed, shared, perceived and transmitted in a collectivist society such as Turkey in a short enough time that their effects were believed to be considerably and frighteningly widespread. Using questions developed from a social representations perspective, 140 people were interviewed in November 2009. The findings revealed that there exists a consensus about the threat posed by the pandemic Influenza A. That is, most participants made it clear that their way of living has shifted radically since the pandemic broke out. However, they did not have any desire to be vaccinated, mainly because of the politically powerful prime minister’s attitude against it. Religious beliefs did not have a particular effect on the behaviour of participants towards this disease, even though it is named after a notorious animal for the Islamic people. Participants were observed to have contrasting attitudes towards H1N1 Influenza A. While they did not perceive it as a particularly widespread disease, they believed it to be a fatal disease that could deeply affect their health. The collectivist cultural factors caused a so-called unrealistically pessimistic faith to supersede an unrealistically optimistic faith. Therefore, while the physical reality about health was structured at the social-individual level, the transformation (social representations) of the disease served to sustain and defend the main cultural characteristics of Turkish society as a whole.Cilj istraživanja je razumjeti kako su se pojedinačni koncepti, ideje, vrijednosti i vjerovanja vezani uz gripu A, H1N1 (svinjsku gripu), oblikovali, širili, percipirali i prenosili u kolektivističkom društvu kakvo je tursko u dovoljno kratkom vremenu da se za njihove učinke smatralo da su u velikoj mjeri i zastrašujuće rasprostranjeni. Intervjuirano je 140 osoba u studenom 2009., a korištena su pitanja postavljena iz perspektive društvenih predodžbi. Otkriveno je da postoji konsenzus o prijetnji koju predstavlja pandemijska gripa A. Odnosno, većina sudionika jasno je rekla da im se način života radikalno promijenio otkad je izbila pandemija. No, nisu se željeli cijepiti, ponajprije zbog politički utjecajnog stava premijera, koji je bio protiv cijepljenja. Religijska vjerovanja nisu imala posebnog učinka na ponašanje sudionika prema toj bolesti, iako je nazvana prema, za ljude islamske vjeroispovijesti, ozloglašenoj životinji. Primijećeno je da sudionici imaju suprotstavljene stavove prema gripi A, H1N1. Iako je ne smatraju osobito raširenom bolešću, vjeruju da je riječ o smrtonosnoj bolesti koja bi mogla jako utjecati na njihovo zdravlje. Kolektivistički kulturni čimbenici uzrokovali su da takozvano nerealno pesimistično vjerovanje prevlada nad nerealno optimističnim. Stoga, dok je fizička stvarnost zdravlja strukturirana na društveno-individualnoj razini, transformacija (društvene predodžbe) bolesti služila je očuvanju i obrani glavnih kulturnih osobina turskog društva u cjelini

Društvene predodžbe gripe A, H1N1 (svinjske gripe)

The aim of the study is to understand how individual concepts, ideas, values and beliefs related to Influenza A, H1N1 (swine flu) were formed, shared, perceived and transmitted in a collectivist society such as Turkey in a short enough time that their effects were believed to be considerably and frighteningly widespread. Using questions developed from a social representations perspective, 140 people were interviewed in November 2009. The findings revealed that there exists a consensus about the threat posed by the pandemic Influenza A. That is, most participants made it clear that their way of living has shifted radically since the pandemic broke out. However, they did not have any desire to be vaccinated, mainly because of the politically powerful prime minister’s attitude against it. Religious beliefs did not have a particular effect on the behaviour of participants towards this disease, even though it is named after a notorious animal for the Islamic people. Participants were observed to have contrasting attitudes towards H1N1 Influenza A. While they did not perceive it as a particularly widespread disease, they believed it to be a fatal disease that could deeply affect their health. The collectivist cultural factors caused a so-called unrealistically pessimistic faith to supersede an unrealistically optimistic faith. Therefore, while the physical reality about health was structured at the social-individual level, the transformation (social representations) of the disease served to sustain and defend the main cultural characteristics of Turkish society as a whole.Cilj istraživanja je razumjeti kako su se pojedinačni koncepti, ideje, vrijednosti i vjerovanja vezani uz gripu A, H1N1 (svinjsku gripu), oblikovali, širili, percipirali i prenosili u kolektivističkom društvu kakvo je tursko u dovoljno kratkom vremenu da se za njihove učinke smatralo da su u velikoj mjeri i zastrašujuće rasprostranjeni. Intervjuirano je 140 osoba u studenom 2009., a korištena su pitanja postavljena iz perspektive društvenih predodžbi. Otkriveno je da postoji konsenzus o prijetnji koju predstavlja pandemijska gripa A. Odnosno, većina sudionika jasno je rekla da im se način života radikalno promijenio otkad je izbila pandemija. No, nisu se željeli cijepiti, ponajprije zbog politički utjecajnog stava premijera, koji je bio protiv cijepljenja. Religijska vjerovanja nisu imala posebnog učinka na ponašanje sudionika prema toj bolesti, iako je nazvana prema, za ljude islamske vjeroispovijesti, ozloglašenoj životinji. Primijećeno je da sudionici imaju suprotstavljene stavove prema gripi A, H1N1. Iako je ne smatraju osobito raširenom bolešću, vjeruju da je riječ o smrtonosnoj bolesti koja bi mogla jako utjecati na njihovo zdravlje. Kolektivistički kulturni čimbenici uzrokovali su da takozvano nerealno pesimistično vjerovanje prevlada nad nerealno optimističnim. Stoga, dok je fizička stvarnost zdravlja strukturirana na društveno-individualnoj razini, transformacija (društvene predodžbe) bolesti služila je očuvanju i obrani glavnih kulturnih osobina turskog društva u cjelini

Dini yönelimler ve önyargı

This study investigates the relationship between religious orientation and prejudice. This relationship is not much clear but earlier studies suggested that there has been a negative relationship between intrinsic religious orientation and prejudice towards out-groups and a positive relationship between extrinsic religious orientation and prejudice towards out-groups. Sample group is composed of university students. They were asked to complete The Religious Orientation Scale–ROS, Prejudice Scale (California F Scale, Form 40-45) and also a Personal Information Form. According to the findings there is a significant relationship between sex and department that the students are in while a similar relationship is observed between the department and intrinsic religious orientation. In addition, a relationship between intrinsic religious orientation and extrinsic religious orientation is significant. Furthermore Divinity Faculty students are not differentiated from the others in respect to extrinsic religious orientation while they have much higher scores than the others as regards to intrinsic religious orientation. Main effects of sex variable and the interaction effects of department and sex are not significant on religious orientations in statistical terms. Intrinsic religious orientation has a positive effect in predicting strict conformity to rules as sub-dimension of prejudice while it has a negative effect in predicting the disbelief to human agency. On the other hand, extrinsic religious orientation is found to be as a positive predictor of strict conformity to rules and disbelief to human agency. The variables of sex and department contributed to predict only disbelief to human agency.Bu çalışmada dini yönelimler ile önyargı arasındaki ilişkiler araştırılmıştır. Dini yönelim ile önyargı arasındaki ilişki tam olarak açık olmamakla birlikte yapılan araştırmalarda genel olarak içsel dini yönelim ile dış guruba yönelik ön yargı arasında negatif ilişki, dışsal dini yönelim ile dış guruba yönelik önyargı arasında pozitif ilişki elde edilmiştir. Üniversite öğrencileri ile yapılan bu çalışmada veri toplama araçları olarak Kişisel Bilgi Formu, Dini Yönelim Ölçeği ve Önyargı Ölçeği kullanılmıştır. Bulgular cinsiyet ile eğitim görülen bölüm, eğitim görülen bölüm ile içsel dini yönelim ve içsel dini yönelim ile dışsal dini yönelim arasında anlamlı ilişki olduğunu ortaya koymuştur. İlahiyat fakültesinde eğitim gören katılımcıların diğer bölümlerde eğitim gören katılımcılardan daha yüksek düzeyde içsel dini yönelime sahip oldukları, dışsal dini yönelim açısından farklılaşmadıkları saptanmıştır. Dini yönelimler üzerinde cinsiyet değişkeninin temel etkisi ile cinsiyet ve eğitim görülen bölüm değişkenlerinin ortak etkisinin istatistiksel açıdan anlamlı olmadığı görülmüştür. İçsel dini yönelimin önyargının alt boyutları olan kuralcılığın yordanmasında pozitif yönde, insan doğasının zayıflığına inancın yordanmasında negatif yönde anlamlı katkısı bulunmuştur. Dışsal dini yönelimin kuralcılığın ve insan doğasının zayıflığına inancın yordanmasında pozitif yönde anlamlı katkısı bulunmuştur. Cinsiyet ve eğitim görülen bölüm değişkenleri sadece insan doğasının zayıflığına inancın yordanmasında anlamlı katkı sağlamıştır

A STUDY ON THE RELATIONSHIP BETWEEN SELF-PERCEPTION OF PARENTAL ROLE AND MARITAL ATTITUDE

Individuals’ perceptions of parental roles is a significant aspect of their parenting and one's appraisal of parental roles might be related to their global appraisal of marriage. Therefore in this study, it was aimed to examine the relationship between self perception of parental role and marital attitude. The participants of the study are comprised of 220 females and males. In order to gather socio-demographic information, the parents were administered an “Individual Information Form”. In order to assess participants’ self-perception of parental roles Self-Perception of Parental Role Scale, and in order to assess marital attitudes of the participants Marital Attitude Scale (MAS), were administered. As a result, it was found that there are significantly positive correlations (p<0.05) between the scores of the competence and role balance subdimensions of SPPR and the scores of MAS, whereas there are no significant correlations (p>0.05) between the scores of the role satisfaction and investment subdimensions of SPPR and the scores of MAS. The findings are discussed in terms of the relevant literature.  Article visualizations

Utanç eğilimi, suçluluk eğilimi ve psikopatoloji

In this work some definitions concerning shame and guilt and also some similarities and differences between these two concepts are dwelled on. The role of shame and guilt within psychopathology and some empirical researches on the relationship between psychopathology and shame/guilt are presented. Another point is the relationship between gender and the proneness to shame and guilt.It is generally argued that shame and guilt are originated from the negative emotions as a reaction to personal failures and transgressions. Despite of some similarities between shame and guilt, augmenting theoretical and empirical literature on the subject have underlined some considerable differences between these two emotional experiences. Majority of the researches asserted that these two emotions can be distinguished from each other according to the fact that individual focuses on whether his/her own behaviour or his/her self in the process of self evaluation. Shame experience is related to the self as a focus of direct evaluation. The focus in guilt is rather on the behaviour” itself which is either conducted or not. Although shame and guilt are functional for individual and social life, undoubtly they may also lead some serious social and emotional problems if they are experienced in a intense and chronic way. The most comprehensive discussion of shame and guilt in psychopathology can be found in analytically oriented theories. These theories, however, vary considerably in their emphasis on shame and guilt. Earlier psychoanalytic perspective mainly focused on the psychopathological implications of guilt. More recently the shame has been the key concept in psychodynamic consideration of psychopathology. Because of the difficulties in measuring shame and guilt, empirical researches on the relationship between psychopathology and shame and guilt are far behind of theoretical approaches on the subject. It is explored that in the researches in which the measuring tools created on the base of distinction between “self” and “behaviour” are employed are found that there is a neglectable relationship between guilt proneness and psychopathology and also a negative relation between shame-free guilt and psychological symptoms. However, it is denoted that shame proneness is closely related to the most psychological problems. It is asserted in almost all researches that females showed higher level of shame and guilt than the males.Utanç ve suçluluk genel olarak bazı kişisel başarısızlık veya ihlallere tepki olarak ortaya çıkan negatif duygulardır. Bu iki duygu arasında bazı benzerlikler olmasına rağmen artan kuramsal ve görgül literatür utanç ve suçluluk yaşantılarında önemli farklılıkların altını çizmektedir. Çoğu araştırmacı bu duyguların bireyin kendini değerlendirme sürecinde benliği ya da davranışları üzerine odaklanmasıyla birbirinden ayırt edilebileceği görüşünü benimsemektedir. Utanç yaşantısı doğrudan değerlendirmenin odağı olan “benlik” ile ilgilidir. Suçlulukta ise benlik negatif değerlendirmenin ana ögesi değildir. Suçlulukta daha ziyade yapılan veya yapılmayan “davranış” üzerine odaklanılmaktadır. Bu duygular bireyler ve kurdukları ilişkiler için yararlı işlevlere sahip olmakla birlikte, aşırı ve kronik düzeyde yaşanması durumunda sosyal ve duygusal uyum problemleri ortaya çıkarabilmektedir. Psikopatolojide utanç ve suçluluğun en kapsamlı tartışmasının yapıldığı analitik yönelimli kuramlar utanca karşı suçluluk vurgularında oldukça farklılaşmaktadır. İlk dönem psikanalitik perspektif büyük ölçüde suçluluğun patolojik doğurguları üzerine odaklanmıştır. Daha yakın zamanlarda ise, utanç psikopatolojinin psikodinamik yönelimli kavramlaştırmalarında önemli yer almıştır. Utanç, suçluluk ve psikopatoloji arasındaki ilişkiye dair görgül araştırmalar utanç ve suçluluğu ölçme zorluklarından dolayı konu ile ilgili kuramların çok gerisinde kalmıştır. “Benliğe” karşı “davranış” ayrımına dayanan ölçüm araçları kullanıldığı zaman, suçluluk eğilimlerinin psikopatoloji ile önemsenmeyebilecek bir ilişki gösterdiği, hatta utanç olmaksızın suçluluk eğilimi ile psikolojik semptomlar arasında bazı durumlarda negatif ilişki bulunduğu, buna karşın utanç eğilimlerinin psikolojik problemlerin çoğu ile ilişkili olduğu saptanmıştır. Araştırmalar tutarlı olarak kadınların erkeklerden daha yüksek düzeyde utanç ve suçluluk eğilimi gösterdiğini ortaya koymuştur. Bu yazıda önce literatürde utanç ve suçluluk duygularına ilişkin tanımlamalar ve utanç ve suçluluk yaşantıları arasındaki benzerlik ve farklılıklar ele alınacaktır. Daha sonra psikopatolojide utanç ve suçluluğun rolü üzerinde durulacak ve utanç ve suçluluk ile psikopatoloji arasındaki ilişkiye dair görgül araştırmalar sunulacaktır. Son olarak utanç eğilimi, suçluluk eğilimi ve cinsiyet arasındaki ilişkiye değinilecektir.&nbsp

Kadınlar mı Yoksa Erkekler mi Daha Dindar?

Bu çalışmada Hıristiyan Batı geleneğinde yapılan görgül çalışmalarda elde edilen “kadınların erkeklerden daha dindar” olduğu şeklindeki bulguların Türkiye’de de geçerli olup olmadığı araştırılmıştır. Bu amaçla ağırlıklı olarak üniversite öğrencilerinden oluşan, farklı örneklemlerle yapılmış 11 ayrı araştırmanın veritabanlarında yer alan sonuçlar incelenmiştir. Dindarlık kavramı üç ana boyutta ele alınmıştır. Kesin Dindarlık (veya inanç/dünya görüşü), Gerilimli Dindarlık (veya inanç/dünya görüşü) ve Dini Açıklık (veya açık inanç/dünya görüşü). Kesin dindarlık bakımından çalışmaların yaklaşık yarısında anlamlı bir sonuç elde edilememesine karşılık, anlamlı bulgular kadınların kesin dindarlık boyutunda erkeklerden daha dindar oldukları olgusunun genel olarak Türkiye ortamı için de geçerli olduğunu ortaya koymuştur. Diğer taraftan kadınların daha fazla dinsel kaygı ve belirsizlik yaşadıkları ve aynı zamanda diğer dinlere yönelik daha hoşgörülü ve açık oldukları saptanmıştır. Buna karşılık erkeklerin “bir inanç/dünya görüşü” konusunda daha fazla gerilim ve dönüşüm yaşadıkları gözlenmiştir. Erkeklerin dinin bilişsel ve bir bütün olarak dünya görüşü yönüne, kadınların ise dinin daha ziyade duygusal ve ilişkisel boyutuna önem verdikleri yönünde anlamlı ipuçlarına rastlanmıştır.In this study whether the robust finding regarding the superiority of women on men in terms of religiosity reported in studies done in Christian tradition is valid for Muslim society or not was researched. The data obtained from 11 different studies conducted mostly with university samples were studied. Religiosity was tracked in three main variables: Absolute Religiosity (or faith/worldview), Religious Tension (or tension in faith/worldview), and Religious Openness (or openness in faith/worldview). In terms of Absolute Faith, whilst nearly half of the studies were found statistically non significant, the other half confirmed that women are more religious than man as it was reported in Christian tradition. In addition, women were found to be experiencing more tension and uncertainty on their religion (but not on faith/worldview) and are more tolerant and open to the faith or religion of those who do not belong to their own. However, men tend to be experiencing more transformation, tension and uncertainty concerning their faith/or wordview. The results indicate, with less certainty, that men are interested in cognitive and wholistic aspect of their religion or faith whilst women are more interested in emotional and relational dimensions of their faith